Ακραία επίθεση κατά της Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Κίνησης εξαπέλυσε ο δημοσιογράφος Χ. Μαχαίρας μέσω του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ, την Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009 και πιο συγκεκριμένα στο άρθρο του με τίτλο «Ομπάμα ή…Κούνεβα;». Αρχικά, ο δημοσιογράφος έθεσε ζήτημα σοβαρότητας λέγοντας χαρακτηριστικά «η πολιτική δεν είναι μόνο ζήτημα timing.
Είναι και ζήτημα σοβαρότητας». Ακολούθως, αναφέρθηκε σε μια εκδήλωση που «διεκδικεί εύσημα πολιτικού…παραλογισμού».
Ο «καλοσυνάτος» δημοσιογράφος σύντομα εξέφρασε την «επιείκεια», αλλά και τους λόγους της αγανάκτησης του: «ορισμένοι κατά τα λοιπά συμπαθέστατοι άνθρωποι, μέλη αντιπολεμικής κίνησης, θεώρησαν ότι το διεθνιστικό καθήκον τούς καλεί να διαδηλώσουν κατά της υπερδύναμης και του νέου προέδρου της, όπερ και εγένετο…»
Να λοιπόν από πού πηγάζει το μένος του Χ. Μαχαίρα. Από το γεγονός ότι σε μια συμβολική κίνηση, μέλη της Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Κίνησης έσπασαν την επιβαλλόμενη ομοφωνία, την Μιντιακά διεξαγόμενη επιχείρηση προπαγάνδας υπέρ του νέου ηγέτη της μοναδικής υπερδύναμης, αμφισβήτησαν την καλλιέργεια αυταπατών στην οποία πρωτοστατεί και ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ, ιδιοκτησίας της κα. Αγγελοπούλου.
Βλέπεις, η εξάρτηση των ακριβοπληρωμένων πενών της δημοσιογραφίας είναι η μια όψη του νομίσματος. Στην άλλη βρίσκονται οι ιδεολογικές τους αγκυλώσεις και η εμπάθεια. Η ένδεια επιχειρημάτων συχνά υπερκαλύπτεται από τον λεκτικό χουλιγκανισμό….
Όποιος, όπως εμείς, τολμά να έχει διαφορετική άποψη χαρακτηρίζεται πρωτόγονος (αλήθεια κύριε Μαχαίρα πιστεύετε ότι όποιος δεν έχει ή δεν παρακολουθεί τηλεόραση είναι πρωτόγονος;).
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι η κινητοποίηση που διοργάνωσε η Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση ήταν η μοναδική στον κόσμο, όπως τόνισαν τα διεθνή δημοσιογραφικά πρακτορεία.
Αυτό όντως είναι ένα ασήκωτο βάρος για το Χ. Μαχαίρα. Σύμφωνα με τα γραφόμενα του «πέρα από το γραφικό του πράγματος, η διαδήλωση κατά του Ομπάμα, όπως και οι περισπούδαστες προεξοφλήσεις της αποτυχίας του, πριν καλά καλά αναλάβει καθήκοντα, αποδεικνύουν ότι η ενασχόληση με την πολιτική δεν είναι εξ ορισμού εξαιρετικά σοβαρή υπόθεση, καθώς ενίοτε αποκαλύπτονται και οι ισχυροί δεσμοί της με το χώρο της… κωμωδίας». (Εμείς δεν προεξοφλούμε την αποτυχία του Ομπάμα. Τι σημαίνει η επιτυχία της πολιτική του σκεφτόμαστε…).
Δε μπορούμε να γνωρίζουμε την σχέση του Χ. Μαχαίρα με την κωμωδία και δεν μας ενδιαφέρει άλλωστε. Πάντως με την τραγωδία της μιντιακής μας δημοκρατίας έχει άριστη σχέση, καθώς αποφάσισε και μοιράζει, αντί για πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, σύγχρονα πιστοποιητικά σοβαρότητας, δηλαδή πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης στις καλλιεργούμενες, διαδιδόμενες και από τον ίδιο, κυρίαρχες αξίες.
Με τον ιδιόμορφο ρατσισμό του μας καλεί να μοιραστούμε «την ενθρόνιση του πρώτου Αφροαμερικανού στην προεδρία των ΗΠΑ με τη φανερή ελπίδα ότι κάτι αλλάζει στις διεθνείς σχέσεις». Εμείς με την σειρά μας θα του υπενθυμίσουμε τι γράφαμε στο κάλεσμα της κινητοποίησης και επιδιώκουμε δημόσια να μας αντικρούσει:
«Ο νέος μαύρος ηγέτης που τόσες ελπίδες γέννησε η υποψηφιότητα του ήρθε γρήγορα να τις διαψεύσει, προβάλλοντας το σκληρό αντεργατικό, φιλοπόλεμο και τυχοδιωκτικό του πρόσωπο.
Ο αμερικανός εργαζόμενος καλείται από τους Δημοκρατικούς αυτή τη φορά να πληρώσει υπέρογκους φόρους, να δεχτεί νέα αφαίρεση των εργασιακών δικαιωμάτων του, ώστε να βρεθούν τα εκατοντάδες εκατ. δολάρια για να χρηματοδοτηθούν οι αμερικάνοι μεγιστάνες.
Κήρυξε τον πόλεμο στα εργασιακά δικαιώματα πριν αναλάβει και απειλεί τους λαούς με την πρώτη ευκαιρία. Δεν βρήκε μια λέξη να πει για τη σφαγή των Παλαιστινίων στη Γάζα και πρόσφερε ο ίδιος και η Κλίντον απλόχερα υποστήριξη στους Φονιάδες του Ισραήλ. Ετοιμάζει νέα επίθεση στο Αφγανιστάν ευελπιστώντας ότι με τις ενισχύσεις δεκάδων χιλιάδων αμερικάνων μισθοφόρων και την στήριξη του ΝΑΤΟ, θα καταπνίξει στο αίμα όποιον αντιστέκεται.
Στο πολεμικό μακελειό η ελληνική κυβέρνηση δηλώνει ξανά παρόν, αποφασίζοντας τη μετακίνηση των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων σε πιο εμπόλεμες ζώνες.
Εμείς δεν έχουμε να γιορτάσουμε τίποτε. Αντίθετα πενθούμε για τα νεκρά παιδιά στη Γάζα, το Αφγανιστάν, Το Ιράκ, Το Λίβανο, τα Βαλκάνια». Τι από τα παραπάνω δεν ισχύει κύριε Χ. Μαχαίρα; Τι είναι παράλογο, κωμικό, πρωτόγονο, γραφικό, από τα παραπάνω; Εσείς, ένας έμπειρος και καταξιωμένος δημοσιογράφος έπρεπε να ξέρετε ότι τους πολιτικούς τους κρίνουμε για την πολιτική που εφαρμόζουν, για τα συμφέροντα που εκφράζουν. Όχι από το χρώμα τους και το φύλο τους! Αφροαμερικανός ήταν ο Κ. Πάουελ αλλά έκανε αυτά που έκανε π.χ. εναντίον του Ιρακινού λαού. Αφροαμερικανίδα ήταν και η Κ. Ράις, αλλά δεν νομίζουμε ότι θα βρεθεί κανένας να υπερασπιστεί τα πεπραγμένα της…
Η πιο σημαντική διάσταση της επίθεσης του Χ. Μαχαίρα είναι η άρνηση της σχέση μεταξύ εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής. Και μπορούμε να πούμε ότι αυτό το κάνει με έναν πολύ χυδαίο τρόπο, όταν συγκρίνει την κινητοποίηση ενάντια στην ορκωμοσία Ομπάμα με την εργατική κινητοποίηση για την Κούνεβα.
Η αντίληψη του είναι σαφής «Η Κωνσταντίνα, όπως είναι γνωστό, πλήρωσε τη συνδικαλιστική δράση της και την αποκοτιά της να καταγγείλει τον εργασιακό μεσαίωνα στον οποίο εξαναγκάζονται να ζουν χιλιάδες μετανάστες που έρχονται στη χώρα μας αναζητώντας καλύτερη ζωή».
Επιτρέψτε μας να έχουμε διαφορετική άποψη. Θα προσπαθήσουμε να σας συμπληρώσουμε. Βλέπεις τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν ελάχιστα πάνω στο φρικτό έγκλημα με θύμα έναν αγωνιζόμενο εργαζόμενο, καθώς απασχολούνταν με το «δράμα» της χριστουγεννιάτικης κερδοφορίας των εμπόρων και την αναζήτηση του πολυεκατομμυριούχου εφοπλιστή.
Η Κούνεβα, αυτός ο πρωτοπόρος και μορφωμένος συνάδελφος, υπερασπιζόταν τα εργατικά δικαιώματα όλων των εργαζόμενων που δουλεύουν στην καθαριότητα, Ελλήνων και ξένων. Είχε αναπτύξει επίσης πλούσια δράση εναντίον του εμπορίου λευκής σαρκός και γενικότερα του εμπορίου ανθρώπων.
Για αυτό το λόγο πολλοί την είχαν στο στόχαστρο: ιδιοκτήτες γραφείων καθαριότητας, συχνά παλιοί συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ που μετατράπηκαν σε εργοδότες. Βουλγαρική μαφία και κυκλώματα διεφθαρμένων αστυνομικών.
Για αυτό και εμείς συμμετείχαμε και στις δύο κινητοποιήσεις. Γιατί κοινή είναι η πολιτική που στοχοποιεί τα εργατικά δικαιώματα σε όλο τον κόσμο. Η λεγόμενη Νέα Τάξη του σύγχρονου ολοκληρωτισμού που μοιράζει και ξαναμοιράζει τον κόσμο, τις πρώτες ύλες και τις αγορές. Που δεν ανέχεται την αμφισβήτηση και τη διαμαρτυρία και την χαρακτηρίζει ως τρομοκρατία.
Εξάλλου όταν οι αμερικάνοι εργαζόμενοι αντιπάλεξαν το κοινό σχέδιο Ρεπουμπλικάνων-Δημοκρατικών, Μπους-Ομπάμα, για την στήριξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος, η ηγεσία του αμερικανικού στρατού έστειλε εναντίον τους την 1η Ταξιαρχία, της 1ης Μεραρχίας του Μηχανοκίνητου Πεζικού, που μόλις είχε επιστρέψει από τη Βαγδάτη για να τους καταστείλει…Για μια κόμη φορά ο Ομπάμα δεν είπε κουβέντα!
Σας θυμίζουν μήπως αυτά κ. Χ. Μαχαίρα κάτι από τα δικά μας; Σας περνάει από το νου η φιλολογία περί έκτατης ανάγκης, περί Ασύμμετρων Απειλών και της ανάγκης χρήσης του στρατού για την καταστολή διαδηλώσεων;
Πριν αγανακτήσετε και μας κακοχαρακτηρίσετε, μπείτε σε καμιά ηλεκτρονική σελίδα και ψάχτε λίγο.
Είναι κρίμα η εμπάθεια και η μικρότητα να καταλήγουν σε ιδεολογική τύφλωση και χρήση παρωπίδων.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου