Επί ημερών πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη η Ελλάδα είχε αποδεχτεί την «προσφορά» των των αμερικανικών αντιτορπιλικών κλάσης Charles F. Adams, των «Κίμων»,«Νέαρχος», «Φορμίων» και «Θεμιστοκλής». Είχαμε παραλάβει κι ένα πέμπτο το το USS Richard E. Byrd (DDG23), για να το «κανιβαλίζουμε» και να έχουμε ανταλλακτικά!!!
Γι΄ αυτή τη…μεγαλειώδη επιτυχία του Κων. Μητσοτάκη, έχει μιλήσει πολύ καθαρά ο ίδιος ο Νίκος Δένδιας! Ιδού τι έχει πει και είναι απολύτως ορθά:
«Ξέρετε πού κατέληξαν; Στον βυθό της θάλασσας ως στόχοι»! Επρόκειτο για πολύ μεγάλα πλοία που χρειάζονταν μεγάλο αριθμό προσωπικού, ενώ τα αντιαεροπορικά τους συστήματα ήταν πεπαλαιωμένα. «Αρα τα πήραμε, τα κάναμε στόχους και τα βουλιάξαμε. Αυτή ήταν η χρήση τους από τον ελληνικό στόλο. Αφού δαπανήσαμε αρκετά χρήματα για να τα ενσωματώσουμε, να εκπαιδεύσουμε ανθρώπους».
Ευτυχώς που τα έχει πει ο Νίκος Δένδιας, όταν ήταν ΥΠΕΞ και δεν χρειάζεται να κάνουμε αναδρομή στα όσα ο πατήρ Μητσοτάκης είχε διαπράξει. Τώρα επί υιού Μητσοτάκη και με ΥΕΘΑ πλέον τον Νίκο Δένδια, ξαναζούμε την ιστορία αλλά σε πολύ χειρότερη έκδοση! Αναφερόμαστε στην υπόθεση των αμερικανικών «φρεγατών» που οι ΗΠΑ θέλουν να ξεφορτωθούν και κάποιοι στην ελληνική κυβέρνηση δείχνουν πρόθυμοι να μας τις φορτώσουν!
Ο κΔένδιας οξυδερκής άνθρωπος καταλαβαίνει ότι η υπόθεση είναι σκάνδαλο!
Όπως πάντα δεν θα διατυπώσουμε τις δικές μας απόψεις για τα πλοία-καραβοφάναρα. Μας καλύπτουν πάντα οι Αμερικανοί αναλυτές που γράφουν τα πάντα για το μεγαλύτερο ναυπηγικό φιάσκο των ΗΠΑ.
Ο Brandon J. Weichert είναι πρώην υπάλληλος του Κογκρέσου και γεωπολιτικός αναλυτής, ο οποίος είναι συνεργάτης στους The Washington Times, καθώς και στους American Greatness και Asia Times. Το άρθρο του για τις LCS έχει δημοσιευθεί πολύ πρόσφατα στο nationalinterest.org
Τι αναφέρει μεταξύ άλλων; Διαβάστε και θα καταλάβετε ,γιατί χαρακτηρίζουμε την υπόθεση των LCS σκάνδαλο:
•Το πρόγραμμα Littoral Combat Ship (LCS), μια πρωτοβουλία μετά τον Ψυχρό Πόλεμο που στόχευε στην ενίσχυση των δυνατοτήτων του Ναυτικού των Η.Π.Α., έχει γίνει σύμβολο αποτυχίας. Αρχικά το κόστος ανά πλοίο είχε υπολογιστεί στα 500 εκατομμύρια δολάρια . Το σχέδιο προέβλεπε ένα ευέλικτο πολεμικό πλοίο προσαρμόσιμο σε διάφορες αποστολές με μικρό πλήρωμα και γρήγορη ικανότητα ελιγμών. Ωστόσο, η πραγματικότητα απέχει πολύ από τα σχέδια. Αρκετές LCS έχουν αποσυρθεί πρόωρα και άλλες είναι συχνά εκτός δράσης, κερδίζοντας το παρατσούκλι “Permanent Dry Dock Club” λόγω της συχνής τους ανάγκης για επισκευές.
Αυτή η κατάσταση υπογραμμίζει ένα ευρύτερο ζήτημα της αναποτελεσματικότητας των αμυντικών δαπανών, με τις υψηλές προσδοκίες να οδηγούν σε χαμηλές επιδόσεις. Καθώς οι ΗΠΑ εισέρχονται σε ένα ανταγωνιστικό παγκόσμιο περιβάλλον, η κληρονομιά τέτοιων σφαλμάτων εγείρει ανησυχίες σχετικά με την ετοιμότητα και τις στρατηγικές δυνατότητες των Ενόπλων Δυνάμεων.
•Το πρόγραμμα LCS ήταν μια πλήρης αποτυχία. Η «επόμενη γενιά πολεμικών πλοίων» του Πολεμικού Ναυτικού δεν πλέει επί του παρόντος στην ανοιχτή θάλασσα, παρά το γεγονός ότι είναι «επιχειρησιακά» από το 2016. Αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στο λιμάνι για επισκευή, με αποτέλεσμα ορισμένοι αξιωματικοί του Ναυτικού να ονομάσουν αυτά τα πολεμικά πλοία “Dry Dock One”, καθώς ξοδεύουν πολύ περισσότερα χρόνο στις επισκευές παρά στη θάλασσα».
Διαβάστε όλο το άρθρο ΕΔΩ
Θα ακολουθήσουν κι άλλα αποκαλυπτικά αμερικανικά άρθρα, γιατί το κυβερνητικό παραμύθι θα το πληρώσουν οι φορολογούμενοι και το ΠΝ θα μείνει χωρίς αξιόπιστα πλοία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου