Από το 1994 καθιερώθηκε η 5η Απριλίου ως Πανελλήνια Ημέρα Προσφύγων.
κάποιοι λησμόνησαν…
Αν και οι επέτειοι και οι διάφορες »επέτειοι » θαρρώ πώς είναι γιά νά θυμόμαστε μια συγκεκριμένη μέρα και να ξεχνάμε τίς υπόλοιπες 364, παρόλα αυτά η συγκεκριμένη επέτειος δέν με αφήνει αδιάφορη, το προσφυγικό ζήτημα στίς μέρες μας είναι επίκαιρο δυστυχώς.
Aνθρωποι κατατετρεγμένοι προσπαθούν να βρούν τήν Ιθάκη τους μακριά από πόλεμο και δυστυχία.
Πρόσφυγες θύματα κάποιων που αποφασίζουν με τίς εκάστοτε κυβερνήσεις γιά τη ζωή τών πολιτών, πρόσφυγες το ’22, πρόσφυγες το ’48 από τη Παλαιστίνη, πρόσφυγες από τη Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν…
Η προσφυγιά δέν γνωρίζει πατρίδα…
H ιδέα πώς κάποιες ζωές αξίζουν λιγότερο είναι η πηγή του κακού.
Τό λιγότερο που μπορούμε να πράξουμε είναι να μην λησμονούμε, η ιστορία μας διδάσκει ενώ η λήθη λογίζεται προδοσία.
Ας σταθούμε με όποιο τρόπο μπορούμε στο πλευρό αυτών των ανθρώπων, δέν είναι επαίτες. Ζητούν το αυτονόητο, το δικαίωμα στη ζωή, το δικαίωμα στο να μεγαλώσουν τα παιδιά τους μακριά από πολέμους.
Ας τους δώσουμε την ευκαιρία, ας σταθούμε στο πλάϊ τους.
Ας διδαχτούμε από το μαρτύριο τους και να απευχόμαστε να συμβεί κάτι ανάλογο σε εμάς.
Οταν καίγεται η «αυλή του γείτονα», σου λένε πως κινδυνεύει και η δική σου…
Η Αγάπη και αλληλεγγύη δέν κοστίζουν αξίζουν
Εχτές στή Συρία επιτέθηκαν με χημικά αυτοί οι άνθρωποι έαν αύριο έρθουν στην χώρα μας πρέπει να τους συνδράμουμε πρέπει να σταθούμε κοντά τους να σβήσουν από τη μνήμη τους το πόλεμο και το τρόμο
Aυτό το παιδάκι δέν μπορεί να αναπνεύσει μετά την επίθεση με χημικά ….εάν έρθει πρόσφυγας στην χώρα μας θά χαραχτηριστεί ανεπιθύμητος τζιχαντιστής από τους γνωστούς και μη εξαιρετέους φασίστες…
Αυτό που συμβαίνει στη Συρία είναι φρικιαστικό η διεθνής κοινότητα νίπτει τάς χείρας της ενώ οι άνθρωποι εκεί κάτω καθημερινά νεκρανασταίνονται……τους αφορούν μονάχα τα κράτη και τα σύνορα τους
Αυτοί οι άνθρωποι αύριο θά βρεθούν στη προσφυγιά……ελπίζω να γίνεται πλέον κατανοητό ποιός είναι ο λόγος που οι πρόσφυγες εγκαταλείπουν την χώρα τους…
Πάντα αναρωτιόμουν ποιος είναι δυνατός; Αυτός που πονά ή αυτός που ελπίζει; Την απάντηση τήν πήρα από το δράμα αυτών τών ανθρώπων, η ελπίδα άλλωστε πεθαίνει τελευταία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου