Ρόδος: Πανδημία βίας και γυναικοκτονιών

Δημήτρης Τζιαντζής

▸ Η Δώρα από τη Ρόδο είναι το τελευταίο στη σειρά θύμα της έμφυλης βίας και των πατριαρχικών σχέσεων, αντιλήψεων και πρακτικών.

H 31χρονη εκπαιδευτικός πήγε να μπει στο αυτοκίνητό της στην οδό Μόσχας, όπου ο πρώην φίλος της της είχε στήσει ενέδρα θανάτου. Άνοιξε πυρ εναντίον της δύο φορές και τη σκότωσε. Λίγη ώρα αργότερα, ο 40χρονος δράστης αυτοκτόνησε στο σπίτι του. Ο αυτόχειρας δολοφόνος είχε εμφανίσει κακοποιητική συμπεριφορά σε βάρος και της πρώην συζύγου του, η οποία, μάλιστα είχε προσφύγει στα αστικά και ποινικά δικαστήρια, ενώ είχε καταθέσει και αίτημα για ασφαλιστικά μέτρα. Καταγγελία για κακοποιητική συμπεριφορά φέρεται να είχε καταθέσει και άλλη πρώην σύντροφος του δράστη ο οποίος χαρακτηρίζεται χειριστικός, εμμονικός και επικίνδυνος με τις προηγούμενες σχέσεις του, Ωστόσο η αστυνομία ενώ ήξερε δεν έκανε απολύτως τίποτα. Η ίδια αστυνομία που έθαψε την πρώτη καταγγελία της Ελένης Τοπαλούδη για βιασμό. Φαίνεται ότι παρά την έρευνα της Διεύθυνσης Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΛ.ΑΣ δεν άλλαξε τίποτα και η συγκάλυψη-υποτίμηση περιστατικών βιασμών και κακοποίησης στο νησί συνεχίζεται.

Η ίδια η ζωή και ο θάνατος δίνουν αποστομωτική απάντηση στο ανορθολογικό επιχείρημα «γιατί δεν έφυγε η γυναίκα από μια κακοποιητική σχέση» και άλλες αντιδραστικές λογικές που ρίχνουν το φταίξιμο στο θύμα και επιχειρούν να δικαιολογήσουν το θύτη. Η Δώρα βρήκε το θάρρος να φύγει, ωστόσο ο δολοφόνος την ακολούθησε και τη σκότωσε εν ψυχρώ με σχέδιο και –πιθανότατα– με συνεργό. Η ευκολία με την οποία άτομα που έχουν απασχολήσει τη δικαιοσύνη για κακοποιητική συμπεριφορά έχουν πρόσβαση σε φονικά όπλα είναι άλλο ένα ζήτημα που δείχνει τις ευθύνες της πολιτείας. Ερωτηθείσα η μητέρα του δολοφόνου για το αν ήξερε ότι οπλοφορούσε, απάντησε πως «έχουμε πολλά όπλα, είμαστε κυνηγοί εμείς».

Ιδού η Ρόδος, ιδού και ο αγώνας μας!

Η δολοφονία της Δώρας έγινε τρία χρόνια μετά από τον ομαδικό βιασμό και δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη από δύο άντρες στο ίδιο νησί. Δεν είναι «η κακιά στιγμή» και δεν είναι «έγκλημα πάθους». Γίνεται φανερό ότι κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στην ελληνική κοινωνία, όχι μόνο στη Ρόδο και απαιτείται σύγκρουση με όλες τις έμφυλες διακρίσεις και την ανισότητα. Με κάθε σκοταδιστική και σεξιστική αντίληψη που υποτιμά και υποβαθμίζει τη γυναίκα.

Το πλήθος των γυναικοκτονιών δεν αποτελεί ένα άθροισμα μεμονωμένων περιστατικών αλλά μια σφαγή, στην οποία επιτέλους πρέπει να μπει ένα τέλος. Όχι από μια «καλή» αστυνομία και μια «σοφή» πολιτεία, αλλά από όλους μας.

ΠΡΙΝ