Ήταν Ιανουάριος του 1999 όταν επισκέφτηκα το τοπικό αστυνομικό τμήμα στον παλιό τόπο κατοικίας μου και παρέλαβα το σημείωμα κατάταξης.
Περίμενα αυτή την στιγμή μήνες.
Εν κατακλείδι όταν μπήκα μέσα ο στρατός ήταν πολύ πιο ανοργάνωτος και διαλυμένος από ότι τον φανταζόμουν.
Εγώ είχα δηλώσει πεζικό αλλά από το ΓΕΣ το σημείωμα κατάταξης έγραφε ειδικές δυνάμεις.
Όταν το είδα αυτό κλονίστηκα σοκαρίστηκα!
Τελικά φίλοι μου που πέρασαν από εκεί με καθησύχασαν και μου έδωσαν κουράγιο.
Τι να πρωτοπώ. Το κέντρο ήταν άθλιο, οι τουαλέτες χαλασμένες, τα καλοριφέρ σβηστά.
Ευτυχώς το ΚΕΕΔ βρίσκεται αρκετά νότια και δεν κάνει πολύ κρύο τον χειμώνα.
Κουτσά κουτσά πέρασαν οι μέρες και στις 16/03/1999 φύγαμε για την Χίο για να περάσουμε ΠΕΝ.
Τα γουρούνια, οι τρισάθλιοι μας φόρτωσαν σε ένα σαπιοκάραβο και ξεκινήσαμε για το νησί. Ακόμα τα θυμάμαι αυτά και ευχαριστώ τον θεό που δεν πιάσαμε πάτο και δεν γίναμε μεζεδάκια και πίτουρα για τα σκυλόψαρα του Αιγαίου! Το σαπάκι έπλεε με 8 η 9 Μποφώρ άνεμο!
Όταν φτάσαμε στην Χίο μας πέταξαν μας σαν τα σκυλιά στο εστιατόριο της Ταξιαρχίας έξι ολόκληρες ώρες για να μας μιλήσει ο ταξίαρχος και να μας πει τάχα μου να προσέχουμε με τα μηχανάκια.
Όπως προείπα μας είχαν παρατημένους εκεί χωρίς να νοιάζεται κανείς. Δεν μας έδωσαν ούτε ένα τοστ, ούτε έναν χυμό, ούτε ένα αναψυκτικό! Ήμασταν όλοι κουρασμένοι, νηστικοί, άυπνοι και χωρίς να έχουμε πιει νερό. Η νύχτα μέσα στο σαπιοκάραβο ήταν κόλαση για όλους μας!
Το τάγμα στην Χίο ήταν διαλυμένο και ανοργάνωτο όσο δεν μπορεί κανείς να φανταστεί! Τον πρώτο καιρό μας είχαν ξεσκίσει στην αγγαρεία. Εννοείται ότι ήμασταν σκοπάνθρωποι όλοι μας. Τρέχαμε από τις 08.00 το πρωί έως τις 20.00 το βράδυ και το γελοίο και το τραγελαφικό ήταν πως δεν ξέραμε τον λόγο για τον οποίο τρέχαμε.
Ο αρμόδιος Αξιωματικός ήταν κανονικός τουρίστας. Έμενε με το σακίδιο μέσα, στρογγυλοκαθόταν στο γραφείο του κατέβαινε στην αναφορά κατακαμπάνιαζε καταξέσκιζε όλο τον κοσμάκη και γυρνούσε στο διοικητήριο και μόλις ερχόταν η ώρα γινόταν καπνός, εξαφανιζόταν, μην είδατε τον Παναή!
Μέσα στον τάγμα έτσι και τολμούσες να κάτσεις κάπου και να ξαποστάσεις σε πιάνανε κατευθείαν και στο δευτερόλεπτο επάνω σε έριχναν σε αγγαρεία, στην σκουπιδιάρα ή οπουδήποτε αλλού.
Τελικά με τα πολλά και τα λίγα πέρασαν οι μέρες και πήγαμε στο τάγμα στην Λέσβο.
Εκεί οι παλιοί είχαν αποθρασυνθεί, δεν υπήρχε μεγαλύτερη αλητεία μεγαλύτερη αισχρότητα μεγαλύτερη βρωμιά που να μην την έχουν κάνει! Ο γράφων και κάποια άλλα άτομα της ίδιας και κοντινότερων ΕΣΣΟ υπέστησαν τα χίλια μύρια!
Είχαν τόσο μεγάλο θράσος οι παλιοί εκεί μέσα, κάνανε ότι κάνανε και στην συνεχεία μας πλησίαζαν και μας ζητούσαν να τους κεράσουμε παγωτά και αναψυκτικά!
Τελικά πέρασα επτάμηνη μήνες εκεί και μετά ήρθα κοντά στον τόπο κατοικίας μου και εντέλει απολύθηκα στις 25/07/2000.
Θα επανέλθω με νέα επιστολή στο δίκτυο Σπάρτακος για να διηγηθώ και άλλα πράγματα και θαύματα που έζησα μέσα στην σφηκοφωλιά που λέγεται Ελληνικός Στρατός.
Τα συμπεράσματα δικά σας.
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437
http://diktiospartakos.blogspot.com
diktiospartakos@hotmail.com
Όπως είναι ακόμα και τώρα με την διαφορά ότι βάφτηκαν και το κτήριο στρατονομίας έχει την τρύπα στα μπάνια ,εκτός εάν έγινε που δεν πιστεύω
ΑπάντησηΔιαγραφή