Η Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αποτέλεσμα των τυχοδιωκτικών σχεδιασμών των ΗΠΑ - Ε.Ε. από τη μία και της Ρωσίας από την άλλη, επιδρά καθοριστικά στη δημόσια κουβέντα (και) της Ελλάδας.
Ανοίγουν λοιπόν μια σειρά από νέα θέματα συζήτησης και αντιπαράθεσης που μέχρι πρότινος η κοινή γνώμη αγνοούσε επιδεικτικά.
Στον απόηχο λοιπόν του πολέμου και της στρατιωτικής προετοιμασίας της Ελλάδας να εμπλακεί ακόμα πιο ενεργά στα σχέδια του ΝΑΤΟ - είτε πρόκειται για το Ουκρανικό είτε για το Ελληνοτουρκικό ζήτημα - εκτιμάμε πως απαιτείται να εστιάσουμε στην κατάφωρη πλέον αντίθεση που βιώνουν οι φαντάροι ανά την χώρα, που έχει να κάνει με τις άσχημες (πολλές φορές άθλιες) συνθήκες στις οποίες υποχρεώνονται να ζουν οι στρατευμένοι την ίδια ώρα που τα αμύθητα κρατικά ποσά σπαταλώνται σε δυσθεώρητα εξοπλιστικά προγράμματα.
Με το κείμενό μας αυτό, επιδιώκουμε να ανοίξουμε ένα νέο κύκλο αγώνων στα στρατόπεδα που οι φαντάροι μαζί με το ΔΙΚΤΥΟ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ θα εκκινήσουν τώρα και θα κλιμακώσουν στο μέλλον.
ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΩΝ ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ:
Η χώρα μας είναι πρωταθλήτρια στις στρατιωτικές δαπάνες ανάμεσα στις χώρες του ΝΑΤΟ.
Μόνο το 2021 η Ελλάδα κατέβαλλε 8 δισ. δολάρια για όπλα και πυρομαχικά, ποσό που αντιστοιχεί στο 3,82% του ΑΕΠ της!
Με το ποσοστό αυτό η Ελλάδα "κατάφερε" να ξεπεράσει ακόμα και τη μεγαλύτερη πολεμική μηχανή του πλανήτη, δηλ. τις ΗΠΑ, οι οποίες δαπάνησαν 3,52% του ΑΕΠ τους.
Γιατί η φτωχή Ελλάδα δίνει τόσα λεφτά για όπλα;
Από τα παραπάνω φαίνεται πως το κράτος της Ελλάδας έχει πάρει μια ξεκάθαρη επιλογή. Αντί να "χαραμίσει" λεφτά σε συντάξεις, επιδόματα, αναπτυξιακές πολιτικές, κοινωνικές εισφορές, δημιουργία και επανεξοπλισμού σχολείων και νοσοκομείων να τα "δωρίσει" στις μεγάλες βιομηχανίες όπλων (κυρίαρχα δυτικών).
Ο λόγος είναι διττός.
Από τη μία, με τον τρόπο αυτό το ελληνικό κράτος επιχειρεί να πάρει το "χρίσμα" του "καλού παιδιού" του ΝΑΤΟ και από την άλλη εξοπλίζεται στρατιωτικά προκειμένου να εξασφαλίσει τα συμφέροντα των Ελλήνων και δυτικών μεγαλοεπιχειρηματιών στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
"Και τι θα γίνει με την τουρκική επιθετικότητα";
Στο εύλογο ερώτημα γιατί μια χώρα που υποτίθεται βρίσκεται υπό την ασφάλεια του ΝΑΤΟ δαπανάει τόσα δις σε όπλα, οι κυβερνήσεις και οι ακροδεξιοί θύλακες εντός της ελληνικής απαντάνε πως "δεν υπάρχει άλλη επιλογή" εξαιτίας της "τουρκικής επιθετικότητας".
Ειδικά μετά το παράδειγμα της Ουκρανίας εκτιμάμε πως η αντίληψη αυτή θα επιχειρηθεί να ριζωθεί ακόμα περισσότερο στην κοινή γνώμη. Προσπερνώντας το γεγονός πως αποτελεί κατάφωρη προσβολή στη νοημοσύνη των λαών το ότι Ελλάδα και Τουρκία "τσακώνονται" παρότι θεωρητικά είναι συμμαχικές δυνάμεις στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, καθώς θεωρούμε πως ειδικά μετά το "στραπάτσο" των ΗΠΑ - ΕΕ στην Ουκρανία μέχρι και ο πιο θερμός υποστηρικτής του ΝΑΤΟ πλέον αντιλαμβάνεται πως η βορειατλαντική συμμαχία δεν είναι τίποτα άλλο από μια λυκοσυμμαχία που όχι μόνο κινείται επιθετικά απέναντι στους αντιπάλους της αλλά ανά πάσα στιγμή παρατάει απροκάλυπτα στη μοίρα τους τους όποιους συμμάχους της.
Επιστρέφοντας, στην πολυσηζητημένη "τουρκική επιθετικότητα" όμως, θεωρούμε πως όποιος έχει υπηρετήσει - ειδικά στη παραμεθόριο - γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα την πραγματικότητα.
Η "τουρκική επιθετικότητα" δεν είναι μονόπλευρη, ούτε στοχεύει την "αμυνόμενη Ελλάδα".
Παραβιάσεις διεθνών συνθηκών, εγκλήματα κατά των μεταναστών/προσφύγων, ατέρμονες κούρσες εξοπλιστικών προγραμμάτων, παράλογες διεκδικήσεις κ.α. υπάρχουν και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου.
Οι έκρυθμες σχέσεις μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας ουδέποτε θα τελειώσουν αν αμφότεροι συνεχίσουν να εξοπλίζονται εις βάρος των λαών τους. Ειρηνική επίλυση θα υπάρξει παρά μόνο όταν βγουν μπροστά και στις δύο χώρες αντιπολεμικά κινήματα που με διεθνιστικό πρόταγμα θα μπλοκάρουν τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και θα απαιτήσουν να σταματήσουν οι πολεμικές ιαχές από όπου και εάν προέρχονται.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τη στρατιωτική θητεία;
Αντιλαμβανόμαστε, πως τα παραπάνω επιδερμικά φαίνονται άσχετα με τα προβλήματα και τις αγωνίες των φαντάρων που υπηρετούν ή αναμένεται να υπηρετήσουν.
Στην πράξη όμως, έχουν τεράστια συσχέτιση. Ο λόγος είναι, η (κραυγαλέα πλέον) αντίθεση ανάμεσα σε όσα δαπανούνται για τα πολεμοκάπηλα σχέδια της ελληνικής αστικής τάξης και των ΝΑΤΟ - Ε.Ε. και όσα (δεν) δαπανούνται για τις ανάγκες των φαντάρων.
Έχουμε λοιπόν και λέμε... 2.5 δις ευρώ για 18 Ραφάλ την ώρα που μια σειρά από στρατόπεδα της ταξιαρχίας δεν έχουν πρόσβαση σε δωρεάν πόσιμο νερό.
5 δις ευρώ για 3 (+1) φρεγάτες Belharra και 3 (+1) κορβέτες Gowind-2500 την ώρα που ολές εγκαταστάσεις μονάδων και φυλακίων της ταξιαρχίας "μπάζουν" από το κρύο ενώ υπάρχουν σοβαρά (μόνιμα) προβλήματα θέρμανσης.
500 εκ. ευρώ για 4 φρεγάτες ΜΕΚΟ 200 την ώρα που το φαγητό σε στρατόπεδα είτε δεν επαρκεί είτε είναι τρισάθλιο. Φυσικά, δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε ούτε να επεκταθούμε για προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοι μας σε άλλες ταξιαρχίες....
Τι πρέπει να αλλάξει από εδώ και πέρα;
Το ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ πάντα είτε στην πρώτη γραμμή υπεράσπισης των δικαιωμάτων του φαντάρου και η συνεισφορά του στην καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης των φαντάρων τα τελευταία χρόνια είναι πλήρως αναγνωρισμένη.
Παρόλα αυτά, τα αμύθητα ποσά που σπαταλούν όλες οι κυβερνήσεις (αριστερές και δεξιές) στους πολεμικούς εξοπλισμούς ανοίγουν ένα νέο πεδίο προκλήσεων και διεκδικήσεων των φαντάρων που υπηρετούν τώρα ή αναμένεται να υπηρετήσουν στο άμεσο μέλλον.
Η κυρίαρχη λογική του "9 ή 12 μήνες θα περάσουν..." θα πρέπει να τελειώσει μια και καλή, καθώς η ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ στράτευση σε συνθήκες που καταστρατηγούν την αξιοπρέπεια των φαντάρων την ίδια ώρα που δαπανώνται δεκάδες δις για όπλα είναι κάτι που
πλέον δεν μπορούμε να ανεκτούμε. Από τη στιγμή που το ελληνικό κράτος επιλέγει (ξανά και ξανά) να σπαταλάει τα λεφτά των φορολογούμενων σε μαχητικά αεροσκάφη και πολεμικές φρεγάτες απαιτούμε (πιο έντονα από ποτέ) να τελειώσουμε με τις
τρομακτικές υλικοτεχνικές ελλείψεις που δυσχεραίνουν την καθημερινότητα των στρατευμένων. Ένα κράτος που ξοδεύει δις για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα μιας χούφτας πολυεθνικών αλλά αρνείται να λύσει βασικά προβλήματα των φαντάρων, είναι ένα κράτος υποκριτικό και άδικο.
Από την πλευρά των στρατευμένων (παρόντων και μελλοντικών) δεν μπορεί να υπάρξει άλλη υπομονή.
Αφού υπάρχουν χρήματα για όπλα θα υπάρχουν και για αξιοπρεπή σίτιση - στέγαση - διαβίωση των φαντάρων.
Απευθύνουμε κάλεσμα σε κάθε φαντάρο ανά την Ελλάδα να βγει παραπονούμενος και να έρθει σε επαφή με το ΔΙΚΤΥΟ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ προκειμένου να βρεθεί λύση για τις σοβαρές υλικοτεχνικές ελλείψεις σε στρατόπεδα και μονάδες.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν πρέπει να πάει πίσω τις δίκαιες διεκδικήσεις μας. Τουναντίον, η πολεμική προετοιμασία της Ελλάδας και η έξαρση των εξοπλιστικών προγραμμάτων (που πιθανότατα να αυξηθούν εκ νέου) πρέπει να μας πεισμώσουν έτσι ώστε επιτέλους να σταματήσουν
να δίνονται λεφτά σε όπλα αλλά για την κάλυψη των αναγκών μας.
Επιτροπή Στρατευμένων 80 ΑΔΤΕ
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437
diktiospartakos.blogspot.com
diktiospartakos@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου