«Ο πενηντάρης ο πενηντάρης, είναι ένας νέος της εποχής» τραγούδαγε ο Γιώργος Ζαμπέτας το 1971, αλλά ο… πενηνταωρίτης (σε ώρες εργασίας) και… 65άρης (σε ηλικία) είναι ο νέος εργάτης της εποχής του ολοκληρωτικού καπιταλισμού στη χώρα μας, με βάση τουλάχιστον τα στοιχεία της Eurostat.
Πρώτοι στις χαμηλότερες αμοιβές, πρώτοι στην υπερεργασία, πρώτοι λοιπόν και στις 50 ώρες εργασίες την εβδομάδα αποδεικνύονται οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Eurostat για το 2024. Ενώ πάνω από το όριο των 49 ωρών εργάζεται μόλις το 6,6% κατά μέσο όρο των ευρωπαίων εργαζόμενων, αυτό το ποσοστό διπλασιάζεται στην Ελλάδα καθώς το 12,4% των εργαζόμενων δουλεύει 49 ή και παραπάνω ώρες σε εβδομαδιαία βάση στην κύρια εργασία του, χωρίς δηλαδή να υπολογίζεται κάποια δεύτερη ή τρίτη απασχόληση που κάνουν πολλοί εργαζόμενοι στη χώρα μας για να τα βγάλουν πέρα.
Η επίδοση αυτή αντανακλά το πόσο εντατικοποιημένη και βαθιά εκμεταλλευτική έχει καταστεί η εργασία στην Ελλάδα, μετά και τους αλλεπάλληλους αντεργατικούς νόμους Χατζηδάκη, Γεωργιάδη, ενώ έπεται και νέο χτύπημα από το νομοσχέδιο Κερασέως που θα εισαχθεί προς ψήφιση στη βουλή στον Σεπτέμβριο.
Το γεγονός ότι οι Έλληνες εργαζόμενοι είναι μακράν οι περισσότεροι στην ΕΕ που δουλεύουν 50 ώρες την εβδομάδα δεν αντανακλά το πόσο… δουλευταράδες είναι, αλλά το πόσο δύσκολη έχει γίνει η καθημερινή επβίωση με τον πληθωρισμό να συνεχίζει να καλπάζει σε βασικά αγαθά όπως τα τρόφιμα, η ενέργεια ή η στέγαση, την ίδια ώρα που οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι σε επίπεδα πιο κάτω και από πριν τα μνημόνια. Αντανακλά επίσης και το δεσποτικό καθεστώς που επικρατεί στους χώρους δουλειάς με τους εργοδότες να κάνουν πάρτι με τις φθηνές υπερωρίες και την απλήρωτη υπερεργασία.
Σε άλλη πρόσφατη έρευνα της Eurostat για το ίδιο έτος αναφοράς (2024), οι Έλληνες εργαζόμενοι εργάστηκαν επισήμως κατά μέσο όρο 39,8 ώρες την εβδομάδα, μια «επίδοση» που βρίσκεται μακράν μπροστά από άλλες ώρες του «σκληρού» ευρωπαϊκού πυρήνα ενώ στη χώρα μας εργαζόμαστε κατά περίπου 4 ώρες περισσότερο από τους εργαζόμενους σε επίπεδο ΕΕ, όπου κατά μέσο όρο εργάζονται 36 ώρες την εβδομάδα.
Αλλά και σε πρόσφατη μελέτη του ΙΝΕ ΓΣΕΕ, το 52% των ερωτηθέντων εργαζομένων – δηλαδή ένας στους δύο!- δήλωσε πως εργάζεται επιπλέον ώρες από αυτές που ορίζει η σύμβαση εργασίας του. Το 15% δήλωσε πως εργάζεται επιπλέον μία έως 2 ώρες και το 14% επιπλέον 3 έως 5 ώρες την εβδομάδα. Μικρότερο (8%) είναι το ποσοστό εκείνων που δήλωσαν πως η εβδομαδιαία εργασία τους υπερέβαινε τις 6 με 8 ώρες, ενώ το 5% των ερωτηθέντων δήλωσε πως εργαζόταν επιπλέον 8 έως 10 ώρες την εβδομάδα και το 9% πάνω από 10 ώρες.
Εξετάζοντας την ημερήσια συχνότητα εργασίας πλέον του 10ώρου, το 30% του δείγματος δήλωσε πως αυτό συνέβαινε πάνω από 2 φορές τον μήνα και το 11% μία φορά τον μήνα.
Όσον αφορά στην αμοιβή της υπερεργασίας; Σχεδόν οι μισοί από τους ερωτηθέντες (49%) δήλωσαν ότι δεν αμείβονταν για τις επιπλέον ώρες εργασίας τους, ενώ το 16% λάμβανε μόνο ένα μέρος από την προβλεπόμενη επιπλέον αμοιβή. Δηλαδή το 65% των εργαζομένων δήλωσε είτε ότι δεν αμείβεται καθόλου είτε ότι αμείβεται μερικώς για την υπερεργασία του. Αναφορικά με την εργασία τα Σαββατοκύριακα, εντυπωσιάζουν τα ευρήματα που αποτυπώνουν ότι το 41% των ερωτηθέντων του δείγματος δήλωσε ότι εργαζόταν πάνω από 2 Σαββατοκύριακα τον μήνα και το 15% μία φορά τον μήνα. Δηλαδή το 56% των εργαζομένων δήλωσε ότι εργάζεται τουλάχιστον ένα Σαββατοκύριακο τον μήνα.
Τα 13ωρα της Κεραμέως
Κι όμως όλα αυτά συμβαίνουν στο εγχώριο εργασιακό καθεστώς εν αναμονή του νέου νομοσχεδίου Κεραμέως που μεταξύ πολλών άλλων θεσπίζει και τις 13 ώρες εργασίας σε ημερήσια βάση στον ίδιο εργοδότη.
Ειδικότερα, το νομοσχέδιο Κεραμέως έχει πολλά «δώρα» για την εργοδοσία, ενώ είναι σαφές ότι έρχεται να ολοκληρώσει τα προηγούμενα αντιδραστικά νομοθετήματα των προκατόχων της, Κ. Χατζηδάκη και Αδ. Γεωργιάδη, που επέφεραν σοβαρά πλήγματα στα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες. Γενικεύοντας τις πιο ακραίες μορφές ευελιξίας στην αγορά εργασίας, με πιο εμβληματικό αντεργατικό μέτρο τη δυνατότητα 13ωρης ημερήσιας εργασίας σε έναν εργοδότη (από δύο ή και περισσότερους που ισχύει σήμερα), ουσιαστικά γυρνάει τον κόσμο της εργασίας πίσω στα βάθη του… 19ου αιώνα, πίσω και από την εποχή του Σικάγο που το εργατικό κίνημα διεκδικούσε 8 ώρες εργασία, 8 ώρες ξεκούραση, 8 ώρες ψυχαγωγία. Τα περί δήθεν… διασφάλισης του 8ωρου που διαλαλεί η υπουργός, είναι υποκρισία, όταν παρουσιάζεται ως «κανονικότητα» το 13ωρο ή 48ωρο την εβδομάδα και απαίτηση των… εργαζομένων οι περίπου 38 ημέρες με 13ωρο τον χρόνο που επιτρέπονται, όταν είναι προφανές πως η αναζήτηση δεύτερης και τρίτης δουλειάς είναι αποτέλεσμα των κακοπληρωμένης κύριας εργασίας στη χώρα μας.
Το νομοσχέδιο Κεραμέως ενισχύει την εκ περιτροπής απασχόληση αντί της σταθερής 8ωρης εργασίας, δίνοντας το «τυράκι» των προσαυξήσεων 40%για υπερωρίες.
Κάνει ένα ακόμα βήμα στη λεγόμενη διευθέτηση του χρόνου εργασίας προς όφελος των εργοδοτών – αλλά δήθεν στο όνομα της διευκόλυνσης των εργαζομένων- με δυνατότητα τετραήμερης εργασίας για όλο το έτος, από έξι μήνες που ισχύει σήμερα, όπου οι υπολειπόμενες ώρες εργασίας θα συμπληρώνονται μέσα στην εβδομάδα, χωρίς υπερωριακή προσαύξηση.
Προωθεί τις fast track προσλήψεις μέσω κινητού για δύο ημέρες, δημιουργώντας μια νέα γενιά εργαζομένων που θα είναι stand by καρφωμένη στο κινητό της για να πάει για δύο μεροκάματα!
Πρώτοι στις χαμηλότερες αμοιβές, πρώτοι στην υπερεργασία, πρώτοι λοιπόν και στις 50 ώρες εργασίες την εβδομάδα αποδεικνύονται οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Eurostat για το 2024. Ενώ πάνω από το όριο των 49 ωρών εργάζεται μόλις το 6,6% κατά μέσο όρο των ευρωπαίων εργαζόμενων, αυτό το ποσοστό διπλασιάζεται στην Ελλάδα καθώς το 12,4% των εργαζόμενων δουλεύει 49 ή και παραπάνω ώρες σε εβδομαδιαία βάση στην κύρια εργασία του, χωρίς δηλαδή να υπολογίζεται κάποια δεύτερη ή τρίτη απασχόληση που κάνουν πολλοί εργαζόμενοι στη χώρα μας για να τα βγάλουν πέρα.
Η επίδοση αυτή αντανακλά το πόσο εντατικοποιημένη και βαθιά εκμεταλλευτική έχει καταστεί η εργασία στην Ελλάδα, μετά και τους αλλεπάλληλους αντεργατικούς νόμους Χατζηδάκη, Γεωργιάδη, ενώ έπεται και νέο χτύπημα από το νομοσχέδιο Κερασέως που θα εισαχθεί προς ψήφιση στη βουλή στον Σεπτέμβριο.
Το γεγονός ότι οι Έλληνες εργαζόμενοι είναι μακράν οι περισσότεροι στην ΕΕ που δουλεύουν 50 ώρες την εβδομάδα δεν αντανακλά το πόσο… δουλευταράδες είναι, αλλά το πόσο δύσκολη έχει γίνει η καθημερινή επβίωση με τον πληθωρισμό να συνεχίζει να καλπάζει σε βασικά αγαθά όπως τα τρόφιμα, η ενέργεια ή η στέγαση, την ίδια ώρα που οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι σε επίπεδα πιο κάτω και από πριν τα μνημόνια. Αντανακλά επίσης και το δεσποτικό καθεστώς που επικρατεί στους χώρους δουλειάς με τους εργοδότες να κάνουν πάρτι με τις φθηνές υπερωρίες και την απλήρωτη υπερεργασία.
Σε άλλη πρόσφατη έρευνα της Eurostat για το ίδιο έτος αναφοράς (2024), οι Έλληνες εργαζόμενοι εργάστηκαν επισήμως κατά μέσο όρο 39,8 ώρες την εβδομάδα, μια «επίδοση» που βρίσκεται μακράν μπροστά από άλλες ώρες του «σκληρού» ευρωπαϊκού πυρήνα ενώ στη χώρα μας εργαζόμαστε κατά περίπου 4 ώρες περισσότερο από τους εργαζόμενους σε επίπεδο ΕΕ, όπου κατά μέσο όρο εργάζονται 36 ώρες την εβδομάδα.
Αλλά και σε πρόσφατη μελέτη του ΙΝΕ ΓΣΕΕ, το 52% των ερωτηθέντων εργαζομένων – δηλαδή ένας στους δύο!- δήλωσε πως εργάζεται επιπλέον ώρες από αυτές που ορίζει η σύμβαση εργασίας του. Το 15% δήλωσε πως εργάζεται επιπλέον μία έως 2 ώρες και το 14% επιπλέον 3 έως 5 ώρες την εβδομάδα. Μικρότερο (8%) είναι το ποσοστό εκείνων που δήλωσαν πως η εβδομαδιαία εργασία τους υπερέβαινε τις 6 με 8 ώρες, ενώ το 5% των ερωτηθέντων δήλωσε πως εργαζόταν επιπλέον 8 έως 10 ώρες την εβδομάδα και το 9% πάνω από 10 ώρες.
Εξετάζοντας την ημερήσια συχνότητα εργασίας πλέον του 10ώρου, το 30% του δείγματος δήλωσε πως αυτό συνέβαινε πάνω από 2 φορές τον μήνα και το 11% μία φορά τον μήνα.
Όσον αφορά στην αμοιβή της υπερεργασίας; Σχεδόν οι μισοί από τους ερωτηθέντες (49%) δήλωσαν ότι δεν αμείβονταν για τις επιπλέον ώρες εργασίας τους, ενώ το 16% λάμβανε μόνο ένα μέρος από την προβλεπόμενη επιπλέον αμοιβή. Δηλαδή το 65% των εργαζομένων δήλωσε είτε ότι δεν αμείβεται καθόλου είτε ότι αμείβεται μερικώς για την υπερεργασία του. Αναφορικά με την εργασία τα Σαββατοκύριακα, εντυπωσιάζουν τα ευρήματα που αποτυπώνουν ότι το 41% των ερωτηθέντων του δείγματος δήλωσε ότι εργαζόταν πάνω από 2 Σαββατοκύριακα τον μήνα και το 15% μία φορά τον μήνα. Δηλαδή το 56% των εργαζομένων δήλωσε ότι εργάζεται τουλάχιστον ένα Σαββατοκύριακο τον μήνα.
Τα 13ωρα της Κεραμέως
Κι όμως όλα αυτά συμβαίνουν στο εγχώριο εργασιακό καθεστώς εν αναμονή του νέου νομοσχεδίου Κεραμέως που μεταξύ πολλών άλλων θεσπίζει και τις 13 ώρες εργασίας σε ημερήσια βάση στον ίδιο εργοδότη.
Ειδικότερα, το νομοσχέδιο Κεραμέως έχει πολλά «δώρα» για την εργοδοσία, ενώ είναι σαφές ότι έρχεται να ολοκληρώσει τα προηγούμενα αντιδραστικά νομοθετήματα των προκατόχων της, Κ. Χατζηδάκη και Αδ. Γεωργιάδη, που επέφεραν σοβαρά πλήγματα στα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες. Γενικεύοντας τις πιο ακραίες μορφές ευελιξίας στην αγορά εργασίας, με πιο εμβληματικό αντεργατικό μέτρο τη δυνατότητα 13ωρης ημερήσιας εργασίας σε έναν εργοδότη (από δύο ή και περισσότερους που ισχύει σήμερα), ουσιαστικά γυρνάει τον κόσμο της εργασίας πίσω στα βάθη του… 19ου αιώνα, πίσω και από την εποχή του Σικάγο που το εργατικό κίνημα διεκδικούσε 8 ώρες εργασία, 8 ώρες ξεκούραση, 8 ώρες ψυχαγωγία. Τα περί δήθεν… διασφάλισης του 8ωρου που διαλαλεί η υπουργός, είναι υποκρισία, όταν παρουσιάζεται ως «κανονικότητα» το 13ωρο ή 48ωρο την εβδομάδα και απαίτηση των… εργαζομένων οι περίπου 38 ημέρες με 13ωρο τον χρόνο που επιτρέπονται, όταν είναι προφανές πως η αναζήτηση δεύτερης και τρίτης δουλειάς είναι αποτέλεσμα των κακοπληρωμένης κύριας εργασίας στη χώρα μας.
Το νομοσχέδιο Κεραμέως ενισχύει την εκ περιτροπής απασχόληση αντί της σταθερής 8ωρης εργασίας, δίνοντας το «τυράκι» των προσαυξήσεων 40%για υπερωρίες.
Κάνει ένα ακόμα βήμα στη λεγόμενη διευθέτηση του χρόνου εργασίας προς όφελος των εργοδοτών – αλλά δήθεν στο όνομα της διευκόλυνσης των εργαζομένων- με δυνατότητα τετραήμερης εργασίας για όλο το έτος, από έξι μήνες που ισχύει σήμερα, όπου οι υπολειπόμενες ώρες εργασίας θα συμπληρώνονται μέσα στην εβδομάδα, χωρίς υπερωριακή προσαύξηση.
Προωθεί τις fast track προσλήψεις μέσω κινητού για δύο ημέρες, δημιουργώντας μια νέα γενιά εργαζομένων που θα είναι stand by καρφωμένη στο κινητό της για να πάει για δύο μεροκάματα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου