Η Κίνα περιορίζει την ικανότητα της Αμερικής να αγοράζει ορυκτά σπάνιων γαιών

Ο αθόρυβος τεχνολογικός πόλεμος κλιμακώνεται και αυτή τη φορά η Ουάσιγκτον δεν έχει το πάνω χέρι.

Πάνω από το 90% της παγκόσμιας παραγωγής σπάνιων γαιών πραγματοποιείται στην Κίνα.

Αυτά τα υλικά δεν είναι απλώς κρίσιμα. Είναι απαραίτητα. Χωρίς αυτά δεν υπάρχει στρατιωτική τεχνολογία, δεν υπάρχουν κατευθυνόμενα όπλα, δεν υπάρχει “πράσινη ενέργεια”, δεν υπάρχουν ημιαγωγοί.

Και τώρα το Πεκίνο χρησιμοποιεί αυτό το μονοπώλιο ως όπλο.

Το κινεζικό σύστημα VEU: το νέο τελωνειακό “σιδηρούν παραπετάσμα”

Η Κίνα προωθεί ένα αυστηρό σύστημα «Επικυρωμένου τελικού χρήστη» (VEU).

Πρακτικά, αυτό σημαίνει το εξής:

Οποιαδήποτε εταιρεία έχει την παραμικρή σχέση με τον αμερικανικό στρατό αποκλείεται από την αγορά σπάνιων γαιών.

Δεν έχει σημασία αν είναι θυγατρική, προμηθευτής ή εταιρεία με έδρα τρίτης χώρας.

Η Κίνα απλώς κλείνει την πόρτα. Και το κάνει την ίδια στιγμή που, δήθεν, συμφωνεί με τον Τραμπ στη χαλάρωση των εμπορικών περιορισμών. Αυτή είναι η κινεζική διπλωματία: χαμόγελα στη σκηνή, στρατηγική ασφυξία στο παρασκήνιο. Ο σιωπηλός ψυχρός πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ. Τώρα απλώς διεξάγεται με φορτία εμπορευματοκιβωτίων αντί για πυραύλους.

Η αρχή έγινε το 2007 από τις ΗΠΑ

Οι Αμερικανοί κατηγορούν την Κίνα για περιορισμούς, αλλά οι ίδιοι δημιούργησαν πρώτοι το σύστημα. Το 2007, η Ουάσιγκτον καθιέρωσε ειδικό μηχανισμό ελέγχου τελικού χρήστη, με αποκλειστικό στόχο να εμποδίσει τις κινεζικές εταιρείες να αποκτήσουν προηγμένη τεχνολογία. Τώρα η Κίνα απλώς αντιγράφει και επιστρέφει την ίδια ακριβώς πολιτική υπό κινεζικούς όρους. Και το κάνει σε έναν τομέα όπου οι ΗΠΑ δεν έχουν καθόλου ισχύ: σπάνιες γαίες.

Ο απόλυτος έλεγχος: αδειοδότηση, καταγραφή, παρακολούθηση, επιθεωρήσεις

Το νέο σύστημα της Κίνας προβλέπει:πλήρη χαρτογράφηση των δυνητικών αγοραστών,

πιστοποιήσεις που ανανεώνονται περιοδικά,

συνεχή κρατική εποπτεία,

επαλήθευση από τους εξαγωγείς ότι το φορτίο καταλήγει μόνο στον εγκεκριμένο τελικό χρήστη,

μηχανισμούς παρακολούθησης όλων των αποστολών,

υποχρεωτική τήρηση αναλυτικών αρχείων.

Με απλά λόγια: η Κίνα θέλει να ξέρει ποιος αγοράζει, γιατί το αγοράζει, που θα το χρησιμοποιήσει, και ποιος το χρηματοδοτεί.

Αυτό δεν είναι απλώς έλεγχος. Είναι στρατηγική απομόνωση των ΗΠΑ από τα πιο κρίσιμα υλικά του 21ου αιώνα.

Η διάλυση της εμπορικής συμμαχίας ο “μεγάλος χωρισμός” συνεχίζεται

Η Ουάσιγκτον και το Πεκίνο δεν είναι πλέον εμπορικοί εταίροι. Είναι αντίπαλοι που προσποιούνται τους συνεργάτες.

Και οι δύο πλευρές εφαρμόζουν συμμετρικά συστήματα ελέγχου τεχνολογίας. Και οι δύο πλευρές απαγορεύουν υλικά που μπορεί να ενισχύσουν τη στρατιωτική ισχύ του άλλου. Και οι δύο πλευρές δημιουργούν παράλληλα οικονομικά οικοσυστήματα.

Οι ΗΠΑ ψάχνουν απεγνωσμένα εναλλακτικές αλλά δεν υπάρχουν

Οι ΗΠΑ τώρα εξαρτώνται πλήρως από την Ιαπωνία για να ξεκινήσει εξόρυξη σπάνιων γαιών. Η Ιαπωνία όμως δεν μπορεί να καλύψει την παγκόσμια ζήτηση. Καμία χώρα δεν μπορεί.

Και την ίδια στιγμή:

Η Ταϊβάν παραμένει το κέντρο των ημιαγωγών. Και οι δύο υπερδυνάμεις την διεκδικούν όχι επειδή την “αγαπούν”, αλλά επειδή: όποιος ελέγξει την Ταϊβάν, ελέγχει το μέλλον της στρατιωτικής ττεχνολογίας.Δεν προκεται γεωπολιτική. Είναι τεχνο-γεωπολιτική επιβίωση.

Σπάνιες γαίες, ημιαγωγοί, αλυσίδες εφοδιασμού, τελικοί χρήστες: Αυτά είναι τα όπλα του νέου Ψυχρού Πολέμου.

Και ενώ η Ουάσιγκτον τσακώνεται στο εσωτερικό για φιλολογικές ανοησίες, η Κίνα χτίζει τον μόνο τύπο στρατηγικού πλεονεκτήματος που πραγματικά μετρά: τον έλεγχο των πρώτων υλών που κινoύν τον 21ο αιώνα. Δεν χρειάζεται να πυροβολήσει. Το μόνο που χρειάζεται είναι να κλείσει ένα ορορυχείο.

Τ.Κ