The Big Father

● Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Στραγαλινός

● Ηθοποιοί: Νίκος Παντελίδης, Ελενα Τυρέα, Νοεμή Βασιλειάδου, Χριστίνα Μπρέκου, Χρήστος Ζαχάρωφ, Δημήτρης Ραφτόπουλος, Κωστής Σαββιδάκης, Γιώργος Γιαννόπουλος

Ο Κωνσταντίνος Στραγαλινός σκηνοθετεί και γράφει την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, μια μαύρη κωμωδία, η οποία προσπαθεί να καυτηριάσει σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα αλλά και να δημιουργήσει το πορτρέτο ενός πρωταγωνιστή που έρχεται αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό, τους δαίμονές του και την ηθική παρακμή του.

Το «Big Father» αφηγείται την ιστορία του Αγγελου (Νίκος Παντελίδης), ενός οικογενειάρχη, σκηνοθέτη στο επάγγελμα, που κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του από τις τράπεζες. Στην προσπάθειά του να το σώσει, αποφασίζει να δημιουργήσει ένα reality show, με πρωταγωνιστές την οικογένειά του. Με τη βοήθεια ενός διεφθαρμένου παραγωγού (Δημήτρης Ραφτόπουλος) και σε συνεργασία με έναν ανερχόμενο όμιλο επιχειρήσεων, βρίσκει τους πόρους για να μετατρέψει τα παιδιά και τη γυναίκα του σε πειραματόζωα που παίρνουν μέρος σε αλλόκοτες σκηνές, με σκοπό όχι μόνο την ευχαρίστηση του κοινού αλλά και τη διαφήμιση διάφορων προϊόντων. Ο Αγγελος σταδιακά εκθέτει όλο και πιο πολύ την οικογένειά του, παίρνοντας έναν δρόμο χωρίς επιστροφή…

Δύο προτερήματα που διαθέτει η ταινία του Στραγαλινού είναι ο καλοδουλεμένος χαρακτήρας του πρωταγωνιστή και η δυνατή ερμηνεία του Νίκου Παντελίδη, που καταφέρνει να ενσαρκώσει όλη την ηθική κατάπτωση του ήρωα. Εχοντας συγγράψει ένα σενάριο με καλοστημένο πυρήνα αφήγησης, ο σκηνοθέτης καταφέρνει να τοποθετήσει τη δράση σε ένα οικείο περιβάλλον, όπου οι Ελληνες θεατές αναγνωρίζουν στοιχεία της δικής τους κοινωνίας, ενώ ταυτόχρονα καταφέρνει να δημιουργήσει ένα κινηματογραφικό δυστοπικό σύμπαν, που ξεφεύγει από τα στενά όρια της χώρας και έχει τη δυνατότητα να τοποθετηθεί οπουδήποτε. Στο παραπάνω συμβάλλει και η φωτογραφία του Παύλου Μαυρικίδη, η οποία δημιουργεί και τονίζει με τους έντονους γκριζοπράσινους τόνους και υψηλό contrast τη δυστοπική/κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και αντανακλά εξαιρετικά την ψυχική κατάσταση του Αγγελου.

Ο Στραγαλινός δεν στέκεται μόνο στην κριτική που ασκεί πάνω στις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και μιας κοινωνίας που, μέρα με τη μέρα, χάνει την ηθική της για χάρη του κέρδους αλλά κυρίως ενδιαφέρεται να «χτίσει» έναν χαρακτήρα που δείχνει, μέσα από τις δύσκολες καταστάσεις, το πραγματικό του πρόσωπο. Ο Αγγελος δεν καταλήγει σε ακραίες λύσεις μόνο γιατί ωθείται σε αυτές αλλά αντιλαμβανόμαστε ότι αποζητά τελικά το χρήμα, τη δόξα. Το reality show, που αρχίζει ως μια δικαιολογία για να σώσει το σπίτι του και την οικογένειά του, γίνεται το προσωπικό του project, που αποκτά από αυτό διάφορα προσωπικά οφέλη, «θυσιάζοντας» ακόμα και την οικογένειά του στον βωμό της επιτυχίας. Ο σκηνοθέτης επιχειρεί πρωτίστως να αναλύσει την ψυχική κατάσταση του ήρωά του και, μέσω αυτού, να δημιουργήσει διάφορες προεκτάσεις στην ιστορία του. Αυτή η σεναριακή προσέγγιση αναπόφευκτα δημιουργεί ένα χάσμα ανάμεσα στην εξέλιξη του κεντρικού χαρακτήρα με τους υπόλοιπους που τον πλαισιώνουν, οι οποίοι μοιάζουν λιγότερο «δουλεμένοι», ενώ ο σκηνοθέτης προσπαθεί να θίξει, μέσω της κεντρικής ιδέας του, πολλά κοινωνικά ζητήματα, που όμως μέσα σε ένα μικρό χρονικά αφηγηματικό πλαίσιο αδυνατεί να τα εξελίξει και να τους δώσει το απαραίτητο βάρος.

Ομως, η ικανότητα του Στραγαλινού να συνδυάσει πολλά κινηματογραφικά είδη (μαύρη κωμωδία, δράμα, ψυχολογικό θρίλερ), να τα διαχειριστεί σωστά και να δημιουργήσει μια ταινία που δεν μοιάζει επιτηδευμένη, δίνει τη δυνατότητα στον θεατή να παρακολουθήσει ένα έργο με στρωτή αφήγηση, που μπορεί να τον βάλει σε σκέψεις και προβληματισμούς.

ΕΦΣΥΝ