Όλα ξεκίνησαν όταν ο γνωστός παλαίμαχος ποδοσφαιριστής Γκάρι Λίνεκερ αντέδρασε μέσω του λογαριασμού του στο twitter στην εξαγγελία εκ μέρους της υπουργού Εσωτερικών της Αγγλίας για τον νέο νόμο ενάντια στην παράτυπη μετανάστευση. Η Σουέλα Μπρέιβερμαν, αφού διατύπωνε τη θέση ότι το σύστημα απονομής ασύλου αλλά και ο προϋπολογισμός του Ηνωμένου Βασιλείου δεν αντέχουν τις υπάρχουσες μεταναστευτικές ροές, έκλεινε το μήνυμά της με τα εξής λόγια: «Αρκετά πια! Πρέπει να σταματήσουμε τις βάρκες!». Ο Λίνεκερ έσπευσε να σχολιάσει ότι, πρώτον, το Ηνωμένο Βασίλειο δέχεται πολύ λιγότερους πρόσφυγες από άλλες ευρωπαϊκές χώρες και, δεύτερον, ότι η γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε στο τηλεοπτικό μήνυμα του υπουργείου εσωτερικών θύμιζε τη χιτλερική Γερμανία της δεκαετίας του ’30.
Όμως ο Λίνεκερ δεν είναι απλά ένας παλαίμαχος αστέρας των γηπέδων. Εδώ και χρόνια εργάζεται ως παρουσιαστής και σχολιαστής στο BBC, σε μία αθλητική εκπομπή με πολύ μεγάλη θεαματικότητα. Σχεδόν αμέσως, το βρετανικό τηλεοπτικό δίκτυο ανακοίνωσε την παύση της συνεργασίας μαζί του, βασιζόμενο σε μια διάταξη που θέλει τους δημοσιογράφους του κρατικού καναλιού να μην εκφράζουν δημοσίως πολιτικές απόψεις που μπορούν να θίξουν την θέση ουδετερότητας και αντικειμενικότητας που υποτίθεται πως το χαρακτηρίζει. Σε καμία περίπτωση, όμως, η διοίκησή του δεν μπορούσε να φανταστεί ότι αυτή η κίνηση θα άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου εναντίον της ίδιας και της κυβέρνησης.
Το κύμα συμπαράστασης στον Λίνεκερ ήταν πρωτοφανές. Οι συμπαρουσιαστές του (και παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές επίσης) Άλαν Σίρερ και Ίαν Ράιτ δήλωσαν ότι αρνούνται να επανεμφανιστούν στην εκπομπή χωρίς τον Λίνεκερ ενώ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η υπεράσπισή του και η καταδίκη του BBC γίνονταν εμφανείς τάσεις. Ως αποτέλεσμα, το BBC αναγκάστηκε να πραγματοποιήσει στροφή 180 μοιρών και να δηλώσει πως δέχεται πίσω τον Λίνεκερ ως παρουσιαστή. Ο τελευταίος, με νέο tweet, δήλωσε μεν χαρούμενος που το θέμα λύθηκε, σημειώνοντας ωστόσο πως αυτό που πέρασε δεν ήταν τίποτα μπροστά στο δράμα των ανθρώπων που ξεριζώνονται λόγων των πολέμων.
Κι αν η περιπέτεια του Λίνεκερ φαίνεται να έχει «happy end», δεν ισχύει το ίδιο για τους πρόσφυγες που επιχειρούν κατά χιλιάδες να εισέλθουν στην Ευρώπη-φρούριο. Τα δύο πρόσφατα πολύνεκρα ναυάγια στη νότια Ιταλία αποδεικνύουν του λόγου το αληθές, ενώ το γεγονός ότι τόσο η υπουργός Εσωτερικών όσο και ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου είναι παιδιά Ινδών μεταναστών υπογραμμίζει πως η αντιπροσφυγική πολιτική δεν έχει αποκλειστικά φυλετικό, αλλά και ταξικό χαρακτήρα.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (18.3.23)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου