Καθώς η κυβέρνηση εφαρμόζει τη γραμμή στρατιωτικοποίησης της οικονομίας, ίσως θα ταίριαζε να στολίσουμε τα χριστουγεννιάτικα δέντρα με ντρόουν, φρεγάτες και τανκς. Ας ξεχάσουμε τις συνήθεις εορταστικές σπατάλες, ας κάνουμε μικρές θυσίες ώστε να προετοιμαστούμε για την «αυτοθυσία».
Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και οι στίχοι από αθάνατο τραγούδι «Το τραμ το τελευταίο» μοιάζουν να αποκτούν επίκαιρο περιεχόμενο: «Εμείς με τραμ πηγαίνουμε / και άλλοι με κουρσάρες / για εμάς τα ντόρτια κι οι διπλές / και γι’ άλλους οι εξάρες». Σίγουρα εξάρες (έστω και με πειραγμένα ζάρια) έφεραν οι ευνοημένοι του ΟΠΕΚΕΠΕ, Φραπεδοχασάπηδες και λοιποί, ενώ οι κοινοί θνητοί διαρκώς φέρνουν «δύο κι άσο».
Αν και σύμφωνα με το αφήγημα του Αλέξη Τσίπρα, η κυβέρνησή του απάλλαξε τη χώρα από τα μνημόνια, ο 13ος μισθός για την πλειονότητα των εργαζομένων δεν έχει επανέλθει κι έτσι εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας σύντομα θα δουν τον μισθό ή τη σύνταξη του Δεκεμβρίου να έχει εξανεμιστεί και θα αναρωτιούνται πώς θα αγοράσουν δώρα για τα αγαπημένα τους πρόσωπα ή θα ετοιμάσουν το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Ίσως (και αυτό) να είναι θέμα ατομικής ευθύνης. Γιατί να αγοράσουμε μελομακάρονα που στοιχίζουν 20 και 24 ευρώ το κιλό και να μην προτιμήσουμε τα ξαδελφάκια τους που πωλούνται στα σούπερ μάρκετ στη μισή τιμή, έστω και αν είναι αμφίβολης ποιότητας; Γιατί να προμηθευτούμε πανάκριβη ντόπια νωπή γαλοπούλα όταν μπορούμε να βρούμε πολύ φτηνότερη την κατεψυγμένη, έστω και αν η γεύση της είναι αχυρένια; Ας μη μιλήσουμε για το τυρί ή το μοσχάρι ή την κάποτε ταπεινή σαρδέλα ή τα φρούτα εποχής που η τιμή τους φέρνει ζάλη.
«Ίσως ζήσαμε το τελευταίο καλοκαίρι ειρήνης στην Ευρώπη», είπε πρόσφατα ο υπουργός Άμυνας της Γερμανίας Μπόρις Πιστόριους, εξοικειώνοντάς μας με την ιδέα ότι ίσως να ζήσουμε τα τελευταία ειρηνικά Χριστούγεννα στην ήπειρό μας και ότι ο εκ Ρωσίας κίνδυνος βρίσκεται προ των πυλών. Αντί για χριστουγεννιάτικες σπατάλες, ας προμηθευτούμε ξηρά τροφή 72 ωρών, όπως αρκετές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις συνιστούν, ώστε να επιζήσουμε όσο θα είμαστε κλεισμένοι στα καταφύγια. Ας ξεχάσουμε τις συνήθεις εορταστικές σπατάλες, ας κάνουμε μικρές θυσίες ώστε να προετοιμαστούμε για την «αυτοθυσία» την οποία ζητά ο Νίκος Δένδιας ώστε να μη δούμε τα παιδιά μας να επιστρέφουν στην πατρίδα με φέρετρα, έστω και αν τα καλύπτει η ευρωπαϊκή σημαία.
Μας μένουν τα χριστουγεννιάτικα στολίδια, κινέζικης προέλευσης τα περισσότερα: φωτάκια, γιρλάντες, πλαστικά χριστουγεννιάτικα δέντρα. Στις εργατικές, στις πιο φτωχές συνοικίες των πόλεων αλλά και στα χωριά, στολίζουμε τα μπαλκόνια και τις μπροστινές αυλές, ιδίως όταν στο σπίτι υπάρχουν μικρά παιδιά γιατί στα χωριά που ερημώνουν τον χειμώνα η εορταστική διακόσμηση μοιάζει περιττή. Ο Αϊ-Βασίλης δεν τα επισκέπτεται, όπως ήδη έχει πάψει να τα επισκέπτεται ο ταχυδρόμος.
Η μαγεία των Χριστουγέννων δεν φτάνει για όλους. Κάποιοι περισσεύουν…
Τα δελτία ειδήσεων των καναλιών μάς ξενάγησαν στον Λευκό Οίκο και στην πληθωρική χριστουγεννιάτικη διακόσμηση την οποία επιμελήθηκε η Μελάνια Τραμπ. Ανάμεσα στις διάφορες ατραξιόν, είδαμε και έλατα που στα κλαριά τους κουρνιάζουν εκατοντάδες πεταλούδες, ομοιώματα εννοείται, τις οποίες χαϊδεύουν τα κρινοδάχτυλα της Πρώτης Κυρίας. Ίσως αυτή η επιλογή να συμβολίζει τη σιωπηρή παραδοχή της κλιματικής κρίσης εκ μέρους της αμερικανικής κυβέρνησης, αφού τον χειμώνα η πεταλούδα «πέφτει χάμω και ψοφά», όπως λέει το γνωστό παιδικό τραγουδάκι. Καθώς όμως η ελληνική κυβέρνηση εφαρμόζει την ευρωπαϊκή και νατοϊκή γραμμή της στρατιωτικοποίησης της οικονομίας, ίσως θα ταίριαζε να στολίσουμε τα χριστουγεννιάτικα δεντράκια μας όχι με πεταλουδίτσες αλλά με μικροσκοπικά ντρόουν και φρεγάτες, ρουκέτες και πολύχρωμα τανκς, έτσι ώστε να νιώσουμε το πνεύμα των τελευταίων Χριστουγέννων.
«Δύο κι άσο» έφεραν οι οικογένειες που πενθούν τα θύματα του κατακλυσμού εργατικών ατυχημάτων του 2025, δύο κι άσο οι διωκόμενοι εκπαιδευτικοί και φοιτητές, δύο κι άσο οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που είναι έγκλειστοι σε άθλια καμπ, δύο κι άσο ο Νίκος Ρωμανός για τον οποίο η Δικαιοσύνη και το κράτος ετοίμασαν ένα δέντρο στολισμένο με μαύρες σακούλες σκουπιδιών που φέρουν το μισό δακτυλικό του αποτύπωμα. Η μαγεία των Χριστουγέννων δεν φτάνει για όλους. Κάποιοι περισσεύουν.
Ταξικά θα είναι κι αυτά τα Χριστούγεννα, όπως σχεδόν το καθετί σ’ αυτή τη ζωή. Άλλο το ρεβεγιόν του γιάπη και άλλο του εργάτη, άλλο εκείνων που θα πάνε για σκι στην Αυστρία και άλλο των ταπεινών και των καταφρονεμένων. Όλοι όμως θα σμίξουμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα γύρω από ένα τραπέζι, θα τσουγκρίσουμε τα ποτήρια μας, θα ανταλλάξουμε μικρά δώρα κι ευχές: να σκουριάσει, να βραχυκυκλωθεί η σύγχρονη πολεμική, πολιτική και επιχειρηματική μηχανή που αλέθει κορμιά και συνειδήσεις. Γιατί η χειρότερη μορφή μιζέριας είναι αυτή που ριζώνει στο μυαλό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου