Ο πόλεμος πάντα χρειάζεται ένα αφήγημα ώστε να γίνει πιο εύπεπτος από τις κοινωνίες. Το παραδοσιακό αφήγημα -που τις καταβολές του έχει στην αποικιοκρατία- είναι αυτό του εκπολιτισμού, στην συνέχεια μετεξελίσσεται σε πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και σήμερα ο πόλεμος γίνεται για την Δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ποτέ και κανένας πόλεμος στα πλαίσια του καπιταλισμού δεν γίνεται για τους θαλάσσιους και ηπειρωτικούς εμπορικούς δρόμους ή για τον έλεγχο πρώτων υλών. Κάπου εδώ, ο καπιταλιστικός νεοφιλελευθερισμός μοιάζει από οικονομικό-κοινωνικό μοντέλο σε φιλανθρωπικό ίδρυμα.
Ας δούμε όμως λίγο πόσο άτοπο είναι το αφήγημα του εκδημοκρατισμού και των δικαιωμάτων του ανθρώπου, έστω ως δικαιολογία. Η οργανωμένη Δύση για να πετύχει τον εκδημοκρατισμό συνεργάζεται οικονομικά και αρκετές φορές στρατιωτικά με αραβικές χώρες που ως κοινό χαρακτηριστικό έχουν το πολίτευμα. Απόλυτες Μοναρχίες, χωρίς Συντάγματα και ίχνος ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και με μόνο «νομικό» κείμενο το Κοράνι., την ίδια στιγμή που τα λαϊκά στρώματα σε αυτές τις χώρες «ζούνε» κάτω από το όριο της φτώχιας.
Αξίζει να δούμε και παραδείγματα χωρών όπως η Τουρκία και το Ισραήλ. Η Τουρκία και πιο συγκεκριμένα η Τουρκία του Ερντογάν, είναι μια βαθιά αντιδημοκρατική χώρα που διώκεται η αντιπολίτευση και ο Τύπος. Ακόμη, κάθε έννοια δημοκρατίας και κράτους δικαίου είναι κάτι σαν αστείο στην γείτονα χώρα. Επιπλέον, η Τουρκία δεν σέβεται τους διεθνείς κανόνες, καθώς έχει υπό την κατοχής της το βόρειο κομμάτι της Κύπρου, αλλά και δημιουργεί καθεστώτα από τζιχαντιστές, που τα βαφτίζει σε επίσημους συνομιλητές. Η αστική τάξη της Τουρκίας με μπροστάρη τον Ερντογάν, επιβάλει τα θέλω της με όρους νταή απαξιώνοντας κάθε μορφή δικαίου. Αυτός είναι ένας από τους σημαντικούς εταίρους στην Ευρωπαϊκή Άμυνα και το ΝΑΤΟ.
Το Ισραήλ του Νετανιάχου, είναι βασικός εταίρος του Τράμπ στο πλαίσιο του «εκδημοκρατισμού». Το γενοκτόνο κράτος του Ισραήλ, που αδιαφορεί για κάθε έννοια κράτους δικαίου, διεθνών συνθηκών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γίνεται η αιχμή του δόρατος με πρόσχημα την ασφάλεια από πλευράς του και την δημοκρατία από πλευράς των ΗΠΑ και ΕΕ. Βέβαια κανείς από τους ευαίσθητους δυτικούς δεν ενδιαφέρθηκε για τα δικαιώματα και την αυτοδιάθεση των Παλαιστινίων, ούτε για την κλιμάκωση της έντασης Ισραήλ-Ιράν, με βασικό υπαίτιο τον Νετανιάαχου.
Η βεντάλια των Υπερασπιστών της Δημοκρατίας κλείνει με κράτη όπως η Ελλάδα του Μητσοτάκη, όπου ελέω predatorιαρνών το κράτος δικαίου χάνεται στον ορίζοντα, η διαφθορά και ο καθεστωτικός τρόπος διακυβέρνησης γίνεται το μακρύ χέρι των Βρυξελλών και των ΗΠΑ για τον έλεγχο της χώρας.
Συνοψίζοντας, το αφήγημα της εκδημοκρατισμού του Ιράν και της υποστήριξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι ο Δούρειος Ίππος για τον έλεγχο των νέων εμπορικών δρόμων που σχεδιάζει η Κίνα αλλά και των υπαρχόντων. Ακόμη, ο βασικός τροφοδότης ενέργειας της Κίνας είναι το Ιράν. Με τον έλεγχο των Ιρανικών πετρελαίων, ουσιαστικά οι ΗΠΑ θα ελέγξει ακόμα περισσότερο την παραγωγική ικανότητα της Κίνας και θα μπορεί να της ασκήσει πολλαπλές πιέσεις ώστε να συνθηκολογήσει με τα Δυτικά συμφέροντα.
Τέλος, η περικύκλωση της Κίνας και ο έλεγχος εμπορικών και ενεργειακών της δρόμων αποτελεί την μόνη επιδίωξη από πλευράς μιας παραδοσιακά αποικιοκρατικής, διεφθαρμένης και υποκριτικής Δύσης. Η επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν είναι η συνέχεια του πολέμου στην Ουκρανία. Οι δύο πόλεμου έχουν ως στόχο την δημιουργία των συνθηκών και για την αποδυνάμωση και τον κατακερματισμό Ρωσίας και Ιράν -συμμάχων και ενεργειακών τροφοδοτών της Κίνας- με απώτερο σκοπό την μελλοντική περικύκλωση και ουσιαστικά παράδοση της Κίνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου