Η περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού είναι «το πιο πιεστικό πεδίο διεθνώς», επειδή η Κίνα «είναι ο πιο ικανός πιθανός αντίπαλος στον κόσμο», δήλωσε στα μέσα Νοέμβρη σε εκδήλωση του Ινστιτούτου Brookings, ο ναύαρχος Σ. Παπάρο, επικεφαλής της διοίκησης Ινδο-Ειρηνικού των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων (INDOPACOM).
Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, του πιο «πιεστικού πεδίου» στον εντεινόμενο ανταγωνισμό μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, οι εξελίξεις στον Ινδο-Ειρηνικό όλο το 2024 επιβεβαίωσαν ότι μετατοπίζεται προς τα εκεί σταθερά το επίκεντρο της αντιπαράθεσης με όλα τα μέσα, στρατιωτικά, οικονομικά, πολιτικά.
Εντεινόμενη «κινητικότητα» από ΗΠΑ και «συμμάχους»
Τον Ιούλη του 2024, στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, ο ιμπεριαλιστικός οργανισμός προέταξε την περαιτέρω ενίσχυση της συνεργασίας με τους λεγόμενους «IndoPacific 4», δηλαδή τις Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία.
Οπως είπε από το βήμα του Φόρουμ για την Ασφάλεια Σάνγκρι-Λα, τον Νοέμβρη, ο βοηθός γγ του ΝΑΤΟ, Α. Λάπσλεϊ, «ως ευρωατλαντική συμμαχία, πρέπει να είμαστε σε θέση να εξετάσουμε την ασφάλειά μας σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, συμπεριλαμβανομένου του τι συμβαίνει, εδώ, στην Ασία (…) Ο ρυθμός της αλλαγής στην περιοχή Ινδο-Ειρηνικού αρχίζει να έχει ευρύτερο αντίκτυπο».Αντίστοιχα, οι ΗΠΑ αναβαθμίζουν τον συντονισμό τους με παλιούς και νέους «συμμάχους» στην περιοχή, προωθούν νέα σχήματα με ξεκάθαρο προσανατολισμό απέναντι στο Πεκίνο.
Μεταξύ άλλων:
Τον Απρίλη ο Λευκός Οίκος φιλοξένησε την πρώτη Σύνοδο Κορυφής ΗΠΑ – Ιαπωνίας – Φιλιππίνων, όπου εκφράστηκε ρητά η κοινή τους «ανησυχία» για την «επικίνδυνη και επιθετική συμπεριφορά της Κίνας», στη Νότια Κινεζική θάλασσα και όχι μόνο.
Τον Ιούλη, ΗΠΑ και Φιλιππίνες συμφώνησαν ότι η διμερής συμφωνία του 1951 (που ουσιαστικά προβλέπει δυνατότητα παρέμβασης των αμερικανικών δυνάμεων στη Νοτιοανατολική Ασία) επεκτείνεται σε περιπτώσεις επιθέσεων κατά των φιλιππινέζικων Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και της ακτοφυλακής «οπουδήποτε στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας» και «επιβεβαίωσαν την κρίσιμη σημασία» της Συμφωνίας VFA του 1998, που αφορά προνομιακούς όρους στη «φιλοξενία» αμερικανικών δυνάμεων σε φιλιππινέζικες στρατιωτικές εγκαταστάσεις.
Τον ίδιο μήνα, πραγματοποιήθηκε νέα Συνάντηση των ηγετών ΗΠΑ – Νότιας Κορέας – Ιαπωνίας, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, υπογράφοντας μεταξύ άλλων έγγραφο που καθορίζει κοινές αρχές στην «πυρηνική αποτροπή», ενώ συνεχίστηκαν πολλές τριμερείς υπουργικές συναντήσεις και αναβαθμισμένες στρατιωτικές ασκήσεις.
Τον Νοέμβρη επικεφαλής του αμερικανικού υπουργείου Αμυνας βρέθηκε για πρώτη φορά στα νησιά Φίτζι, όπου τελεσφόρησαν μετά από 10 χρόνια παζάρια για «στενότερη συνεργασία υλικοτεχνικής υποστήριξης μεταξύ των δυνάμεών μας».
Παράλληλα, ενισχύεται συνεχώς η συνεργασία ΗΠΑ – Ιαπωνίας. Λίγες βδομάδες πριν από το τέλος του 2024, κατέληξαν σε «Κατευθυντήριες Γραμμές για την Εκτεταμένη Αποτροπή» (Guidelines for Extended Deterrence – GfED) που ωστόσο δεν δόθηκαν στη δημοσιότητα…
Το καλοκαίρι οι ΗΠΑ ίδρυσαν Κοινό Αρχηγείο για τις στρατιωτικές τους δυνάμεις που σταθμεύουν στην Ιαπωνία, «με διευρυμένες αποστολές και επιχειρησιακές αρμοδιότητες»…
Η δε Ιαπωνία, συνεχίζοντας να αναθεωρεί μια σειρά από μεταπολεμικές συνταγματικές διατάξεις που περιέπλεκαν την ανάπτυξη στρατευμάτων στο εξωτερικό, αποφάσισε μεταξύ άλλων την ανάπτυξη τακτικών αποστολών δύναμης ταχείας ανάπτυξης στην Αυστραλία.
Στις 30 Δεκέμβρη, η Ιαπωνία ανακοίνωσε ότι οι στρατιωτικές δαπάνες θα αυξηθούν κατά 9,4% σε σχέση με πέρυσι, φτάνοντας στα 8,7 τρισ. γεν (πάνω από 53,7 δισ. ευρώ).
Οι παρεμβάσεις από Κίνα και Ρωσία
Στο αντίπαλο στρατόπεδο, η Κίνα εντείνει κινήσεις προώθησης των δικών της σχεδιασμών.
Τον Μάρτη το Πεκίνο ανακοίνωσε νέα αύξηση των «αμυντικών» δαπανών κατά 7,2% για το 2024, φτάνοντας στα 1,67 τρισεκατομμύρια γουάν (217 δισ. ευρώ). Αν και ως ποσοστό του ΑΕΠ οι κινεζικές στρατιωτικές δαπάνες υπολείπονται σημαντικά από ΗΠΑ και Ρωσία, ο στρατιωτικός προϋπολογισμός της Κίνας είναι ο δεύτερος υψηλότερος στον κόσμο (μετά τις ΗΠΑ) και οι σχετικές δαπάνες αυξάνονται σταθερά όλα τα τελευταία χρόνια.
Τον Σεπτέμβρη το Πεκίνο εκτόξευσε με επιτυχία έναν διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο (ICBM) στον Ειρηνικό Ωκεανό, στην πρώτη τέτοια εκτόξευση μετά από πάνω από 40 χρόνια, με επιχειρησιακή εμβέλεια που επιτρέπει πλήγμα στην αμερικανική επικράτεια και σχεδιασμένο να φέρει πυρηνικές κεφαλές.
Λίγο πριν λήξει το 2024, η Κίνα καθέλκυσε το πρώτο νέας γενιάς πλοίο αμφίβιας επίθεσης, εξοπλισμένο ώστε από το κατάστρωμά του να εκτοξεύονται αεροσκάφη μεγαλύτερα και βαρύτερα, με ικανότητα να μεταφέρουν μεγαλύτερες ποσότητες καυσίμων.
Η δε Ταϊβάν παραμένει το «θερμό» πεδίο της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης. Τον Ιούλη, με πρόσχημα και τα εξοπλιστικά προγράμματα που οι ΗΠΑ συνεχίζουν να πουλούν στην Ταϊπέι, το Πεκίνο ανακοίνωσε ότι «η κινεζική πλευρά αποφάσισε να διακόψει τη συζήτηση με τις ΗΠΑ για έναν νέο γύρο διαβουλεύσεων για τον έλεγχο των όπλων και τη μη διάδοση». Τον Οκτώβρη η Κίνα πραγματοποίησε νέα μεγάλη αεροναυτική άσκηση, περικυκλώνοντας ουσιαστικά την Ταϊβάν.
Παράλληλα, το Πεκίνο διευρύνει υποδομές σε γεωστρατηγικά σημεία, όπως στην Καμπότζη, όπου προχωρούν παζάρια για τους όρους ανακαίνισης και λειτουργίας στρατιωτικής βάσης.
Η Κίνα επιμένει εξάλλου και σε διπλωματικές «πολιορκίες»: Τον Μάη επαναλήφθηκαν μετά από πολλά χρόνια οι τριμερείς συναντήσεις Κίνας – Νότιας Κορέας – Ιαπωνίας, όπου ο Κινέζος πρωθυπουργός συμφώνησε με τον Ιάπωνα ομόλογό του και τον Νοτιοκορεάτη Πρόεδρο ότι αυτές πρέπει να γίνονται «τακτικά και χωρίς διακοπή».
Η δε Ρωσία, πέρα από τη συνεχή και πολύμορφη εμβάθυνση της «στρατηγικής συνεργασίας» με την Κίνα – η οποία επιβεβαιώθηκε και στη συνάντηση των ηγετών των δύο χωρών τον Μάη στο Πεκίνο – επιδιώκει να αναβαθμίσει και αυτοτελώς τη δική της παρέμβαση στην περιοχή.
Χαρακτηριστική είναι η Συνθήκη Στρατηγικής Συνεργασίας Ρωσίας – Βόρειας Κορέας, με την οποία σφραγίστηκε η επίσκεψη του Ρώσου Προέδρου, Βλ. Πούτιν, το καλοκαίρι στην Πιονγιάνγκ. Η συνθήκη μεταξύ άλλων περιλαμβάνει και ρήτρα «αμοιβαίας συνδρομής» σε περίπτωση επίθεσης, αντίστοιχη με το άρθρο 5 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ, ενώ πάνω σε αυτήν «πατάει» ήδη η αποστολή βορειοκορεατικών στρατευμάτων στη ρωσική περιφέρεια Κουρσκ.
Σε ένα τέτοιο φόντο έντονων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, καταγράφεται εξάλλου και η όξυνση των ενδοαστικών αντιθέσεων στη Νότια Κορέα – μεταξύ άλλων για τους όρους συστράτευσης με τις ΗΠΑ και τα «ανταλλάγματα» για τη Σεούλ – όπου στις αρχές Δεκέμβρη ο τότε Πρόεδρος, Γιουν Σουκ-Γεόλ, επιχείρησε να επιβάλει στρατιωτικό νόμο, με πρόσχημα… την «προστασία της φιλελεύθερης Νότιας Κορέας από τις απειλές των κομμουνιστικών δυνάμεων της Βόρειας Κορέας».
alt.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου