Οι Παλαιστίνιοι μάχονται λυσσασμένα, χωρίς συμμάχους
Γιώργος Παυλόπουλος
▸Οι αριθμοί είναι γροθιά στο στήθος και αποτυπώνουν το μέγεθος του εγκλήματος που συντελείται.
Πάνω από 31.000 Παλαιστίνιοι, στην πλειοψηφία τους παιδιά και γυναίκες, έχουν σκοτωθεί επισήμως στη Λωρίδα της Γάζας από τις ισραηλινές επιθέσεις – αριθμός που είναι κατά 25 και πλέον φορές μεγαλύτερος σε σύγκριση με τους Ισραηλινούς που έχασαν τη ζωή τους στην επιδρομή της 7ης Οκτωβρίου, πολλοί εκ των οποίων μάλιστα ήταν στρατιώτες.
Τουλάχιστον 75.000 είναι οι τραυματίες, ενώ ανυπολόγιστος είναι ο αριθμός των αγνοουμένων που έχουν θαφτεί στα ερείπια. Την ίδια στιγμή, σχεδόν τα δύο τρίτα των 2,3 εκατομμυρίων εγκλείστων στη «μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή του πλανήτη» έχουν στοιβαχτεί ασφυκτικά στον θύλακα της Ράφα, κοντά στα σύνορα με την Αίγυπτο, ενώ ο ΟΗΕ διαπιστώνει πως έχουν δημιουργηθεί ήδη εστίες λιμού και θανατηφόρων επιδημιών.
Απέναντι σε αυτή την δραματική κατάσταση, το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου δείχνει να έχει… καταπιεί τη γλώσσα του. Τα αραβικά καθεστώτα της περιοχής έχουν ουσιαστικά σιωπήσει, ενώ δεν διστάζουν και να καταπνίγουν με κάθε μέσο κάθε έκφραση αλληλεγγύης προς τους Παλαιστίνιους και αντίστασης απέναντι στο κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ και όσους το υποστηρίζουν από τους λαούς τους. Στη Δύση, την ίδια στιγμή, τη στιγμή που το κίνημα δεν αποδεικνύεται ικανό να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων (σε αντίθεση με άλλες παρόμοιες περιπτώσεις στο παρελθόν), οι κυβερνήσεις φροντίζουν κυρίως τα οικονομικά και πολιτικά τους συμφέροντα – κάτι που καθίσταται κραυγαλέο στις ΗΠΑ, που έχουν μπει στην τελική ευθεία προς τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου.
Η κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν και των Δημοκρατικών, συγκεκριμένα, έχει υιοθετήσει την εξής προκλητική και κυνική γραμμή: Συνεχίζουμε να στηρίζουμε το Ισραήλ πολιτικά και στρατιωτικά, χαϊδεύοντας παράλληλα τα αυτιά εκείνης της μερίδας των ψηφοφόρων που εκδηλώνουν ολοένα πιο φανερά τη δυσαρέσκειά τους για την πολιτική που ακολουθείται. Είναι κάτι που μεταφράζεται, αφενός, σε ανέβασμα των τόνων απέναντι στον Νετανιάχου και τα πιο ακραία στοιχεία της κυβέρνησής του, στηρίζοντας άλλα που χαρακτηρίζονται «μετριοπαθή», έστω κι αν έχουν τις ίδιες ευθύνες για την καταπίεση των Παλαιστινίων από το καθεστώς-απαρτχάιντ, αλλά και για τις επιχειρήσεις στη Γάζα.
Αφετέρου, γίνεται προσπάθεια να ρίξουν στάχτη στα μάτια όλου του κόσμου πουλώντας ανθρωπισμό με τις αποστολές φορτίων με βοήθεια στη Γάζα, η οποία έχει μετατραπεί σε στάχτη από τις δικές τους βόμβες. Αλλά και επιχειρώντας να μας πείσουν πως πιέζουν τον Νετανιάχου να μην επιτεθεί για να ισοπεδώσει ολοκληρωτικά και τη Ράφα, ενώ την ίδια στιγμή οι πληροφορίες αναφέρουν πως του έχουν δώσει το πράσινο φως να επιχειρεί, όποτε και όπως θέλει, επιδρομές στην περιοχή – μέχρι τη στιγμή που θα καταφέρει να ποζάρει με κάποια «κεφάλια» που θα του επιτρέψουν να ισχυριστεί ότι νίκησε.
Σε αυτό το φόντο, ο παλαιστινιακός λαός και οι δυνάμεις της αντίστασης δεν έχουν περιθώρια από το να συνεχίσουν να μάχονται με όσα μέσα διαθέτουν, παίζοντάς τα όλα για όλα και χωρίς να υπολογίζουν καν στη στήριξη της χρεοκοπημένης Παλαιστινιακής Αρχής, η οποία παραμένει υπό τον έλεγχο του πιο ενδοτικού και αντιδραστικού τμήματος της αστικής τάξης. Γνωρίζουν, πλέον, ότι μια κατάπαυση του πυρός η οποία δεν θα αναγνωρίζει το δικαίωμά τους να ζουν ελεύθεροι και να αποφασίζουν για το μέλλον τους, χωρίς η Γάζα να έχει μετατραπεί σε ένα αιωνίως ταπεινωμένο προτεκτοράτο του Ισραήλ, όχι απλώς δεν θα δικαιολογεί τις μέχρι σήμερα τεράστιες θυσίες, αλλά ίσως στραφεί μπούμερανγκ σε βάρος τους. Ακόμη και στην περίπτωση που θα τους διασφαλίσει μερικές εβδομάδες σχετικής έστω ηρεμίας.
Οι συγκλονιστικοί στίχοι του Ναζίμ Χικμέτ είναι αυτοί που πλέον τους οδηγούν – έστω κι αν δεν τους έχουν διαβάσει ποτέ: «Αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούμε εμείς, πώς θα γενούνε τα σκοτάδια φως».
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (16.03.24)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου