Τετάρτη 28 Μαρτίου 2018

Υπάρχουν ευθύνες του Ελληνικού κράτους για την εμπόλεμη κατάσταση στα Ίμια-Ο Δημήτρης Κουτσούμπας, ΓΓ του ΚΚΕ, ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ την" εθνική αλήθεια" για τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο!

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας, Γραμματέας του ΚΚΕ, επαναλαμβάνει με βαρετό τρόπο το "εθνικό αφήγημα" που έχει πλάσει για τις ελληνοτουρκικές διαφορές στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Μάλιστα, το επανέλαβε σε συγκέντρωση του Κόμματος στην Κάλυμνο.
Είναι ένα αφήγημα που βολεύει το ελληνικό κράτος, την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, την ελληνική άρχουσα τάξη. 
Σε αυτό υπάρχουν δράκοι -η τουρκική επιθετικότητα, η ελληνική υποχωρητικότητα, οι ξένοι- και υπάρχει το ΚΚΕ (ολοένα προβαλλόμενο  από τα καθεστωτικά ΜΜΕ) που μας καλεί να υπερασπιστούμε τα κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνικού κράτους.
Για να θυμίσουμε λοιπόν στον Γραμματέα του ΚΚΕ το τι σημαίνουν κυριαρχικά δικαιώματα.

Πως το ελληνικό κράτος επιχείρησε να τα κατοχυρώσει και να τα διευρύνει. 

Πως επομένως οι εργαζόμενοι λαοί και στις δύο ακτές του Αιγαίου Απειλούνται με Πολεμικό Όλεθρο από δυο αδίστακτες άρχουσες τάξεις, δύο αστικά καθεστώτα του ολοκληρωτικού καπιταλισμού!

στρατιώτες που αποτελούν τους Αναλώσιμους των πρώτων λεπτών της όποιας σύγκρουσης. 
Γίνεται πλέον ξεκάθαρο στον κόσμο της εργασίας σε Ελλάδα και Τουρκία, ότι υπάρχουν αντικειμενικές, υλικές, οικονομικές συνθήκες για να οδηγηθούμε στην σφαγή, που σχετίζονται τόσο με τις νέες δυνατότητες καπιταλιστικής κερδοφορίας στην περιοχή, όσο και με τη «στενότητα» της καπιταλιστικής κρίσης που δεν επιτρέπει ειρηνικές μοιρασιές.
Τα επίδικα του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού για τον έλεγχο του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου είναι τεράστια. Είναι συμφέροντα που κάνουν τις δύο άρχουσες τάξεις αδίστακτες. Δεν θα λογαριάσουν το κόστος σε ανθρώπινες απώλειες, τη ζημιά στον τουρισμό και το περιβάλλον! Εκεί οδηγεί η δίψα των καπιταλιστικών κερδών από την ανακάλυψη εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου στις ΑΟΖ των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου , αλλά και οι αντιπαραθέσεις για τη διέλευση των ενεργειακών αγωγών, όπως και η χάραξη των μεγάλων εμπορικών δρόμων.
Το σχήμα «επιτιθέμενη Τουρκία, αμυνόμενη Ελλάδα», αποκρύπτει ότι αναπτύσσεται ο ανταγωνισμός των αστικών τάξεων σε Ελλάδα και Τουρκία, που επιδιώκουν να αναβαθμίσουν η καθεμιά τη δική της θέση, μέσω πάντα και της κλιμάκωσης και της βαθύτερης πρόσδεσης σε συμμαχίες με τις κυρίαρχες Ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. 
Η ελληνοτουρκική  Διακρατική σύγκρουση είναι αντιδραστική, επιθετική και από τις δύο πλευρές! Έχει αίτιο, κίνητρο και σκοπό την άνοδο και διανομή αιματοβαμμένων καπιταλιστικών κερδών, στηριγμένων στην εργατική γενοκτονία και στις δύο χώρες, την περιστολή της δημοκρατίας, το κυνηγητό των εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων, την περιβαλλοντική καταστροφή στις θάλασσες του Αιγαίου και της Μεσογείου. Οποιοδήποτε πολεμικό επεισόδιο δε θα έχει ως στόχο τελικά κάποια βραχονησίδα (αυτό μπορεί να είναι αφορμή), ούτε το «εθνικό γόητρο», αλλά την κατάχτηση χώρων οικονομικής εκμετάλλευσης και άρα την ενίσχυση της θέσης του καπιταλιστικού σχηματισμού τόσο μέσα στις ίδιες τις χώρες, καθώς και στη διεθνή σκακιέρα.

Στα ΙΜΙΑ η ιστορία επαναλαμβάνεται είτε ως τραγωδία είτε ως φάρσα


ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΔΙΕΞΑΓΕΤΑΙ ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΜΕΤΑΞ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Γράφαμε στις 29 Ιανουαρίου 2017:
Με ανακοίνωσή του το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών στέλνει μήνυμα στην ελληνική κυβέρνηση να μην προχωρήσει στην κατασκευή έργων για την κατοίκηση μικρών νησιών, κίνηση που είχε προαναγγείλει το υπουργείο Ναυτιλίας με επιστολή του υφυπουργού Νεκτάριου Σαντορινιού στη Βουλή.
Η Άγκυρα, επικαλούμενη πως δεν κατονομάστηκαν τα νησιά, επαναφέρει ανοιχτά τη στρατηγική των γκρίζων ζωνών, διαμηνύοντας ότι δεν πρόκειται να αποδεχτεί τυχόν συνθήκες που θα προκληθούν από την ελληνική κυβέρνηση σε «διαφιλονικούμενους γεωγραφικούς σχηματισμούς».
Στα Ίμια το 1996 φτάσαμε πολύ κοντά σε ένα ολέθριο πόλεμο, αποτέλεσμα του σκληρού ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού δύο αδίστακτων αστικών τάξεων.
Ζήσαμε όμως την τραγωδία της απώλειας τριών παλικαριών.
Το 2017 φαίνεται ότι ορισμένοι ενορχηστρώνουν την επανάληψη όλων αυτών, εφαρμόζοντας τα ακραία πολεμοκάπηλα σχέδια τους που απειλούν και τους δύο λαούς του Αιγαίου.
Προκαλεί τεράστια ερωτήματα το γεγονός ότι ενώ κορυφώνονται οι εξελίξεις σχετικά με το Κυπριακό Ζήτημα και εδώ καιρό συστηματικά καλλιεργείται κλίμα "εθνικής ανασφάλειας" με την προβολή του κινδύνου "θερμού επεισοδίου" εξαιτίας της τουρκικής επιθετικότητας, η ελληνική κυβέρνηση έρχεται να ρίξει νερό στο μύλο του επικίνδυνου και κλιμακωμένου ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού με το αιφνιδιαστικό σχέδιο εποικισμού των βραχονησίδων. Επαναλαμβάνοντας το τυχοδιωκτικό σχέδιο που είχε οδηγήσει σε ένα σπιράλ επικίνδυνων ελληνοτουρκικών ενεργειών στην Κρίση των Ιμίων το 1996!

Πρόσφατα επιχειρήσαμε να απαντήσουμε στο ερώτημα:

 Ποιος θέλει νέα Ίμια;

Συστηματικά συντηρείτε ένα κλίμα τρομοκράτησης του λαού μας καθώς προβάλλεται ο κίνδυνος θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο εξαιτίας της μονόπλευρης τουρκικής επιθετικότητας.

Η κυβερνητική προπαγάνδα αποσκοπεί στον αποπροσανατολισμό και την συγκάλυψη των ολέθριων αντεργατικών μέτρων, στρώνει το δρόμο σε νέα εξοπλιστικά προγράμματα και στην αντιδραστική αναδιάρθρωση των Ενόπλων Δυνάμεων. 

Στην πραγματικότητα και τα δύο κράτη εντείνουν τον ανταγωνισμό τους για τον έλεγχο του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Στο πλαίσιο αυτό καταγράφεται η κυβερνητική πρωτοβουλία για κατοίκηση 28 βραχονησίδων όπως αποκάλυψε με έγγραφό του στη Βουλή ο υφυπουργός Ναυτιλίας, Νεκτάριος Σαντορινιός. Στόχος, είναι τα νησιά αυτά να αποκτήσουν «οικονομική δραστηριότητα για εθνικούς κυρίως λόγους» και εξηγεί ότι η πρωτοβουλία αφορά την αξιοποίηση των υπαρχουσών υποδομών από τη δεκαετία του 1990 υποδομές καθώς και την κατασκευή έργων μικρής κλίμακας, προκειμένου να νησιά να γίνουν κατοικήσιμα και να αναπτυχθούν δραστηριότητες. 

Πρόκειται για μια σαφώς επιθετική κίνηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που έρχεται να εντείνει τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό. Το πώς μας περιγράφει ο μαχόμενος δημοσιογράφος Τάσος Κωστόπουλος, στο κείμενο στην Εφημερίδα των Συντακτών «Το γκρίζο έπος» των βραχονησίδων» όπου αποκαλύπτει ότι η κρίση των Ιμίων (1996) συνδέεται άμεσα και με την έναρξη ισχύος της Διεθνούς Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας(16/11/1994) και τις επιπτώσεις της στη μακροχρόνια ελληνοτουρκική διένεξη για τα χωρικά ύδατα, τον εθνικό εναέριο χώρο και την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου. 

Η εν λόγω σύμβαση (που δεν έχει υπογραφεί από την Τουρκία, τις ΗΠΑ και μερικές ακόμη χώρες, όπως το Ισραήλ ή η Βενεζουέλα) επιτρέπει τη μονομερή επέκταση των χωρικών υδάτων σε 12 μίλια, ενέργεια που η Άγκυρα θεωρεί εχθρική με το σκεπτικό ότι περιορίζει υπερβολικά την πρόσβασή της στην κοινή «περίκλειστη θάλασσα». 

Στις 8 Ιουνίου 1995 το τουρκικό κοινοβούλιο προειδοποίησε μάλιστα την Ελλάδα ότι παρόμοια απόφαση θα συνιστούσε αιτία πολέμου (casus belli)· η ελληνική Βουλή επικύρωσε έτσι μεν τη σύμβαση (Ν. 3221 της 23/6/1995), παρέπεμψε όμως την επέκταση των χωρικών υδάτων σε μελλοντικό διάταγμα. 
Αντιμέτωπη με την απροσχημάτιστη αυτή απειλή, η κυβέρνηση Παπανδρέου δοκίμασε να αξιοποιήσει πλαγίως μια άλλη ευνοϊκή διάταξη της σύμβασης. 
Στις 9/7/1995 ένα διακριτικό αρθράκι του «Βήματος» γνωστοποίησε την πρόθεση του υπουργού Αιγαίου, Αντώνη Κοτσακά, και του υφυπουργού Άμυνας, Εμμανουήλ Μπετενιώτη, «να δημιουργηθούν στοιχειώδεις συνθήκες επιβίωσης» στα ακατοίκητα βράχια του Αιγαίου: «Σε κάθε βραχονησίδα εγκαθίστανται από μία ελληνική σημαία, μία δεξαμενή με πόσιμο νερό και μία άλλη με καύσιμα», θα χτιστεί «από ένα εκκλησάκι και ένα πέτρινο κτίριο» που «μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε ως κατάλυμα είτε ως καταφύγιο», θα παρέχονται δε υλικές διευκολύνσεις «σε όποιον επιθυμήσει να περάσει λίγες εβδομάδες οικολογικού τουρισμού» εκεί. 
Αυτό που αποσιωπούνταν ήταν οι νομικές προεκτάσεις του προγράμματος. 
Σύμφωνα με το άρθρο 121 της Διεθνούς Σύμβασης, «βράχοι, οι οποίοι δεν μπορούν να συντηρήσουν ανθρώπινη διαβίωση ή δική τους οικονομική ζωή, δεν έχουν αποκλειστική οικονομική ζώνη ή υφαλοκρηπίδα», σε αντίθεση με τα κατοικημένα νησιά. 
Όπως εύστοχα επισήμανε την επαύριο της κρίσης ο Γιώργος Δελαστίκ, «επί της ουσίας, οι “ρομαντικοί Ροβινσώνες” θα άλλαζαν το νομικό καθεστώς του Αιγαίου! Θα ανέτρεπαν το σημερινό “στάτους κβο” σε σχέση με την υφαλοκρηπίδα υπέρ της Ελλάδας, δεδομένου ότι θα “εμφανίζονταν” ξαφνικά εκατοντάδες καινούρια ελληνικά νησιά από την άποψη του διεθνούς δικαίου!» («Πριν», 4.2.1996, σ. 5). 
Η απάντηση της Άγκυρας ήρθε με την αμφισβήτηση της κυριότητας όσων ακατοίκητων νησίδων του Αιγαίου δεν είχαν αποδεδειγμένα καταληφθεί από τον ελληνικό στρατό μέχρι τις 13/2/1914 (Κούρκουλας 1997, σ. 179-181). 
Πιστεύουμε ότι οι πολεμικές προετοιμασίες της κυβέρνησης στοχεύουν στην υπεράσπιση των Μεγαλοιδεατικών αστικών βλέψεων. 
Η ιστορία του εργατικού κινήματος διδάσκει ότι ο μόνος τρόπος για να σταματήσει ο πόλεμος είναι ο φόβος της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής. 
ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ-ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΥΜΕ για Ελληνική Ολιγαρχία-ΝΑΤΟ-ΕΕ-MOBIL-ENI-BP-Λάτση και Βαρδινογιάννη
Καλούμε το εργατικό και αντιπολεμικό κίνημα να αναλάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες ενάντια στην σφαγή του κόσμου της εργασίας, της νεολαίας και των στρατευμένων.
Ενάντια στην πολεμοκαπηλεία των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και Ερντογάν.
ΟΡΟΣ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ ΗΠΑ-ΕΕ-ΡΩΣΙΑ, το ΝΑΤΟ και οι Πετρελαϊκές Εταιρίες, 
Να Ανατραπούν οι κυβερνήσεις της εκμετάλλευσης-καταπίεσης-πολεμικού ολέθρου.
Βλέπουμε για μια ακόμη φορά ότι ο Άξονας των κρατών Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου-Ισραήλ, οι ανταγωνισμοί τους με το Τουρκικό κράτος σημαίνει θερμά επεισόδια και Πόλεμο.
Να Μπλοκάρουμε τις Πολεμικές Προετοιμασίες, τους Πολεμικούς Εξοπλισμούς, τις Προσλήψεις Μισθοφόρων.
Να Αγωνιστούμε ενάντια στην Στρατιωτικοποίηση, τον Μιλιταρισμό, τον Εθνικισμό και το Κράτος του Ολοκληρωτικού Κοινοβουλευτισμού.
Να Απαιτήσουμε την Ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών και δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και της νεολαίας. 
Με Κίνημα Μαζικό, Μέσα και Έξω από τον στρατό ενάντια στην κυβέρνηση της αντεργατικής λαίλαπας και των Μνημονίων, των πολεμικών τυχοδιωκτισμών.
ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ - ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΥΜΕ για Ελληνική Ολιγαρχία-ΝΑΤΟ-ΕΕ
Απάντηση μας ο Κοινός αγώνας Ελλήνων και Τούρκων Εργαζομένων και Φαντάρων.
Δεν μας ενώνει τίποτε με τις κυβερνήσεις, δεν έχουμε κανένα Εθνικό Συμφέρον να υπερασπιστούμε.
Αντιθέτως, μας ενώνουν πολλά ΚΟΙΝΑ ΤΑΞΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ με την Τουρκική Αριστερά, με τον καταπιεσμένο κόσμο της εργασίας στην Τουρκία.
Ο Κοινός αγώνας των εργαζομένων σε Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρο-Βαλκάνια ενάντια στις κυβερνήσεις του πολέμου, στον εθνικισμό και το φασισμό, στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Απαιτείται επομένως ένα νέο εργατικό Διεθνιστικό Αντικαπιταλιστικό κίνημα ενάντια στην Αστική Παραγωγική Ανασυγκρότηση που θέλει Δούλο τον κόσμο της εργασίας, ενάντια στους ¨εθνικού στόχους και την εθνική ενότητα¨ που απαιτεί η αστική τάξη για να μας μετατρέψει σε Κρέας στα Κανόνια της, Αναλώσιμους της Κερδοφορίας του κόσμου του πλούτου.
Δεν προετοιμαζόμαστε για να Δολοφονηθούμε μεταξύ μας εργάτες και νεολαία για επιχειρηματικά, κρατικά και Ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.
Αγωνιζόμαστε για την Ανατροπή της Καπιταλιστικής Κυριαρχίας, για την Κοινωνική Απελευθέρωση.  
 
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ   

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου