Η δική μου μέρα της μητέρας δεν θα έχει ποιήματα και κάρτες, λουλούδια κι ευχές.
Δεν θα είναι ωραιοποιημένη η δική μου μέρα της μητέρας.
Θα είναι πραγματική.
Η δική μου μέρα της μητέρας θα έχει μέσα της το κλάμα της Αφγανής μάνας που τηλέφωνο έβαλε να πάρουν τα παιδιά της που καλά τα ελληνικά έμαθαν και να μου πουν, μας διώχνουν από το σπίτι, Γιάννα, γιατί άσυλο δεν πήραμε, Γιάννα, απορρίφθηκε κι η άλλη αίτηση κι άλλο δεν μπορούν να μας βοηθήσουν και είπαν πρέπει μέσα σε έξι μέρες να βρούμε νέο σπίτι κι αλλού να πάμε μα ψάχνουμε και τίποτα δεν υπάρχει για εμάς και μόνο μια γυναίκα εδώ μας βοηθάει κι είμαστε μόνοι μας, Γιάννα κι η μάνα όλη μέρα κλαίει, Γιάννα και δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ που μας αγάπησες.
Ναι, η δική μου μέρα της μητέρας έχει αγώνα κι απελπισία.
Για ένα σπίτι για τη μάνα με τα πέντε παιδιά. Που από τη χώρα της έφυγε κυνηγημένη γιατί είδε πολλά.
Και ριψοκινδύνευσε στο ταξίδι να χάσει τα πέντε παιδιά.
Η δική μου μέρα της μητέρας είναι μια άνιση πάλη να σταματήσω την απέλαση.
Την απέλαση της μάνας με τα πέντε παιδιά.
Κι ένα προσωρινό σπίτι μονάχα να βρω.
Κάνω έκκληση να με βοηθήσετε να βρω ένα σπίτι για τους αγαπημένους μου στο Ηράκλειο Κρήτης.
Εγώ, την απέλαση θα την σταματήσω.
Αν όμως τους διώξετε και λίγη φανώ και πίσω τους γυρίσετε, εκεί απ' όπου έφυγαν τρομαγμένοι, θέλω να γνωρίζετε πως θα σας πολεμάω μέχρι θανάτου μου.
Gianna Kouka
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου