Ο μαθητής Σιδέρης Ισιδωρόπουλος, μέλος της «Κ.Ο. Μαχητής», έχασε τη ζωή του την Πρωτομαγιά του 1976, καταδιωκόμενος από την Αστυνομία.
Η είδηση όπως παρουσιάστηκε στην Καθημερινή του 1976: Στην οδό Πειραιώς παρασύρεται από ιδιωτικό αυτοκίνητο και σκοτώνεται ο 18χρονος μαθητής Ισίδωρος Ισιδωρόπουλος στην προσπάθεια του να ξεφύγει από αστυφύλακα που τον καταδιώκει για παράνομη αφισοκόλληση εν όψει της Εργατικής Πρωτομαγιάς.
Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ. Η Καθημερινή του 1976 παρουσιάζει το πρώτο θύμα της κρατικής καταστολής και της αστυνομικής βίας της μεταπολίτευσης σε μια μικρή είδηση που υιοθετεί αμάσητα την επίσημα εκδοχή της αστυνομίας σε μια χοντροκομμένη εκστρατεία συγκάλυψης. Η ηλικία του νεαρού Σιδέρη μεγαλώνει ώστε να μη σοκάρει, ενώ ο θάνατος του αποδίδεται σε ένα περίεργο παιχνίδι της μοίρας. Επιπλέον όπως τονίζεται ήταν και…λαθρο-αφισοκολλητής (με τη σημερινή ορολογία).
Παρασκευή 30 Απριλίου 1976. ενώ σε ένα ανάλογο περίεργο δυστύχημα σκοτώνεται λίγες ώρες μετά ο Αλέκος Παναγούλης- ο αγωνιστής μαθητής Σιδέρης (Ισίδωρος) Ισιδωρόπουλος, μέλος της «Μαθητικής Πρωτοπορίας», κολλούσε αφίσες για την -απαγορευμένη από την κυβέρνηση Καραμανλή- συγκέντρωση της της επόμενης μέρας που καλούσε η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά στην πλατεία Κοτζιά.
Κοντά στην οδό Πειραιώς κυνηγημένος από την αστυνομία ο νεαρός αγωνιστής χτυπήθηκε σοβαρά από αυτοκίνητο και μεταφέρθηκε στο νοσομείο. Την επόμενη μέρα υπέκυψε στα τραύματα του. Δύο χρόνια μετά τη χούντα η Πρωτομαγιά του 1976 είχε τους πρώτους νεκρούς κρατικής βίας της μεταπολίτευσης. Πολύ περιέργως και οι δύο πέθαναν σε «αυτοκινητιστικά δυστυχήματα». Ας μην καταφύγουμε σε ανιστόρητες -ίσως- συγκρίσεις ότι ο Ισιδωρόπουλος ήταν με μια έννοια (δεδομένων των αναλογιών πάντα) ο άγνωστος Γρηγορόπουλος της μεταπολίτευσης. Αλλά δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κανείς με τη σκοπιά του σήμερα ότι και τα δύο αγόρια είχαν πάνω-κάτω την ίδια ηλικία ο θάνατός τους πυροδότησε γεγονότα που άφησαν ανεξίτηλο το σημάδι τους στην ιστορία του λαϊκού κινήματος.
Η Μαθητική Πρωτοπορία μίλησε τότε για τον πρώτο νεκρό του αγώνα, ενταγμένο μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της τρομοκρατίας που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση Καραμανλή και «που καθημερινά το νιώθουμε ολοένα στενότερο και πιο απειλητικό για τις κατακτήσεις μας. Ο Σιδέρης πέθανε επειδή ήθελε στην πιο τιμημένη μέρα της εργατιάς την Πρωτομαγιά να βρεθεί στο πλάι της, να φωνάξει μαζί της: «Κάτω η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ζήτω η κοινωνική απολυτρωση»!
Στις 4 Μαΐου η Κ.Ο. Μαχητής και άλλες οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς οργάνωσαν μαχητική διαδήλωση στη μνήμη του. Σε 8.000 υπολογίστηκαν οι συγκεντρωμένοι στο Πολυτεχνείο, οι οποίοι πορεύθηκαν διαμέσου των οδών Πατησίων, Αιόλου, Σταδίου και Βασιλέως Γεωργίου κι έφθασαν μπροστά από τη Βουλή. Επιχείρησαν να καταθέσουν ένα κόκκινο στεφάνι και μία μεγάλη φωτογραφία του Σιδέρη στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, αλλά δεν τους επετράπη από την αστυνομία, η οποία είχε αποκλείσει με δυνάμεις της το χώρο του κοινοβουλίου. Οι συγκεντρωμένοι παρέμειναν στην Πλατεία Συντάγματος επί τρίωρο.
Τα συνθήματα που ακούστηκαν στη διαδήλωση ήταν: «Κάτω η Νέα Τρομοκρατία», «Σιδέρη ζεις, εσύ μας οδηγείς», «Πέτρουλας, Λαμπράκης, Παναγούλης, Σιδέρης, ένας στο χώμα χιλιάδες στον αγώνα», «Έπεσε για την Κοτζιά, την Πρωτομαγιά» και «Έξω οι Αμερικάνοι»..
Την επόμενη 5 Μάη ο κόσμος βγαίνει ξανά στο δρόμο, ίσως και παραπάνω από εκατομμύριο λαού διαδηλώνουν στην κηδεία του Παναγούλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου