Πηγή: www.prin.gr
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΙΤΙΔΗ
Σε ευρεία νίκη του «Ευρέως Μετώπου» κατέληξαν οι εκλογές της προηγούμενης Κυριακής στην «Ελβετία της Λατινικής Αμερικής», την Ουρουγουάη. Πρόκειται για μια εκλογική αναμέτρηση που φέρνει στο κατώφλι της Προεδρίας έναν πρώην ηγέτη των Τουπαμάρος και σηματοδοτεί την επικράτηση ενός μετριοπαθούς σοσιαλιστικού σχεδίου επί της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, η οποία κατέστρεψε οικονομικά τη χώρα στις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Ο κυβερνών συνασπισμός της Αριστεράς, Φρέντε Άμπλιο (Ευρύ Μέτωπο), κέρδισε τις 16 από τις 30 έδρες της Γερουσίας και τις 50 από τις 99 έδρες του κοινοβουλίου της χώρας. Ταυτόχρονα, ο υποψήφιος του Μετώπου για την Προεδρία της Ουρουγουάης, Χοσέ «Πέπε» Μουχίκα, έλαβε το 47,5% των ψήφων, αφήνοντας στη δεύτερη θέση και με μεγάλη διαφορά τον πρώην πρόεδρο Λουίς Λακάγιε (28,53%) και υποψήφιο του δεξιού Εθνικού Κόμματος (Blancos). Την τρίτη θέση έλαβε ο Πέδρο Μπορνταμπέρι – ο γιος του πρώην δικτάτορα Μπορνταμπέρι και υποψήφιος του κόμματος Colorados (16,6%). Αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, ο Μπορνταμπέρι έσπευσε να δηλώσει την υποστήριξή του στον Λακάγιε στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, ο οποίος θα διεξαχθεί στις 29 Νοεμβρίου. Η νίκη του Μουχίκα, ωστόσο, μοιάζει αδιαμφισβήτητη σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις.
Ο Μουχίκα προβάλλεται ως συνεχιστής της πολιτικής του σημερινού προέδρου Ταμπαρέ Βάσκεζ, ο οποίος βάσει του Συντάγματος δεν μπορούσε να διεκδικήσει δεύτερη θητεία. Το 2004, ο Βάσκεζ οδήγησε το Φρέντε Άμπλιο στην πρώτη του νίκη επί των Blancos και των Colorados, οι οποίοι εναλλάσσονταν στην εξουσία της χώρας επί 150 χρόνια. Επί της Προεδρίας του, έγιναν αυξήσεις στους μισθούς μέσω της φορολόγησης των υψηλότερων εισοδημάτων, ψηφίστηκαν νόμοι για την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων και εξασφαλίστηκε υγειονομική περίθαλψη για όλους τους εργάτες και τα παιδιά τους. Σε σύγκριση με το 2002, όταν κορυφώθηκε η οικονομική κρίση στη χώρα, το ποσοστό της ανεργίας μειώθηκε κατά το ήμισυ –φτάνοντας στο 7%– ενώ το ποσοστό των ανθρώπων που ζουν στο όριο της φτώχειας έπεσε στο 20% από 35%. Ταυτόχρονα, όμως, η χώρα παρέμεινε δεμένη στο άρμα του ΔΝΤ, φλέρταρε με την Παναμερικανική Ζώνη Ελευθέρου Εμπορίου και υπέγραψε συμφωνίες συνεργασίας με τις ΗΠΑ που προκάλεσαν μεγάλες αντιδράσεις μέσα στην Αριστερά. Ο υπουργός Οικονομίας του Βάσκεζ, Ντανίλο Αστόρι, κατέβηκε στις εκλογές ως υποψήφιος αντιπρόεδρος με τον Μουχίκα. Εξ ου και θεωρείται βέβαιο πως η χώρα θα συνεχίσει να ακολουθεί ένα μοντέλο ανάπτυξης πιο κοντά σε εκείνο της Βραζιλίας, της Χιλής ή του Περού, παρά της Βενεζουέλας, της Βολιβίας ή του Ισημερινού. Ο ίδιος ο Μουχίκα έχει δηλώσει ότι επιθυμεί να υιοθετήσει το Φινλανδικό πρότυπο, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας και προστατεύοντας τους οικονομικά ασθενέστερους. Ακόμα κι αν οι εξαγγελίες του δεν ικανοποιούν όλους τους ψηφοφόρους της Αριστεράς, κι ειδικότερα τους πιο ριζοσπάστες, στο δεύτερο γύρο των εκλογών για την προεδρία αναμένεται να υπερισχύσουν εκείνες του βασικού αντιπάλου του. Ο Λακάγιε ξεκίνησε την προεκλογική εκστρατεία του με την υπόσχεση να «κόψει με αλυσοπρίονο» τις κυβερνητικές δαπάνες, να απορυθμίσει τον τομέα της ενέργειας, να μειώσει τους φόρους για τις επιχειρήσεις και να επιφέρει αλλαγές στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής – χαρακτηρίζοντας μάλιστα «τεμπέληδες» όσους λαμβάνουν κρατικά επιδόματα.
Οι διαφορές στα προγράμματα των δύο υποψηφίων είναι εξίσου χτυπητές με τις διαφορές στην προσωπική ιστορία τους. Ο Λακάγιε, πρώην δικηγόρος και δημοσιογράφος, ανήκει στην πολιτική ελίτ της χώρας και βοήθησε στην ίδρυση της Mercosur. Όσο για τον Μουχίκα – ήταν πρώην αντάρτης των Τουπαμάρος, που καταδικάστηκε το 1971 για τη δολοφονία ενός αστυνομικού. Στα σχεδόν 15 χρόνια που πέρασε στη φυλακή έζησε βασανιστήρια και απομόνωση, για να εξελιχθεί μετά την απελευθέρωσή του σε έναν από τους δημοφιλέστερους γερουσιαστές, ο οποίος συντέλεσε στο να μετατραπούν οι αντάρτες σε νόμιμο πολιτικό κίνημα.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΙΤΙΔΗ
Σε ευρεία νίκη του «Ευρέως Μετώπου» κατέληξαν οι εκλογές της προηγούμενης Κυριακής στην «Ελβετία της Λατινικής Αμερικής», την Ουρουγουάη. Πρόκειται για μια εκλογική αναμέτρηση που φέρνει στο κατώφλι της Προεδρίας έναν πρώην ηγέτη των Τουπαμάρος και σηματοδοτεί την επικράτηση ενός μετριοπαθούς σοσιαλιστικού σχεδίου επί της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, η οποία κατέστρεψε οικονομικά τη χώρα στις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Ο κυβερνών συνασπισμός της Αριστεράς, Φρέντε Άμπλιο (Ευρύ Μέτωπο), κέρδισε τις 16 από τις 30 έδρες της Γερουσίας και τις 50 από τις 99 έδρες του κοινοβουλίου της χώρας. Ταυτόχρονα, ο υποψήφιος του Μετώπου για την Προεδρία της Ουρουγουάης, Χοσέ «Πέπε» Μουχίκα, έλαβε το 47,5% των ψήφων, αφήνοντας στη δεύτερη θέση και με μεγάλη διαφορά τον πρώην πρόεδρο Λουίς Λακάγιε (28,53%) και υποψήφιο του δεξιού Εθνικού Κόμματος (Blancos). Την τρίτη θέση έλαβε ο Πέδρο Μπορνταμπέρι – ο γιος του πρώην δικτάτορα Μπορνταμπέρι και υποψήφιος του κόμματος Colorados (16,6%). Αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, ο Μπορνταμπέρι έσπευσε να δηλώσει την υποστήριξή του στον Λακάγιε στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, ο οποίος θα διεξαχθεί στις 29 Νοεμβρίου. Η νίκη του Μουχίκα, ωστόσο, μοιάζει αδιαμφισβήτητη σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις.
Ο Μουχίκα προβάλλεται ως συνεχιστής της πολιτικής του σημερινού προέδρου Ταμπαρέ Βάσκεζ, ο οποίος βάσει του Συντάγματος δεν μπορούσε να διεκδικήσει δεύτερη θητεία. Το 2004, ο Βάσκεζ οδήγησε το Φρέντε Άμπλιο στην πρώτη του νίκη επί των Blancos και των Colorados, οι οποίοι εναλλάσσονταν στην εξουσία της χώρας επί 150 χρόνια. Επί της Προεδρίας του, έγιναν αυξήσεις στους μισθούς μέσω της φορολόγησης των υψηλότερων εισοδημάτων, ψηφίστηκαν νόμοι για την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων και εξασφαλίστηκε υγειονομική περίθαλψη για όλους τους εργάτες και τα παιδιά τους. Σε σύγκριση με το 2002, όταν κορυφώθηκε η οικονομική κρίση στη χώρα, το ποσοστό της ανεργίας μειώθηκε κατά το ήμισυ –φτάνοντας στο 7%– ενώ το ποσοστό των ανθρώπων που ζουν στο όριο της φτώχειας έπεσε στο 20% από 35%. Ταυτόχρονα, όμως, η χώρα παρέμεινε δεμένη στο άρμα του ΔΝΤ, φλέρταρε με την Παναμερικανική Ζώνη Ελευθέρου Εμπορίου και υπέγραψε συμφωνίες συνεργασίας με τις ΗΠΑ που προκάλεσαν μεγάλες αντιδράσεις μέσα στην Αριστερά. Ο υπουργός Οικονομίας του Βάσκεζ, Ντανίλο Αστόρι, κατέβηκε στις εκλογές ως υποψήφιος αντιπρόεδρος με τον Μουχίκα. Εξ ου και θεωρείται βέβαιο πως η χώρα θα συνεχίσει να ακολουθεί ένα μοντέλο ανάπτυξης πιο κοντά σε εκείνο της Βραζιλίας, της Χιλής ή του Περού, παρά της Βενεζουέλας, της Βολιβίας ή του Ισημερινού. Ο ίδιος ο Μουχίκα έχει δηλώσει ότι επιθυμεί να υιοθετήσει το Φινλανδικό πρότυπο, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας και προστατεύοντας τους οικονομικά ασθενέστερους. Ακόμα κι αν οι εξαγγελίες του δεν ικανοποιούν όλους τους ψηφοφόρους της Αριστεράς, κι ειδικότερα τους πιο ριζοσπάστες, στο δεύτερο γύρο των εκλογών για την προεδρία αναμένεται να υπερισχύσουν εκείνες του βασικού αντιπάλου του. Ο Λακάγιε ξεκίνησε την προεκλογική εκστρατεία του με την υπόσχεση να «κόψει με αλυσοπρίονο» τις κυβερνητικές δαπάνες, να απορυθμίσει τον τομέα της ενέργειας, να μειώσει τους φόρους για τις επιχειρήσεις και να επιφέρει αλλαγές στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής – χαρακτηρίζοντας μάλιστα «τεμπέληδες» όσους λαμβάνουν κρατικά επιδόματα.
Οι διαφορές στα προγράμματα των δύο υποψηφίων είναι εξίσου χτυπητές με τις διαφορές στην προσωπική ιστορία τους. Ο Λακάγιε, πρώην δικηγόρος και δημοσιογράφος, ανήκει στην πολιτική ελίτ της χώρας και βοήθησε στην ίδρυση της Mercosur. Όσο για τον Μουχίκα – ήταν πρώην αντάρτης των Τουπαμάρος, που καταδικάστηκε το 1971 για τη δολοφονία ενός αστυνομικού. Στα σχεδόν 15 χρόνια που πέρασε στη φυλακή έζησε βασανιστήρια και απομόνωση, για να εξελιχθεί μετά την απελευθέρωσή του σε έναν από τους δημοφιλέστερους γερουσιαστές, ο οποίος συντέλεσε στο να μετατραπούν οι αντάρτες σε νόμιμο πολιτικό κίνημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου