ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία, αραβικά κράτη στο πλευρό του Νετανιάχου

Γιώργος Παυλόπουλος

Ειρήνη δεν πρόκειται να υπάρξει όσο ο παλαιστινιακός λαός εξακολουθεί να αγωνίζεται για το δίκιο του

«Μόνο εμπόδιο για την ειρήνη ο Νετανιάχου», σημείωνε στο πρωτοσέλιδο «χτύπημά» της την Πέμπτη μία καθημερινή εφημερίδα (η ΕφΣυν). Πρόκειται για λανθασμένη διαπίστωση και εκτίμηση –ειδικά καθώς κάνει λόγο για την ειρήνη και όχι μια εκεχειρία– που θα είναι επικίνδυνη, εάν επικρατήσει.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, αποτελούν άραγε δύναμη που προωθεί την ειρήνη; Μα αν ήταν έτσι, γιατί μέχρι εκείνη τη στιγμή είχαν θέσει τέσσερα βέτο σε ισάριθμα ψηφίσματα για εκεχειρία που κατατέθηκαν μέσα σε διάστημα μόλις δέκα ημερών, συνεχίζοντας να στηρίζουν την πολιτική του Ισραήλ; Και γιατί η κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν –ο οποίος, κατά τα άλλα, πιέζει τον Νετανιάχου να σταματήσει τους βομβαρδισμούς– προώθησε με τη διαδικασία του επείγοντος τη συμφωνία για την πώληση «έξυπνων βομβών» αξίας 735 εκατ. δολαρίων στον ισραηλινό στρατό, καθώς φαίνεται ότι κινδυνεύουν να εξαντληθούν τα αποθέματά του εξαιτίας των ανηλεών βομβαρδισμών στη Γάζα και τις βασικές υποδομές της;

Μήπως, τότε, είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή που τηρεί πιο φιλειρηνική στάση; Ας είμαστε σοβαροί. Εκτός από την εικόνα της ισραηλινής σημαίας η οποία κυματίζει εδώ και ημέρες πάνω από το κτίριο της καγκελαρίας στη Βιέννη, με εντολή του Κουρτς (οι Πράσινοι συγκυβερνώντες τι λένε, αλήθεια;), πέρα από το βέτο που έθεσε η Ουγγαρία στο κοινό ανακοινωθέν των υπουργών Εξωτερικών των «27» επειδή τολμούσε να κάνει λόγο για εκεχειρία, είναι η στάση της Μέρκελ αυτή που βάζει τη σφραγίδα. Και της γερμανικής κυβέρνησης, φυσικά, η οποία όχι απλώς περιορίζεται στο να αναγνωρίσει το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα» και αρνήθηκε να καταδικάσει κατηγορηματικά ακόμη και την ισοπέδωση του κτιρίου που στέγαζε το Associated Press και το al Jazeera, έχει εξαπολύσει κυνηγητό εναντίον όσων, οργανώσεων και ατόμων, τολμούν να αντιταχθούν στην πολιτική του Ισραήλ και να εκφράσουν δημοσίως τη στήριξή τους στους Παλαιστίνιους – κατηγορώντας τους για «αντισημιτισμό».

Κάποιοι ίσως υποθέσουν ότι υπάρχει τουλάχιστον ο αραβικός κόσμος που συνεχίζει να ενδιαφέρεται και να στέκεται αλληλέγγυος προς τους Παλαιστίνιους και τον αγώνα τους. Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική και εξοργιστική. Τουλάχιστον όσον αφορά στα καθεστώτα των περισσότερων αραβικών χωρών, έχουν περάσει πλέον ανοιχτά με το μέρος του Ισραήλ και αντιμετωπίζουν πλέον το Παλαιστινιακό Ζήτημα ως «βαρίδι» στα μελλοντικά τους σχέδια. Κάποια, άλλωστε –Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σουδάν, Μαρόκο και Μπαχρέιν– υπέγραψαν πέρυσι συμφωνίες με τον Νετανιάχου και την κυβέρνησή του για αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων. Άλλα, κυρίως η Αίγυπτος και η Ιορδανία, έχουν εδώ και χρόνια αναλάβει ατύπως τον ρόλο του συνεργάτη των κατακτητών, καταπιέζοντας «εκ των έσω» τους Παλαιστίνιους — ενώ στην ίδια γραμμή κινείται ουσιαστικά και η Σαουδική Αραβία.

Ισχυρή όσο ποτέ και ιδιαιτέρως ενεργή η στήριξη που απολαμβάνει η κυβέρνηση του κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ από τη «διεθνή κοινότητα». Οργή προκαλεί η στάση του Ερντογάν, κατακτητή και φονέα των Κούρδων.

Όσο για την Τουρκία του Ερντογάν, ο οποίος έφτασε να απειλεί το Ισραήλ με… στρατιωτική επέμβαση και να ζητά η Ιερουσαλήμ να τεθεί υπό διεθνή διοίκηση(!), η υπόθεση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί γελοία εάν δεν ήταν τόσο τραγική. Μια χώρα η κυβέρνηση της οποίας κυνηγά ανελέητα τους Κούρδους, εισβάλει σε ξένες χώρες, καίει χωριά τους, δολοφονεί και φυλακίζει ηγέτες τους, μόνο ως αξιόπιστο και ισχυρό στήριγμα του παλαιστινιακού λαού δεν μπορεί να εκληφθεί — ειδικά καθώς είναι σαφές πως, εάν μελλοντικά τα βρει με το Ισραήλ, κάτι που επεδίωκε μέχρι πριν δύο εβδομάδες, δεν θα διστάσει να τον πουλήσει ωμά.

Τέλος, Μόσχα και Πούτιν επίσης δεν αποτελούν στηρίγματα της ειρήνης. Για όσους δεν γνωρίζουν, εξάλλου, οι ρωσικής καταγωγής Εβραίοι του Ισραήλ (αντιπροσωπεύουν περίπου το 10% του πληθυσμού του) συγκαταλέγονται στους πιο φανατικούς και αντιδραστικούς, ενώ τα κόμματα που τους εκφράζουν συνήθως είναι στο πλευρό του Νετανιάχου.

Μετά από όλα αυτά, δεν μπορεί να υπάρχει πλέον αμφιβολία. Εμπόδιο για την ειρήνη δεν είναι μόνο ο Νετανιάχου, αλλά όλοι όσοι τον στηρίζουν ενεργά και συνειδητά — ανάμεσά τους και η κυβέρνηση της ΝΔ και η προκάτοχός της του ΣΥΡΙΖΑ, που εγκαινίασε τις στενές σχέσεις με το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ. Ειρήνη δεν θα υπάρξει όσο όλοι αυτοί μένουν στη εξουσία και οι Παλαιστίνιοι εξακολουθούν να αντιστέκονται.

ΠΡΙΝ