Το ΔΙΚΤΥΟ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ λαμβάνει ην πρωτοβουλία να εκθέσει κείμενα συλλογικοτήτων που αντιτίθενται στις πολεμικές συμφωνίες που υπέγραψε η κυβέρνηση της ΝΔ με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία, θέλοντας να υπερβούμε το Ψέμα που προβάλλεται περί δήθεν "εθνικής ομοφωνίας" στους επιθετικούς χειρισμούς της αστικής τάξης.
Γράφει ο Χάρης Παπαδόπουλος
Μπορούν άραγε οι δυο συμφωνίες που υπέγραψε πρόσφατα η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ να εξασφαλίσουν την ειρήνη στο Αιγαίο; Μήπως ο τρόπος για να αποτραπεί ο πόλεμος είναι οι περισσότεροι και πιο ακριβοί εξοπλισμοί;
Οι αγορές των πανάκριβων νέων φρεγατών και των αεροπλάνων Ραφάλ από τη Γαλλία δεν έχουν καμιά σχέση με την άμυνα του Αιγαίου. Οι φρεγάτες είναι επιθετικά πλοία ανοιχτής θαλάσσης. Το βύθισμα και το εκτόπισμά τους τα κάνουν ακατάλληλα για την άμυνα των νησιών και των ακτών της Ελλάδας. Τα πλοία αυτά, αντίθετα, μπορούν να αποδειχθούν πολύ χρήσιμα για όποιον θέλει να κυριαρχήσει στα ανοιχτά νερά της Ανατολικής Μεσογείου.
Με άλλα λόγια, πρόκειται για πολεμικά πλοία που αγοράζονται από την Ελλάδα για να εξασφαλίσουν την κατοχή των υδρογονανθράκων νότια της Τουρκίας. Οι φρεγάτες των πέντε δισεκατομμυρίων ευρώ είναι το τίμημα που θα πληρώσει ο ελληνικός προϋπολογισμός για να εξασφαλιστούν τα κέρδη της ΕΧΧΟΝ–ΜΟΒΙL και της TOTAL στις ΑΟΖ της Ανατολικής Μεσογείου, εφόσον αυτά τα μεγαθήρια δεν αποσυρθούν τελικά από τα σχέδια εξορύξεων στην περιοχή. Και δεν πρόκειται για το μόνο τίμημα.
Τα έξι επιπλέον Ραφάλ, δίπλα στα 18 ήδη αγορασμένα από την Ελλάδα, είναι επίσης εν πολλοίς άχρηστα για άμυνα των νησιών, μια και το καθένα τους χρειάζεται το μισό Αιγαίο για να καταφέρει να πάρει μια στροφή. Όμως, τούτα τα άκρως επικίνδυνα βομβαρδιστικά είναι πολλαπλά χρήσιμα για όποιον θέλει να προκαλέσει μεγάλες καταστροφές σε βάθος μέσα στην Τουρκία, ισοπεδώνοντας πόλεις, φράγματα, λιμάνια και στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Είναι όπλα που αγοράστηκαν για να απειλήσουν και να τρομοκρατήσουν. Και όχι να αποτρέψουν μια τουρκική απόβαση στα νησιά. Η αγορά αυτή δεν αφήνει στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και Δένδια να κρατήσει ούτε καν τα προσχήματα πως τάχα «παλεύει να προασπίσει την άμυνα της χώρας».
Ο γαλλικός ιμπεριαλισμός αναβαθμίζεται με αυτή τη συμφωνία…
Η Γαλλία του Μακρόν δοκιμάζει να αναβιώσει στιγμές του παλιού της αποικιοκρατικού μεγαλείου, όταν ήταν μεγάλη ιμπεριαλιστική δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο έως και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η Συρία και ο Λίβανος ήταν ακόμη αποικίες της.
Τώρα πλέον, η ίδια η Τουρκία νιώθει την απειλή από τη μόνιμη παρουσία του γαλλικού ναυτικού στο νότο της. Παρουσία που θα πάρει ακόμη πιο απειλητικό χαρακτήρα με τη ναυτική βάση που παραχωρεί η κυβέρνηση της Νότιας Κύπρου στη Γαλλία.
Και, φυσικά, μαζί με τον γαλλικό ιμπεριαλισμό αναβαθμίζεται και κορδώνεται αυτάρεσκα και ο ελληνικός μιλιταρισμός σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο. Και ας έχει αποδειχτεί πολλές φορές στην Ιστορία πως είναι πολύ επικίνδυνο παιγνίδι να κάνεις τον νταή με ξένες πλάτες.
…αλλά και ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός κάθε άλλο παρά αποχωρεί από την περιοχή
Η σχετική συμφωνία που υπέγραψε μόλις ο Δένδιας στην Ουάσιγκτον το αποδεικνύει περίτρανα.
Φυσικά, είναι αλήθεια πως το μεγάλο παιχνίδι των ΗΠΑ για τη διατήρηση της παγκόσμιας κυριαρχίας τους φαίνεται να μετακινείται στον Ειρηνικό, στη μεγάλη αντιπαράθεση με την Κίνα. Όμως, σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει αυτό πως οι ΗΠΑ παύουν ξαφνικά να ενδιαφέρονται για το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Γιατί; Διότι η πιο σημαντική οδός ροής του πετρελαίου και των υδρογονανθράκων από τις χώρες που τα παράγουν με κατεύθυνση τη Δύση είναι αυτός της Ανατολικής Μεσογείου, δίπλα στη Μέση Ανατολή. Και, αμέσως μετά, ο δεύτερος πιο σημαντικός δρόμος ενεργειακής ροής είναι αυτός από τη Μαύρη Θάλασσα που διασχίζει πρώτα το Αιγαίο για να καταλήξει στα διυλιστήρια και τις δεξαμενές καυσίμων της Δύσης.
Γι’ αυτό και οι βάσεις των ΗΠΑ ποτέ δεν φεύγουν και όλο και επεκτείνονται στην ελληνική επικράτεια. Γι’ αυτό και στην Αλεξανδρούπολη δεν αυξάνεται απλώς η αμερικανική στρατιωτική δύναμη. Αλλά η εγκατάστασή τους εκεί βάζει πλώρη να μεταμορφωθεί σε νέα Σούδα. Γι’ αυτό και η ξεκάθαρη –σωστότερα, απροκάλυπτη- στήριξη της ελληνικής διπλωματίας απέναντι στην Τουρκία.
Ο ελληνικός μιλιταρισμός και επεκτατισμός είναι το ίδιο τυχοδιωκτικός και επικίνδυνος όσο και ο τουρκικός
Δεν θα χρειαστεί να πούμε πολλά για την επιθετική, βάρβαρη και υπερφίαλη πολιτική του καθεστώτος Ερντογάν. Κάθε μέρα, το κάθε δελτίο ειδήσεων στην Ελλάδα δεν παραλείπει να δώσει κάθε σχετική λεπτομέρεια. Είναι απίστευτου μεγέθους η προπαγάνδα των ΜΜΕ, η οποία προσπαθεί να πείσει τον εργαζόμενο κόσμο πως ο Ερντογάν είναι η μόνη αιτία που δεν έχουμε αξιοπρεπείς συντάξεις και μισθούς, επειδή πρέπει να αποκτήσουμε φρεγάτες και κανόνια.
Γι’ αυτό, ακόμη και να θέλαμε να γράψουμε μια ουδέτερη, «αντικειμενική» ανάλυση για την ελληνοτουρκική διαμάχη, θα έπρεπε να δώσουμε όλη μας την έμφαση στην αποκάλυψη της επιθετικότητας της ελληνικής πλευράς για να σπάσουμε το τείχος σιωπής των καναλιών, του κράτους και όλου του «εθνικού κορμού». Γι’ αυτό και επιμένουμε να τονίζουμε πως η επιλογή «φρεγάτες και όχι αναδρομικά στους συνταξιούχους», Ραφάλ και όχι νοσοκομεία και νέες ΜΕΘ, είναι επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης και των Ελλήνων καπιταλιστών για κέρδη και ξαναμοίρασμα της τράπουλας σε Βαλκάνια, Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο.
Είναι απόλυτη προτεραιότητα για κάθε συλλογικότητα της Αριστεράς και των κινημάτων όχι να καταδικάσουμε απλώς, αλλά να οργανώσουμε αγώνες ενάντια στο εξοπλιστικό πρόγραμμα της Ελλάδας. Και ενάντια στις λυκοσυμμαχίες που στήνει η ελληνική κυβέρνηση απέναντι στην Τουρκία μαζί με τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ και της Γαλλίας, αλλά και το ιμπεριαλιστικό μαντρόσκυλο του Ισραήλ και τον Αιγύπτιο δικτάτορα Σίσι.
Η επιχειρούμενη προσπάθεια να απομονωθεί η Τουρκία είναι που εκτοξεύει την ένταση στην περιοχή. Μια ένταση, που δεν προμηνύει τίποτα καλό για τα συμφέροντα των εργατ(ρι)ών και στην Ελλάδα και στην Τουρκία.
Ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος είναι το πιο αποκρουστικό ενδεχόμενο.
Αλλά ακόμη και στην «καλύτερη» περίπτωση που αποσοβηθεί ένα θερμό επεισόδιο είτε τώρα είτε και στο μέλλον, η ένταση στην περιοχή σημαίνει: έξαλλη κούρσα εξοπλισμών και αβάσταχτα βάρη για τους εργαζόμενους Τουρκίας και Ελλάδας. Διότι είναι αυταπόδεικτο πως η Τουρκία θα απαντήσει και αυτή με νέο γύρο εξοπλισμών και επικίνδυνων ελιγμών. Σε κάθε περίπτωση, επιβάλλεται να ανατραπεί η ισορροπία τρόμου στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, που προκαλούν τα μεγάλα κεφάλαια και οι μιλιταριστές των δύο χωρών.
Άλλη προοπτική ειρήνης δεν υπάρχει, πέρα από τη μαζική δράση των εργατ(ρι)ών τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία με σκοπό το ξήλωμα του μιλιταριστικού κατεστημένου και στις δύο χώρες.
Παραθέτουμε εδώ τα κύρια σημεία των θέσεων της ΚΟΚΚΙΝΗΣ για τη διαρκή ελληνοτουρκική διαμάχη εντελώς τηλεγραφικά:
1. Ένα θερμό επεισόδιο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ή ακόμη και ελληνοτουρκικός πόλεμος, είναι ένα «οργανικό ενδεχόμενο». Υπάρχει δηλαδή μια σοβαρή πιθανότητα να ξεσπάσει σε κάποια στροφή των πολιτικών εξελίξεων, εξαιτίας του ανταγωνισμού Ελλήνων και Τούρκων καπιταλιστών για την ηγεμονία στην περιοχή.
2. Ο κίνδυνος πολεμικής σύρραξης αυξήθηκε υπέρμετρα μετά την τετραπλή συμμαχία Ισραήλ-Αιγύπτου-Ελλάδας και Νότιας Κύπρου, που στρέφεται ενάντια στην Τουρκία και επιχείρησε να την αποκλείσει ολοκληρωτικά από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου. Η τετραπλή αυτή συμμαχία είναι υπό την προστασία των ΗΠΑ και της Γαλλίας, που προωθούν τα συμφέροντα των EXXON–MOBIL και TOTAL αντίστοιχα. Οι νέες δήθεν αμυντικές συμφωνίες της ελληνικής κυβέρνησης με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ αυξάνουν ακόμη περισσότερο την ένταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και φυσικά τον κίνδυνο μιας σύρραξης ανά πάσα στιγμή.
3. Ο πόλεμος θα είναι άδικος και από τις δύο πλευρές και θα εξελιχθεί σε σφαγείο για τους λαούς σε Ελλάδα και Τουρκία. Αντίθετα, από μια τέτοια αντιπαράθεση θα θησαυρίσουν μόνο οι κολοσσοί του πετρελαίου και των υδρογονανθράκων, καθώς και οι πολυεθνικές των όπλων.
4. Κύριος εχθρός για τους εργάτες και τις εργάτριες και στις δύο πλευρές της ενδεχόμενης σύρραξης είναι ο μιλιταρισμός και ο εθνικισμός στην ίδια τη χώρα κάθε λαού. Το άμεσο καθήκον των επαναστατ(ρι)ών είναι να εμποδίσουμε το ξέσπασμα ενός τέτοιου πολέμου με μαζικές κινητοποιήσεις. Αν κάποια στιγμή ο πόλεμος ξεσπάσει, να παλέψουμε για την ήττα της κυβέρνησής μας στον πόλεμο.
5. Για τον λόγο αυτό, επιβάλλεται από τώρα να ενισχυθεί κάθε δράση: ενάντια στις πολεμικές δαπάνες και τους καινούργιους εξοπλισμούς, για μείωση της θητείας και δημοκρατικές ελευθερίες στον στρατό, ενάντια στην καταπίεση της τουρκικής και της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, για αλληλεγγύη με την τουρκική εργατική τάξη και τις οργανώσεις της Αριστεράς στη γειτονική χώρα. Και,
6. Ο μόνος τρόπος για να μπει οριστικά τέρμα στο δίλημμα «πόλεμος ή ειρήνη» στις χώρες μας είναι η σοσιαλιστική επανάσταση σε Ελλάδα και Τουρκία. Η εργατική τάξη στην εξουσία και των δύο χωρών θα είναι εγγύηση για δίκαιη και μόνιμη ειρήνη. Και όχι μόνο αυτό. θα είναι η αρχή για να ενωθούν ο τουρκικός, ο ελληνικός και οι γειτονικοί λαοί σε μια σοσιαλιστική ομοσπονδία.
Οι παραπάνω θέσεις της εφημερίδας «Η Κόκκινη» είναι ταυτοτικό μας πολιτικό στοιχείο. Και ταυτόχρονα, βασικός πυλώνας της πολιτικής μας υπερηφάνειας.
Στόχος μας να συνεισφέρουμε στην ενότητα και την αλληλεγγύη των εργατικών τάξεων σε Τουρκία και Ελλάδα.
Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΑΣ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤ(ΡΙ)ΩΝ
ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ
ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΟΥΡΚΙΑ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΣΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου