ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΜΕ SMS ΚΑΙ EMAIL

news.kathimerini.gr

Η ιδέα για λευκή απεργία των ιπτάμενων της Πολεμικής Αεροπορίας άρχισε να διακινείται μεταξύ τους αμέσως μετά την ψήφιση του φορολογικού νομοσχεδίου από τη Βουλή και τη διαπίστωση ότι δεν υπήρχαν εξαιρέσεις στην ένταξη των πάσης φύσεως εισοδημάτων σε ενιαία φορολόγηση. Ο «σπόρος» προϋπήρχε: η ανάλογη, μικρότερης έκτασης κινητοποίηση που είχε γίνει το 2005. Το περασμένο Σαββατοκύριακο, από στόμα σε στόμα, από τηλέφωνο σε τηλέφωνο και από υπολογιστή σε υπολογιστή, με SMS και e-mail, διαδόθηκε σε όλους του ιπτάμενους η πρόταση για λευκή απεργία την περασμένη Δευτέρα, η οποία, τελικά έγινε.

Οσοι είχαν εκείνη την ημέρα υπηρεσία και ήταν προγραμματισμένοι να συμμετέχουν σε εκπαιδευτικές πτήσεις, άρχισαν, ο ένας μετά τον άλλο, να δηλώνουν στους ανωτέρους τους αξιωματικούς αδυναμία να πετάξουν, λόγω ψυχολογικής πίεσης. Συνολικά 400 εκπαιδευτικές πτήσεις ακυρώθηκαν, καθώς 700 πιλότοι δήλωσαν κυριευμένοι από το αιφνιδίως εμφανισθέν σύνδρομο της ψυχολογικής αδυναμίας.

Η κινητοποίηση είχε όλα τα στοιχεία μιας οργανωμένης απεργίας: υπήρχαν εφεδρείες για την εξυπηρέτηση περιστατικών εθνικής ασφάλειας, για παράδειγμα, εκτελέστηκε κανονικά πτήση αναχαίτισης σχηματισμού τουρκικών αεροσκαφών που παραβίασαν το FIR Αθηνών, ενώ κανονικά έγιναν και οι πτήσεις για επείγοντα περιστατικά, όπως αεροδιακομιδές.

Κανονικά, επίσης, έγιναν στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Καλαμάτας οι εκπαιδευτικές πτήσεις των φοιτητών της Σχολής Ικάρων, καθώς ενδεχόμενη ακύρωσή τους θα είχε επιπτώσεις στο συνολικό πρόγραμμα σπουδών.

Ο συνδικαλισμός στις Ενοπλες Δυνάμεις είναι έννοια αδιανόητη. Οι ίδιοι οι ιπτάμενοι στις αναφορές τους σχετικά με τη λευκή απεργία στην οποία προχώρησαν στις αρχές της εβδομάδας, σπεύδουν να τονίσουν ότι δεν έγινε με πολιτικό υπόβαθρο, αλλά ξεκάθαρα ως διαμαρτυρία για την κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης του πτητικού επιδόματος. Αναφέρουν, μάλιστα, για να επιβεβαιώσουν ότι το κίνητρό τους ήταν αυτό και μόνο, ότι οι δύο προηγούμενες κινητοποιήσεις στις οποίες προχώρησαν ήταν σε διαφορετικές κυβερνήσεις, η πρώτη το 1998 και η δεύτερη το 2005. Το 1998, οι ιπτάμενοι, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για το ύψος του πτητικού επιδόματος, που επί σειρά ετών δεν είχε αυξηθεί, δεν προσέρχονταν στα ταμεία για να το εισπράξουν. Αυτό δημιούργησε προβλήματα, καθώς δεν μπορούσε να κλείσει ο ισολογισμός των μονάδων στις οποίες υπηρετούσαν. Το 2005, ως αντίδραση και τότε σε μεταβολή στο φορολογικό καθεστώς του επιδόματος, είχε για πρώτη φορά πραγματοποιηθεί λευκή απεργία. Και πάλι σύνδρομο ψυχολογικής αδυναμίας έπληξε τους πιλότους, σε μικρότερο όμως εύρος. Αφορούσε μόνο το πρώτο κύμα πτήσεων της ημέρας που επελέγη για την κινητοποίηση και ουσιαστικά είχαν ακυρωθεί οι εκπαιδεύσεις που περιλαμβάνονταν σε αυτό.

Η είδηση της λευκής απεργίας την περασμένη Δευτέρα βρήκε τον υπουργό Εθνικής Αμυνας κ. Ευάγγελο Βενιζέλο στο Λουξεμβούργο, όπου είχε μεταβεί για την κοινή σύνοδο υπουργών Εξωτερικών και Αμυνας της Ε.Ε. Αυτόπτες μάρτυρες περιγράφουν την αντίδρασή του ως «εκρηκτική». Αυτό αποτυπώνεται και στο περιεχόμενο της δήλωσής του για το θέμα, στην οποία, μεταξύ άλλων, έκανε λόγο για «μεθοδεύσεις που δεν τιμούν το σώμα των αξιωματικών της Πολεμικής Αεροπορίας» και για «ατυχές και στιγμιαίο σφάλμα». Οι ιπτάμενοι επιμένουν ότι δεν υπήρξε πολιτική σκοπιμότητα στην κινητοποίηση και ότι το ζητούμενο ήταν να περάσει ένα μήνυμα προς τους πολίτες για τις αγωνίες και τις δυσκολίες τους.

Ο κ. Βενιζέλος στη δήλωσή του, αλλά και από το βήμα της Βουλής, άφησε αιχμές για υποκινούμενη με σκοπιμότητα ενέργεια, καθώς αναφέρθηκε σε λίγους, οι οποίοι παρέσυραν τους πολλούς, ενώ επισήμανε ότι «στις Ενοπλες Δυνάμεις δεν νοείται ούτε συνδικαλισμός, ούτε απεργία, ούτε στάση εργασίας, ούτε λευκή απεργία». Στη Βουλή, μόλις προχθές, ανέφερε εκ νέου τη διαβεβαίωση όλων των πτερύγων της Βουλής ότι το εισόδημα των ιπταμένων θα αποκατασταθεί. Πρόσθεσε, δε, ότι θεωρεί τη σπουδή που επιδείχθηκε για την κινητοποίηση, ακατανόητη, καθώς για το τρέχον έτος το εισόδημα των ιπταμένων από το πτητικό επίδομα δεν θίγεται και ότι, ουσιαστικά, υπάρχει περιθώριο ενός έτους, προκειμένου να μορφοποιηθεί νομοθετικά η απόφαση για αποκατάσταση της εισοδηματικής απώλειας.