Ο κυρίαρχος λόγος περί ελεύθερου ανταγωνισμού ενώνεται με τις αντιδραστικές αντιλήψεις περί ανωτερότητας και κατωτερότητας πολιτισμών και ανθρώπων. Ο Μακρόν συναντά τη Λεπέν και ο Σολτς τη Μελόνι. Αν η ανθρώπινη ζωή, χωρίς προσδιοριστικά, δεν αποτελεί αξεπέραστο όριο τότε για κάποιους δεν θα υπάρχει κανένα όριο.
Το ελληνικό καλοκαίρι ήρθε με θερμοκρασίες και σκόνη Σαχάρας να υπενθυμίσει ότι η περιβαλλοντική καταστροφή μάς καθιστά με γοργούς ρυθμούς εν δυνάμει επόμενους κλιματικούς πρόσφυγες. Αν δεν προλάβει βέβαια ένας πόλεμος, που τόσο προβλέψιμα κλιμακώνεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ και τις αστικές κυβερνήσεις, να μας κάνει πρόσφυγες πολέμου….
Στον πάτο του «τουριστικού Αιγαίου» κείτονται οι μικροί Αϊλάν, που γεννιούνται συνεχώς στο παραπάνω πλαίσιο. Από το 2014 μετράμε 28.000 πνιγμένους μετανάστες. Μόνο 104 επέζησαν και 84 σωροί μεταναστών ανασύρθηκαν από τους περίπου 750 επιβαίνοντες στο πλωτό φέρετρο, στο κρατικό-ευρωπαϊκό έγκλημα της Πύλου, που ακόμη συγκαλύπτεται έως ότου το σκεπάσει η λήθη.
Το μεταναστευτικό είναι από τα κύρια ζητήματα που συνέβαλαν στην άνοδο της ακροδεξιάς στις χώρες της ΕΕ, στις τελευταίες ευρωεκλογές, διατείνονται οι αναλυτές. «Αυτές οι εκλογές θα είναι ένα δημοψήφισμα για να μην «πνιγούμε» στους μετανάστες», δήλωνε προεκλογικά, ξεδιάντροπα ο Ζορντάν Μπαρντελά του κόμματος της Μαρί Λεπέν,.
Η γύμνια των προσφύγων και των μεταναστών ντύνει τον πολεμικό, ιμπεριαλιστικό παροξυσμό. Η πείνα τους θρέφει τη λεηλασία του κεφαλαίου, που μεγαλώνει όλο και περισσότερο τον πλούτο και την απόστασή του από τη φτώχεια. Η απόγνωσή τους πάει μαζί με την αφοβία. «Όταν έχεις χάσει τα πάντα δεν φοβάσαι τίποτε άλλο… δεν βλέπεις τα κύματα, βλέπεις απλά μια βάρκα και την ευκαιρία σου να διεκδικήσεις την ελευθερία», δηλώνει επιζών μετανάστης από Κεντροαφρικανική Δημοκρατία σε συνέντευξη στο Al Jazeera. Η ακροδεξιά όλα αυτά τα μετατρέπει στον φόβο του «Άλλου» για να μην συμβούν δήθεν σε σένα. Προτείνει ένα δρόμο πολύ πιο «εύκολο» από το να τα βάλεις με κυβερνήσεις, υπερεθνικούς οργανισμούς και κεφάλαιο που σε καταδυναστεύουν. Η προστασία των συνόρων από την «εισβολή των ξένων και αλλόθρησκων», που «θα πάρουν τις δουλειές(;) των ντόπιων», που «αυξάνουν φτώχεια και εγκληματικότητα, που αλλοιώνουν τον πολιτισμό μας», αποτελεί το όπιο δυσαρεστημένων και εξαθλιωμένων λαών. Αναζητούν μια λύση, στη σφαγή του όποιου διπλανού μειώνει τον χώρο επιβίωσης.
Ο κυρίαρχος λόγος του ελεύθερου ανταγωνισμού ενώνεται με τις αντιδραστικές αντιλήψεις περί ανωτερότητας και κατωτερότητας πολιτισμών και ανθρώπων. Ο Μακρόν, που πέρασε τον αντιμεταναστευτικό νόμο με τη στήριξη της Λεπέν και ο Σολτς των απελάσεων εξπρές και των διαχυτικών συνομιλιών για το μεταναστευτικό με τη Μελόνι, φέρνουν την ακροδεξιά. Για όλους αυτούς, τα στυγερά εγκλήματα της Πύλου και της Λαμπεντούζα είναι «αποτρεπτική πολιτική τακτική». Αν η ανθρώπινη ζωή από μόνη της, χωρίς προσδιοριστικά, δεν αποτελεί αξεπέραστο όριο, για κάποιους δεν θα υπάρχει κανένα όριο.
Όσοι μιλούν στο όνομα της αριστεράς δεν μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Δεν μπορεί κανείς να σωπαίνει ή να συναινεί στο να ενσωματώνεται ως αυτονόητη πραγματικότητα στην κοινωνική συνείδηση, μια μαζική δολοφονία. Για το έγκλημα της Πύλου πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Η αριστερά αδυνατεί να αποτελέσει το αντίπαλο δέος, όσο αποδέχεται πλευρές της κυρίαρχης αφήγησης
Η αριστερά αδυνατεί να αποτελέσει το αντίπαλο δέος, όσο αποδέχεται πλευρές της κυρίαρχης αφήγησης. Η Σάρα Βάγκενκνεχτ στη Γερμανία τάσσεται στο πλευρό μόνο των εγχώριων αδύναμων, θεωρώντας ότι η μεταναστευτική πολιτική της Μέρκελ, «ξεπέρασε τις δυνατότητες της χώρας» και ζητά αυστηρότητα. Το ΚΚΕ στην Ελλάδα, καταδικάζει όποιον ζητάει ανοικτά σύνορα για τους πρόσφυγες, για την προστασία της ανθρώπινης ζωής ενάντια στους δουλεμπόρους, στο όνομα της καταπολέμησης του «κοσμοπολιτισμού»! ζητά από τον ΟΗΕ και την ΕΕ να δημιουργήσουν υπηρεσίες ασύλου εντός της Τουρκίας, ώστε οι πρόσφυγες και μετανάστες να προωθούνται γρήγορα στις χώρες προορισμού τους. «Σας κατανοούμε αλλά να πάτε αλλού…» μοιάζει να φωνάζουν οι παραπάνω τοποθετήσεις.
Η αριστερά οφείλει να εκπροσωπήσει μέσα κι έξω από κάθε χώρα, τα δικαιώματα και τη ζωή όλων των καταπιεσμένων και κατατρεγμένων, χωρίς αστερίσκους και χαϊδέματα συντηρητικών αντανακλαστικών. Σε μια τέτοια μάχη θα νικιέται η ακροδεξιά, ο φόβος και οι κυρίαρχοι.
Δικαιοσύνη για την Πύλο δεν σημαίνει δικαιοσύνη μόνο για τις οικογένειες των δολοφονημένων. Σημαίνει φραγμός στη λήθη που διαβρώνει την κοινωνική συνείδηση. Σημαίνει δικαίωμα στη ζωή και πάλη για να τη φέρουμε στα μέτρα των ανθρώπινων αναγκών κι ονείρων. Αυτών που ανοίγουν τις πόρτες και τους ορίζοντες και δεν κλειδαμπαρώνονται στον φόβο τους και τη βαρβαρότητα. Γιατί, όπως έγραφε ο Γκαλεάνο, αυτός που σου χτυπά την πόρτα, στην ερώτηση «ποιός είναι;» απάντα «εσύ»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου