Ο εργοδοτικός νόμος Γεωργιάδη-Μητσοτάκη φέρνει στην επιφάνεια το κρυμμένο μυστικό της εκμετάλλευσης του εργάτη, την ανάγκη του κεφαλαίου να αποσπά ολοένα και περισσότερη υπεραξία, χρησιμοποιώντας και την απάνθρωπη επέκταση του χρόνου εργασίας. Ο εργαζόμενος πια για να μπορεί να ζει, πρέπει να δουλεύει έως και 78 ώρες την εβδομάδα. Όταν όλα ακριβαίνουν, η εργατική δύναμη και η ανθρώπινη ζωή φθηναίνουν δραματικά.
Η συμπίεση των εργατικών δικαιωμάτων φτάνει σε ένα ιστορικό όριο. Γι’ αυτό η αστική τάξη πρέπει να πάρει τα μέτρα της απέναντι σε κάθε σημερινή ή μελλοντική αντίσταση της εργατικής τάξης. Εξαπολύει έναν ολοκληρωτικό ταξικό πόλεμο, ο οποίος είναι ουσιαστικά μονομερής, καθώς το στρατόπεδο της εργασίας δεν έχει συγκροτηθεί, με τις τάσεις υποταγής να κυριαρχούν. Η κυβέρνηση νομοθετεί ό,τι θέλει το κεφάλαιο, η ΕΕ ορίζει ανάλογα, τα δικαστήρια βγάζουν τις απεργίες παράνομες, η ΓΣΕΕ κάνει απεργοσπασία, οι υπουργοί κάνουν αντεργατική και αντικομμουνιστική κατήχηση χτυπώντας τις ιδέες της απελευθέρωσης.
Ο υπουργός Εργοδοσίας Α. Γεωργιάδης διαφημίζει πόσο φιλεργατικός είναι ο καπιταλισμός. Ναι, είναι τόσο όσο οι κτηνοτροφικές εταιρείες είναι φιλόζωες, όταν ταΐζουν τα ζώα που έχουν για εκμετάλλευση ή για σφαγή! Ας μην χαίρεται ο χονδρέμπορας ακροδεξιών ιδεών Γεωργιάδης. Αν η απεργία δεν είχε χθες τη συμμετοχή που έπρεπε να έχει, δεν είναι γιατί οι εργαζόμενοι πείστηκαν από τα λεγόμενά του ή γιατί θεωρούν θετικό το νομοσχέδιο. Άλλα πράγματα, πολύ πιο σκληρά, έπαιξαν ρόλο: Ο εργοδοτικός δεσποτισμός, η φτώχεια και το μικρό μεροκάματο, ο τρόμος της ανεργίας.
Το πρόβλημα για τον Γεωργιάδη και τους ομοίους του είναι πως όλα αυτά που σήμερα κρατούν τους εργαζόμενους έξω από το κίνημα, μπορούν να γίνουν ρυάκια ανατροπής όταν αυτό ανασυγκροτηθεί και αντεπιτεθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου