Θέλοντας να φωτίσουμε μερικές από τις πιο σκοτεινές πτυχές της σύγχρονης τουρκικής ιστορίας επιλέγουμε να αναφερθούμε σε αυτό το δυσεύρετο βιβλίο των εκδόσεων ΛΙΒΑΝΗ, εν γνώσει μας της προβολής από τον εν λόγω εκδοτικό οίκο πλήθους εργασιών αριστερών και δεξιών συγγραφέων, που απηχούν εθνικιστικές απόψεις. Η συγκεκριμένη μελέτη δίνει τη δυνατότητα να διαπιστώσουμε το πώς το τουρκικό κράτος, τα μεγαλύτερα αστικά κόμματα, η ακροδεξιά και το Ισλάμ, οι αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις, με τη συνδρομή του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, αλληλοδιαπλέκουν τη δράση τους με καταδότες και μαφιόζους, στοχεύοντας στην καταστολή και εξόντωση των ανταρτών του ΡΚΚ και του εργατικού κινήματος. Εντύπωση όμως προκαλεί το πώς οι επίσημες αρχές, μεταξύ της οποίας και η δικαστική, με την πλήρη στήριξη της τότε κυβέρνησης Γιλμάζ, αντιμετώπισε το Σκάνδαλο Σουσουρλούκ και από ποια τελικά σκοπιά άσκησε κριτική και σε τι!
Εξάλλου, η υπόθεση αυτή έρχεται ξανά στο προσκήνιο με έναν επίσης δραματικό τρόπο. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, 200 και πλέον δολοφονίες αγνοούμενων Κούρδων και μελών ισλαμιστικών πολιτικών ομάδων κουρδικής καταγωγής, «ανεπιθύμητων μεταναστών», στα τουρκοϊρακινά σύνορα, από τις ειδικές δυνάμεις του τουρκικού στρατού και της στρατοχωροφυλακής, έρχονται στο φως, καθώς τα πτώματα τους βρέθηκαν θαμμένα σε δήθεν ναρκοθετημένη περιοχή του ποταμού της επαρχίας Sirnak.
Το έγκλημα αποκάλυψε ένα πρώην μέλος της JITEM (Υπηρεσία Πληροφοριών της Στρατοχωροφυλακής), που στο παρελθόν είχε καταδικαστεί για παράνομη διακίνηση μεταναστών, ο οποίος ανέφερε: «Τη δεκαετία του ’90, πολλοί δολοφονήθηκαν κατόπιν βασανιστηρίων. Τα περισσότερα πτώματα αποτεφρώθηκαν στον καυστήρα του Αρχηγείου της 2ης Συνοριακής Μεραρχίας Στρατοχωροφυλακής ή ρίπτοντο από ελικόπτερα, αφού προηγουμένως βαριά αντικείμενα είχαν δεθεί πάνω στα πτώματα».
Τα πτώματα ρίπτοντο μεταξύ των γεφυρών 47 και 48, που εξυπηρετούν την κίνηση για το μεθοριακό σταθμό Habur με το Ιράκ. Υποτίθεται ότι η περιοχή είναι ναρκοθετημένη και αποτελούσε πεδίο ελεύθερων πυρών.
ΥΠΟΘΕΣΗ ΣΟΥΣΟΥΡΛΟΥΚ
Ένας από τους πρωταγωνιστές του σκανδάλου και θύμα του γνωστού τροχαίου ήταν ο Abdullah Gatli, που συνδέονταν με τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες (Τμήμα Ανορθόδοξου Πολέμου, παρακλάδι του δικτύου GLADIO) και είχε συμμετάσχει σε σειρά δολοφονιών: Σφαγή της Πρωτομαγιάς του 1977 στην πλατεία Ταξίμ στην Πόλη, απόπειρα δολοφονίας του Πάπα, μυστικές επιθέσεις εναντίον των Αρμενίων.
Η περίοδος δράσης του ήταν η δεκαετία του ’80, όταν σημειώνεται το τρίτο κατά σειρά στρατιωτικό πραξικόπημα, που καταστέλλει τις εργατικές κινητοποιήσεις και το ρωμαλέο κίνημα της Αριστεράς, ανοίγοντας το δρόμο για την εφαρμογή μιας σκληρής νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Το πραξικόπημα είχε προβάλει ως αιτία της εκδήλωσής του την πρόθεση του στρατού να επιβάλλει «κοινωνική ειρήνη», καθώς η σύγκρουση μεταξύ της αριστεράς και της ακροδεξιάς είχε ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, με τα ακραία, διαπλεκόμενα με το κράτος στοιχεία της δεξιάς να σκοτώνουν συνδικαλιστές-στελέχη της αριστεράς και των Κουρδικών οργανώσεων, να τρομοκρατούν με βομβιστικές επιθέσεις, καταστροφές εφημερίδων, πολιτικών-πολιτιστικών κέντρων κλπ.
Όμως, όπως αναφέρει στην Εισαγωγή ο Άλκης Κούρκουλας, «στις δίκες που ακολούθησαν το πραξικόπημα του 1980, πολλοί από τους κατηγορούμενους για τοποθέτηση βομβών, ακόμη και για μαζικές δολοφονίες, επικαλούνταν την εκτέλεση διατεταγμένης υπηρεσίας. Ήταν κληρωτοί που υπηρετούσαν τη θητεία τους σε διάφορες στρατιωτικές υπηρεσίες και εκτελούσαν τις διαταγές των ανωτέρων τους.[…] Ήδη από την εποχή εκείνη φάνηκαν τα ίχνη ενός σκοτεινού κέντρου, του Τμήματος Ανορθόδοξου Πολέμου, που βρισκόταν κάπου στα έγκατα του τουρκικού συστήματος, δηλαδή στα έγκατα των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων». Το τουρκικό κράτος, με διαφορετικές μορφές, ήταν ο δολοφόνος.
Το τροχαίο δυστύχημα στο Σουσουρλούκ, μια πολίχνη στο δρόμο από την Προύσα προς την Σμύρνη, αποκάλυψε τις σχέσεις μεταξύ Αστυνομίας, οργανωμένου εγκλήματος, εθνικιστικής δεξιάς και Βαθιού Κράτους. Ένας καταζητούμενος από την Ιντερπόλ για πολιτικές δολοφονίες και λαθρεμπόριο ναρκωτικών και η αγαπημένη του ταξίδευαν με το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο πρώην υποδιευθυντής της Ασφάλειας στην Πόλη, ενώ συνοδηγός ήταν ένας Κούρδος βουλευτής, αρχηγός μιας κουρδικής φατρίας που προσέφερε μια Πολιτοφυλακή 15.000 ανδρών εναντίον του ΡΚΚ. Στο πορτμπαγκάζ βρέθηκαν όπλα, κοριοί ηλεκτρονικής παρακολούθησης, αστυνομικές ταυτότητες και διπλωματικά διαβατήρια. Επίσης, πολλά χρήματα από παράνομη δράση.
Ενώ η κοινωνία απαιτεί αντιμετώπιση της διαφθοράς, τμήματα του κράτους επιχειρούν να συγκαλύψουν το Σκάνδαλο, τα ΜΕΕ προβάλλουν το «εθνικό έργο» των θυμάτων του δυστυχήματος, ενώ αυτά κηδεύονται με τιμές ηρώων, με τα φέρετρά τους καλυμμένα με την τουρκική σημαία: «όσοι πυροβολούν ή τραυματίζονται στο όνομα της χώρας μας, του έθνους μας και του κράτους μας μένουν για πάντα στη μνήμη μας» δήλωσε η Τσιλέρ. Θυμίζουμε ότι ο Abdullah Catli ήταν καταδικασμένος σε θάνατο από την τουρκική δικαιοσύνη. Ο Α.Κούρκουλας θεωρεί ότι «το πρόβλημα που αποκαλύφθηκε στο Σουσουρλούκ ήταν το πρόβλημα της εξουσίας στην Τουρκία».
Η πορεία αυτή αποκτά διαφορετική ποιότητα το 1993, με τις ριζικές αναδομήσεις της Τσιλέρ στις Μυστικές Υπηρεσίες, όπου «το Αντιτρομοκρατικό τμήμα της ΜΙΤ, περνά υπό τον έλεγχο του συζύγου της πρωθυπουργού, του Ozer Ciller», ο οποίος συνεχίζει την πολιτική του Προέδρου Οζάλ (1988), που σφράγισε τη διατήρηση του στρατού στο κέντρο του τουρκικού συστήματος. Το 1988, υιοθετείται το Δόγμα του Καθολικού Πολέμου εναντίον του ΡΚΚ, δημιουργούνται οι Δυνάμεις Ειδικών Αποστολών και πλέον «όσοι δεν είναι μαζί μας είναι εχθροί μας». Οι πληθυσμοί της νοτιοανατολικής Τουρκίας «δεν αντιμετωπίζονται ως πολίτες που είχαν το δικαίωμα της προστασίας της ζωής τους και της περιουσίας τους, αλλά ως εμπόλεμοι. Αν δεν συμμετείχαν ενεργά, αντιμετωπίζονταν ως εχθροί, εκδιώκονταν από τις περιοχές τους, εξοντώνονταν με κάθε τρόπο».
Η περίοδος διακυβέρνησης της χώρας από τον Ντεμιρέλ-Ινονού (1991) και η αναζήτηση πολιτικής λύσης αποτελεί διάλειμμα, καθώς το Βαθύ Κράτος δεν επιθυμεί καμιά λύση πέραν της συντριβής του «εσωτερικού εχθρού». Αντίθετα, το 1993 η πρωθυπουργός Τσιλέρ αρχίζει τον Καθολικό πόλεμο εναντίον των Κούρδων, φυλακίζοντας ακόμη και Κούρδους βουλευτές (DEP), ενώ οι Δυνάμεις Ειδικών Αποστολών γίνονται αδίστακτες και ανεξέλεγκτες. Τo POST MODERN πραξικόπημα φέρνει ξανά τον στρατό στην εξουσία, ενώ οι πληρωμένοι πολιτοφύλακες και οι Δυνάμεις Ειδικών Αποστολών, όλος αυτός ο εσμός πληρωμένων δολοφόνων επιθυμεί διαιώνιση της σύγκρουσης, καθώς αποκομίζει εξουσία και τεράστια εισοδήματα (εκβιασμοί, απαγωγές, ληστείες κλπ). Χρήματα που θα επενδυθούν σε τομείς όπως τα ναρκωτικά.
Οι εγκληματίες των Γκρίζων Λύκων, που είχαν πρωταγωνιστήσει στην εξόντωση της επαναστατικής αριστεράς (’70) παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους. Θα συνεργαστούν με τις Ειδικές Αστυνομικές Δυνάμεις (η σκληρότητα των οποίων ήταν παροιμιώδης και παράγοντας πλήρους αποξένωσης των κουρδικών πληθυσμών από το κράτος) θα «κάνουν πολλά λεφτά» από την καταστολή, στρεφόμενοι σταδιακά εναντίον κάθε φωνής που προτείνει πολιτική λύση.
Η έκθεση SABAS αποκαλύπτει ότι η αντιμετώπιση της αρμενικής οργάνωσης ASALA που είχε στόχο τους τούρκους διπλωμάτες στο εξωτερικό ήταν νομιμοποιητικό άλλοθι, ενώ οι Δυνάμεις Ειδικών Αποστολών εμπλέκονται στους εμπρησμούς ελληνικών δασών στα νησιά του Αιγαίου, καθώς το ελληνικό κράτος κατηγορείται ότι ενισχύει τους Κούρδους αντάρτες.
Σταδιακά, οι Τουρκικές Συμμορίες που σε μεγάλο βαθμό αποτελούνται από Κούρδους καταδότες-πολιτοφύλακες-αρχηγούς κουρδικών φυλών και τους Τούρκους συναδέλφους τους που μέχρι πρότινος δρούσαν στις Ειδικές δυνάμεις του Στρατού και Αστυνομίας εξαπλώνουν τη δράση τους στις δυτικές επαρχίες της χώρας, αλλά και στο εξωτερικό (οι τουρκικές συμμορίες διακινούν το 80% της ηρωίνης που κυκλοφορεί στην ευρωπαϊκή αγορά). Η Βρετανία φτάνει να κατηγορήσει την Τσιλέρ για συγκάλυψη των λαθρεμπόρων και των παράνομων δικτύων.
Όμως η δράση τους ΔΕΝ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ σε αυτούς τους τομείς: οι Δυνάμεις Ειδικών Αποστολών εμπλέκονται στην οργάνωση πραξικοπήματος για την ανατροπή του προέδρου του Αζερμπαϊτζάν Haydar Aliyef, ενώ η έκθεση Savas αποσιωπά την εμπλοκή των τουρκικών υπηρεσιών στην ενίσχυση των Τσετσένων αυτονομιστών.
Από τα παραπάνω συνειδητοποιούμε ότι το πραξικόπημα του 1980, που στόχευσε επί της ουσίας το εργατικό κίνημα, την Αριστερά και τις μειονότητες, έθρεψε έναν εγκληματικό μηχανισμό που έκανε βιομηχανία το θάνατο στο όνομα της καταπολέμησης του «εσωτερικού εχθρού», περνώντας σταδιακά στο εμπόριο ναρκωτικών κλπ., τομέα που επενδύονταν τα κέρδη από την καταστολή. Ενώ τα κέρδη των ναρκωτικών μοιράζονταν σε ολόκληρη την πυραμίδα της τουρκικής εξουσίας, ξεπλένονταν στα καζίνο της Μικράς Ασίας και της κατεχόμενης Κύπρου που χρηματοδοτούνται όμως από τις κρατικές τράπεζες, η «πολιτική λύση» Απαγορευόταν. Παράλληλα, μαφία και ειδικές δυνάμεις καταστολής αλληλοδιαπλέκουν τα οικονομικά τους συμφέροντα με τις επιδιώξεις της επίσημης τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και επεμβαίνουν δολοφονικά παντού.
Ξανά και ξανά αποκαλύπτεται ότι το «εθνικό συμφέρον» το επικαλούνται για να νομιμοποιήσουν παρανομίες, ενώ «ο πατριωτικός ζήλος ήθελε απλώς να συγκαλύψει ιδιοτέλειες».
ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗΣ
Είδαμε τον τρόπο που το τουρκικό κατεστημένο επιχείρησε να καλύψει τα εκτελεστικά όργανα. Όμως το Σκάνδαλο αποκάλυψε εμπλοκή της κυβέρνησης και του κράτους, του συνόλου του κατασταλτικού μηχανισμού, που κατέληγε στο Βαθύ Κράτος.
Αρχικά, το Κόμμα της Ευημερίας του Erbakan προσπάθησε να συγκαλύψει τις ευθύνες της Ciller με την οποία είχε σχηματίσει κυβέρνηση, αποδεικνύοντας ότι το δέλεαρ της εξουσίας ήταν για τους ισλαμιστές πιο ισχυρό από την τήρηση των υποσχέσεων Κάθαρσης. Όμως και η κυβέρνηση του Γιλμάζ επικέντρωσε την έρευνα στο διάστημα από το 1993 και μετά, επιθυμώντας την πολιτική εξόντωση της Τσιλέρ και όχι τη σε βάθος αντιμετώπιση ταυ ζητήματος, γιατί ούτε το ήθελε, ούτε επιθυμούσε να συγκρουστεί με το Βαθύ Κράτος, δηλαδή τον Στρατό.
Η έκθεση του kutlu Savas, του επικεφαλής του Σώματος των Επιθεωρητών της Δημόσιας Διοίκησης, στον οποίο δόθηκε η εντολή διερεύνησης της υπόθεσης αντιμετώπισε το ζήτημα Ηθικά, ως πρόβλημα Διαφθοράς και όχι Πολιτικά, ως ζήτημα επιβολής εξουσίας απέναντι στον εσωτερικό εχθρό! Είναι ενδεικτικό ότι σε καμιά παράγραφο της έκθεσης του δεν θίγονται οι δομές εξουσίας! Ούτε φυσικά προτείνονται μέτρα, ενώ διώξεις δεν έγιναν, ούτε και διοικητικές ανακατατάξεις. Για την έκθεση ο στόχος είναι σωστός, η αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας», αλλά οι μέθοδοι συχνά ξεφεύγουν από τα όρια ενός κράτους δικαίου, λόγω προσωπικών ταπεινών επιδιώξεων.
Ταυτόχρονα, ο ανταγωνισμός μεταξύ των κατασταλτικών δυνάμεων που εμπλέκονταν με τη Μαφία, οδήγησε σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Δεκάδες μέλη των Μυστικών Υπηρεσιών δολοφονήθηκαν με ιδιαίτερα βάναυσο τρόπο σε αυτή την ακραία σύγκρουση μεταξύ ΜΙΤ και JITEM (Υπηρεσία Πληροφοριών Στρατοχωροφυλακής).
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΖΕΤΑΙ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΕΝΤΑΞΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ ΣΤΗΝ Ε.Ε. ;
Πολλές φορές το τουρκικό πολιτικό σύστημα χαρακτηρίζεται φασιστικό, αντιδημοκρατικό και η ενταξιακή πορεία προς την Ε.Ε παρουσιάζεται ως μια ευκαιρία «εκδημοκρατισμού». Από την άλλη μεριά, όσοι θεωρούν ότι την τελευταία περίοδο η Τουρκία βιώνει μια απόπειρα «εκμοντερνισμού και εξευρωπαϊσμού του πολιτικού της συστήματος» εντάσσοντας σιγά σιγά εξελιγμένες μορφές άσκησης του Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού, μάλλον δικαιώνονται.
Οι εξελίξεις των τελευταίων χρόνων οδήγησαν σε μια ισχυρή ισλαμική κυβέρνηση, εκφραστή των απαιτήσεων συνολικά του τουρκικού κεφαλαίου, όπου ο ανταγωνισμός εξουσίας μεταξύ των κεμαλικών-ισλαμικών δυνάμεων δεν μπορεί να κρύψει τη βαθιά τους συμφωνία σε στρατηγικούς στόχους: είσοδο στην Ε.Ε., προνομιακή σχέση με τις ΗΠΑ, αναβαθμισμένος ρόλος περιφερειακής ιμπεριαλιστικής δύναμης, καταστολή του εργατικού κινήματος, καμιά ουσιαστική αναγνώριση μειονοτικών δικαιωμάτων, που θεωρείται ότι θα έθετε σε κίνδυνο τον τουρκικό αστικό σχηματισμό, ο οποίος βασίζει τόσο πολλά στην επιβολή της τουρκικής του φυσιογνωμίας-ταυτότητας, καταπνίγοντας κάθε διαφορετική θρησκευτική και εθνική ταυτότητα.
Αξίζει να θυμόμαστε ότι την ίδια περίοδο που το τουρκικό κράτος διεξήγαγε με αυτές τις μεθόδους τον αντιτρομοκρατικό αγώνα εναντίον του ΡΚΚ, η «δημοκρατική» Βρετανία της Θάτσερ έστελνε τις μυστικές υπηρεσίες για να δολοφονήσουν στελέχη του IRA, η «σοσιαλιστική» ισπανική κυβέρνηση προχωρούσε σε εξωδικαστικές εκτελέσεις Βάσκων ακτιβιστών, αποκαλύπτοντας τη διαφορά μεταξύ δημοκρατικής Δύσης και Τουρκίας: ενώ στη Δύση η εγκατάλειψη των Αρχών Δικαίου για την εξυπηρέτηση των «εθνικών συμφερόντων» ήταν οριακές, στην Τουρκία ήταν ο κανόνας.
Βεβαίως, μετά την 11η Σεπτέμβρη και στο όνομα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, η κρατική αυθαιρεσία, οι δολοφονίες πολιτικών αντιπάλων, τα βασανιστήρια, οι απαγωγές και οι εξαφανίσεις υπόπτων, η εξαφάνιση των λαϊκών ελευθεριών και η τρομοκράτηση των εργατικών και εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων, όπως αυτή εκπορεύεται από την πολιτική Μπους-Ομπάμα, τους πατριωτικούς νόμους, την νομοθετική και κατασταλτική τρομοκρατία των εθνικών κρατών και τους ευρωτρομονόμους, γίνονται καθεστώς. Επί της ουσίας, η Δύση εγκολπώνεται την κατασταλτική πολιτική της Τουρκίας σε αυτό τον Ολοκληρωτικό Πόλεμο των δυνάμεων του πλούτου εναντίον των δυνάμεων της εργασίας, σε Παγκόσμιο επίπεδο.
Οι πρόσφατες καταγγελίες για τη δράση της Εταιρείας Δολοφόνων του Ισραήλ εναντίον στελέχους της Χαμάς, οι δολοφονίες Ιρανών επιστημόνων από τη CIA, το ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ Μαφίας και Σερβικού κατεστημένου που προσδοκά ευρωπαϊκή ένταξη, η δράση των δυνάμεων καταστολής του ΠΑΣΟΚ και του Χρυσοχοϊδη, που αφήνουν πίσω τους βαριά τραυματισμένους διαδηλωτές και νεκρούς, η κτηνωδία που αποδεικνύουν καθημερινά οι Ελληνικές-Τουρκικές και Ευρωπαϊκές δυνάμεις της FRONTEX, πνίγοντας στα νερά του Αιγαίου και κομματιάζοντας στα ναρκοπέδια του Έβρου μετανάστες, αποτελούν σαφείς αποδείξεις της αντιδραστικής μετάλλαξης του αστικού πολιτικού συστήματος.
Παράλληλα, δεν πρέπει να μας περνούν απαρατήρητες οι πολιτικές του αστικού κόσμου σε όλη την Ευρώπη σχετικά με την εθνική και ευρωπαϊκή ταυτότητα, που έχουν ένα αντιδραστικό, συντηρητικό περιεχόμενο. Με πρόσχημα τη διατήρηση της χριστιανικής τους φυσιογνωμίας προχωρούν ανοικτά σε κατασταλτικές πολιτικές, απαγόρευσης και περιθωριοποίησης του Διαφορετικού (εθνικά, θρησκευτικά, πολιτισμικά), καλλιεργώντας την Ισλαμοφοβία, ταυτίζοντας την τρομοκρατία (υπαρκτή ή μιντιακά και πολιτικά κατασκευασμένη) με τους μετανάστες και τους μουσουλμάνους! Στόχος, η νομιμοποίηση των ακραίων αστυνομικών και κατασταλτικών μέτρων που επιβάλλει η τρομολαγνεία, η διάσπαση των εργαζομένων, καθώς οι σύγχρονοι Αγιάννηδες των καπιταλιστικών μητροπόλεων είναι οι μελαμψοί και έγχρωμοι μετανάστες Ασίας και Αφρικής.
Από την άλλη μεριά, οι καταπιεσμένοι κουρδικοί πληθυσμοί ζουν πλέον στα μεγάλα τουρκικά αστικά κέντρα, βιαίως προλεταροποιημένοι, σε άθλιες παραγκουπόλεις, υφιστάμενοι και αυτοί τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής κρίσης, μαζί με το σύνολο της εργατικής τάξης της Τουρκίας. Η δυνατότητα κοινωνικών εξεγέρσεων στις περιφέρειες των μεγάλων πόλεων είναι παραπάνω από ορατός.
Η Εξέγερση του Δεκέμβρη στην Ελλάδα το 2008, προκάλεσε τα ενδιαφέρον και την αλληλεγγύη της νεολαίας στη γειτονική χώρα. Είναι σαφές ότι τα κοινά χαρακτηριστικά της αντεργατικής επίθεσης μπορούν να γκρεμίσουν τα τείχη που ορθώνει ο εθνικισμός και ο ρατσισμός εντός και εκτός συνόρων, φέρνοντας κοντά Τούρκους και Κούρδους εργαζόμενους, στην ίδια όμως γραμμή της ταξικής πάλης με τους Έλληνες-Κύπριους και μετανάστες συναδέλφους τους. Για να γίνει παντού «της Ελλάδας»!
Δεν είναι τυχαία η φιλοξενία των ΜΜΕ στην Ακροδεξιά, η επιχείρηση μετασχηματισμού της ακροδεξιάς ιδεολογίας σε επίσημη ιδεολογία, με τον Καρατζαφέρη να αποτελεί επίσημη φωνή του αστικού κατεστημένου σε αυτούς τους γύρους βάρβαρης αντεργατικής επίθεσης, αλλά και προξενήτρα «εθνικής ενότητας» για να αντιμετωπιστεί η κρίση, να απονομιμοποιηθούν και απαγορευτούν οι απεργίες, να μπουν «τείχη» μεταξύ Ελλήνων εργαζομένων και Μεταναστών, να αγοραστούν όπλα αξίας δις. ευρώ για να αντιμετωπιστεί η «τουρκική επιθετικότητα».
Η Διεθνής Συνάντηση Ελλήνων-Τούρκων-Κύπριων-Κούρδων αγωνιστών στις 20 Μαρτίου στην Αθήνα (κτίριο Γκίνη) αποτελεί την καλύτερη απάντηση στην αναζήτηση μιας Διεθνιστικής Εργατικής Αντίληψης για την ανάγκη κοινής πάλης όλων των εργαζομένων της περιοχής ενάντια στην αντεργατική λαίλαπα, τον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955 437
http://diktiospartakos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου