Τα Νέα- Βιβλιοδρόμιο
Oι εθνικιστικοί κύκλοι στη Γερμανία, πολύ πριν από την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, είχαν την προσοχή τους στραμμένη στην Ανατολή.
Τη θεωρούσαν αποφασιστικής σημασίας για την ασφάλεια της Γερμανίας από τη σλαβική και στη συνέχεια την μπολσεβικική «απειλή», εκεί ζούσαν εκατοντάδες χιλιάδες γερμανόφωνοι πληθυσμοί, εκεί θα μπορούσαν να υλοποιηθούν οι εθνικιστικές εμμονές με τον εποικισμό και τη φυλετική εγκατάσταση. Η ίδρυση του πολωνικού και του τσεχοσλοβακικού κράτους μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά και η ταπεινωτική Συνθήκη των Βερσαλλιών αποτέλεσαν ερείσματα για την εμφάνιση ενός επιθετικού, επεκτατικού εθνικισμού με όχημα το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα. Το όραμα μιας μεγάλης Γερμανίας άρχισε να υλοποιείται σταδιακά με πρώτο σταθμό το Άνσλους και την ένωση της Αυστρίας και στη συνέχεια με τη Συμφωνία του Μονάχου το 1938, όπου με αφορμή την προστασία των Σουδητών μέσα σε λίγους μήνες καταλύθηκε και διαμελίστηκε το τσεχοσλοβακικό κράτος. Στο Προτεκτοράτο της ΒοημίαςΜοραβίας, επίσης, όπως επισημαίνει ο συγγραφέας, για πρώτη φορά δοκιμάστηκε η επιβολή μιας αποικιοκρατικού τύπου κυριαρχίας σε κατεχόμενη χώρα, προοίμιο της πολιτικής που θα ακολουθήσουν η ναζί στη συνέχεια.
Η Πολωνία
Ο επόμενος στόχος ήταν η Πολωνία, η οποία σε πρώτη φάση διαμελίστηκε μεταξύ Γερμανίας και Σοβιετικής Ένωσης. Η κατεχόμενη Πολωνία μετατράπηκε σε ένα πεδίο δοκιμής και εφαρμογής όλου του οπλοστασίου των ναζιστικών ιδεών και πολιτικών. Εδώ θα πρέπει να διασαφηνιστεί ότι ο Χίτλερ και το επιτελείο του δεν είχαν πριν από τον πόλεμο επεξεργαστεί ένα συγκεκριμένο σχέδιο ναζιστικής οργάνωσης και διοίκησης της κατεχόμενης Ευρώπης. Οι πολιτικές που εφάρμοσαν ήταν προϊόν της γενικότερης ναζιστικής ιδεολογίας και των συγκεκριμένων αναγκαιοτήτων που δημιουργούσε η πορεία του πολέ μου. Η κατεχόμενη από τους Γερμανούς Πολωνία διαμελίστηκε, το μεγαλύτερο μέρος των εδαφών προσαρτήθηκε στο Ράιχ, ενώ το υπόλοιπο, η λεγόμενη «Γενική Κυβέρνηση», ήταν υπό τη διοίκηση του αδίστακτου Χανς Φρανκ. Αμέσως μετά την κατάκτηση της Πολωνίας, οι ναζί άρχισαν εθνοφυλετικό ανασχεδιασμό της Πολωνίας. Κάτω από την επίβλεψη της «Επιτροπής του Ράιχ για την Ενδυνάμωση της Γερμανοσύνης» εφαρμόστηκε η ναζιστική πληθυσμιακή πολιτική: οι Πολωνοί θα έπρεπε να εγκαταλείψουν τα προσαρτημένα στο Ράιχ πολωνικά εδάφη και στη θέση τους να εγκατασταθούν Γερμανοί ή γερμανόφωνοι πληθυσμοί.
Η ΕΣΣΔ
Ήταν, όμως, η εισβολή στη Σοβιετική Ένωση το καλοκαίρι του 1941 που έδωσε την ευκαιρία στους ναζί να ξεδιπλώσουν τα ευρύτερα σχέδιά τους για την Ανατολική Ευρώπη. Το «Γενικό Σχέδιο Ανατολή» προέβλεπε τον γερμανικό εποικισμό τριών ζωνών (Λένινγκραντ, Βαλτική, Κριμαία) που θα συνδέονταν από μια σειρά οχυρών θέσεων και θα αποτελούσαν κάτι σαν αμυντικό τείχος στην ασιατική «πλημμυρίδα». Οι σλαβικές πόλεις θα συρρικνώνονταν και οι μηΓερμανοί θα μετατρέπονταν σε δούλους-εργάτες σε κρατικά αγροκτήματα που θα διηύθυναν τα SS. Τα σχέδια αυτά δεν διέφεραν πολύ από τις εθνικιστικές ιδέες και τις επεκτατικές πολιτικές που είχαν ακολουθήσει άλλα κράτη κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, όταν επιχείρησαν να επιβάλουν την εθνική ομογενοποίηση νεοαποκτημένων εδαφών, εκτός από την κλίμακα και την ταχύτητα εφαρμογής τους στην περίπτωση των ναζί.
Αυτό που αποδείχτηκε καταστροφικό για τους λαούς στην περίπτωση της ναζιστικής πολιτικής ήταν ο συνδυασμός του εθνικισμού με τη φυλετική ιδεολογία και τη διεξαγωγή του πολέμου.
Από την άλλη, ο συνδυασμός του ακραίου εθνικισμού με τη φυλετική ιδεολογία, όπως υποστηρίζει ο Μαζάουερ, υπονόμευσε τα «αυτοκρατορικά» σχέδια του Χίτλερ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου