Ευρισκόμενοι σε ένα ακόμη σημείο καμπής στις διαπραγματεύσεις για την επίλυση του χρόνιου κυπριακού ζητήματος, σκοπός της παρούσας παρέμβασης είναι να συνεισφέρει στον δημόσιο διάλογο και στην ευρύτερη προσπάθεια που γίνεται, από διαφορετικές προσεγγίσεις και συμφέροντα, για την ενημέρωση του κυπριακού λαού και των εν δυνάμει ψηφοφόρων στο αναμενόμενο δημοψήφισμα· ήτοι στην κάλπη του ΝΑΙ ή ΟΧΙ, στην οποία θα κριθεί το μέλλον της Νήσου, εφόσον βέβαια υπάρξει θετική κατάληξη στις συνομιλίες και Συμφωνία για Λύση από τους δύο Κύπριους ηγέτες, της ελληνικής και τουρκικής κοινότητας της Κύπρου, αντίστοιχα.
Σε πρόσφατη ανακοίνωση του Ομίλου Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας, ημερ. 18/11/2016, τονίζεται ότι η «ευρωπαϊκή συμβολή έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα ευεργετική για αμοιβαία συμφέρουσες λύσεις στα ζητήματα που αφορούν την εφαρμογή των κοινοτικών ελευθεριών, τη λειτουργικότητα της λύσης και τη διακυβέρνηση, καθώς και τη βιωσιμότητα της οικονομίας».
Στο ζήτημα δε της Ασφάλειας, η προσέγγιση που προτείνεται είναι εκτός αναχρονιστικού και παράνομου (Ροζάκης 2016) πλαισίου εγγυήσεων ’60 και εντός μιας νέας συνθήκης ασφαλείας, εντός του πλαισίου της Χάρτας των Ηνωμένων Εθνών, ήτοι στη βάση των Κεφαλαίων 6 (Ειρηνική Διευθέτηση Διαφορών) και 7 (Ενέργειες σε περίπτωση απειλής εναντίον της Ειρήνης, Διαταράξεως της Ειρήνης και Επιθετικών Πράξεων). Διττός κεντρικός σκοπός είναι τόσο η διασφάλιση της βιωσιμότητας μιας ομοσπονδιακής Κύπρου όσο και η αντιμετώπιση του
φόβου ανασφάλειας, Ε/κ και Τ/κ, έναντι εξωτερικών άμεσων και ασύμμετρων απειλών. Η ένταξη εξάλλου της «μελλοντικής Ομοσπονδιακής Κυπριακής Δημοκρατίας λειτουργικά στο ευρωπαϊκό σύστημα ασφάλειας, με δημιουργικό και θετικό ρόλο στην οικοδόμηση της ασφάλειας στην νοτιοανατολική Μεσόγειο», είναι εκ των ων ουκ άνευ όποιας νέας Συμφωνίας Ασφαλείας για την Κύπρο (Παύλου 2016).
Η Ρεαλιστική προσέγγιση στις Διεθνείς Σχέσεις θα κατέτασσε ως ανορθολογική πράξη την πλήρη αποστρατιωτικοποίηση της Κύπρου. Εξισορροπώντας το αξίωμα αυτό με τις θέσεις της οιονεί Πλουραλιστικής Θεώρησης των Διεθνών Σχέσεων, όπου στο Κριτήριο Ασφάλεια και Επιβίωση των Δρώντων του Διεθνούς Συστήματος, πέραν της στρατιωτικής ισχύος, προστίθενται οι έννοιες της Συνεργασίας και της Αλληλεξάρτησης, μια ορθολογική πρόταση θα μπορούσε να είναι η ένταξη της Κύπρου σε ένα νέο Σύστημα Ασφάλειας, Ειρήνης και Σταθερότητας.
Στην υφιστάμενη Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης [Λισαβόνα 2007 (ισχύς 2009)], η οποία, σύμφωνα με τον ΟΠΕΚ, πρέπει ρητώς να συμπεριληφθεί στο νέο Κυπριακό Σύνταγμα, γίνεται αναφορά στη λεγόμενη «Ρήτρα Αμοιβαίας Άμυνας/Συνδρομής» [άρθρο 42 Συνθήκης για την ΕΕ (ΣΕΕ)].
«Η ρήτρα αυτή προβλέπει ότι, σε περίπτωση κατά την οποία μια από τις χώρες της ΕΕ δεχθεί ένοπλη επίθεση στο έδαφός της, οι άλλες χώρες της ΕΕ οφείλουν να της παράσχουν βοήθεια και να τη συνδράμουν με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους», σύμφωνα με το Άρθρο 51 (Κεφ. 7) του Καταστατικού Χάρτη των ΗΕ.
Η προαναφερθείσα ρήτρα ανάγεται σε σημαίνουσα έννοια αυτής της επιμέρους πτυχής του Κυπριακού, ήτοι του Κεφαλαίου της Ασφάλειας της Ομοσπονδιακής Κύπρου, λόγω και των υποχρεώσεων της ΚΔ στην Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ) και την Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας (ΚΠΑΑ) της ΕΕ. Σε εύλογο βάθος χρόνου, μπορεί να επιτευχθεί η αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων και ακολούθως η αντικατάσταση των Δυνάμεων Ελλάδος και Τουρκίας (ΕΛΔΥΚ και ΤΟΥΡΚΔΥΚ), που προνοούσε η Συνθήκη Εγκαθίδρυσης της ΚΔ, με μια μικτή/δικοινοτική στρατιωτική Δύναμη Ταχείας Αντίδρασης, πλήρως εκσυγχρονισμένης και τεχνολογικά-αμυντικά καταρτισμένης, έναντι κάθε απειλής, άμεσης ή ασύμμετρης, στο πλαίσιο και των ανωτέρω ευρωγενών μας υποχρεώσεων.
Περαιτέρω, με την πλήρη ένταξη ενός μικτού Κυπριακού Στρατού σε ένα νέο πλαίσιο ασφάλειας, αίρονται τα όποια υφιστάμενα εμπόδια, τουλάχιστον αυτά που προβάλλει η Τουρκία, για τη συμμετοχή της Κύπρου στις Ευρω-νατοϊκές συναντήσεις και συνεργασίες.
Πρωτίστως όμως, διασφαλίζεται η αναγκαία και επαρκής συνθήκη για τη διασφάλιση της επιβίωσης κάθε σύγχρονου κράτους, ιδιαίτερα δε μιας μικρής νησιωτικής χώρας, που γεωγραφικά τοποθετείται στο μεταίχμιο μεταξύ Ευρώπης - Μέσης Ανατολής και Αφρικής, στο ιστορικό πέρασμα μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών και εγγύτερα σε συγκρουσιακές απειλές, διακρατικές και ενδοκρατικές, αλλά και πραγματικών ή ασύμμετρων απειλών που ενσαρκώνει ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός και η λεγόμενη ισλαμική τρομοκρατία της «Daesh», καθώς και ο καινοφανής λαϊκιστικός εθνικισμός των νέων ή εν δυνάμει Προέδρων ΗΠΑ, Γαλλίας, Βρετανίας, Ολλανδίας, Αυστρίας κ.ο.κ.
Ας μην λησμονείται, άλλωστε, ότι στην τελευταία Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία (Ιούλιος 2016), αποφασίστηκε η αναβάθμιση των σχέσεων και ο περαιτέρω συντονισμός μεταξύ ΝΑΤΟ και ΕΕ, σε μια συνάντηση κορυφής από την οποία, ως γνωστόν, η Κύπρος απουσίαζε. Πρόβλημα που μπορεί εν ευθέτω χρόνω να επιλυθεί με την ένταξη και της Κύπρου στο σύστημα ασφάλειας που προσφέρεται στο πλαίσιο του Συνεταιρισμού για την Ειρήνη, στον οποίο συμμετέχουν όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ, πλην της Κύπρου.
Εν κατακλείδι, οι σύγχρονες προκλήσεις και η τρομοκρατία, που αναφύονται από την πολυπλοκότητα του κόσμου μας και τη συνύπαρξη των πολιτισμών, είναι ζητήματα που μόνο μέσω της φιλελεύθερης δημοκρατίας και της διπλωματίας της διαβούλευσης μπορούν να αντιμετωπιστούν, στο πλαίσιο μιας Συμμαχίας Ασφαλείας από Δημοκρατικά Κράτη. Τάδε έφη, εμμέσως πλην σαφώς, ο Ομπάμα, στην τελευταία του δημόσια ομιλία στην Αθήνα (16 Νοεμβρίου 2016), πριν από την αποφώνησή του ως Πρόεδρος των ΗΠΑ!
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΙΛΙΑΡΗΣ
Οικονομολόγος - Πολιτειολόγος - Διεθνολόγος
- See more at: http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/382090/oi-ekselikseis-sto-kypriako-kai-to-neo-systima-asfaleias#sthash.RCOZJZuM.dpuf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου