«Στρατηγικό σημείο ανάφλεξης» η Ανατολική Μεσόγειος

Χάρτης Ανατολικής Μεσογείου / Πηγή: Google

«Στρατηγικό σημείο ανάφλεξης» χαρακτηρίζει την Ανατολική Μεσόγειο μελέτη του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Σπουδών (IISS) με τίτλο «Αναταράξεις στην Ανατολική Μεσόγειο», που περιγράφει μια σειρά από δεδομένα τα οποία συγκεντρώνουν αρκετή …καύσιμη ύλη για μια ολοένα και πιο επικίνδυνη για τους λαούς όξυνση των ανταγωνισμών, στρατιωτικών και επενδυτικών.

Η μελέτη κάνει λόγο για «τεράστια ανισορροπία ισχύος μεταξύ διαφόρων παικτών», επισημαίνει ότι «τα ενεργειακά αποθέματα της περιοχής» εξελίσσονται όλο και περισσότερο σε σημείο αναφοράς μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία (αν κι επισημαίνει ότι δεν αποτελούν ούτε κλάσμα αυτών από Ρωσία και Κατάρ) και τονίζει πως «έχει αναθερμανθεί το ενδιαφέρον των μεγάλων δυνάμεων από το εξωτερικό». Υποστηρίζει δε ότι «κανένας παίκτης ή ομάδα παικτών δεν φαίνεται να μπορεί να κυριαρχήσει στην περιοχή», αλλά μιλά για «μια ανάμειξη ισχυρών και αδύναμων κρατών, καθώς και μη εξοπλισμένων ομάδων που δεν αποτελούν κράτη», που «εγγυώνται διαρκείς επανευθυγραμμίσεις, ακροσφαλή διπλωματία και ανταγωνισμό».

Ανάμεσα σε άλλα, η Τουρκία εκτιμάται ότι «υπήρξε η μοναδική χώρα στην περιοχή που πέτυχε να διαμορφώσει το άμεσο περιβάλλον της, ειδικότερα μέσω της προβολής ισχύος στη Λιβύη και στη Συρία» και βέβαια εντοπίζονται οι «δύσκολες σχέσεις της με τους πιο σημαντικούς συμμάχους στο ΝΑΤΟ και άλλες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου».

Για τα σχέδια αναβάθμισης της περιοχής ως ενεργειακού κόμβου αναφέρεται ότι «οι ενεργειακές φιλοδοξίες των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου αντιμετωπίζουν αρκετές σημαντικές προκλήσεις», ωστόσο τα διάφορα «διηπειρωτικά πρότζεκτ συνδεσιμότητας» που προχωρούν εμφανίζονται ως βασικός παράγοντας κινδύνου που οξύνει τον ανταγωνισμό στην περιοχή, για την οποία την ίδια στιγμή εκτιμάται πως «η πολιτική αστάθεια, σε συνδυασμό με τους περιορισμένους πόρους και τις συνδέσεις υποδομών και, γενικά, την κακή διακυβέρνηση, έχουν κάνει τους επενδυτές καχύποπτους και διστακτικούς».

Μεταξύ άλλων, οι συντάκτες της μελέτης κάνουν λόγο για σταδιακή υποχώρηση των ΗΠΑ, την οποία συνδέουν με κενά στην πολιτική σταθερότητα και ασφάλεια, ενώ ακόμη καταγράφεται η αύξηση των οικονομικών και στρατιωτικών στηριγμάτων Ρωσίας και Κίνας, που όμως δεν θεωρούνται καθοριστικοί παράγοντες που θα μπορούσαν να αλλάξουν τους «κανόνες του παιχνιδιού» (game changers), στην περιοχή.

ALT.GR