Το ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ δέχτηκε αυτό το αγωνιστικό κάλεσμα από την “Attack στην ανεργία και την επισφάλεια” και φυσικά θα απαντήσει θετικά.
Σε όλα αόσα αναφέρει το κάλεσμα θέλουμε να προσθέσουμε δύο ζητήματα που είναι αλληλένδετε:
Αφενός το θέμα της εργασιακής εκμετάλλευσης των φαντάρων
αφετέρου το πως εντείνεται αυτή καθώς το αστικό κράτος επιλέγει να καλύψει τα όποια κενά με την δωρεάν εργασία των συναδέλφων προβάλλοντας την προπαγάνδα περί "του κοινωνικού ρόλου του Στρατού".
Το ΔΙΚΤΥΟ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ πιστεύει και πρεσβεύει ότι μόνο με έναν Κίνημα Μέσα και Έξω από τον Στρατό μπορούμε να απαντήσουμε.
1η συνάντηση: Σάββατο 08/05/2021 στις 12:00 στο θεατράκι Ασκληπιού
Με το παρόν κάλεσμα σας απευθύνουμε πρόσκληση για συμμετοχή και από κοινού διοργάνωση του 4ου διημέρου ενάντια στην ανεργία και την επισφάλεια. Τρία χρόνια μετά τη διεξαγωγή του τελευταίου διημέρου, ως “Attack στην ανεργία και την επισφάλεια” εκτιμάμε πως υπάρχουν οι προϋποθέσεις – αλλά και η αναγκαιότητα – για την εκ νέου συνάντηση των συλλογικοτήτων και των σχημάτων που ποικιλοτρόπως δραστηριοποιούνται στο πεδίο της ανεργίας και της επισφάλειας. Οι εμπειρίες των προηγούμενων διημέρων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη συνιστούν σπουδαία παρακαταθήκη για μας. Επιδιώκουμε και το φετινό διήμερο να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τις εργατικές συλλογικότητες, τις συλλογικότητες γειτονιάς, αλλά και το ευρύτερο αγωνιστικό δυναμικό που συσπειρώνεται στους αγώνες που ξεσπούν ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα. Να δώσει την ευκαιρία να συζητήσουμε, να αποτιμήσουμε, αλλά και να σχεδιάσουμε από κοινού την αναγκαία απάντηση. Φιλοδοξούμε να συνδιοργανώσουμε ένα πολιτικά μάχιμο διήμερο, που θα εξοπλίσει τις συλλογικότητες ενόψει των μαχών που ακολουθούν.
Η παγκόσμια διπλή κρίση, υγειονομική και οικονομική, σε συνδυασμό με την αδυναμία του καπιταλισμού και των φαρμακευτικών πολυεθνικών να διαχειριστούν αποτελεσματικά τις επιπτώσεις της πανδημίας, όξυναν τις κοινωνικές εντάσεις και επέφεραν ένα ποιοτικά αναβαθμισμένο γύρο αναμετρήσεων. Στο νέο αυτό τοπίο, συγκροτούνται και συγκρούονται κυρίαρχα δύο στρατόπεδα. Από τη μία, το σύστημα επιδιώκει να οχυρωθεί απέναντι στην πολυεπίπεδη κρίση μέσω της αναβαθμισμένης επίθεσης στα εργατικά δικαιώματα και της ταυτόχρονης πρόληψης/καταστολής των κινηματικών αντιστάσεων. Ενώ από την άλλη, ξεπηδούν ριζοσπαστικές κοινωνικές δυνάμεις – με πρωταγωνιστικό το ρόλο της νεολαίας – οι οποίες αμφισβητούν (μερικώς ή καθολικώς) πτυχές του σύγχρονου καπιταλισμού.
Ειδικά στην Ελλάδα, η οριοθέτηση αυτών των στρατοπέδων είναι ακόμα πιο ορατή. Η αστική τάξη της χώρας, με βασικό αλλά όχι μοναδικό όχημα την κυβέρνηση της Ν.Δ., έχει ξεκινήσει ένα νέο άγριο γύρο επιθέσεων στα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων. Με την κάλυψη κράτους και κυβέρνησης, η εργοδοσία δείχνει το πιο σκληρό της πρόσωπο στους εργαζόμενους και ειδικά στην εργατική νεολαία. Από το θάνατο 6 εργατών σε διάστημα δύο βδομάδων, μέχρι τις συνεχόμενες παραβιαστικές/εκδικητικές συμπεριφορές και από τις επικίνδυνες υγειονομικές συνθήκες σε χώρους εργασίας μέχρι τις εκατοντάδες θέσεις εργασίας που χάνονται καθημερινά με ταυτόχρονη αύξηση του φόρτου εργασίας, οι εργαζόμενοι νιώθουν την εργοδοτική αυθαιρεσία να κλιμακώνεται, την ίδια στιγμή που ο αριθμός των ανέργων γιγαντώνεται συνεχώς και οι εργασιακές σχέσεις ελαστικοποιούνται ολοένα και περισσότερο.
Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση προχωράει σε ένα κεντρικό σχέδιο υφαρπαγής των εργατικών δικαιωμάτων, με στόχο την ανώτερη καθυπόταξη εργαζόμενων και νεολαίας. Βασικό όχημα σε αυτό είναι ο νόμος Βρούτση που εισηγείται την κατάργηση του 8ωρου και την επί της ουσίας ποινικοποίηση κάθε συνδικαλιστικής δράσης. Ο νόμος αυτός έρχεται να καταπατήσει ακόμα περισσότερο τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των εργαζομένων και οδηγεί στην εξαθλίωσή τους και τη μετατροπή τους σε σύγχρονους δούλους και αναμφισβήτητα αποτελεί μία αντεργατική τομή που θα αποτελέσει την πιο κεντρική μάχη του εργατικού κινήματος την επόμενη περίοδο.
Στον αντίποδα των παραπάνω, οι άνεργοι και οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να απαντήσουν με αναβαθμισμένο τρόπο. Οι κινηματικές εξάρσεις, αλλά και οι παρεμβάσεις συλλογικοτήτων/σωματείων σε χώρους δουλειάς το προηγούμενο διάστημα, αποτέλεσαν την πρώτη μαζική επανεμφάνιση του κινήματος και ανέδειξαν τις εκρηκτικές δυνατότητες για κατάκτηση νικών στο τώρα. Με μαγιά αυτούς του αγώνες, όλες και όλοι που ζουν και εργάζονται σε καθεστώς κυλιόμενης εργασίας/ανεργίας και διαρκούς επισφάλειας, μπορούν και πρέπει να επιτελέσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις με ένα συνολικό πρόγραμμα πάλης που θα θέτει επί τάπητος τις κοινωνικές ανάγκες και ένα θετικό πρόταγμα που θα εμπνέει και θα πείθει.
Ο αστικοποιημένος συνδικαλισμός των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, που ειδικά εν μέσω πανδημίας “σφύριζε αδιάφορα” και δεν έβαλε – συνειδητά – κανένα ανάχωμα στις επιθετικές κινήσεις του κεφαλαίου, ούτε μπορεί ούτε θέλει να εκφράσει μαζικά κομμάτια των εργαζομένων. Από την άλλη, αργά αλλά σταθερά αναπτύσσεται - σε αρκετές πόλεις της χώρας - μια ελπιδοφόρα δράση γύρω από τα ζητήματα του κόσμου της εργασιακής περιπλάνησης. Σε αυτό το πεδίο οι αναλύσεις, οι επεξεργασίες και οι εμπειρίες όλων μας αποτελούν πρόσφορο έδαφος για έναν ανώτερο συντονισμό και δράση όλων των συλλογικοτήτων που άπτονται των ζητημάτων της Νέας Εργατικής Βάρδιας. Για μας, η κοινή δράση αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση ώστε να εκφραστεί και να οργανωθεί συλλογικά όλο το κομμάτι που πλήττεται από το σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα. Η αντεπίθεση ανέργων και εργαζομένων για πλήρη εργασιακά/ασφαλιστικά δικαιώματα και ποιοτική ζωή των εργαζομένων, περνάει μέσα από το δρόμο της αλληλεγγύης και της ανταλλαγής απόψεων όλων των μαχόμενων φορέων του.
Με βάση τα παραπάνω, καλούμε εργατικές συλλογικότητες, σχήματα και συλλογικότητες γειτονιάς σε ΣΥΣΚΕΨΗ που θα συζητήσει τη δυνατότητα για την από κοινού οργάνωση του 4ου διημέρου ενάντια στην επισφάλεια και την ανεργία. Καταθέτουμε τις προτάσεις μας για τις θεματικές που ξεχωρίζουμε, με βάση και την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο εργασιακό τοπίο, για τις εκδηλώσεις του διημέρου, οι οποίες θέλουμε να αποτελέσουν βάση της συζήτησης για το διήμερο:
Νέα εποχή στο εργασιακό τοπίο με πρόσχημα τη διαχείριση της πανδημίας, αλλά και με την ψήφιση του νέου νόμου για τα εργασιακά και πώς διαμορφώνονται οι εργασιακές συνθήκες σε μία σειρά από κλάδους. Αντιστάσεις που εξελίχθηκαν σε αυτούς τους κλάδους και πώς μπορούν να ενισχύσουν τη συγκρότηση πρωτοποριών.
Εργασιακή βία και εκφοβισμός – ανάδειξη και της έμφυλης διάστασης του ζητήματος.
Τηλεργασία – Τηλεκπαίδευση: Μπροστά από μια οθόνη στην εργασία, στην εκπαίδευση, στη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου