Ο Πόλεμος στην Ουκρανία Τελείωσε, Νικητής είναι η Lockheed Martin
ΑΠΟΨΕΙΣ24.08.23 17:28Δημήτρης Παντελάτος (*)
Έχοντας υπόψη τον σκηνοθετημένο η μη θάνατο του Prigozhin, θα ήταν λογική η μυστικότητα της επίσκεψης Ζελένσκι την 21 Αυγούστου στην Ελλάδα για λόγους ασφάλειας. Στην περίπτωση όμως Ζελένσκι, ο πληθωρικός σωματοφύλακας του πρωθυπουργού μας, που βρισκόταν πάντα δίπλα του στο πεζοδρόμιο προς το « Μαξίμου», ήταν μάλλον εκεί για να τον προφυλάξει από τα πράσινα παπαγαλάκια που ενδημούν, πλέον, στον Εθνικό μας κήπο και δηλώνουν την παρουσία τους με το χαρακτηριστικό τους κρώξιμο.
Εκτιμάται ότι κάτω από τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί στην πατρίδα του, για τις οποίες έχει και αυτός μερίδιο ευθύνης, το αφήγημα του κινδύνου περί της ζωής του φαίνεται να τον εξυπηρετεί.
Είναι όμως αμφίβολο αν συμφέρει τον προβαλλόμενο ως απειλούντα την σωματική του ακεραιότητα, Ρώσικο παράγοντα, να προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια εναντίον του. Το αντίθετο μάλλον ισχύει, ο Ζελένσκι πρέπει να είναι υγιής και ακέραιος για να ηγηθεί μιας κατεστραμμένης χώρας, Αμερικάνικο προτεκτοράτο, πλήρως εξαρτώμενο από ξένες δυνάμεις για την εξωτερική και εσωτερική του ασφάλεια. Οι εσωτερικές λαϊκές αντιδράσεις που θα προκληθούν από την ανεπάρκεια της κυβέρνησής του, σε μια μεταπολεμική Ουκρανία, αναμένεται να προκαλέσουν την έκπτωσή του από το αξίωμά του και την επικοινωνιακή φούσκα που περιβάλει τον τέως κωμικό ηθοποιό. Με τον τρόπο αυτό, βέβαια, ο Ουκρανός Πρόεδρος θα μπορεί να υποστηρίξει το αφήγημά του, ότι έχει την τύχη του Τσώρτσιλ, τον οποίο κατά δήλωσή του θαυμάζει και ο οποίος ηττήθηκε πανηγυρικά στις Βρετανικές βουλευτικές εκλογές του ’45, γεγονός που κατέρριψε το τότε αφήγημα του «κόκκινου μπαμπούλα» και της αντίληψης ότι το τεράστιο γόητρο και η δημοτικότητα του Τσώρτσιλ θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν την πολιτική.
Η αντίληψη Ζελένσκι για τη χώρα του ταυτίζεται με αυτή του Μητσοτάκη για τη δική μας, σε ότι αφορά στον χαρακτηρισμό τους ως ένα ευνοϊκό πεδίο επενδύσεων, αλλά ταυτόχρονα και ως ένα πεδίο όπου «ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι». Άλλωστε αυτό και οι δύο, το έχουν δηλώσει ευθαρσώς στην ομιλία τους, ενώπιον του Αμερικάνικου Κογκρέσου. Τότε ο Ζελένσκι διαχειρίστηκε το Αμερικάνικο Κογκρέσο ως τηλεοπτικό κοινό και ο Guardian σχολίασε ότι «για έναν πρώην ηθοποιό και κωμικό, επρόκειτο για την παράσταση της ζωής του».
Μετά την αποτυχία της πολυαναμενόμενης και πολυδιαφημιζόμενης «Ουκρανικής Αντεπίθεσης» και με δεδομένο το ότι η αποτυχία αυτή οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος στην καθολική Ρωσική εναέρια επικράτηση στις περιοχές επιχειρήσεων, ο Ουκρανός Πρόεδρος έχει «βγει στη γύρα» για να μαζέψει όλα τα, ενόψει της αντικατάστασής τους από F-35, υπό απόσυρση Ευρωπαϊκά F-16, καθότι η χώρα του δεν πληροί τις προϋποθέσεις για να προμηθευτεί από την Αμερική καινούργια.
Ωστόσο μέσω της διαδικασίας αυτής η κατασκευάστρια και των δύο προαναφερόμενων τύπων αεροσκαφών, εταιρεία Lockheed Martin, εκτός από το μονοπώλιο στην προμήθεια της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ με «αόρατα» αεροπλάνα, θα εδραιωθεί στην Ουκρανία παρέχοντας τις υπηρεσίες συντήρησης και εφοδιασμού των αποσυρομένων από τις άλλες χώρες F-16. Ταυτόχρονα θα προωθήσει και την αγορά των πυραύλων κρουζ αέρος-εδάφους JASSM, που επίσης κατασκευάζει και ήδη βρίσκονται στη «λίστα επιθυμιών» της Ουκρανίας.
Από την άλλη πλευρά ο «ανταγωνιστικός» Βρετανογαλλικός πύραυλος Storm Shadow της BAE Systems, αριθμός των οποίων ο Υπουργός Άμυνας της Βρετανίας, Ben Wallace έσπευσε να διαφημίσει την αποστολή στην Ουκρανία τον περασμένο Μάη, θα βρει επιτέλους θέση στον Ουκρανικό κατάλογο εξοπλισμών, αλλά και φορέα ανάρτησης στα Σουηδικά αεροπλάνα Grippen που κατασκευάζονται σε συνεργασία με την BAE Systems.
Έτσι η μέχρι πρότινος «ουδέτερη» Σουηδία μαζί με τα τανκς της που έχει συμφωνηθεί να προμηθεύσει την Ουκρανία, θα επιβραβευθεί από το ΝΑΤΟ για την μεταβολή της στάσης της και την παράδοσή της στην αγκαλιά της Συμμαχίας και με την προμήθεια της Ουκρανίας με αεροσκάφη Grippen, το πιο πιθανό με την μέθοδο leasing στα πρότυπα της Ουγγαρίας.
Όλη αυτή η σκηνοθεσία για την παράδοση πολεμικών αεροσκαφών στην Ουκρανία, τον προγραμματισμό της εκπαίδευσης των Ουκρανών πιλότων και τεχνικών, στην οποία η Ελλάδα βάσει των προχθεσινής διακήρυξης της Αθήνας θα συμμετέχει και την ειλικρινή ή όχι εμμονή Ζελένσκι για την άμεση προμήθειά τους, γίνεται για να καθυστερήσει η εμφάνισή τους στον χώρο των επιχειρήσεων. Ο λόγος είναι ότι με δεδομένη την προσάρτηση των περιοχών Ντονέτσκ, Λουχάνσκ και της Κριμαίας από την Ρωσία, τις οποίες ο Ζελένσκι διεκδικεί να επαναφέρει στην Ουκρανική επικράτεια, η άμεση ικανοποίηση του αιτήματός του σε μαχητικά αεροσκάφη, πέρα από τα τεχνικά προβλήματα που το συνοδεύουν, θα οδηγούσε σε, ανεξέλεγκτη για το ΝΑΤΟ, επέκταση της σύρραξης.
Η καθυστέρηση αυτή όμως δεν αποτρέπει την συνέχιση του Νατοϊκού πάρτι των προμηθειών, με πρωταγωνιστές τους κυρίαρχους Αμερικάνους προμηθευτές αμυντικού εξοπλισμού που βρήκαν και την ευκαιρία μέσα σε ένα αφήγημα αμοιβαιότητας, κρισιμότητας και ανάγκης να ξεφορτωθούν και όπλα των οποίων, βάσει διεθνών συμφωνιών, απαγορεύονταν η χρήση, όπως τα βλήματα διασποράς. Το ίδιο βέβαια είχαν πράξει και στη τέως Γιουγκοσλαβία με τα όπλα απεμπλουτισμένου Ουρανίου.
Την αντίληψή του για το μέλλον του Ουκρανικού λαού, ο Ζελένσκι έκανε επίσης κατανοητή χρησιμοποιώντας την λέξη «investment» στις 21 του περασμένου Δεκέμβρη απευθυνόμενος για δεύτερη φορά αλλά με φυσική παρουσία, προς στο Αμερικάνικο Κογκρέσο «Τα χρήματά σας δεν είναι ελεημοσύνη, είναι επένδυση στην παγκόσμια ασφάλεια και στη δημοκρατία, την οποία διαχειριζόμαστε με τον πλέον υπεύθυνο τρόπο», Στο πλαίσιο αυτό ο Ζελένσκι ως εντολοδόχος των συμφερόντων όλων αυτών στους οποίους απευθύνονταν, διαφημίζει τις επενδυτικές προοπτικές, σε ότι απομείνει από την χώρα του, που δεν περιορίζονται σε αμυντικό εξοπλισμό, αλλά και στις υποδομές με την προσέλκυση κατασκευαστικών εταιρειών, που καλούνται να «εξωραΐσουν» το κατεστραμμένο τοπίο, όπως έπραξαν στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν και πράττουν τώρα στη Λιβύη. Επισημαίνεται ότι η Τουρκία διαθέτει τεράστια εμπειρία στο υπόψη αντικείμενο.
Η διαφαινόμενη επικράτηση Τραμπ στις επόμενες Αμερικάνικες εκλογές και η ισχυρά υποστηριζόμενη από αυτόν, αλλά και από πολλούς Αμερικάνους πολιτικούς, ανάγκη απεμπλοκής της Αμερικάνικης πολιτικής από την Ουκρανία, για την ενασχόλησή της με τον σοβαρότερο γι’ αυτήν «Κινεζικό κίνδυνο», καθοδήγησε τον Έλληνα πρωθυπουργό στον ρόλο του οικοδεσπότη μιας, μεθοδευμένης σχετικά, συνάντησης των ηγετών των, κατά κοινή ομολογία φίλα προσκείμενων προς τον Αμερικάνικο παράγοντα, χωρών των Δυτικών Βαλκανίων.
Φυσικά ο διαφημιζόμενος διεθνής ρόλος της Ελλάδας στην υπόψη συνάντηση εξαντλείται σε αυτόν του μεσάζοντα και ταχυδρόμου των μηνυμάτων του «πεφωτισμένου» κράτους. Στη συνάντηση της 21 Αυγούστου μετείχαν οι Πρόεδροι της Σερβίας και του Μαυροβουνίου, οι Πρωθυπουργοί της Βόρειας Μακεδονίας, του Κοσσόβου, της Βουλγαρίας, της Κροατίας και της Ρουμανίας, η Πρόεδρος του Συμβουλίου Υπουργών της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης και η Πρόεδρος της Μολδαβίας. Παρόντες ήταν και η πρόεδρος Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ. Απουσίαζε ο Έντι Ράμα λόγω Μπελέρη. Όμως πιστός στο Αμερικανοαποικιακό δόγμα της Αλβανίας, όπου στο παρελθόν είχαν παρατηρηθεί συγκεντρώσεις Αλβανών πολιτών με αίτημα την ανακήρυξη της χώρας τους ως η πεντηκοστή πρώτη πολιτεία των ΗΠΑ, έσπευσε να συγχαρεί τον ομοσταυλό του Έλληνα πρωθυπουργό για την «δουλειά του» δικαιολογώντας την απουσία του λέγοντας ότι: «Δεν ήθελα να ενοχλήσω τον οικοδεσπότη και τους καλεσμένους του, εντείνοντας τον θόρυβο πριν τελειώσουν τη δουλειά τους οι καλοί μου φίλοι που συγκεντρώθηκαν στην Αθήνα».
Η «δουλειά» αυτή είχε σαν αποτέλεσμα την «Διακήρυξη των Αθηνών» το περιεχόμενο της οποίας ο Αμερικάνικος παράγων θα ήθελε να είναι περισσότερο επιθετικός προς τη Ρωσία. Η συνταγή φαίνεται να χάλασε και ένα περισσότερο «ήπιο» κείμενο υιοθετήθηκε από την παρέμβαση του πρόεδρου της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς, που βλέπει στην Ουκρανία έναν παράδοξο σύμμαχο στην υπόθεση ανεξαρτησίας του Κοσσόβου, την οποία απεύχεται και ενδεχομένως της προέδρου της Μολδαβίας Μάγια Σάντου, της οποίας η καθημερινότητα της χώρας της, εξαρτάται άμεσα από τις προθέσεις της Ρωσίας.
Αναμένεται ότι ο επερχόμενος Ουκρανικός χειμώνας θα δώσει και την τελική σφραγίδα σε έναν αδικαιολόγητο πόλεμο – ειδική επιχείρηση κατά τον Πούτιν- με την χάραξη των συνόρων της Ρωσικής επιρροής στην σημερινή πρώτη γραμμή των επιχειρήσεων, όπως έγινε και στον αντίστοιχο μη κηρυγμένο πόλεμο της Κορέας, όπου η Αμερικάνικη εμπλοκή είχε και αυτή χαρακτηριστεί από τον Τρούμαν, ως επιχείρηση παροχής ασφάλειας.
Στο μεσοδιάστημα μεταξύ των εκατέρωθεν διπλωματικών τερτιπιών (αναφέρσου στην Συμφωνία του Μινσκ), όπου λαμβάνουν χώρα οι πολεμικές επιχειρήσεις και οι κερδοφορίες των αμυντικών βιομηχανιών, των κατασκευαστικών εταιρειών και των μεσαζόντων/ αχυρανθρώπων τους, ηγετών/ επιχειρηματιών όπως ο Ζελένσκι, αυτός που υποφέρει είναι ο επιβιώσας λαός που καλείται κάθε φορά να ξαναρχίσει τη ζωή του με συνθήκες κατά πολύ χειρότερες από αυτές που πριν αντιμετώπιζε.
Η επανεκκίνηση αυτή της ζωής του λαού, είτε αυτή έχει προκληθεί από έναν πόλεμο είτε από μια πυρκαγιά ή άλλη καταστροφή, είτε από την απώλεια αγαπημένων προσώπων, είναι ακόμα χειρότερη όταν αυτή συνοδεύεται και από την απώλεια της αξιοπρέπειάς του, την οποία προκαλούν οι επιλογές των νεοφιλελεύθερων και υποταγμένων πολιτικών.
(*) Υποπτέραρχος (Ι) ε.α.
ΕΦΣΥΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου