Την ώρα που στο ΓΕΕΘΑ και στο ΓΕΝ κάνουν επικοινωνιακή διαχείριση για όσα επικίνδυνα έγιναν κατά τη διάρκεια της αποστολής της φρεγάτας ΥΔΡΑ στην Ερυθρά Θάλασσα -και κρατήθηκαν στο σκοτάδι από την ηγεσία- αποκαλύπτεται ότι δίνουν φάρο του Πολεμικού Ναυτικού δώρο για πενήντα χρόνια σε μία εταιρεία για να τον «αξιοποιήσει» ως ξενοδοχείο, κέντρο αναψυχής!!!
Όταν τελειώσουν λοιπόν με το «μασάζ» στο πλήρωμα της φρεγάτας ΥΔΡΑ -δεν θέλουν και πολύ να βγουν να τους κάνουν παράρτημα- ας μας απαντήσουν με ποια διαδικασία άρχισαν να δίνουν μέχρι και τους φάρους του ΠΝ σε ιδιώτες.
Το θέμα αποκαλύπτει με κείμενο του ο κ.Νίκος Μπελαβίλας καθηγητής στο ΕΜΠ και διευθυντής του Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος:
Ο φάρος του Δρέπανου της Πάτρας ως “χορηγία” του ΠΝ σε ιδιωτική εταιρεία.
Ο πύργος με τον φωτιστικό κλωβό και το φαρόσπιτο κτίστηκαν το 1880. Βρίσκεται λίγο πιο ανατολικά της γέφυρας Ρίου-Αντιρρίου σε μία προνομιακή θέση. Επάνω στο αμμώδες ακρωτήριο, προβάλλει στη συμβολή των δύο κόλπων, του Πατραϊκού και του Κορινθιακού, με θέα τα απέναντι βουνά της Ρούμελης, το Ιόνιο και ενίοτε ένα μαγικό ηλιοβασίλεμα.
Σώθηκε μαζί με δεκάδες άλλους «πέτρινους» φάρους χάρη στις συνεχείς προσπάθειες αξιωματικών του ΠΝ και επιστημόνων της βιομηχανικής κληρονομιάς. Συνέδρια, εκδόσεις, δράσεις, εδώ και τριάντα χρόνια που οργάνωσαν, πολλές φορές από κοινού, η Υπηρεσία Φάρων, το Ελληνικό Τμήμα TICCIH, το Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος και το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη του Πειραιά, η Διεθνής Ένωση Φάρων, έστησαν μία διαρκή καμπάνια για τη διάσωση των επιβλητικών αυτών κτιρίων, συμβόλων της θάλασσας και της ναυτιλίας.
Σήμερα, εκατόν δέκα ιστορικοί φάροι σώζονται στα ελληνικά νερά, αρκετοί από αυτούς προστατευμένα μνημεία από το Υπουργείο Πολιτισμού (μεταξύ αυτών και το Δρέπανο), ορισμένοι συντηρημένοι είτε από το Πολεμικό Ναυτικό είτε πλήρως αποκαταστημένοι με ιδιωτικές χορηγίες, όπως οι φάροι του Ταινάρου και του Μαλέα.
Ως εδώ όλα καλά. Όμως, σε αυτή την ελκυστική παραλία του Δρέπανου, όπου εκτός από τον φάρο πολλές και πολλοί απολαμβάνουν λόγω του συνεχούς ανέμου το kite surfing προέκυψε διεκδίκηση του ιστορικού κτίσματος. Καθώς αποτελεί σημαντικό τουριστικό πόλο. Δεν μιλάμε για χορηγική προσφορά, όπως συνηθιζόταν ως σήμερα-ένας εφοπλιστής ή μία εταιρεία να προσφέρει την επισκευή. Εξ άλλου ο φάρος είναι σε καλή κατάσταση. Πρόκειται για το ακριβώς αντίθετο. Το Πολεμικό Ναυτικό προσφέρει τον φάρο δώρο για πενήντα χρόνια σε μία εταιρεία για να τον «αξιοποιήσει» ως ξενοδοχείο, κέντρο αναψυχής, με το αζημίωτο βέβαια. Με μία φωτογραφική διάταξη επιχειρήθηκε να μετατραπεί ουσιαστικά το Πολεμικό Ναυτικό, «χορηγός» ιδιωτικής εταιρείας. Την επομένη εμφανίστηκε η φωτογραφιζόμενη εταιρεία – και καθώς το θέμα έλαβε διαστάσεις μετά από αντιδράσεις και στο Κοινοβούλιο, με κοινοβουλευτική ερώτηση της Ρένα Δούρου, το ΓΕΝ αποφάσισε να επιταχύνει τη δωρεά του προς τους ιδιώτες, με αυτοψία παρέα με τους «αιτούντες» η οποία θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 21/6.
Για να μην πολυλογούμε: Ένας φάρος διαμάντι, μπορεί να αξιοποιηθεί μια χαρά ως δημόσιο κτίριο, ως ξενώνας ή οικοτουριστικό καταφύγιο, από την Υπηρεσία Φάρων, από το ΓΕΝ, από τον Δήμο Πατρέων, με όρους δημοσίου συμφέροντος. Αντ’ αυτού επελέγη η λύση, το ΓΕΝ να γίνει χορηγός ιδιωτικής εταιρείας για την τουριστική της ανάπτυξη δίνοντας τον φάρο δώρο για πενήντα χρόνια, με την αιτιολογία ότι δεν μπορεί να συντηρεί τα μνημεία.
Επιτρέψτε μου τον βλάσφημο παραλληλισμό, αλλά αυτό υπήρξε το κύριο επιχείρημα του Έλγιν όταν αποσπούσε τα μνημεία: «Τα παίρνουμε γιατί δεν είστε σε θέση να τα προστατεύστε.» Την πανάρχαια αποικιακή λογική, όπου τα πολύτιμα τιμαλφή δεν μπορούν να αφεθούν σε παρίες όπως πχ η αυτοδιοίκηση, αλλά καλούνται οι ευγενείς εταιρείες να τα αναλάβουν (και να κερδίσουν χρήματα βέβαια από αυτά), δυστυχώς την ξανασυναντάμε τελευταία συχνά-πυκνά σε ότι πολυτιμότερο έχουμε, στον ίδιο τον πολιτισμό μας.
Φωτό: Υπηρεσία Φάρων ΠΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου