Ύστατη προσπάθεια του προέδρου της ΠΟΜΕΝΣ, Ηλία Κολλύρη, να συγκρατήσει τη βάση της Ομοσπονδίας φέρνει νέα αδιέξοδα και αποκαλύπτει τα εσωτερικά διλήμματα του συνδικαλιστικού φορέα.
Αν και η ΠΟΜΕΝΣ είχε πολλές ευκαιρίες να συμμετάσχει ενεργά στην κοινή προσπάθεια των στρατιωτικών απέναντι στο πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, επέλεξε να μην συνυπογράψει το κοινό κάλεσμα των ομοσπονδιών και ενώσεων.
Τις προηγούμενες ημέρες, μάλιστα, οργάνωσε δική της εκδήλωση «ενημέρωσης» με τη συμμετοχή νομικών και πανεπιστημιακών, κίνηση που πολλοί θεώρησαν απόπειρα να λειτουργήσει ως αντιπερισπασμός.
Ωστόσο, στην ιστορική διαμαρτυρία της 11ης Οκτωβρίου στο κέντρο της Αθήνας, όπου περισσότεροι από 10.000 εν ενεργεία και εν αποστρατεία στρατιωτικοί βρέθηκαν στον δρόμο, η ΠΟΜΕΝΣ επέλεξε μια στάση αμφίσημη.
Παρότι δεν περιλαμβανόταν στους συνδιοργανωτές, εκπρόσωποι του Διοικητικού Συμβουλίου παρέστησαν στην κινητοποίηση, σε μια κίνηση περισσότερο συμβολική παρά ουσιαστική. Ορισμένες ενώσεις-μέλη της είχαν περιορισμένη παρουσία με πανό, χωρίς όμως να συντονιστούν με το υπόλοιπο σώμα των συμμετεχόντων ή να στηρίξουν δημόσια τα αιτήματα.
Η στάση αυτή —ούτε ξεκάθαρη συμμετοχή ούτε πραγματική αποχή— θεωρήθηκε από πολλούς στρατιωτικούς υποκριτική και αντίθετη προς το πνεύμα ενότητας που χαρακτήριζε τη συγκέντρωση. Εμφανίστηκε ως μια αμήχανη προσπάθεια “να μην απουσιάζει τελείως”, τη στιγμή που η βάση περίμενε σαφή θέση και κοινή δράση απέναντι στο νομοσχέδιο του ΥΠΕΘΑ.
Το αποτέλεσμα είναι να εντείνεται η κριτική από τη βάση. Πολλά στελέχη θεωρούν ότι η ΠΟΜΕΝΣ επιχειρεί να ισορροπήσει σε δύο κόσμους – τον συνδικαλιστικό και τον κυβερνητικό – χωρίς να μπορεί τελικά να ικανοποιήσει κανέναν.
Ακόμα και μετά τη μεγαλειώδη συγκέντρωση απέφυγε να πάρει καθαρή θέση επί των αιτημάτων, γεγονός που σχολιάστηκε ως ένδειξη αμηχανίας.
Η προσπάθεια του προέδρου της ΠΟΜΕΝΣ να αναστρέψει το κλίμα φάνηκε και στις πρόσφατες δηλώσεις του. Ο Ηλίας Κολλύρης υποσχέθηκε ότι η Ομοσπονδία θα καλύψει νομικά, χωρίς οικονομική επιβάρυνση, τους στρατιωτικούς που θα θιγούν από τις διατάξεις του πολυνομοσχεδίου.
Η υπόσχεση αυτή, αν και παρουσιάστηκε ως πράξη στήριξης, δημιούργησε περισσότερα ερωτήματα απ’ όσα έλυσε — και επανέφερε στο προσκήνιο το ζήτημα των 30 ευρώ που η ΠΟΜΕΝΣ είχε εισαγάγει ως “πρόγραμμα νομικής κάλυψης”.
Το συγκεκριμένο πρόγραμμα δεν αποφασίστηκε έπειτα από συλλογική διαβούλευση. Αντιθέτως, η Ομοσπονδία απέστειλε ηλεκτρονικά μηνύματα στα μέλη της ενημερώνοντάς τα πως, αν δεν απαντήσουν αρνητικά, θεωρείται ότι αποδέχονται αυτομάτως τη “νομική προσφορά”.
Έτσι, πολλοί στρατιωτικοί βρέθηκαν να χρεώνονται την εισφορά χωρίς να έχουν δώσει ρητή συγκατάθεση — μια πρακτική που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και ερωτήματα διαφάνειας.
Η εισφορά αυτή των 30 ευρώ παρουσιάστηκε ως εγγύηση νομικής προστασίας για όλα τα μέλη, αλλά ουδέποτε δόθηκαν σαφείς πληροφορίες για το πού κατευθύνονται τα ποσά, ποιοι καλύπτονται και σε ποιες περιπτώσεις ενεργοποιείται η υποτιθέμενη παροχή.
Η νέα εξαγγελία περί «δωρεάν νομικής στήριξης» ουσιαστικά αναιρεί όσα υποστήριζε η ΠΟΜΕΝΣ τα προηγούμενα χρόνια και λειτουργεί ως έμμεση παραδοχή ότι τα 30 ευρώ δεν παρείχαν ποτέ την προστασία που διαφημιζόταν. Με απλά λόγια: αν η “κάλυψη” υπήρχε ήδη, δεν θα χρειαζόταν να εξαγγελθεί εκ νέου.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις νομικών, μια ατομική αίτηση ακύρωσης στο Διοικητικό Εφετείο κοστίζει περίπου 1.000 ευρώ. Αν κατατεθούν εκατοντάδες ή και χιλιάδες τέτοιες προσφυγές, το συνολικό ποσό θα ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο ευρώ – ποσό που καμία συνδικαλιστική οργάνωση δεν μπορεί να καλύψει χωρίς εξωτερική χρηματοδότηση.
Το ερώτημα, λοιπόν, είναι πώς θα υλοποιηθεί η υπόσχεση για “δωρεάν νομική υποστήριξη” όταν τα μέχρι σήμερα στοιχεία δείχνουν ότι οι διαθέσιμοι πόροι δεν επαρκούν ούτε για στοιχειώδη κάλυψη.
Πέρα από το οικονομικό σκέλος, το ζήτημα είναι βαθύτερο: η ΠΟΜΕΝΣ δείχνει να έχει εγκλωβιστεί σε έναν ρόλο περισσότερο θεσμικό παρά διεκδικητικό. Όσο οι συζητήσεις περιορίζονταν σε ήπιες θεματικές – όπως επιδόματα ή υπηρεσιακές ρυθμίσεις – μπορούσε να παρουσιάζεται ως συνομιλητής της πολιτικής ηγεσίας.
Όμως τώρα, που το νομοσχέδιο επανακαθορίζει συνολικά τη δομή των Ενόπλων Δυνάμεων και εισάγει το «Σώμα Υπαξιωματικών», η Ομοσπονδία φαίνεται να δυσκολεύεται να πάρει ξεκάθαρη θέση.
Η παρουσία μελών και παραρτημάτων της ΠΟΜΕΝΣ στο συλλαλητήριο δείχνει ότι η βάση της δεν ακολουθεί πλέον τη γραμμή αποστασιοποίησης.
Η ουσία, όμως, παραμένει: η ΠΟΜΕΝΣ βρίσκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Ή θα επαναπροσδιορίσει τη σχέση της με τη βάση, υιοθετώντας σαφή και αγωνιστική γραμμή απέναντι στις κυβερνητικές επιλογές, ή θα παραμείνει εγκλωβισμένη σε έναν ρόλο «ουδέτερου θεατή» που αδυνατεί να εκφράσει το σύνολο των στρατιωτικών.
Η μαζική κινητοποίηση της 11ης Οκτωβρίου ανέδειξε με σαφήνεια τη νέα πραγματικότητα: οι στρατιωτικοί δεν ζητούν πλέον “προστασία”, αλλά πραγματική εκπροσώπηση. Και η ΠΟΜΕΝΣ, αν θέλει να παραμείνει στο επίκεντρο των εξελίξεων, θα χρειαστεί να αποδείξει στην πράξη ότι μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό το αίτημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου