Firing toward Russian troops near Chasiv Yar in the Donetsk region, Ukraine, August 2024 Oleg Petrasiuk / Reuters
Μοιραστείτε αυτό το άρθρο
#ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΠΟΥΦΕΣΗΣ #Ουκρανία #ΠΟΛΕΜΟΣ #ΡΩΣΙΑ
Βίντεο, νέα, συνεντεύξεις και άλλα πολλά στο κανάλι μας.
110K
63.8K
15.4K
Σχετικά άρθρα
02/06/2025 | 05:19
Αναδιανομή ισχύος στη Μέση Ανατολή: το Ιράν προκαλεί νέο στρατηγικό σοκ
02/06/2025 | 05:17
Ο Ερντογάν και ο δικός μας ...καλός άνθρωπος- Αν. Πέρπερας
02/06/2025 | 05:15
Το παζλ της Ουκρανίας
Γράφει ο
Αλέξανδρος Μπούφεσης*
Εν μέσω πυρετωδών διπλωματικών διαβουλεύσεων και κρεσέντο προσπαθειών επίτευξης των προεκλογικών δεσμεύσεων του προέδρου Τράμπ, η Ρωσία φαίνεται αποφασισμένη να κάνει την Ουκρανία να πονέσει. Ακόμα και πριν την έναρξη των διπλωματικών προσπαθειών, οι οποίες είχαν σαν στόχο την κατάπαυση του πυρός αρχικά και την λήξη του πολέμου, σε βάθος χρόνου, τα αιτήματα της Ρωσίας ήταν ξεκάθαρα. Η Ρωσία θεωρεί τα εδάφη της Νοβορωσίας, δηλαδή το Ντονιέτσκ, το Λουγκάνσκ, την Χερσώνα και την Ζαπορίζια, που ενσωμάτωσε τον Σεπτέμβρη του 2022, μαζί με την Κριμαία, ως εδάφη της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Παρόλη την καλή διάθεση της κυβέρνησης Τράμπ να συναινέσει στην παραχώρηση αυτών των εδαφών, ο πρόεδρος Ζελένσκι είναι κάθετος ως προς την παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας της Ουκρανίας, δηλαδή δεν το συζητάει καν. Δεδομένης της αδιαλλαξίας και της θεώρησης από μεριάς Ρωσίας, πως ο Ζελένσκι στερείται νομιμότητας, εφόσον δεν προχώρησε σε διενέργεια εκλογών με την λήξη της θητείας του, η Ρωσία φαίνεται να βρίσκεται εν μέσω πυρετωδών προετοιμασιών για την διενέργεια συνόλου επιθετικών ενεργειών με απώτερο στόχο την κατάληψη περαιτέρω εδαφών της Ουκρανίας. Άλλωστε η Ρωσία διατύπωσε σαφέστατα πως αν ο πρόεδρος Ζελένσκι δεν επιθυμεί την παραχώρηση των τεσσάρων «Ομπλάστ» (περιοχών), τότε υπάρχουν και χειρότερα, τα οποία έπονται, δηλαδή απώλεια περαιτέρω Ουκρανικών εδαφών.
Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ
Την Τρίτη, 27/05, σύμφωνα με το Reuters, επικαλούμενο τον κυβερνήτη της περιφέρειας Σούμι, Ολέχ Χριχόροφ, ο ρωσικός στρατός κατέλαβε τα χωριά Νοβένκε, Μπασίφκα, Βεσελίφκα και Ζουράφκα, ενώ το Υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας ισχυρίζεται πως οι Ρώσοι κατέλαβαν και το χωριό Μπιλοβόντι. Είναι σαφές και συνάδει με τις τελευταίες ανακοινώσεις της Ρωσίας, πως οι Ρώσοι θέλουν να δημιουργήσουν μια ζώνη ασφαλείας μέσα στην Ουκρανία, προκειμένου να διαφυλαχτεί στο μέλλον η ακεραιότητα των ρωσικών εδαφών και να μην επαναληφθεί το σενάριο Κούρσκ. Βέβαια η κατάληψη του Κούρσκ από τους Ουκρανούς το περασμένο έτος, έγινε σε έναν μεγάλο βαθμό «με τις ευλογίες» της Ρωσίας, η οποία εφάρμοσε το ρητό του Ναπολέοντα «Όταν ο εχθρός σου είναι έτοιμος να διαπράξει λάθος, μην τον διακόπτεις». Φυσικά, η κατάληψη του Κούρσκ από τους Ουκρανούς και η ανακατάληψή του από τους Ρώσους δεν συνιστά σε καμία περίπτωση αναμέτρηση στα πλαίσια του σύγχρονου πολέμου. Το αντίθετο μάλιστα, ο πόλεμος μεταξύ των Ουκρανών και των Ρώσων μέχρι στιγμής, αποτελεί το «Benny Hill Show» της μοντέρνας σύρραξης. Από πού να ξεκινήσει κανείς; Από το γεγονός πως οι Ρώσοι το 2022 αποσύρθηκαν εσπευσμένα από υψίστης σημασίας στρατηγικές περιοχές, προκειμένου να εστιάσουν στην υποτιθέμενη κατάληψη του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ; Από το ότι η Ουκρανική αεροπορία ακόμα πετάει; Από την απώλεια της πόλης της Χερσώνας τον Νοέμβριο του 2022, επειδή ήταν στο βεληνεκές των HIMARS; Από μια Ουκρανική αντεπίθεση τύπου «Κουρσκ 1943» κατά οχυρωμένων ρωσικών θέσεων και εκτενών ναρκοπεδίων; Από την πολιορκία του Τσάσοβ Γιαρ για παραπάνω από έναν χρόνο τώρα με τους Ρώσους να κάνουν εφόδους κατά κύματα, όπως ακριβώς στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο; Αν δεν χάνονταν δεκάδες χιλιάδες ζωές και από τις δύο μεριές, θα ήταν αστείο. Δεν είναι όμως!
Φυσικά, το μεγαλύτερο αστείο εν Ελλάδι είναι η δημοσίευση κειμένων τύπου η «ανάθεση του νέου Ζούκοφ» με σελίδες αναφερόμενες στον νέο διοικητή των χερσαίων δυνάμεων, Αντρέι Μορντβίτσεφ, φερόμενου ως «Mastermind» στην κατάληψη της Μαριούπολης. Εκείνο που πρέπει να γίνει-επιτέλους-σαφές είναι πως η Ρωσία δεν χρειάζεται ήρωες τύπου «Avengers» για να επιτύχει τους αντικειμενικούς της σκοπούς. Χρειάζεται συμμόρφωση στον σύγχρονο πόλεμο και μέχρι στιγμής εκείνο που συνεχίζουμε να βλέπουμε είναι πολύ «Show» και πολλές παρελάσεις με VIP προσκεκλημένους στην Μόσχα από τους BRICS, όπως ο Κινέζος Σι Ζινπίνγκ και ο Βραζιλιάνος Λούλα. Οραματιστές του σύγχρονου πολέμου, όπως ο Βαλέρι Γκερασίμοφ, βρίσκουν εαυτούς με πολλή θέληση, αλλά μηδαμινό υπόστρωμα, όσον αφορά στο έμψυχο υλικό από τους ανώτατους κύκλους αξιωματούχων, μέχρι τους διοικητές μονάδων. Η χρήση των Drones σε μεγάλους αριθμούς αποτελεί αναμφίβολα ένα μεγάλο άλμα και μια τεράστια πρόοδο για την άκαμπτη ρωσική στρατιωτική φιλοσοφία, που ιστορικά τείνει να αντιστέκεται αρχικά στην ενσωμάτωση νέων φιλοσοφιών και στρατιωτικών τεχνολογιών, από μόνη της όμως δεν αρκεί.
Και σε αυτό το σημείο φτάνουμε στο μεγάλο ερώτημα: Τι ακριβώς επιθυμεί να πετύχει η Ρωσία με μια μεγάλη θερινή επίθεση; α) Ένα νέο Blitzkrieg με δυνάμεις να κινητοποιούνται από το Σούμι μέχρι την Χερσώνα; β) Μια ακόμα Maskirovka ή σύνολο στρατηγημάτων, προκειμένου οι Ουκρανοί να σπεύσουν να υπερασπιστούν τα Βορειοανατολικά σύνορα, ενώ οι Ρώσοι ξεκαθαρίζουν-επιτέλους-την κατάσταση στα εδάφη της Νοβορωσίας; γ) την διεξαγωγή χτυπημάτων στα πλαίσια ψυχολογικών επιχειρήσεων, προκειμένου η Δύση να πεισθεί για μια αναπόφευκτη ρωσική νίκη και να παύσει να εξοπλίζει την Ουκρανία (το συγκεκριμένο σενάριο δημοσιεύθηκε σε αναφορά του Ινστιτούτου για την μελέτη του Πολέμου, ISW);
Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ
Η δική μας εκτίμηση είναι πως η Ρωσία εφαρμόζει ένα «Mix Grill» από όλα τα παραπάνω σενάρια. Στα πλαίσια του δόγματος των «Avengers», όπως αναφέραμε πιο πάνω, οι Ρώσοι στρατιώτες, εξοπλισμένοι με μηχανές moto cross, διασχίζουν το πεδίο της μάχης με ταχύτητα προκειμένου να αποφύγουν τις μαζικές απώλειες από τα Ουκρανικά Drones. Θυμίζουν τους αλπινιστές, που επιχείρησαν στην κατάληψη της Φινλανδίας πριν την έναρξη της Γερμανικής εισβολής, αλλά παράλληλα και μια Ρωσική εκδοχή του Νίκολας Κέιτζ στην ταινία «Ghost Rider». Δηλαδή η ρωσική αντίληψη περί αντιμετώπισης του κινδύνου των Drones έγκειται στην επιλογή του «κυνηγητού» και όχι στην χρήση οργανικών αντιαεροπορικών μονάδων, οι οποίες σημειωτέον υπάρχουν ήδη, προκειμένου να προσφέρουν μερική έστω προστασία. Το πρόβλημα με την Ρωσική φιλοσοφία από εποχής Ψυχρού Πολέμου, είναι η αναγωγή στις μεγάλες μονάδες και όχι στις μικρές. Δηλαδή οι Ρώσοι σκέφτονται σε επίπεδο Μεραρχίας/Ταξιαρχίας και όχι σε επίπεδο Διμοιρίας/Λόχου. Έτσι και ενώ υπάρχουν, όπως είπαμε, τα μέσα για την δημιουργία Αντιαεροπορικής προστασίας σε επίπεδο μονάδων που επιχειρούν στο μέτωπο, αυτά ανάγονται σε επίπεδο συνολικού συστήματος αεράμυνας. Το πείραμα που εφαρμόστηκε με τις Τακτικές Ομάδες Τάγματος (Battalion Tactical Groups ή BTGs) στην θεωρία τουλάχιστον, παρουσιάζει μια αυτάρκη οργανική μονάδα, που είναι εξοπλισμένη μέχρι και με μονάδες ηλεκτρονικού πολέμου, όπως φαίνεται στο σχεδιάγραμμα. Σε τι βαθμό, όμως, επιτυγχάνεται η ενορχήστρωση και η συνεργασία τόσο μέσα στα BTGs όσο και μεταξύ τους παραμένει μυστήριο. Κρίνοντας μάλιστα από τις αρχικές επιτυχίες των Ουκρανών, οι οποίοι επιχειρούσαν σε μικρές μονάδες και στις «ραφές» μεταξύ των BTGs, είναι πολύ πιθανό η εν λόγω αλληλεπίδραση μεταξύ των μονάδων να είναι ακόμα ανύπαρκτη. Όπως ανύπαρκτη είναι και η Ρωσική Έρευνα και Ανάπτυξη, που θα μπορούσε να είχε ήδη προτείνει λύσεις, τρία χρόνια τώρα που οι Ουκρανοί θερίζουν τους Ρώσους με τα Drones, λύσεις εφάμιλλες με αυτές που προτείνονται στους στρατούς της Δύσης (φυσικά όχι ως πανάκεια, αλλά σαν παροχή μιας προστασίας σε πρώτη φάση τουλάχιστον).
Με δεδομένη την ακαμψία σε επίπεδο στρατιωτικής νοοτροπίας και φιλοσοφίας, οι Ρώσοι προσπαθούν-ίσως στο φινάλε της πολυετούς αυτής στρατιωτικής αναμέτρησης πριν αναλάβει εξολοκλήρου η διπλωματία-να εφαρμόσουν μια ποικιλία στρατηγικών στόχων. Τα λάθη τα οποία οδήγησαν στην απογοήτευση του 2022, δηλαδή η εξόρμηση σε ταυτόχρονους άξονες από όλες τις κατευθύνσεις, φαίνεται να είναι έτοιμα να επαναληφθούν από τους Ρώσους, οι οποίοι συνδυάζουν ήδη μια επιθετική ρητορική περί απώλειας επιπρόσθετων Ουκρανικών εδαφών με την δημιουργία μιας ζώνης ασφαλείας (Buffer Zone) στα Βορειοανατολικά και ενόσω συνεχίζουν τις προσπάθειες για την πλήρη κατάληψη των Ομπλάστ Λουγκάνσκ, Ντονιέτσκ, Χερσώνα και Ζαπορίζια. Η πολεμική κόπωση και από τις δύο μεριές είναι δεδομένη, πράγμα το οποίο σημαίνει πως ακόμα και η Ρωσία που έχει δημιουργήσει το αφήγημα της πιθανότητας διεξαγωγής των επιχειρήσεων επ’αόριστον, στην πραγματικότητα χρειάζεται έστω μια κατάπαυση του πυρός τόσο όσο και η Ουκρανία. Η διεξαγωγή ενός ύστατου(;) συνόλου ολιγόμηνων επιθετικών ενεργειών βασίζεται σε ένα best case scenario, της παύσης δηλαδή της Δυτικής βοήθειας στην Ουκρανία και στους καρπούς του συνόλου του αξιόμαχου προσωπικού της, που κατάφερε να επιστρατεύσει. Είναι, όμως, εξαιρετικά αμφίβολο, ακόμα και στην ιδανική περίπτωση που ισχύσουν οι παραπάνω όροι, κατά πόσον θα επιτύχουν ταυτόχρονα την δημιουργία ζώνης ασφαλείας και την κατάληψη των εναπομεινάντων εδαφών των τεσσάρων επαρχιών. Ακόμα και αν η Ρωσία επέλεγε την γενική επιστράτευση και πάλι θα ήταν αμφίβολο αν θα μπορούσε να φέρει σε πέρας τόσο μεγαλεπήβολα σχέδια.
Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ
Ίσως τελικά το ιδανικότερο σενάριο σε αυτή την περίπτωση θα ήταν αν η Ρωσία επέλεγε τους καρπούς της διπλωματίας ακόμα και αν επιτύγχανε την λύση να κρατήσει έστω τα εδάφη τα οποία κατέκτησε. Στην συγκεκριμένη περίπτωση θα δημιουργείτο μια γραμμή αψιμαχιών στα σύνορα των τεσσάρων περιοχών, αλλά και στα σύνορα Ρωσίας-Ουκρανίας. Παράλληλα, οι Ρώσοι, θα χρησιμοποιούσαν τον χρόνο μέχρι την επόμενη σύρραξη (η οποία σημειωτέον πρέπει να θεωρείται δεδομένη), προκειμένου να κάνουν συνείδηση τα στρατιωτικά διδάγματα και να προχωρήσουν σε αναπλήρωση έμψυχου και άψυχου δυναμικού, ενώ παράλληλα να τροποποιήσουν το δόγμα τους, ενσωματώνοντας (όπως ήδη θα έπρεπε να είχαν κάνει) τις νέες στρατιωτικές τεχνολογίες. Δυστυχώς, όμως, η επίτευξη της συγκεκριμένης συμφωνίας θα προκαλούσε ένα ντόμινο εξελίξεων στο «Πουτινο-Κεντρικό» ρωσικό οικοδόμημα, καθώς θα θεωρούταν ξεκάθαρη ήττα. Η εσωστρέφεια, η οποία θα ακολουθούσε, θα πυροδοτούσε πολιτικές εξελίξεις και την επίσπευση μιας αναπόφευκτης διαδοχής του Βλαντίμιρ Πούτιν με την άνοδο σκληροπυρηνικών στοιχείων (φερέφωνο των οποίων είναι ο Ντιμίτρι Μεντβιέντεφ) από τον στενό κύκλο του προέδρου. Η άνοδος αντιπροσώπου της σκληροπυρηνικής ελίτ θα συνεπαγόταν μια «υπόσχεση» να ξεπλυθεί η ήττα του πολέμου της Ουκρανίας, η οποία ατίμασε την «Ρόντινα» (Μαμά Πατρίδα, στα Ρωσικά) και με τον ίδιο τρόπο που ξεκίνησε ο Β Τσετσενικός Πόλεμος, θα ξεκινούσε ο Β Ουκρανικός, χωρίς, όμως, αυτή την φορά να εγγυάται κανείς την ασφάλεια της Ευρώπης και της συλλογικής Δύσης.
*Ο Αλέξανδρος Μπούφεσης είναι κάτοχος Msc in International Security Studies (London Metropolitan University) και PgC in Counter-Terrorism (University of St Andrews). Έχει υπάρξει συνεργάτης των περιοδικών Στρατηγική και Επίκαιρα, ενώ στην παρούσα περίοδο είναι συνεργάτης των Περιοδικών Στρατιωτική Ιστορία και Army History, όπως επίσης και της ιστοσελίδας Obscure Histories. Είναι ο συγγραφέας των βιβλίων «Οι Θεοί του Πολέμου» και «Άρχων», που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Λιβάνη, καθώς και της Στρατιωτικής Μονογραφίας «The Russia-Georgia War of 2008: Russia’s Geostrategic Ascension»
Μοιραστείτε αυτό το άρθρο
#ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΠΟΥΦΕΣΗΣ #Ουκρανία #ΠΟΛΕΜΟΣ #ΡΩΣΙΑ
Βίντεο, νέα, συνεντεύξεις και άλλα πολλά στο κανάλι μας.
110K
63.8K
15.4K
Σχετικά άρθρα
02/06/2025 | 05:19
Αναδιανομή ισχύος στη Μέση Ανατολή: το Ιράν προκαλεί νέο στρατηγικό σοκ
02/06/2025 | 05:17
Ο Ερντογάν και ο δικός μας ...καλός άνθρωπος- Αν. Πέρπερας
02/06/2025 | 05:15
Το παζλ της Ουκρανίας
Γράφει ο
Αλέξανδρος Μπούφεσης*
Εν μέσω πυρετωδών διπλωματικών διαβουλεύσεων και κρεσέντο προσπαθειών επίτευξης των προεκλογικών δεσμεύσεων του προέδρου Τράμπ, η Ρωσία φαίνεται αποφασισμένη να κάνει την Ουκρανία να πονέσει. Ακόμα και πριν την έναρξη των διπλωματικών προσπαθειών, οι οποίες είχαν σαν στόχο την κατάπαυση του πυρός αρχικά και την λήξη του πολέμου, σε βάθος χρόνου, τα αιτήματα της Ρωσίας ήταν ξεκάθαρα. Η Ρωσία θεωρεί τα εδάφη της Νοβορωσίας, δηλαδή το Ντονιέτσκ, το Λουγκάνσκ, την Χερσώνα και την Ζαπορίζια, που ενσωμάτωσε τον Σεπτέμβρη του 2022, μαζί με την Κριμαία, ως εδάφη της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Παρόλη την καλή διάθεση της κυβέρνησης Τράμπ να συναινέσει στην παραχώρηση αυτών των εδαφών, ο πρόεδρος Ζελένσκι είναι κάθετος ως προς την παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας της Ουκρανίας, δηλαδή δεν το συζητάει καν. Δεδομένης της αδιαλλαξίας και της θεώρησης από μεριάς Ρωσίας, πως ο Ζελένσκι στερείται νομιμότητας, εφόσον δεν προχώρησε σε διενέργεια εκλογών με την λήξη της θητείας του, η Ρωσία φαίνεται να βρίσκεται εν μέσω πυρετωδών προετοιμασιών για την διενέργεια συνόλου επιθετικών ενεργειών με απώτερο στόχο την κατάληψη περαιτέρω εδαφών της Ουκρανίας. Άλλωστε η Ρωσία διατύπωσε σαφέστατα πως αν ο πρόεδρος Ζελένσκι δεν επιθυμεί την παραχώρηση των τεσσάρων «Ομπλάστ» (περιοχών), τότε υπάρχουν και χειρότερα, τα οποία έπονται, δηλαδή απώλεια περαιτέρω Ουκρανικών εδαφών.
Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ
Την Τρίτη, 27/05, σύμφωνα με το Reuters, επικαλούμενο τον κυβερνήτη της περιφέρειας Σούμι, Ολέχ Χριχόροφ, ο ρωσικός στρατός κατέλαβε τα χωριά Νοβένκε, Μπασίφκα, Βεσελίφκα και Ζουράφκα, ενώ το Υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας ισχυρίζεται πως οι Ρώσοι κατέλαβαν και το χωριό Μπιλοβόντι. Είναι σαφές και συνάδει με τις τελευταίες ανακοινώσεις της Ρωσίας, πως οι Ρώσοι θέλουν να δημιουργήσουν μια ζώνη ασφαλείας μέσα στην Ουκρανία, προκειμένου να διαφυλαχτεί στο μέλλον η ακεραιότητα των ρωσικών εδαφών και να μην επαναληφθεί το σενάριο Κούρσκ. Βέβαια η κατάληψη του Κούρσκ από τους Ουκρανούς το περασμένο έτος, έγινε σε έναν μεγάλο βαθμό «με τις ευλογίες» της Ρωσίας, η οποία εφάρμοσε το ρητό του Ναπολέοντα «Όταν ο εχθρός σου είναι έτοιμος να διαπράξει λάθος, μην τον διακόπτεις». Φυσικά, η κατάληψη του Κούρσκ από τους Ουκρανούς και η ανακατάληψή του από τους Ρώσους δεν συνιστά σε καμία περίπτωση αναμέτρηση στα πλαίσια του σύγχρονου πολέμου. Το αντίθετο μάλιστα, ο πόλεμος μεταξύ των Ουκρανών και των Ρώσων μέχρι στιγμής, αποτελεί το «Benny Hill Show» της μοντέρνας σύρραξης. Από πού να ξεκινήσει κανείς; Από το γεγονός πως οι Ρώσοι το 2022 αποσύρθηκαν εσπευσμένα από υψίστης σημασίας στρατηγικές περιοχές, προκειμένου να εστιάσουν στην υποτιθέμενη κατάληψη του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ; Από το ότι η Ουκρανική αεροπορία ακόμα πετάει; Από την απώλεια της πόλης της Χερσώνας τον Νοέμβριο του 2022, επειδή ήταν στο βεληνεκές των HIMARS; Από μια Ουκρανική αντεπίθεση τύπου «Κουρσκ 1943» κατά οχυρωμένων ρωσικών θέσεων και εκτενών ναρκοπεδίων; Από την πολιορκία του Τσάσοβ Γιαρ για παραπάνω από έναν χρόνο τώρα με τους Ρώσους να κάνουν εφόδους κατά κύματα, όπως ακριβώς στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο; Αν δεν χάνονταν δεκάδες χιλιάδες ζωές και από τις δύο μεριές, θα ήταν αστείο. Δεν είναι όμως!
Φυσικά, το μεγαλύτερο αστείο εν Ελλάδι είναι η δημοσίευση κειμένων τύπου η «ανάθεση του νέου Ζούκοφ» με σελίδες αναφερόμενες στον νέο διοικητή των χερσαίων δυνάμεων, Αντρέι Μορντβίτσεφ, φερόμενου ως «Mastermind» στην κατάληψη της Μαριούπολης. Εκείνο που πρέπει να γίνει-επιτέλους-σαφές είναι πως η Ρωσία δεν χρειάζεται ήρωες τύπου «Avengers» για να επιτύχει τους αντικειμενικούς της σκοπούς. Χρειάζεται συμμόρφωση στον σύγχρονο πόλεμο και μέχρι στιγμής εκείνο που συνεχίζουμε να βλέπουμε είναι πολύ «Show» και πολλές παρελάσεις με VIP προσκεκλημένους στην Μόσχα από τους BRICS, όπως ο Κινέζος Σι Ζινπίνγκ και ο Βραζιλιάνος Λούλα. Οραματιστές του σύγχρονου πολέμου, όπως ο Βαλέρι Γκερασίμοφ, βρίσκουν εαυτούς με πολλή θέληση, αλλά μηδαμινό υπόστρωμα, όσον αφορά στο έμψυχο υλικό από τους ανώτατους κύκλους αξιωματούχων, μέχρι τους διοικητές μονάδων. Η χρήση των Drones σε μεγάλους αριθμούς αποτελεί αναμφίβολα ένα μεγάλο άλμα και μια τεράστια πρόοδο για την άκαμπτη ρωσική στρατιωτική φιλοσοφία, που ιστορικά τείνει να αντιστέκεται αρχικά στην ενσωμάτωση νέων φιλοσοφιών και στρατιωτικών τεχνολογιών, από μόνη της όμως δεν αρκεί.
Και σε αυτό το σημείο φτάνουμε στο μεγάλο ερώτημα: Τι ακριβώς επιθυμεί να πετύχει η Ρωσία με μια μεγάλη θερινή επίθεση; α) Ένα νέο Blitzkrieg με δυνάμεις να κινητοποιούνται από το Σούμι μέχρι την Χερσώνα; β) Μια ακόμα Maskirovka ή σύνολο στρατηγημάτων, προκειμένου οι Ουκρανοί να σπεύσουν να υπερασπιστούν τα Βορειοανατολικά σύνορα, ενώ οι Ρώσοι ξεκαθαρίζουν-επιτέλους-την κατάσταση στα εδάφη της Νοβορωσίας; γ) την διεξαγωγή χτυπημάτων στα πλαίσια ψυχολογικών επιχειρήσεων, προκειμένου η Δύση να πεισθεί για μια αναπόφευκτη ρωσική νίκη και να παύσει να εξοπλίζει την Ουκρανία (το συγκεκριμένο σενάριο δημοσιεύθηκε σε αναφορά του Ινστιτούτου για την μελέτη του Πολέμου, ISW);
Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ
Η δική μας εκτίμηση είναι πως η Ρωσία εφαρμόζει ένα «Mix Grill» από όλα τα παραπάνω σενάρια. Στα πλαίσια του δόγματος των «Avengers», όπως αναφέραμε πιο πάνω, οι Ρώσοι στρατιώτες, εξοπλισμένοι με μηχανές moto cross, διασχίζουν το πεδίο της μάχης με ταχύτητα προκειμένου να αποφύγουν τις μαζικές απώλειες από τα Ουκρανικά Drones. Θυμίζουν τους αλπινιστές, που επιχείρησαν στην κατάληψη της Φινλανδίας πριν την έναρξη της Γερμανικής εισβολής, αλλά παράλληλα και μια Ρωσική εκδοχή του Νίκολας Κέιτζ στην ταινία «Ghost Rider». Δηλαδή η ρωσική αντίληψη περί αντιμετώπισης του κινδύνου των Drones έγκειται στην επιλογή του «κυνηγητού» και όχι στην χρήση οργανικών αντιαεροπορικών μονάδων, οι οποίες σημειωτέον υπάρχουν ήδη, προκειμένου να προσφέρουν μερική έστω προστασία. Το πρόβλημα με την Ρωσική φιλοσοφία από εποχής Ψυχρού Πολέμου, είναι η αναγωγή στις μεγάλες μονάδες και όχι στις μικρές. Δηλαδή οι Ρώσοι σκέφτονται σε επίπεδο Μεραρχίας/Ταξιαρχίας και όχι σε επίπεδο Διμοιρίας/Λόχου. Έτσι και ενώ υπάρχουν, όπως είπαμε, τα μέσα για την δημιουργία Αντιαεροπορικής προστασίας σε επίπεδο μονάδων που επιχειρούν στο μέτωπο, αυτά ανάγονται σε επίπεδο συνολικού συστήματος αεράμυνας. Το πείραμα που εφαρμόστηκε με τις Τακτικές Ομάδες Τάγματος (Battalion Tactical Groups ή BTGs) στην θεωρία τουλάχιστον, παρουσιάζει μια αυτάρκη οργανική μονάδα, που είναι εξοπλισμένη μέχρι και με μονάδες ηλεκτρονικού πολέμου, όπως φαίνεται στο σχεδιάγραμμα. Σε τι βαθμό, όμως, επιτυγχάνεται η ενορχήστρωση και η συνεργασία τόσο μέσα στα BTGs όσο και μεταξύ τους παραμένει μυστήριο. Κρίνοντας μάλιστα από τις αρχικές επιτυχίες των Ουκρανών, οι οποίοι επιχειρούσαν σε μικρές μονάδες και στις «ραφές» μεταξύ των BTGs, είναι πολύ πιθανό η εν λόγω αλληλεπίδραση μεταξύ των μονάδων να είναι ακόμα ανύπαρκτη. Όπως ανύπαρκτη είναι και η Ρωσική Έρευνα και Ανάπτυξη, που θα μπορούσε να είχε ήδη προτείνει λύσεις, τρία χρόνια τώρα που οι Ουκρανοί θερίζουν τους Ρώσους με τα Drones, λύσεις εφάμιλλες με αυτές που προτείνονται στους στρατούς της Δύσης (φυσικά όχι ως πανάκεια, αλλά σαν παροχή μιας προστασίας σε πρώτη φάση τουλάχιστον).
Με δεδομένη την ακαμψία σε επίπεδο στρατιωτικής νοοτροπίας και φιλοσοφίας, οι Ρώσοι προσπαθούν-ίσως στο φινάλε της πολυετούς αυτής στρατιωτικής αναμέτρησης πριν αναλάβει εξολοκλήρου η διπλωματία-να εφαρμόσουν μια ποικιλία στρατηγικών στόχων. Τα λάθη τα οποία οδήγησαν στην απογοήτευση του 2022, δηλαδή η εξόρμηση σε ταυτόχρονους άξονες από όλες τις κατευθύνσεις, φαίνεται να είναι έτοιμα να επαναληφθούν από τους Ρώσους, οι οποίοι συνδυάζουν ήδη μια επιθετική ρητορική περί απώλειας επιπρόσθετων Ουκρανικών εδαφών με την δημιουργία μιας ζώνης ασφαλείας (Buffer Zone) στα Βορειοανατολικά και ενόσω συνεχίζουν τις προσπάθειες για την πλήρη κατάληψη των Ομπλάστ Λουγκάνσκ, Ντονιέτσκ, Χερσώνα και Ζαπορίζια. Η πολεμική κόπωση και από τις δύο μεριές είναι δεδομένη, πράγμα το οποίο σημαίνει πως ακόμα και η Ρωσία που έχει δημιουργήσει το αφήγημα της πιθανότητας διεξαγωγής των επιχειρήσεων επ’αόριστον, στην πραγματικότητα χρειάζεται έστω μια κατάπαυση του πυρός τόσο όσο και η Ουκρανία. Η διεξαγωγή ενός ύστατου(;) συνόλου ολιγόμηνων επιθετικών ενεργειών βασίζεται σε ένα best case scenario, της παύσης δηλαδή της Δυτικής βοήθειας στην Ουκρανία και στους καρπούς του συνόλου του αξιόμαχου προσωπικού της, που κατάφερε να επιστρατεύσει. Είναι, όμως, εξαιρετικά αμφίβολο, ακόμα και στην ιδανική περίπτωση που ισχύσουν οι παραπάνω όροι, κατά πόσον θα επιτύχουν ταυτόχρονα την δημιουργία ζώνης ασφαλείας και την κατάληψη των εναπομεινάντων εδαφών των τεσσάρων επαρχιών. Ακόμα και αν η Ρωσία επέλεγε την γενική επιστράτευση και πάλι θα ήταν αμφίβολο αν θα μπορούσε να φέρει σε πέρας τόσο μεγαλεπήβολα σχέδια.
Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ
Ίσως τελικά το ιδανικότερο σενάριο σε αυτή την περίπτωση θα ήταν αν η Ρωσία επέλεγε τους καρπούς της διπλωματίας ακόμα και αν επιτύγχανε την λύση να κρατήσει έστω τα εδάφη τα οποία κατέκτησε. Στην συγκεκριμένη περίπτωση θα δημιουργείτο μια γραμμή αψιμαχιών στα σύνορα των τεσσάρων περιοχών, αλλά και στα σύνορα Ρωσίας-Ουκρανίας. Παράλληλα, οι Ρώσοι, θα χρησιμοποιούσαν τον χρόνο μέχρι την επόμενη σύρραξη (η οποία σημειωτέον πρέπει να θεωρείται δεδομένη), προκειμένου να κάνουν συνείδηση τα στρατιωτικά διδάγματα και να προχωρήσουν σε αναπλήρωση έμψυχου και άψυχου δυναμικού, ενώ παράλληλα να τροποποιήσουν το δόγμα τους, ενσωματώνοντας (όπως ήδη θα έπρεπε να είχαν κάνει) τις νέες στρατιωτικές τεχνολογίες. Δυστυχώς, όμως, η επίτευξη της συγκεκριμένης συμφωνίας θα προκαλούσε ένα ντόμινο εξελίξεων στο «Πουτινο-Κεντρικό» ρωσικό οικοδόμημα, καθώς θα θεωρούταν ξεκάθαρη ήττα. Η εσωστρέφεια, η οποία θα ακολουθούσε, θα πυροδοτούσε πολιτικές εξελίξεις και την επίσπευση μιας αναπόφευκτης διαδοχής του Βλαντίμιρ Πούτιν με την άνοδο σκληροπυρηνικών στοιχείων (φερέφωνο των οποίων είναι ο Ντιμίτρι Μεντβιέντεφ) από τον στενό κύκλο του προέδρου. Η άνοδος αντιπροσώπου της σκληροπυρηνικής ελίτ θα συνεπαγόταν μια «υπόσχεση» να ξεπλυθεί η ήττα του πολέμου της Ουκρανίας, η οποία ατίμασε την «Ρόντινα» (Μαμά Πατρίδα, στα Ρωσικά) και με τον ίδιο τρόπο που ξεκίνησε ο Β Τσετσενικός Πόλεμος, θα ξεκινούσε ο Β Ουκρανικός, χωρίς, όμως, αυτή την φορά να εγγυάται κανείς την ασφάλεια της Ευρώπης και της συλλογικής Δύσης.
*Ο Αλέξανδρος Μπούφεσης είναι κάτοχος Msc in International Security Studies (London Metropolitan University) και PgC in Counter-Terrorism (University of St Andrews). Έχει υπάρξει συνεργάτης των περιοδικών Στρατηγική και Επίκαιρα, ενώ στην παρούσα περίοδο είναι συνεργάτης των Περιοδικών Στρατιωτική Ιστορία και Army History, όπως επίσης και της ιστοσελίδας Obscure Histories. Είναι ο συγγραφέας των βιβλίων «Οι Θεοί του Πολέμου» και «Άρχων», που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Λιβάνη, καθώς και της Στρατιωτικής Μονογραφίας «The Russia-Georgia War of 2008: Russia’s Geostrategic Ascension»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου