Ο Ισραηλινός σκηνοθέτης, συγγραφέας και ακτιβιστής Ούντι Αλόνι είναι σήμερα ένας από τους πιο γνωστούς κριτικούς διανοούμενους της χώρας του. Σκηνοθέτης ταινιών μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, άνθρωπος του θεάτρου, συγγραφέας, καθηγητής. Από συνέντευξη που έδωσε στον Παναγιώτη Σωτήρη για το in.gr αντιγράφουμε:
… Είμαι σε τρόμο τώρα. Δεν έχω λόγια σχεδόν. Αυτό που κάνει το Ισραήλ στη Γάζα είναι εθνοκάθαρση. Η Νάκμπα δεν τελείωσε. Είναι μια συνέχεια από το 1948 έως σήμερα. Το 1967 το Ισραήλ μπορούσε να επιδιορθώσει τη Νάκμπα. Τότε μπορούσες να δώσεις στους Παλαιστινίους πλήρη δικαιώματα, να επιστρέψεις την επιστροφή. Μόνο που κάναμε το ακριβώς αντίθεο. Πήραμε ακόμη περισσότερη γη από τους Παλαιστινίους. Και τώρα στη Γάζα σπρώχνουν τους πάντες προς τα σύνορα με την Αίγυπτο, με το 70% των σπιτιών να έχουν γκρεμιστεί, με 10.000 παιδιά να έχουν σκοτωθεί και στο Ισραήλ το μόνο που ακούς ήταν «ήταν ναζιστικό αυτό που έκαναν στις 7 Οκτωβρίου».
Και εγώ απαντάω όχι, αυτό που συνέβη στις 7 Οκτωβρίου ήταν μια σαδιστική επίθεση που έκανε τρομαχτικά πράγματα, σκότωσε ανθρώπους, πιθανώς έγιναν και βιασμοί, αλλά ήταν ένα τρομαχτικό μέσο για ένα αρκετά δίκαιο σκοπό και σίγουρα δεν δικαιολογεί τη γενοκτονική γλώσσα που μιλούν όλοι στο Ισραήλ τώρα.
Πλέον αντιμετωπίζουν την 7η Οκτωβρίου αποκομμένα, σαν το «αληθινό Κακό», χωρίς να μπορείς να συζητήσεις. Αυτό είναι πολύ έντονο στη Γερμανία όπου δεν μπορείς να πεις τη λέξη aber (αλλά) πάνω σε αυτό το θέμα. Δηλαδή δεν μπορείς να πεις «αυτό που έκανε η Χαμάς ήταν τρομερό, αλλά», γιατί τη στιγμή που θα πεις «αλλά» σε φιμώνουν.
Και το «αλλά» είναι ότι το Ισραήλ έκανε τρομερά πράγματα το 1948, για 75 χρόνια οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν δικαιώματα, το Ισραήλ συνέβαλε στο να είναι τόσο ισχυρή η Χαμάς. Και εγώ δεν θεωρώ τη Χαμάς αντιαποικιοκρατική δύναμη, τη θεωρώ μια φονταμενταλιστική δύναμη και δεν θέλω να κάνω το λάθος που έκανε ο Φουκώ με τον Χομεϊνί, αλλά αυτό που κάνει το Ισραήλ δεν μπορεί να συγχωρεθεί. Συναισθηματικά είμαι συντετριμμένος. Ήμουν στο Τελ Αβίβ στις 7 Οκτωβρίου και ξέραμε ανθρώπους που σκοτώθηκαν, αλλά ακόμη και τότε θρηνώντας όσους χάσαμε και ακούγοντας ρουκέτες να πέφτουν κοντά ένιωθα ότι το Ισραήλ θα το χρησιμοποιούσε για να κάνει εθνοκάθαρση. Και η πραγματική απελπισία ήταν όταν άκουσα τον Μπάιντεν που του έδινε το ελευθέρας να κάνουν εθνοκάθαρση. Και πολύ μεγάλο μέρος τώρα στο Ισραήλ μιλάνε μια γενοκτονική γλώσσα. Δεν έχω ξαναδεί ποτέ το Ισραήλ έτσι.
Συναισθηματικά είμαι πολύ συνδεδεμένος με το θέμα των ομήρων που απήγαγε η Χαμάς. Η ισραηλινή κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για τους ομήρους και είναι η πρώτη φορά που είναι έτοιμη να τους θυσιάσει.
Με ενοχλεί που η αριστερή κοινότητα δεν στέκεται στο ότι η Χαμάς απήγαγε μικρά παιδιά, ηλικιωμένους και ανθρώπους από τα κατώτερα στρώματα της εργατικής τάξης, όπως τους εργάτες από την Ταϊλάνδη. Είναι κακό να θεωρείται αντιαποικιακή η Χαμάς όταν έχει ομήρους από τα κατώτατα στρώματα της εργατικής τάξης. Όμως, το Ισραήλ θα μπορούσε να εξασφαλίσει ότι οι όμηροι θα επιστρέψουν. Και έτσι κάναμε εξαρχής την έκκληση να απελευθερωθούν όλοι οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι, που οι περισσότεροι κρατούνται χωρίς σοβαρό λόγο ή χωρίς καταδίκη ή με καταδίκη από στρατιωτικά δικαστήρια. Και γι’ αυτό θέλω να τελειώσω με αυτή την έκκληση: Όλοι οι κρατούμενοι να ανταλλαγούν τώρα με όλους τους ομήρους και να υπάρξει μόνιμη εκεχειρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου