Η ακροδεξιά του Κυρίου

Δεν έχει καμία απολύτως σημασία με ποια ιδιότητα ο Χρίστος Χρίστου βρέθηκε το επίμαχο βράδυ στη Μητρόπολη Ταμασού. Σημασία έχει ότι ήταν εκεί. Και φρόντισε να μαθευτεί. Γιατί μη μου πείτε ότι η παρουσία ενός πολιτικού αρχηγού τη νύχτα που ξέσπασε η σκατοθύελλα της Μονής Αββακούμ υπήρχε περίπτωση να περάσει απαρατήρητη. Ήξερε ότι θα μαθευτεί. Πόνταρε σ’ αυτό.

Η άρρηκτη σχέση της ακροδεξιάς με την Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι φυσικά κάτι καινούργιο, χρονολογείται από τις απαρχές της πρώτης, άλλωστε ένα μεγάλο μέρος της φασιστικής ιδεολογίας βασίστηκε σε διαστρεβλωμένες ερμηνείες των Γραφών, έχουν κοινά άλλωστε τον εθνικισμό, τον ρατσισμό, την ομοφοβία, τη μισαλλοδοξία, τον μισογυνισμό και φυσικά τον σφιχτό εναγκαλισμό με την εξουσία, ειδικότερα με το αυταρχικό είδος. Από την ευλογία της χούντας των Συνταγματαρχών από την Εκκλησία της Ελλάδας μέχρι τα “καλά παιδιά με κρυστάλλινες θέσεις” του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Β’ για τους ΕΛΑΜίτες, ακροδεξιά και Εκκλησία δεν έκρυψαν ποτέ την αμοιβαία τους αγάπη και κατανόηση - άλλωστε το 99% των ακροδεξιών είναι θρησκόληπτοι και μοιράζουν αγνούς, χριστιανικούς ψόφους και καρκίνους σε αλλόθρησκους, αλλοδαπούς, γκέι κ.ά. Επίσης είναι μια σχέση που, στην Κύπρο τουλάχιστον, ήταν κοινό μυστικό, δεν ενοχλούσε κανέναν, απεναντίας πάρα πολλοί πολιτικοί από διάφορους χώρους (πλην ΑΚΕΛ) συναγωνίζονται τους ΕΛΑΜίτες για το ποιος είναι πιο θρήσκος και ποιος βρίσκεται πιο κοντά στην Εκκλησία. Το ΕΛΑΜ ήταν πάντα ο ακροδεξιός ψάλτης της Εκκλησίας και κανείς δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα μ’ αυτό.

Μέχρι που ξέσπασε η σκατοθύελλα του Αββακούμ και ο Χρίστου βρέθηκε στο πλευρό του Ταμασού. Εν μέσω προεκλογικής περιόδου.

Γιατί σε περίπτωση που δεν το προσέξατε, αυτός είναι ο καημός του ΔΗΣΥ, του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ που ψαρεύουν ψήφους από την ίδια δεξαμενή με το ΕΛΑΜ. Όχι η εξαπάτηση των πιστών, ο τιμοκατάλογος των θαυμάτων, η ραγδαία εξέλιξη της Μονής από ένα ξεχασμένο ησυχαστήριο σε start-up εκατομμυρίων, οι σακούλες με το μαύρο χρήμα, οι κουκουλοφόροι μπράβοι που συνόδευαν τον Ταμασού. Όοοοοοχι, γι’ αυτά κράτησαν χαμηλούς τόνους και έσπευσαν να διευκρινίσουν καμιά δεκαριά φορές μήπως και παρεξηγηθούν πως “αυτό δεν αφορά το σύνολο της Εκκλησίας και του κλήρου μας”, σου λέει μη τυχόν και χάσουμε κι αυτούς μας απέμειναν. Πολύ προσεκτικά λοιπόν, σχεδόν χειρουργικά, εστίασαν στην εμπλοκή του ΕΛΑΜίτη αρχηγού στην υπόθεση, τη σχέση του με τους κουκουλοφόρους αλλά χωρίς να αφήνονται υπονοούμενα για τον Ταμασού. Είπαμε, θέλουμε να δείξουμε ότι κι εμείς είμαστε κοντά στην Εκκλησία αλλά δεν μας καλούν στο μέτρημα των (μαύρων) χρημάτων. Αυτό που πραγματικά τους έτσουξε είναι η δωρεάν διαφήμιση του ΕΛΑΜ ως το κόμμα που υπερασπίζεται την πληγωμένη εικόνα της Εκκλησίας της Κύπρου στις δύσκολες αυτές στιγμές. Κι αυτό είναι βούτυρο στο ψωμί του μέσου ψηφοφόρου που θέλουν να μαντρώσουν ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ και ο οποίος βλέπει μόνο τα καλόπαιδα με τα μαύρα να στέκονται εμπράκτως στο πλευρό των παπάδων όταν διάφοροι άθεοι, ανθελληνικοί κύκλοι προσπαθούν να πλήξουν την Ορθοδοξία.

Δεν καλέστηκαν μέχρι και το απόγευμα της Πέμπτης 14 Μαρτίου οι δύο επίμαχοι γέροντες της Μονής Οσίου Αββακούμ στο Φτερικούδι να δώσουν κατάθεση από την ανακριτική επιτροπή της Ιεράς Συνόδου.

Έχουν ψηφίσει ΕΛΑΜ για λιγότερο σοβαρούς λόγους απ’ αυτόν.

Είναι πραγματικά απολαυστικό να παρακολουθείς την πρεμούρα που έχει πιάσει ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ με το ΕΛΑΜ ενώ ταυτόχρονα κατηγορούν και το ΑΚΕΛ ότι επιχειρεί να πλήξει την Εκκλησία (ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ απέρριψαν σήμερα στην Επιτροπή Εσωτερικών την εγγραφή θέματος από ΑΚΕΛ για την οικονομική εκμετάλλευση της θρησκευτικής πίστης). Εχει μεγάλη πλάκα που οι δύο διαχρονικοί υποστηρικτές και συναγωνιστές των ακροδεξιών εντός και εκτός Βουλής ανακάλυψαν ξαφνικά όχι μόνο την ύπαρξή τους (βοήθησε λίγο και η τρίτη θέση που τους δίνουν πια ΟΛΕΣ οι δημοσκοπήσεις) αλλά και το ότι κάνουν... κακό στον τόπο και τη δημοκρατία. Ποιοι; Ο ΔΗΣΥ που τους νομιμοποίησε προσφέροντάς τους την αμμοδόχο της ad hoc επιτροπής για το Δημογραφικό για να παίζουν με τα ξενοφοβικά κουβαδάκια τους (σε αντάλλαγμα τις ψήφους τους για την εκλογή της Αννίτας στην προεδρία της Βουλής) και το ΔΗΚΟ που δεν άφησε εθνικιστική παπαριά τους που να μην την αντιγράψει. Και τώρα κλαίγονται για την “άνοδο της ακροδεξιάς”. Τώρα θυμήθηκαν τη Χρυσή Αυγή, τον Μιχαλολιάκο και τον όρο “φασίστες”. Τώρα πήραν χαμπάρι ότι το τέρας που οι ίδιοι δημιούργησαν (ΔΗΣΥ) ή κανονικοποίησαν με τη σιωπή τους (ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ) θέριεψε και θα τους δαγκώσει τον κώλο. Στην ελληνική βουλή ο ακροδεξιός όχλος είναι παρίες, εδώ ισότιμοι συνομιλητές, συνεργάτες, συνοδοιπόροι και με δική τους προεδρία επιτροπής (έστω και ad hoc).

Η ακροδεξιά του Κυρίου δεν έχει μόνο την ευλογία της Εκκλησίας αλλά και μιας κοινωνίας που περίμενε υπομονετικά την απενοχοποίησή της για να τη στηρίξει και στα φανερά...

www.tothemaonline.com