Σε μια εξαιρετικά εμπαικτική απάντηση πρώτα απ' όλα για την ίδια την οικογένεια του αδικοχαμένου με ευθύνη των Ενόπλων Δυνάμεων Κυριάκου Ευαγγελάτου έχει προχωρήσει ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, μετά από ερώτηση Βουλεύτριας (Φ.900α/3061/17731 / 14-5-2021 απάντηση στην 5596/1-4-2021 ερώτηση της κ. Φωτεινής Μπακαδήμα).
Στις ερωτήσεις εάν ο στρατιώτης ήταν ψυχολογικά πιεσμένος, όπως αναφέρουν στρατιώτες που υπηρετούσαν μαζί του, αν ναι, ποια ήταν η μέριμνα των στελεχών του στρατοπέδου;
Ποιες είναι οι ενδείξεις της ΕΔΕ που αποκλείουν τον εκφοβισμό του 23χρονου θυματος, όπως αναφερόταν σε μερικά ΜΜΕ και αν ισχύει πως ο συγκεκριμένος νέος είχε κηρυχθεί άοπλος, αλλά κλήθηκε να κάνει ένοπλη σκοπιά ο Υπουργός ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑ, επικαλούμενος τη μυστικότητα της ΕΔΕ (“η διενέργεια αυτής είναι μυστική. Κατά συνέπεια, όλα τα ερωτήματά σας που αναφέρονται στην πορεία της έρευνας δεν είναι δυνατόν να απαντηθούν στην παρούσα φάση).”
Αναρωτιόμαστε σε “ποιά φάση” θα απαντηθούν τα ερωτήματα.
Πότε δεν θα είναι μυστική η έρευνα;
Δεν αντιλαμβάνεται η Κυβέρνηση ότι το ζήτημα δεν αφορά μόνο τον Κυριάκο και την οικογένειά του αλλά όλους τους στρατευμένους νέους και πως είναι θέμα δημόσιου ενδιαφέροντος;
Ποιόν εξυπηρετεί αυτή “η μυστικότητα” των ΕΔΕ, αν όχι την αδιαφάνεια εντός των Ένοπλων Δυνάμεων;
Οι ίδιες οι δικαστικές αποφάσεις δημοσιεύονται χωρίς τα ονόματα, οι ΕΔΕ γιατί να είναι μυστικές από τη Βουλή και το λαό;
Δεύτερον, ποιόν προστατεύει “η μυστικότητα” για το εάν υπήρχε ψυχολογική πίεση του στρατιώτη κι εάν είχε κηρυχθεί άοπλος;
Μόνο τον ίδιο θα μπορούσε να προστατεύει.
Από τη στιγμή όμως που οι συγγενείς του έχουν οι ίδιοι καταγγείλει τα δύο γεγονότα προκειμένου να υποστηρίξουν την κατηγορία περί αυτοκτονίας με ευθύνη του στρατού, τότε δεν υπάρχει κάποιος άλλος που να δικαιούται να επικαλείται μυστικότητα για ζητήματα που άπτονται της ψυχικής και σωματικής κατάστασης του Κυριάκου.
Αποτελούν μυστικές πληροφορίες μόνο στο βαθμό που το πρόσωπο και, εάν δεν βρίσκεται στη ζωή, οι συγγενείς του, επιθυμούν να μην γίνει γνωστή στο κοινό η κατάσταση της υγείας του. Τη μυστικοτητα σε ζητήματα υγείας μπορούν να την επικαλούνται μόνο οι συγγενείς.
Δεν απαντά όμως ο Υπουργός και στο εάν έχει διαταχθεί ΕΔΕ και για το στρατόπεδο του Έβρου και όχι μόνο για της Πάτρας αλλά ούτε στο εάν συμμετέχουν οι διοικητές των στρατοπέδων στις ΕΔΕ, όπως καταγγείλαμε και στο εάν αυτό μειώνει τα περιθώρια ελευθερίας έκφρασης των στρατιωτών που καλούνται να καταθέσουν.
Είναι μυστικό το εάν η ΕΔΕ καλύπτει όλα τα επίμαχα στρατόπεδα, δίχως αναφορά σε κάποιο πόρισμά της;
Είναι μυστικό το εάν συμμετέχουν ή και διενεργούν γενικά τις ΕΔΕ οι διοικητές των μονάδων δηλαδή οι ίδιοι οι ελεγχόμενοι;
Καταλαβαίνουμε το λόγο που δεν δίνουν απάντηση.
Στην ερώτηση ποιες άμεσες νομοθετικές πρωτοβουλίες θα λάβει η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση του εκφοβισμού, δεν απαντά επίσης, αφού εντοπίζει “μηδενική ανοχή σε φαινόμενα κακοποιητικής ή εκφοβιστικής συμπεριφοράς στις Ένοπλες Δυνάμεις”.
Μάλλον δεν διαβάζει τις καταγγελίες μας. Έχει κλειστά τα αυτιά του.
Απαντά βέβαια, δίνοντας χρήσιμα στοιχεία, στο πόσες καταγγελίες υπάρχουν την τελευταία 5ετία για κακοποιητικές συμπεριφορές στο στρατό, ποια διαδικασία ακολουθήθηκε μετά τις καταγγελίες και ποια η κατάληξή τους.
Μας λέει λοιπόν ότι “έχει καταγραφεί μικρός αριθμός υποθέσεων ανάρμοστης εκφοβιστικής συμπεριφοράς σε βάρος οπλιτών, για τις οποίες ελήφθησαν τα προβλεπόμενα διοικητικά μέτρα έναντι των υπαιτίων, ενώ παράλληλα οι φάκελοι των σχηματισθέντων δικογραφιών απεστάλησαν στην αρμόδια Εισαγγελία για ποινική αξιολόγηση. Σε δύο,μάλιστα, εκ των περιπτώσεων ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βάρος των εμπλεκόμενων στελεχών”.
Δηλαδή, ενώ βγαίνουν καταγγελίες σχεδόν καθημερινά, μέσα σε 5 χρόνια έχουν ασκηθεί μόνο δύο διώξεις, δίχως να λέει αν υπήρξαν και καταδίκες. Οι καταδίκες ήταν λοιπόν από καμία μέχρι δύο!
Και τα διοικητικά όμως μέτρα αφορούσαν μικρό αριθμό καταγγελιών.
Ο Υπουργός κατά τη γνωστή τακτική επικαλείται στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται προκειμένου να ισχυριστεί έμμεσα αλλά σαφώς πως αφού δεν αντιμετωπίζεται δεν υπάρχει. Διότι βεβαίως αν υπήρχε θα το αντιμετώπιζε. Είμαστε σίγουροι!.
Κάθε αντικειμενικός παρατηρητής που έχει πάει στο στρατό τα τελευταία χρόνια, εκτός από ελάχιστους τελειωμένα μιλιταριστές, αντιλαμβάνεται ότι αυτά τα νούμερα δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Εμείς βγάζουμε καταγγελίες σχεδόν κάθε μέρα τις οποίες οι ΕΔ οφείλουν να ελέγχουν, ανεξάρτητα αν προέρχονται από το ΔΙΚΤΥΟ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ Σπάρτακο "που τους προκαλεί ενόχληση".
Για κάποιο λοιπόν λόγο η συντριπτική πλειοψηφία τέτοιων περιστατικών δεν έχουν φθάσει στα δικαστήρια, αλλά ούτε και έχουν τιμωρηθεί πειθαρχικά, με ευθύνη των κυβερνήσεων διαχρονικά, αφού μέσα στην τελευταία 5ετία Κυβερνούσε και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Στις ερωτήσεις “ποια η μέριμνα των στελεχών σε περιπτώσεις που εντοπίζεται κάποιος στρατιώτης που βιώνει ψυχολογική πίεση” και αν “προβλέπεται να υπάρχει ψυχολόγος σε κάθε στρατιωτική μονάδα δεν ομολογεί ρητά την αλήθεια ότι δεν υπάρχει ψυχολόγος στις μονάδες όπως και οι πέτρες γνωρίζουν, αλλά πως από την πρώτη ημέρα παρουσίασης των οπλιτών στις Μονάδες λαμβάνονται συνεντεύξεις από τους Διοικητές και τους Ιατρούς της Μονάδας και για τις «Ομάδες Ψυχοκοινωνικής Μέριμνας» (ΟΨΜ), οι οποίες πραγματοποιούν επισκέψεις, προκειμένου να γίνεται προληπτική ψυχολογική εκτίμηση του προσωπικού που υπηρετεί τη θητεία του, σε περιοδική βάση”.
Ποιά είναι η περιοδικότητα των επισκέψεων, δεν μας λέει. Μία φορά κάθε 5 χρόνια σε κάθε μονάδα; Οι περισσότεροι στρατιώτες μάλλον δεν έχουν δει ποτέ αυτές τις Ομάδες.
Ακολουθεί επίσης ένα τμήμα με αοριστολογίες:
“ενισχύονται πρακτικές που αυξάνουν το ενδιαφέρον και ενθαρρύνουν τους οπλίτες θητείας, για περαιτέρω κατ’ ιδίαν αξιολόγηση και υποστήριξη” (ποιές άραγε΄), “παρέχονται αναλυτικές οδηγίες προς τη κατεύθυνση της πρόληψης και αντιμετώπισης ψυχικά στρεσσογόνων καταστάσεων, σύμφωνα με το «Εγχειρίδιο Πρόληψης Αυτοκτονικότητας», που έχει εκδοθεί από το ΓΕΕΘΑ/ΔΥΓ”. (σε ποιούς παρέχονται;, κάθε πότε;, ελέγχονται τα στελέχη για το εάν τηρούν τις οδηγίες;)
“Επιπρόσθετα, λαμβάνει χώρα ενημέρωση των νεοτοποθετημένων οπλιτών στις Μονάδες, για την ορθή συμπεριφορά του στρατιωτικού προσωπικού, και ιδιαίτερα, για τη συμπεριφορά των προϊσταμένων προς τους υφισταμένους και αντίστροφα, καθώς και για τη συμπεριφορά των οπλιτών μεταξύ τους”. (Εννοεί μάλλον ότι την πρώτη μέρα μας μαθαίνουν πώς να αναφερομαστε και μας λένε να μην πειράζουμε ο ένας τον άλλο, διότι κάτι περισσότερο δεν συμβαίνει)
Περαιτέρω, με σκοπό την αντιμετώπιση θεμάτων που απασχολούν τους οπλίτες θητείας, όπως θέματα ανάρμοστης συμπεριφοράς,έχουν θεσπισθεί και λειτουργούν, το Γραφείο Στήριξης Οπλιτών (ΓΣΟ), η Διακλαδική Γραμμή Ψυχολογικής Υποστήριξης, επί εικοσιτετραώρου βάσης, και ο Θεσμός Ψυχοκοινωνικής Μέριμνας.
Το βήμα αυτό είναι αναιμικό, διότι πρώτον η Γραμμή συγκροτείται από μέλη των ΕΔ. Ένας στρατιώτης με πρόβλημα λόγω της συμπεριφοράς των αξιωματικών πολύ δύσκολα θα εμπιστευθεί αξιωματικούς, δηλαδή τον ίδιο θεσμό που τον βλάπτει, ενώ έχουμε και καταγγελίες για εκδικητική συμπεριφορά διοικητών σε φαντάρους που τηλεφώνησαν στη Γραμμή. Οι ψυχολόγοι της δεύτερον, δεν βρίσκονται μέσα στις μονάδες, δεν ελέγχουν τι γίνεται, δεν συνομιλούν με τους στρατιώτες, δεν είναι δίπλα σε αυτούς, δεν καταγγέλλουν όσους τους προσβάλλουν και τους συμπεριφέρονται απαξιωτικά.
Εμείς παρατηρούμε ότι η δομή και ο ρόλος του στρατού είναι τέτοια που το πρόβλημα δεν θα αντιμετωπισθεί στη ρίζα του, διότι δεν αποτελεί πρόβλημα για το κράτος.
Την επίλυση των προβλημάτων, την αλλαγή των συνθηκών, το σεβασμό των δικαιωμάτων του Φαντάρου Πολίτη με Στολή μπορούμε να προκαλέσουμε μόνο εμείς, οι φαντάροι και οι γονείς με την αντίδρασή μας.
Το κράτος δεν θα τιμωρεί διοικητές και στρατηγούς για στημένες ΕΔΕ και για παραβιάσεις δικαιωμάτων γιατί τους έχει πολύ μεγαλύτερη ανάγκη από τον κάθε φανταράκο που περνάει, φεύγει και και θα είναι απλά μία μονάδα με ένα όπλο, στην πρώτη γραμμή του πολέμου, ο πρώτος που θα σκοτωθεί.
Θέλει οι στρατιώτες να είναι πιόνια, με εξαντλητικά ωράρια, να μην κάθονται λεπτό, ακόμα κι όταν πρόκειται για άσχετες με την άμυνα υπηρεσίες, όπως η δουλική εξυπηρέτηση των στελεχών σε Λέσχες και ΚΑΑΥ. Τους επιβάλλει κάθε λογής αγγαρείες για να νιώσουν άχρηστοι, έρμαια τα χέρια των διοικητών. Και πάνω από όλα τους τρομοκρατεί για να μην αντιδρούν σε ό,τι κι αν τους ζητείται. Κυνήγι προσφύγων υπηρεσία αξιωματικών, θυσία για τα πετρέλαια.
Να λένε μόνο “μάλιστα”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου