Τα βασανιστήρια στην Πέτρου Ράλλη δεν έχουν σταματημό
Κλεισμένες/οι/@ όλες/οι/@ μέσα στα σπίτια, αλλά κάποιες/οι/@ είναι ακόμα μέσα στα κολαστήρια. Το χρονικό της Μεγάλης Βδομάδας στα κρατητήρια της Πέτρου Ράλλη, όταν η απόγνωση φτάνει στο αποκορύφωμα της:
Την Τρίτη το βράδυ 14/4, η S. πήγε σε ένα πολύ απομακρυσμένο κελί για να καεί ζωντανή βάζοντας φωτιά στα ρούχα της. Διασώζεται στο τσακ από δυο κρατούμενες, που μυρίζουν τη φωτιά, ακούν τα βογκητά από μακριά, τρέχουν και τραβούν το αναμμένο ρούχο με το ζόρι από πάνω της, πετούν νερό και σβήνουν τη φωτιά...
Την Τετάρτη 15 /4, η V. παθαίνει κρίση απελπισίας και ουρλιάζει, μετά από τηλεφώνημα με το δικηγόρο της, είπαν. Αμέσως, ανεβαίνει από κάτω ένα όργανο καταστολής, που έξαλλο την απειλεί κραυγάζοντας ότι αν δε σκάσει θα τη βγάλει έξω με χειροπέδες. Γιώργο μας είπαν το λένε κι είναι κοντός με γυαλιά. Με τέτοια άνεση διαχειρίστηκε ο ανθρωποφύλακας την κρίση της V.
Την Παρασκευή, 17/4, η Maryam Zare από το Ιράν, πάνω από 5 μήνες κρατούμενη, και χωρίς να μπορεί να επικοινωνήσει με κανένα που δε μιλάει Περσικά/Φαρσί, παθαίνει άλλη μια από τις συχνές κρίσεις πανικού και κλαίει σπαρακτικά. Το κλίμα ανάμεσα στις κρατούμενες είναι πολύ τεταμένο. Σε προηγούμενη καταγγελία που δημοσιεύτηκε τον Δεκέμβρη 2019 “Δεν υπάρχουν γιορτές στην Πέτρου Ράλλη. Επιστολή Κρατουμένων” η ίδια μιλά για το μαρτύριό της. (https://athens.indymedia.org/post/1602321/). Προχθές το βράδυ, 20 Απριλίου, κατά τις 10.00΄μ.μ. έπαθε κι άλλη κρίση πανικού, έτρεξαν τη βρήκαν και την τράβηξαν από κάποιο απομακρυσμένο κελί όπου χτυπούσε το κεφάλι της στον τοίχο... Την έβγαλαν έξω στην ταράτσα να πάρει αέρα... Αύριο θα την προλάβουν;
Το Σάββατο 18 /4, 5 μέρες μετά την απόπειρά της, πριν το μεσημέρι αφήνεται, επιτέλους, ελεύθερη η S!!! Μια νέα γυναίκα, χιλιοτραυματισμένη σωματικά και ψυχικά, έπρεπε, αυτοδίκαια, να έχει προστατευτεί σε μια απ’ τις δομές κακοποιημένων γυναικών και όχι να υφίσταται επί 3 μήνες τη φρίκη του εγκλεισμού. Το ίδιο θα έπρεπε να ισχύει για όλες τις κακοποιημένες μετανάστριες, που φυλακίζονται.
Την ίδια μέρα, η Maryam από το Ιράν κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Επιχειρεί να κόψει τα χέρια της με ξυράφι. Ένα κορίτσι, η M., που βοήθησε και στη διάσωση της S, επενέβη δραστικά και τη σταμάτησε. Φώναξε και τη βάρδια για βοήθεια. Δε δόθηκε καμιά ιδιαίτερη σημασία.
Την Κυριακή, 19/4 το μεσημέρι, η F, πάνω από 4 μήνες κρατούμενη, με σοβαρά προβλήματα υγείας, πήγε στο κελί που αφήνουν ρούχα όσες φεύγουν. Προσπάθησε να βάλει φωτιά στα ρούχα για να καεί. Την πρόλαβαν. Επί μέρες παρακαλούσε να της δώσουν το φάρμακο που έπαιρνε σταθερά για τη σοβαρή ασθένειά της. Της το άλλαξαν και το νέο φάρμακο δε λειτούργησε καλά στην περίπτωσή της. Γιατρός δεν υπήρχε και η νοσηλεύτρια της είπε πως το φάρμακο που έπαιρνε δεν υπάρχει, πια, στο ιατρείο.
Τέσσερις απόπειρες αυτοκτονίας στην Π.Ρ. το τελευταίο δίμηνο! Η πρώτη το Σάββατο 7/3/2020, όταν η Eden μην αντέχοντας τις συνθήκες κράτησής της και τη στέρηση της ελευθερίας της, αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει πίνοντας χλωρίνη. Οι απόπειρες αυτοκτονίας κάτω από αυτό το απανθρωποποιητικό καθεστώς πίεσης μόνο απόπειρες δολοφονίας μπορούν να ονοματιστούν.
Ενώ και στις τέσσερις περιπτώσεις οι γυναίκες διέφυγαν το σωματικό κίνδυνο, ο πανικός που δημιουργήθηκε στις συγκρατούμενές τους κατεστάλη από τις σεξιστικές φωνές και τις απαξιωτικές συμπεριφορές των ανθρωποφυλάκων. Οι ψυχολογικές συνέπειες των τραυματικών εμπειριών που εξαναγκάζονται να βιώνουν οι μετανάστριες, δε μπορούν να αποτιμηθούν τώρα, όμως είναι βέβαιο ότι κρίσιμα προβλήματα υγείας προκαλούνται ή επιδεινώνονται εξαιτίας των συνθηκών κράτησης.
Οι συνθήκες κράτησης ήταν και είναι άθλιες. Η κατάσταση παραμένει ασφυκτική, παρά τον αγώνα των γυναικών για την επιβίωση και τη βελτίωση των όρων ζωής μέσα στη φυλακή της Π.Ρ. Στις ήδη χείριστες συνθήκες κράτησης, εν μέσω πανδημίας, στην Πέτρου Ράλλη, οι γιατροί που υπήρχαν έρχονται όλο και πιο σπάνια, τον τελευταίο καιρό,από ότι μας λένε οι κρατούμενες, και γενικά ιατρικά θέματα εξετάζονται συχνά από τη ψυχίατρο και δεν παραπέμπονται στους κατάλληλους γιατρούς, ελλείψει αυτών.
Το τελευταίο διάστημα αρκετές από τις γυναίκες έχουν αρρωστήσει. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Galina, η οποία είναι πάνω από 6 μήνες φυλακισμένη. Αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας και παίρνει σταθερά φαρμακευτική αγωγή. Πριν το τέλος του Μάρτη έσπασε ο φρονιμίτης της, αφού αφέθηκε να πρηστεί, στη συνέχεια της χορηγήθηκε ισχυρή αντιβίωση χωρίς να την έχει δει οποιοσδήποτε γιατρός. Μετά από μέρες, με το πρόβλημα να μην υποχωρεί και μετά από τις συνεχείς εκκλήσεις της να την εξετάσει οδοντίατρος, τελικά την είδε και της χορήγησε αγωγή για το δόντι η ψυχίατρος. Στις 14, πια, του Απρίλη, την παρέπεμψαν στο νοσοκομείο αλλά η φλεγμονή ήταν έντονη με αποτέλεσμα να μη μπορεί να γίνει η εξαγωγή. Πλέον έχει ξεπρηστεί, έχει τελειώσει την τελευταία αντιβιοτική αγωγή και περιμένει καταβεβλημένη, εναγωνίως, κάποιον γιατρό να την παραπέμψει στο νοσοκομείο, να πάει να βγάλει το σάπιο δόντι, πριν ξαναπρηστεί.
Χθες, Τρίτη 21 Απριλίου, δεν υπήρχε γιατρός για τη Galina και για όποια/ον/@ χρειαζόταν νοσηλεία. Η αστυνομικός βάρδιας την ενημέρωσε ότι έφυγαν όλοι οι παλιοί γιατροί και περιμένουν άλλους νέους από επόμενη Δευτέρα... Χθες, που ο Σελίμ στη φυλακή του Μαλανδρίνου πέθανε επειδή οι αρχιφύλακες αδιαφόρησαν για το πρησμένο του δόντι...
Έτσι έχουν αγνοήσει κι άλλες/ους/@, όπως μια πρώην κρατούμενη τη Τζ, η οποία πέρσι όντας έγκλειστη στην Π.Ρ. με πρησμένο επί μέρες δόντι που είχε επιμολυνθεί, παρότι ούρλιαζε από τους πόνους, δεν την εξέτασε ποτέ κανένας γιατρός ή οδοντογιατρός και δεν της έδωσαν φάρμακα. Οι συγκρατούμενες της έκαναν την απονενοημένη πράξη, την εξαγωγή του σάπιου δοντιού της, μόνες τους, για να τη σώσουν, μέσα στα κελιά, και το κατάφεραν... Αυτά συνέβαιναν, και ήταν οι ίδιοι τότε στην πλειοψηφία τους οι ανθρωποφύλακες με αυτούς που είναι και σήμερα. Γιατί έτσι λειτουργούν τα κρατητήρια των αλλοδαπών και οι ανθρωποφύλακες τους.
Και καθώς η ζωή των φυλακισμένων δε μετρά μέχρι και σήμερα, Τετάρτη 22 Απρίλη, δεν υπάρχουν γιατροί στην Πέτρου Ράλλη.
Ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα, που δείχνει πόσο στην τύχη αντιμετωπίζεται η ζωή των κρατουμένων, και στον καιρό της πανδημίας, είναι η περίπτωση της Μ, από το Μαρόκο, που πριν από λίγες μέρες έβηχε και είχε πονοκέφαλο αλλά δεν ήθελε να πάει να τη δει γιατρός. Μια βραδιά ήταν πολύ χάλια, οι συγκρατούμενές της τη θερμομέτρησαν και έκαιγε. Ειδοποίησαν, αμέσως, την αστυνομική βάρδια, η οποία πιστοποίησε υψηλό πυρετό 39.3΄, και θορυβημένη, λόγω του κορωνοϊού, φώναξε ασθενοφόρο. Βρέθηκε αρνητική στον ιό, και καθώς έτυχε σωστής ιατρικής φροντίδας και περίθαλψης επέστρεψε καλύτερα. Αν, όμως, οι συγκρατούμενες της αδιαφορούσαν; Μέχρι πότε οι κρατούντες θα παίζουν τη ζωή των κρατουμένων κορώνα γράμματα;
Εν όψει της πανδημίας παρατηρούμε ότι ενώ έχουν σταματήσει οι συλλήψεις, μέσα στα κέντρα κράτησης παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα κρατούμενες/οι/@, που κάτω από κανονικές συνθήκες θα είχαν αφεθεί ελεύθερες/οι/@. Μια γυναίκα, ενδεικτικά, έχει ξεπεράσει τους 7 μήνες κράτησης... Όλες σχεδόν είναι διοικητικές κρατήσεις, που έπρεπε να έχουν λήξει προ πολλού.
Είναι προφανές ότι πρέπει να υπάρχει ένας ελάχιστος αριθμός κρατουμένων προκειμένου να δικαιολογούνται τα κονδύλια που συντηρούν τα κέντρα κράτησης και οι εναπομείνασες κρατούμενες/οι/@ εξυπηρετούν αυτόν τον σκοπό. Ο γραφειοκρατικός μηχανισμός μετράει αριθμούς στη θέση των ανθρώπινων ζωών και βασανιστικά κρατάει μέσα το νούμερο αυτό που του χρειάζεται.
Να αδειάσουν τώρα όλα τα κέντρα κράτησης και τα στρατόπεδα εξόντωσης προσφύγων, πριν θρηνήσουμε κι άλλα θύματα
Να δοθούν σε όλες/ους/@ χαρτιά και να μεταφερθούν σε δωμάτια που θα πληρούν τους όρους της Καραντίνας
Με σωστή ενημέρωση, υγειονομική περίθαλψη και αξιοπρέπεια
Ενάντια σε κάθε φασιστική και πατριαρχική πανδημία!
Συνέλευση Πρωτοβουλίας: Το Σπίτι των Γυναικών , για την Ενδυνάμωση & τη Χειραφέτηση
spiti.gynaikon@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου