Τα Νέα
Oι άριες είναι πλέον επισήμως θύματα της κρίσης. Ειδικά στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, το πρόβλημα είναι σαφώς μεγαλύτερο αφού η «βιομηχανία» της όπερας βασίζεται σε ιδιωτικές χορηγίες. Οταν όμως οι μπίζνες δεν πάνε καλά, οι πλούσιοι δεν πετούν τα λεφτά τους σε θεάματα.
Ακόμη κι αν πρόκειται για την ύψιστη μορφή. Το ίδιο και οι φτωχοί, αφού τα εισιτήρια κοστίζουν ακριβά.
Σε Βαλτιμόρη και Κονέκτικατ έχουν ήδη βάλει λουκέτο. Στο Λος Αντζελες και την Ουάσιγκτον, όπου γενικός διευθυντής είναι ο τενόρος Πλάθιντο Ντομίνγκο, έχουν αρχίσει οι περικοπές προσωπικού και παραγωγών. Στην Πόλη των Αγγέλων μάλιστα παρακαλούν την Πολιτεία για την παροχή δανείου 14 εκατ. δολαρίων για να ξελασπώσουν. Στη Νέα Υόρκη ο νέος διευθυντής Ζεράρ Μορτιέ αποχώρησε, γιατί το μπάτζετ ήταν 34 εκατ. δολάρια αντί για 70 που ζήτησε.
Ανάλογη εικόνα και στην Ευρώπη. Παρά το γεγονός ότι στηρίζονται σε κρατική χρηματοδότηση. Στην Ιταλία πολλές σκηνές χρεοκόπησαν και έκλεισαν. Αναμενόμενο όταν χρειάζεται κανείς 2 εκατ. ευρώ για να ανεβάσει ένα έργο στη Σκάλα του Μιλάνου... Στο Βερολίνο και στις τρεις όπερες οι περικοπές είναι προ των πυλών. Μόνο το Κόβεντ Γκάρντεν αντιστέκεται. Οι χορηγίες από ιδιώτες αυξήθηκαν κατά 10% το 2009. Από τις επιχειρήσεις 7%. Λαμβάνουν και κρατική επιχορήγηση. Εκεί βρίσκεται μάλλον το μυστικό της βρετανικής επιτυχίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου