Οι στόχοι του κράτους του Ισραήλ είναι διαφορετικοί στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη. Στην πρώτη επιδιώκουν να πετύχουν την απόλυτη απομόνωση και την εξουθένωση του πληθυσμού, ενώ στη δεύτερη θέλουν να πάρουν τη γη και το νερό των Παλαιστινίων και να διώξουν όσο περισσότερους μπορούν από την Ιερουσαλήμ, «καθαρίζοντάς» την.
Συνέντευξη στη Λίτσα Φρυδά
▶ Οι εξώσεις οικογενειών από τη γειτονιά Σεΐχης Τζαράχ και η αρπαγή σπιτιών από εποίκους βρήκαν απέναντί τους τη γενικευμένη αντίσταση των Παλαιστινίων. Ποια είναι τα σχέδια των Ισραηλινών για την περιοχή;
Δεν πρόκειται για μια νέα ισραηλινή πολιτική. Πρόκειται για μια πολιτική που συνεχίζεται από το 1948 και πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτό που συμβαίνει στη συγκεκριμένη γειτονιά συμβαίνει στην Ιερουσαλήμ συνεχώς, συμπεριλαμβανομένων κατεδαφίσεων, εκδίωξης κατοίκων και κατάσχεσης παλαιστινιακών σπιτιών. Αυτή είναι μια συστηματική ισραηλινή πολιτική. Υπάρχουν εκατοντάδες οικογένειες στη κατεχόμενη Ιερουσαλήμ που είναι σε παρόμοια κατάσταση με εκείνες στη συγκεκριμένη γειτονιά. Αλλά αυτή η γειτονιά έχει μια ιδιαιτερότητα. Πρώτον, όσοι ζουν στο Σεΐχης Τζαράχ είναι οικογένειες που εκτοπίστηκαν από τα αρχικά τους σπίτια το 1948 από τη Χάιφα, τη Γιάφα και άλλες πόλεις και χωριά γύρω από την Ιερουσαλήμ και κάποιες από αυτές έχουν εκτοπιστεί περισσότερες από μία φορές. Δεύτερον, αυτές οι οικογένειες μένουν στη συγκεκριμένη γειτονιά με βάση τη συμφωνία που έγινε το 1951 μεταξύ της Ιορδανίας και της UNRWA για την κατασκευή σπιτιών σε αυτή τη γη, με αντάλλαγμα να πληρώνουν ενοίκια και μετά από πέντε χρόνια να κατέχουν τα σπίτια. Από τότε, ζουν σε αυτά τα σπίτια. Το Ισραήλ δεν αναγνώρισε αυτή τη συμφωνία και υποστηρίζει ότι το έδαφος στο οποίο χτίστηκαν αυτά τα σπίτια ανήκει στο κράτος του και σε Εβραίους. Οι ισραηλινές βλέψεις για αυτήν την συνοικία και για όλη την Ιερουσαλήμ είναι να κατασχέσουν περισσότερο έδαφος και να εκδιώξουν όσο το δυνατόν περισσότερους Άραβες κατοίκους. Ο στόχος είναι το άδειασμα της πόλης από τους Άραβες και η δημιουργία αποικιακών ισραηλινών οικισμών με πληθυσμό από τη Νέα Υόρκη, το Βερολίνο και το Παρίσι που θαεγκατασταθεί στη θέση των σημερινών Παλαιστινίων κατοίκων. Συνοπτικά ο στόχος είναι εκκαθάριση και όχι μόνο κατάσχεση.
▶ Τι σηματοδοτούν οι συγκρούσεις μέσα στο Ισραήλ μεταξύ νέων, κυρίως, Παλαιστινίων και Εβραίων και πώς εξελίσσεται η κατάσταση;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι ότι η σύγκρουση εντός του Ισραήλ (η Παλαιστίνη του 1948) δεν διεξάγεται ανάμεσα στους νεαρούς Παλαιστίνιους και Εβραίους, αλλά ανάμεσα στον παλαιστινιακό λαό και ένα καθεστώς αποικιακό (απαρτχάιντ). Οι ρατσιστικές πολιτικές που εφαρμόζονται στην Παλαιστίνη του ’48 και το κράτος του Ισραήλ (που προέρχεται κατά 78% από την ιστορική Παλαιστίνη) είναι πολλές. Μπορείτε να φανταστείτε ότι οι Παλαιστίνιοι που ζουν εκεί θεωρούνται Ισραηλινοί πολίτες με βάση του νόμο το κράτους, αλλά δεν έχουν δικαίωμα στην εργασία, στην ασφάλιση, στην κτήση και την ιδιοκτησία — ό,τι έχει σχέση, δηλαδή, με τα δικαιώματά τους ως πολιτών και το επίπεδο της καθημερινής διαβίωσης. Πληρώνουν όπως οι υπόλοιποι φόρους αλλά δεν έχουν όλες οι Αραβικές συνοικίες στο εσωτερικό του Ισραήλ τις ίδιες παροχές. Είναι υποβαθμισμένες περιοχές με χαμηλό επίπεδο δημοτικών και κρατικών υπηρεσιών, με μόνιμη απειλή για κατεδάφιση και κατάσχεση σπιτιών, με υψηλό δείκτη εγκληματικότητας. Ένα μήνα πριν έγιναν μεγάλες διαδηλώσεις στην αραβική περιοχή Ουμ Αλφαχμ κατά των ρατσιστικών πολιτικών του κράτους εναντίον τους. Αυτές οι πολιτικές είναι παλιές, το ξέσπασμα και οι συγκρούσεις που έγιναν στις 30 Μαρτίου 1976 (που καθορίστηκε από τότε σαν ημέρα της Παλαιστινιακής γης) αποτελούν τρανταχτή απόδειξη ότι η ουσία τους είναι η κατάσχεση και κατοχή της Παλαιστινιακής γης με τη βία.
Εντός του Ισραήλ δεν συγκρούονται νεαροί Παλαιστίνιοι και Εβραίοι, αλλά ο παλαιστινιακός λαός με ένα καθεστώς απαρτχάιντ
▶ Ποια είναι η κατάσταση στη Δυτική Όχθη και στη Γάζα μετά τις επιθέσεις των Ισραηλινών;
Εδώ πρέπει να εξηγήσουμε τον αποικισμό που υπάρχει στη Δυτική Όχθη και τον αποκλεισμό στη Γάζα. Στην πρώτη, ο στόχος των Ισραηλινών είναι η κατάσχεση της γης και ο αποκλεισμός των Παλαιστίνιων κατοίκων σε γκέτο, όπως στη Νότια Αφρική. Αυτό που θέλουν είναι η γη. Στη Γάζα δεν υπάρχει γη. Πρόκειται για μια μεγάλη φυλακή με 2 εκατομμύρια Παλαιστινίων, οι περισσότεροι από τους οποίους (70%) είναι πρόσφυγες από την Παλαιστίνη του ’48. Ο στόχος του Ισραήλ εδώ είναι να στραγγαλίσει τον πληθυσμό. Ακόμα, η συμφωνία του αιώνα στοχεύει στην κατάσχεση της κοιλάδας του Ιορδάνη, όπου το έδαφος εκεί είναι πιο εύφορο — σε βαθμό, ώστε να αποτελεί το «καλάθι των τροφίμων» του Παλαιστινιακού λαού. Επιπλέον, όπως ξέρουμε, υπάρχει μεγάλο πρόβλημα νερού στην περιοχή και το Ισραήλ προσπαθεί να ελέγξει όλο το αποθεματικό από τον υδροφόρο ορίζοντα που υπάρχει σε όλη τη Δυτική Όχθη. Παρεμπιπτόντως, εμείς είχαμε ενημερώσει τους φίλους μας τους Έλληνες για το σκοπό της ισραηλινής εταιρείας Mekorot (που είναι η δημόσια εταιρεία ύδρευσης του Ισραήλ) που ήθελε να αγοράσει την δημόσια εταιρεία ύδρευσης στην Ελλάδα. Εν κατακλείδι, στόχος του Ισραήλ είναι να κατάσχει τη γη και το νερό των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη και ταυτόχρονα η Παλαιστινιακή Αρχή να ελέγχει τον πληθυσμό, ενώ στη Γάζα ο στόχος είναι αποικισμός και απομόνωση του πληθυσμού. Αυτή είναι η ουσία της παλαιστινιακής διαίρεσης μεταξύ Φατάχ και Χαμάς, η απομόνωση της Δυτικής Όχθης από τη Γάζα.
▶ Τι τακτικές χρησιμοποιεί το Ισραήλ;
Σε ό,τι αφορά τη Δυτική Όχθη, οι επιθέσεις γίνονται με ένα διαφορετικό τρόπο — για του λόγου το αληθές, οι περισσότεροι από τους Παλαιστίνιους κρατούμενους σε ισραηλινές φυλακές είναι στη Δυτική Όχθη, κατά 90%. Στη Γάζα, οι επιθέσεις είναι στρατιωτικές και ολοκληρωτικές, με φωτιά, βόμβες, πυροβολικό και κάθε είδους διεθνώς απαγορευμένα όπλα να εξαπολύονται σε μια πυκνοκατοικημένη περιοχή. Η απόδειξη για αυτό είναι ότι τα περισσότερα από τα θύματα που σκοτώθηκαν τις τελευταίες μέρες και πριν από τις μάχες ήταν άμαχοι και πολλά από αυτά ήταν παιδιά. Ο αριθμός των θυμάτων στις τάξεις των στρατιωτικών είναι πολύ χαμηλότερος σε σύγκριση με τους πολίτες.
ΠΗΓΗ ΠΡΙΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου