Μας θεωρούν παρίες.
Σαν φαντάρος πέρασα πολύ δύσκολα και στην Χίο και στην Κω.
Το φαγητό δεν τρωγόταν τις μισές φορές και τις άλλες δεν έφτανε.
Μάθαμε να κοιμόμαστε με κοριούς και να χέζουμε όρθιοι.
Να κάνουμε μπάνιο με κρύο νερό όλο το χρόνο.
Να μας εκμεταλλεύονται οι ανώτεροι το πρωί στις αγγαρείες και το βράδυ στην σκοπιά.
Καθόλου χρόνος για ύπνο.
Δεν κοιμόμασταν σχεδόν ποτέ.
Πάντα κάτι έβρισκαν να κάνουμε το απόγευμα.
Το πρωί ώρες εργασίας το βράδυ σκοπιά.
Έξοδο έπαιρνα 1 στις 15 αν ήμουν στο τάγμα και 1 στις 30 αν ήμουν σε φυλάκιο.
Τελικά, μεγάλο σχολείο ο Στρατός....
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437
diktiospartakos.blogspot.com
Εγώ έμαθα ότι τελικά στα νησιά είναι ένα μεγάλο μπαχαλο και πολύ λίγα στελέχη βοηθάνε όσο μπορούνε και συνήθως όσο αντέχουν η τσέπες (γιατί δεν έδιναν πάντα υλικά ο στρατός) και ητανε είδος προς εξαφάνιση. Μετά πήρα απόφαση να πάω στεριά και εκεί το ίδιο απλά υπήρχαν υλικά απλά δεν ασχολήθηκε κανέναν να τα δώσει και υπερβολικά μεγάλους χαζούς και μερική Εμθ κατά περίπτωση που δεν ήξεραν ούτε μια λέξη αγγλική να μιλήσουν και με τρελές διαταγές ώστε να βρίσκω υλικά για τα κάνω εγώ ,γιατί στην τελική δεν ήξερε που ήτανε ούτε ο ίδιος και δεν ήθελε να ρωτήσε.Στην τελική πολύ λίγη Εμθ αλλά και ΕΠΟΠ ήτανε καλή αλλά μετρημένη στα δάχτυλα και πολύ οργανωμένη και το μόνο που έμαθα ήτανε ,ότι στο στρατό δεν πρέπει να έχω την ίδια νοοτροπία και στην πολιτική ζωή και να μην θεωρο την ζωή μου μια κλάση ανώτερη σε βαθμό ηλιθιότητας όπως ήτανε μερική στο στρατό σε όλους.
ΑπάντησηΔιαγραφή