[10 Συμπεράσματα Μέρες Μετά Το Έγκλημα Στα Τέμπη] *Κυριακή 11:00 όλοι και όλες στο Σύνταγμα*

[10 Συμπεράσματα Μέρες Μετά Το Έγκλημα Στα Τέμπη]

*Κυριακή 11:00 όλοι και όλες στο Σύνταγμα*

Το "δυστύχημα" ήταν "προδιαγεγραμένο έγκλημα". Ιδιώτες επενδυτές και κυβερνήσεις γνώριζαν πολύ καλά τι (δεν) έκαναν εδώ και χρόνια.

Το μπαλάκι των ευθυνών μεταξύ ιδιωτών και κράτους/κυβέρνησης δεν μας αφορά. Φταίνε αμφότεροι γιατί είχαν αμφότεροι ευθύνες για την ασφάλεια των επιβατών. Περισσότερο όμως φταίει η λογική της ιδιωτικοποίησης με ξεπούλημα μέρους του ΟΣΕ στους ιδιώτες και κατακερματισμό της δομής και της λειτουργίας του ώστε να λειτουργεί με ιδιωτικές εργολαβίες, ελαστικές εργασιακές σχέσεις και χαμηλό κόστος. Καμία αποζημίωση στους ιδιώτες/επενδυτές που μετά την τραγωδία προσέφυγαν εναντίον του κράτους για διαφυγόντα κέρδη.

Όσο αναδεικνύεται η ατομική ευθύνη του σταθμάρχη, τόσο κρύβεται η συνολική και διαχρονική ευθύνη κυβερνήσεων και ιδιωτών επενδυτών. Όσοι δείχνουν τον σταθμάρχη το κάνουν για να κρύψουν τους πραγματικούς υπαίτιους.

Η σκανδαλώδης πρόβλεψη των κυβερνήσεων να εξαιρέσουν τους ιδιώτες/επενδυτές από τις αποζημιώσεις προς το επιβατικό κοινό [http://bit.ly/41HBsQq] - και άρα και τους συγγενείς των νεκρών - αποδεικνύει ότι το τελευταίο που νοιάζει κράτος και επιχειρηματίες είναι οι ζωές μας.

Οι εργαζόμενοι/ες προειδοποιούσαν διαρκώς εδώ και χρόνια αλλά και τις τελευταίες εβδομάδες για το μεγάλο τραγικό συμβάν που ερχόταν με μαθηματική ακρίβεια. Γι' αυτό και εμπιστευόμαστε τον λόγο τους απέναντι στον λόγο της κυβέρνησης, των επενδυτών και των ΜΜΕ του συστήματος. Τα αιτήματά τους είναι και δικά μας αιτήματα.

Οι συγκοινωνίες είναι δικαίωμα και όχι προϊόν/υπηρεσία προς αγορά. Γι' αυτό πρέπει να είναι δημόσιες, δωρεάν (ή με χαμηλό κόστος), μακριά από τη λογική του επιχειρηματικού κόσμου, με μόνιμο και σταθερό προσωπικό, προσαρμοσμένες στις κοινωνικές ανάγκες και όχι στη λογική της κερδοφορίας. Ούτως ή άλλως πληρώνουμε για όλα από τους φόρους και τις κρατήσεις μας.

Το "Μόνο ο λαός σώζει τον λαό" δεν είναι σύνθημα, είναι η πραγματικότητα. Οι χιλιάδες φιάλες αίματος από εθελοντές σε όλη την Ελλάδα, το κύμα συμπαράστασης από τα σχολεία και τα πανεπιστήμια μέχρι τα σωματεία και τους δρόμους, οι ίδιες οι αγωνιώδεις εκκλήσεις των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους που δεν εισακούστηκαν αποτελούν την πιο τρανή απόδειξη. Σε αντίθεση με το επιτελικό κράτος που συνεχώς "αποτυγχάνει" [δείτε εδώ το παράδειγμα του στρατού: http://diktiospartakos.blogspot.com/.../blog-post_551.html] και την ιδιωτική πρωτοβουλία που κάνει δωρεές για να κρύψει τη διαβρωτική και καταστροφική της δράση, η αλληλεγγύη μεταξύ μας πάντα δίνει αποτελέσματα όταν εμφανίζεται.

Εν τέλει, η υποβάθμιση καθετί δημόσιου, των υποδομών και υπηρεσιών που χρησιμοποιεί και χρειάζεται ο λαός έρχεται ως αποτέλεσμα της ιδεολογίας και των προτεραιοτήτων όσων εξουσιάζουν αυτή τη χώρα. Ιδιωτική πρωτοβουλία και πρωτοκαθεδρία, επιτελικό κράτος, πρώτα τα κέρδη, όλα είναι προϊόν προς αγοραπωλησία, όλα είναι ατομικές επιλογές και ατομική ευθύνη. Αυτό είναι το υπόστρωμα της διάλυσης των νοσοκομείων, των σχολείων, των συγκοινωνιών, των εργασιακών κατακτήσεων και δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Αν δεν αμφισβητήσουμε όσα οι κυβερνήσεις, οι διεθνείς εταίροι, τα ΜΜΕ του συστήματος και ο επιχειρηματικός κόσμος μας παρουσιάζουν ως αδιαπραγμάτευτα, ως ιερά και όσια, ως δεδομένα, θα συνεχίσουμε να μετράμε απώλειες.

Σώζουμε ζωές όταν υποστηρίζουμε τα αιτήματα των απεργών. Σώζουμε ζωές όταν συνειδητοποιούμε ότι τα τραγικά γεγονότα δεν τα προκαλεί η "ατυχία" ή το "ανθρώπινο λάθος" αλλά συγκεκριμένες πολιτικές. Σώζουμε ζωές όταν δεν αναπαράγουμε τον λόγο των διαπλεκόμενων ΜΜΕ. Σώζουμε ζωές όταν αμφισβητούμε τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της κοινωνίας. Σώζουμε ζωές όταν προστατεύουμε το δημόσιο απέναντι στο ιδιωτικό. Σώζουμε ζωές όταν αγωνιζόμαστε και διεκδικούμε. Ισχύει και το ανάποδο.