Προχθές, πραγματοποιήσαμε δύο πολύ δύσκολες διασώσεις.
Νύχτα, ξύλινη βάρκα με 10αδες ανθρώπους εγκλωβισμένους στα κάτω αμπάρια. Ασφυκτικά γεμάτη, 110 άνθρωποι σε πανικό, το νερό έμπαινε ασταμάτητα και το άδειαζαν με έναν κουβά.
Μια τρίχα χώριζε την βάρκα από το να αναποδογυρίσει, καθώς οι άνθρωποι στην προσπάθεια τους να σωθούν, άρχισαν να μετακινούνται ανεξέλεγκτα μόλις μας είδαν.
Τρεις πρόσφυγες έπεσαν στη θάλασσα, ακούγαμε κραυγές μες το σκοτάδι, ευτυχώς τους βρήκαμε ζωντανούς.
Συνολικά, περισυλλέξαμε 214 ναυαγούς σε επιχειρήσεις διάσωσης που κράτησαν 12 ώρες σερί.
Ανάμεσα τους 37 παιδιά, 18 γυναίκες και 4 μωρά, τα 2 νεογέννητα.
Οι περισσότεροι είναι εξαντλημένοι, αφυδατωμένοι και με τραύματα από τα βασανιστήρια στην Λιβύη.
Δυστυχώς, λίγα μίλια παραπέρα, μια άλλη βάρκα βούλιαξε στα ανοιχτά της Τυνησίας. 11 νεκροί μεταξύ των οποίων και ένα παιδάκι 10 χρόνων.
Σήμερα, μετά από 2 μέρες αναμονής στα ανοιχτά, οι ιταλικές αρχές επέτρεψαν μόνο στους 142 διασωθέντες να αποβιβαστούν στην Λαμπεντούσα και λένε ότι δεν έχουν χώρο για τους υπόλοιπους.
Θα πρέπει εμείς να τους μεταφέρουμε στην Σικελία (13 ώρες ταξίδι) ενώ έξω έχει 2 μέτρα κύμα. Θα πρέπει να κοιμηθούν ακόμα ένα βράδυ στο κατάστρωμα με την βροχή και το κρύο, ενώ απέχουμε 300 μόλις μέτρα από την στεριά.
Ακόμα ένα αχρείαστο καψόνι πάνω σε επιζώντες ναυαγίου και βασανιστηρίων που δείχνει ανάγλυφα πόσο μετράνε οι ζωές των «άλλων» στην Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου