Ένοπλες Δυνάμεις: Σύντομο ανέκδοτο το έτος Οικογένειας 2025

Armyvoice News

Ένοπλες Δυνάμεις: Σύντομο ανέκδοτο το Έτος Οικογένειας 2025 – Η ολική επικράτηση του ρουσφετιού απαξιώνει τον θεσμό.

Το 2025 ανακηρύχθηκε από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας ως «Έτος Οικογένειας». Μια χρονιά που, σύμφωνα με τις εξαγγελίες, θα ήταν αφιερωμένη στη στήριξη των στελεχών και των οικογενειών τους.
Στην πραγματικότητα, όμως, για πολλούς στρατιωτικούς η χρονιά αυτή εξελίσσεται σε εφιάλτη. Οι μεταθέσεις εξακολουθούν να γίνονται με όρους που γεννούν αδικίες, η αξιοκρατία παραμερίζεται, και το ρουσφέτι θριαμβεύει.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ενός Επαγγελματία Οπλίτη που υπηρετεί εδώ και τέσσερα χρόνια σε πόλη της Θράκης.

Η οικογένειά του έχει στήσει εκεί τη ζωή της. Το πρώτο από τα τρία του παιδιά φοιτά στην πόλη, σε δημόσιο ΙΕΚ, το μικρότερο μόλις 4,5 ετών. Η σύζυγός του είναι άνεργη, ενώ η οικογένεια διαμένει σε στρατιωτική κατοικία με παραχώρηση μέχρι το 2026. Όμως, η υπηρεσία αποφάσισε να μετακινήσει τον στρατιωτικό εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, σε μια περιοχή που απέχει πάνω από 600 χιλιόμετρα, με ένα ταξίδι 18 ωρών και θαλάσσιο πέρασμα να χωρίζει τον πατέρα από τα παιδιά του.

Ο ίδιος περιγράφει με πίκρα την απόφαση: «Δεν μπορώ να καταλάβω με ποιο σκεπτικό με σηκώνουν για την άλλη άκρη της Ελλάδας, ενώ υπάρχουν ομοιόβαθμοι στην ίδια μονάδα με 12 χρόνια και μόλις 2 μεταθέσεις».

Κατέθεσε προσφυγή, προσκομίζοντας όλα τα έγγραφα – βεβαίωση οικογενειακής κατάστασης, φοίτησης παιδιών, ανεργίας συζύγου, ακόμη και την παραχώρηση στρατιωτικής στέγης. Η απάντηση ήταν αμείλικτη: «Προέχουν οι υπηρεσιακές ανάγκες». Η μετάθεση κρίθηκε «αβάσιμη» και εκτελείται κανονικά.

Πίσω από τις λέξεις, όμως, βρίσκεται η ανθρώπινη αγωνία. «Σπίτι δεν βρίσκω πουθενά», λέει. «Κι αν βρω, τα παιδιά μου θα πεινάσουν. Τα ενοίκια εκεί ξεκινούν από 500 ευρώ και δίνονται για λίγους μήνες, γιατί μετά τα παίρνουν οι τουρίστες. Αν κατέβω μόνος, η οικογένεια θα μείνει πίσω χωρίς υποστήριξη. Αν τους πάρω μαζί, θα πεινάσουμε όλοι. Το παιδί μου κάνει φροντιστήριο, το μικρότερο με χρειάζεται. Δεν βγαίνει πουθενά».

Η αδικία, όπως την περιγράφει, είναι εξοργιστική. Στην ίδια μονάδα παραμένουν στελέχη με πολύ λιγότερα μόρια, μόνο και μόνο επειδή επικαλούνται συνυπηρέτηση ή επειδή έχουν «πλάτες». «Στην διπλανή μονάδα υπάρχει στέλεχος με 530 μόρια, ενώ εγώ έχω 1340, κι όμως μένει γιατί είναι παντρεμένη με ταγματάρχη», σημειώνει. «Αυτή είναι η δικαιοσύνη;». Για τον ίδιο, το μήνυμα είναι σαφές: όποιος έχει γνωριμίες ή ισχυρό σύζυγο προστατεύεται, ενώ οι υπόλοιποι ξεριζώνονται.

Ο στρατιωτικός έχει ήδη αποταθεί στην ιεραρχία, ζητώντας ακρόαση και επανεξέταση της περίπτωσής του. Το αίτημά του στάλθηκε μέσω υπηρεσιακής οδού σε κλειστό φάκελο, για να φτάσει μέχρι τον αρμόδιο αξιωματικό. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, η ιεραρχία παραμένει σιωπηλή.

Ο ίδιος δεν ξέρει καν αν θα γίνει δεκτός από την ιεραρχία όπου ζήτησε να εκθέσει προσωπικά το πρόβλημά του. «Ας μου πάγωναν τη μετάθεση ένα χρόνο», λέει. «Να τελειώσει το παιδί τις σπουδές και μετά να πάω. Όσο και να το ζορίσεις, δεν βγαίνει οικονομικά».

Η απελπισία του φτάνει στο σημείο να σκέφτεται την παραίτηση, μετά από 23 χρόνια υπηρεσίας. «Θέλουν να μας κάνουν να πετάξουμε στον κάλαθο 23 χρόνια; Δεν βγαίνει οικονομικά με δύο ενοίκια.

Δεν θα βλέπω το παιδί μου που με χρειάζεται. Μόνο που το σκέφτομαι, με πιάνει τρέλα». Ο πόνος του είναι εμφανής όταν μιλά για το μικρότερο παιδί του: «Στο 4,5 χρόνων τι να πω, που δεν θα βλέπει τον μπαμπά του που τον έχει ανάγκη;».

Το περιστατικό αυτό δεν είναι μεμονωμένο. Στις Ένοπλες Δυνάμεις, οι μεταθέσεις αποτελούν διαχρονικά πεδίο αδικιών και εύνοιας. Οι κανόνες υπάρχουν, αλλά εφαρμόζονται κατά το δοκούν. Όσοι έχουν μέσον μένουν στις θέσεις τους, όσοι δεν έχουν ξεριζώνονται. Κι έτσι, την ώρα που το Υπουργείο μιλά για στήριξη της οικογένειας, οι αποφάσεις του την απομακρύνουν.

Το «Έτος Οικογένειας 2025» καταλήγει, για τους ανθρώπους αυτούς, μια πικρή ειρωνεία. Μια επικοινωνιακή καμπάνια που καταρρέει μπροστά στις πραγματικές ιστορίες.

Όταν για να αγκαλιάσει τα παιδιά του ένας πατέρας πρέπει να διανύσει εκατοντάδες χιλιόμετρα, να ταξιδεύει 18 ώρες και να περάσει μια θάλασσα, τότε η έννοια της οικογένειας δεν τιμάται – καταστρέφεται.

Και όσο το ρουσφέτι και η διαφθορά εξακολουθούν να υπαγορεύουν ποιος μένει και ποιος φεύγει, οι λέξεις «έτος οικογένειας» δεν είναι παρά ένας τίτλος-βιτρίνα που προκαλεί αγανάκτηση.