Από τη γενοκτονία στη Γάζα μέχρι την απαγωγή των μελών του Στόλου της Ελευθερίας και από τα εργατικά ατυχήματα μέχρι την Πύλο και τα Τέμπη.
Άφωνη παραμένει η κυβέρνηση της Ελλάδας μπροστά στις αλλεπάλληλες πληροφορίες για τα βασανιστήρια και τα του Ισραήλ καψόνια στα οποία υποβάλει το κράτος τρομοκράτης πολλούς από τους εκατοντάδες αγωνιστές, από δεκάδες χώρες, που μετείχαν στον Στόλο της Ελευθερίας, με προορισμό την Γάζα. Η «αντίδρασή» της περιορίζεται σε κάτι ανούσιες ανακοινώσεις, που φυσικά δεν πείθουν κανέναν για τις δήθεν καλές προθέσεις της.
Όλα αυτά, τη στιγμή που οι ισραηλινές αρχές στερούν για μεγάλο διάστημα στους ομήρους την πρόσβαση σε επαρκή τροφή και καθαρό νερό. Ενώ συνεχίζουν, παράλληλα, να μην χορηγούν την αναγκαία φαρμακευτική αγωγή που έχουν ανάγκη ορισμένοι, με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος για την υγεία τους. Χωρίς να επιτρέπουν, ταυτόχρονα, στην νομική ομάδα υποστήριξης να έχει διαρκή, άμεση και ουσιαστική επαφή μαζί τους.
Σαν να μην έφταναν αυτά, η κυβέρνηση σφυρίζει αδιάφορα μπροστά στο συστηματικό «μπούλινγκ» που υφίστανται οι αγωνιστές από δεσμοφύλακες και υπουργούς. Όλους αυτούς που φτάνουν να τους απειλούν με επ’ αόριστο παραμονή στα κολαστήρια, για να «μάθουν τι σημαίνει να είσαι τρομοκράτης».
Φυσικά, τίποτα από τα παραπάνω δεν πρόκειται να τους λυγίσουν. Έφυγαν άλλωστε για την αποστολή της αλληλεγγύης, με σκοπό να σπάσουν τον θανάσιμο αποκλεισμό των Παλαιστινίων της Γάζας, γνωρίζοντας πού πήγαιναν. Είχαν προετοιμαστεί καλά και διεξοδικά, είχαν δώσει τους δικούς τους «όρκους». Έχουν τεράστια αποθέματα ψυχικής δύναμης και τα ανανεώνουν διαρκώς γνωρίζοντας ότι οι καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων, στην Ελλάδα, την Ευρώπη και όλο τον κόσμο, είναι μαζί τους.
Το σίγουρο είναι πως η στάση της ελληνικής κυβέρνησης δεν μας προκαλεί έκπληξη. Δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε τίποτα διαφορετικό ή καλύτερο από αυτήν, καθώς έχει τα χέρια της βαμμένα με αίμα.
Με το αίμα των Παλαιστινίων, οι οποίοι υφίστανται εδώ και δύο χρόνια τις γενοκτονικές επιθέσεις του Ισραήλ και της κυβέρνησης Νετανιάχου, στενού φίλου και συμμάχου του Μητσοτάκη, του Γεωργιάδη και όλων των άλλων υπουργών, που τον στηρίζουν διπλωματικά και στρατιωτικά.
Με το αίμα χιλιάδων ανθρώπων στον πόλεμο της Ουκρανίας που καθημερινά γίνονται τροφή για τις κρεατομηχανές που έχουν στηθεί εκεί, σε μια σύγκρουση που συνεχίζεται και κλιμακώνεται με τη βοήθεια και των όπλων και πυρομαχικών που φεύγουν από την Ελλάδα.
Με το αίμα των «57» των Τεμπών που έχασαν τη ζωή τους στο προμελετημένο έγκλημα, στους συγγενείς των οποίων εξακολουθούν να αρνούνται τα αυτονόητα – αδιαφορώντας ακόμη και για τη ζωή ενός πατέρα που κάνει απεργία πείνας, αποφασισμένος να φτάσει μέχρι το τέλος.
Με το αίμα των εκατοντάδων νεκρών στα εργατικά ατυχήματα, που πολλαπλασιάζονται διαρκώς με ευθύνη της κυβέρνησης της εκμετάλλευσης, της ελαστικοποίησης, του 13ώρου, που τα δίνει όλα στους εργοδότες οι οποίοι διψούν για περισσότερο κέρδος.
Με το αίμα όσων ξεψυχούν στα ράντζα των νοσοκομείων, στις ουρές αναμονής για μια θέση στο χειρουργείο, καθώς το ΕΣΥ καταρρέει για να αγοράζονται Ραφάλ και φρεγάτες, αλλά και για να δίνονται φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο.
Με το αίμα των συνανθρώπων μας που αργοσβήνουν και πεθαίνουν χρόνια νωρίτερα επειδή οι μισθοί, οι συντάξεις και τα επιδόματα δεν τους φτάνουν για να τραφούν επαρκώς, για να πληρώσουν τα φάρμακά τους και τις αναγκαίες υπηρεσίες.
Με το αίμα των ψυχών μεταναστών και προσφύγων που δολοφονήθηκαν στην Πύλο, που εξακολουθούν να πνίγονται ή να «εξαφανίζονται» στο Αιγαίο και τον Έβρο, επειδή κάποιοι αποφάσισαν ότι είναι «εισβολείς που απειλούν την Ελλάδα και τον ελληνισμό».
Με το αίμα του Παύλου Φύσσα, ο οποίος δολοφονήθηκε από τους νεοναζί εγκληματίες της Χρυσής Αυγής, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι σήμερα έξω από τη φυλακή, ενώ η ιδεολογία τους έχει σε μεγάλο βαθμό υιοθετηθεί από την ελληνική κυβέρνηση, αλλά και από την ΕΕ, που έχουν στρώσει τον δρόμο στην Ακροδεξιά.
Με το αίμα όλων αυτών είναι βαμμένα τα χέρια τούτης της κυβέρνησης. Καιρός είναι το ίδιο αίμα να γίνει ποτάμι ανατροπής και να την πνίξει! Πότε, αν όχι τώρα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου