Όταν η Στρατιωτική Δικαιοσύνη «θίγεται» από την κριτική, αλλά δεν απαντά για την ατιμωρησία, το πρόβλημα είναι οι δημοσιογράφοι.
Για χρόνια, η υπόθεση ενός καταδικασμένου στρατιωτικού που εξακολουθεί να υπηρετεί στο Υπουργείο Άμυνας περνούσε σχεδόν απαρατήρητη από τη Στρατιωτική Δικαιοσύνη. Τώρα, αντί να απαντήσει στα εύλογα ερωτήματα, επιλέγει να εκφράσει τη «σφοδρή δυσφορία» της—όχι για την ατιμωρησία, αλλά για το γεγονός ότι το θέμα αναδείχθηκε.
Η Ένωση Δικαστικών Λειτουργών Στρατιωτικής Δικαιοσύνης εξέδωσε μια ανακοίνωση με αφορμή δημοσίευμα που αποκάλυψε πως ένας καταδικασμένος στρατιωτικός συνεχίζει να υπηρετεί στο Υπουργείο Άμυνας.
Στην ανακοίνωση αναφέρει: «Με αφορμή το αναρτηθέν στην ιστοσελίδα δημοσίευμα με τίτλο «’Οσμή’ σκανδάλου στο ΥΕΘΑ: Καταδικασμένος αξιωματικός υπηρετεί στο γραφείο του Δένδια-Επιστολή-κόλαφος από στρατιωτικούς», στο οποίο περιέχονται αναφορές περί δήθεν ισχυρών παρεμβάσεων στη Στρατιωτική Δικαιοσύνη, η Ένωση Δικαστικών Λειτουργών Στρατιωτικής Δικαιοσύνης εκφράζει τη σφοδρή δυσφορία της για το δημοσίευμα αυτό, το οποίο προσβάλλει, τόσο τους Λειτουργούς, όσο και τον ίδιο το Θεσμό της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης.
Η Στρατιωτική Δικαιοσύνη λειτουργεί με πλήρη σεβασμό στο Σύνταγμα και τους νόμους και με απόλυτη αμεροληψία και αντικειμενικότητα».
Αν κάποιος περίμενε μια σοβαρή απάντηση για το πώς και γιατί συμβαίνει αυτό, μάλλον θα απογοητευτεί. Γιατί η ανακοίνωση δεν ασχολείται με το πρόβλημα. Ασχολείται με το πώς… «προσβάλλεται» ο θεσμός από το δημοσίευμα.
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό: η στρατιωτική δικαιοσύνη, που υποτίθεται πως υπηρετεί τη νομιμότητα και την αμεροληψία, δεν δείχνει να ενοχλείται από το γεγονός ότι ένας αξιωματικός με αμετάκλητη καταδίκη για κλοπή όχι μόνο δεν απομακρύνθηκε, αλλά ανέβαινε ιεραρχικά σαν να μη συνέβη τίποτα.
Δεν φαίνεται να προβληματίζεται που μια υπόθεση δεκαετιών έμεινε στο σκοτάδι. Όχι, το πραγματικό πρόβλημα, σύμφωνα με την ανακοίνωση, είναι ότι κάποιοι τόλμησαν να αναδείξουν το θέμα!
Ακόμα πιο εντυπωσιακό, όμως, είναι πως η στρατιωτική δικαιοσύνη κάνει σαν να πληροφορήθηκε την υπόθεση μόλις τώρα.
Λες και δεν έχει τεθεί ξανά. Λες και τα τελευταία έξι χρόνια δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι που τη φέρνουν συνεχώς στο φως. Λες και κανείς δεν έχει ξαναρωτήσει γιατί αυτή η υπόθεση έχει βαλτώσει. Και όμως, ποτέ μέχρι τώρα η στρατιωτική δικαιοσύνη δεν είχε θιγεί.
Δεν είχε βρει λόγο να εκδώσει ανακοίνωση όταν δημοσιογράφοι ρωτούσαν γιατί αυτή η υπόθεση παραμένει άλυτη. Δεν ένιωσε την ανάγκη να τοποθετηθεί όταν η σιωπή της έδειχνε αδιαφορία ή αδυναμία.
Αλλά τώρα που αμφισβητείται η ακεραιότητά της, ξαφνικά ανακαλύπτει ότι πρέπει να «απαντήσει». Και πώς απαντά; Επιτιθέμενη στο δημοσίευμα αντί να εξηγήσει γιατί δεν έχει κάνει τίποτα για έξι χρόνια.
Αντί να διερευνήσει πώς γίνεται ένας καταδικασμένος στρατιωτικός να προάγεται και να τοποθετείται σε θέσεις ευθύνης, η Ένωση επέλεξε να επιτεθεί στο δημοσίευμα που το αποκάλυψε. Κλασική τακτική: όταν το μήνυμα είναι άβολο, στοχοποιείς τον αγγελιοφόρο.
Και, φυσικά, η γνωστή καταφυγή στη θεσμική αυθεντία: «Η Στρατιωτική Δικαιοσύνη λειτουργεί με πλήρη σεβασμό στο Σύνταγμα και τους νόμους και με απόλυτη αμεροληψία». Μάλιστα. Τόσο απόλυτη, που ένας στρατιωτικός με καταδίκη για ατιμωτικό αδίκημα κατέληξε να υπηρετεί στο γραφείο του Υπουργού Άμυνας.
Αν η στρατιωτική δικαιοσύνη ήθελε πραγματικά να προστατεύσει την αξιοπιστία της, θα έπρεπε να ασχοληθεί με την ουσία του ζητήματος, αντί να εκδίδει ανακοινώσεις που θυμίζουν περισσότερο πληγωμένη υπερηφάνεια παρά υπεύθυνη θεσμική στάση.
Γιατί αν υπάρχει κάτι που βλάπτει την εικόνα της, δεν είναι η κριτική. Είναι η σιωπή εκεί που έπρεπε να υπάρχουν απαντήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου