Εργα και ημέρες του διαβόητου σερβοβόσνιου στρατηγού ο οποίος συνελήφθη την περασμένη Πέμπτη
Ο 69χρονος κακογερασμένος, σκυφτός και ελαφρά παράλυτος από τη μια πλευρά- ίσως αποτέλεσμα εγκεφαλικού επεισοδίου- άνδρας, που πέρασε το απόγευμα της Πέμπτης υποβασταζόμενος την πύλη του Ειδικού Δικαστηρίου του Βελιγραδίου, δεν θύμιζε σε τίποτε τον Ράτκο Μλάντιτς, τον αποκαλούμενο «χασάπη της Βοσνίας», τον πλέον καταζητούμενο εγκληματία πολέμου της Ευρώπης. Ο αγέρωχος σερβοβόσνιος στρατηγός που έλεγε ειρωνικά και με έπαρση σε μουσουλμάνους αμάχους της μαρτυρικής Σρεμπρένιτσα «ο Αλλάχ δεν μπορεί να σε σώσει, ο Μλάντιτς μπορεί» κατάντησε η σκιά του εαυτού του.
Ακόμη και οι συγγενείς των θυμάτων του, οι χήρες και τα ορφανά της Κροατίας και της Βοσνίας, θα δυσκολεύονταν να αναγνωρίσουν τον μπαρουτοκαπνισμένο υποστράτηγο του γιουγκοσλαβικού στρατού, που στο όνομα της σερβικής πατρίδας αιματοκύλισε για τέσσερα ολόκληρα χρόνια τους μέχρι πρότινος συμπατριώτες του. Και όμως: αυτός ο γεροντάκος πριν από 16 χρόνια έσπερνε τον τρόμο, όταν, ακολουθούμενος από τους πιστούς του στρατιώτες και τις κάμερες της σερβικής τηλεόρασης, έμπαινε Ιούλιο μήνα νικητής και τροπαιούχος στην άμοιρη Σρεμπρένιτσα...
Η σφαγή της Σρεμπρένιτσα έχει χαρακτηριστεί το χειρότερο έγκλημα πολέμου επί ευρωπαϊκού εδάφους μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σκαρφαλωμένη σε έναν λόφο, κοντά στα παλιά σύνορα Βοσνίας και Κροατίας, στην όμορφη παραποτάμια κοινότητα ζούσαν υπό την προστασία μερικών εκατοντάδων κυανόκρανων του ΟΗΕ περίπου 40.000
μουσουλμάνοι- ανάμεσά τους πολλοί πρόσφυγες από άλλες εμπόλεμες περιοχές.
Οταν ο Μλάντιτς, έπειτα από σύντομο βομβαρδισμό, «πάτησε» την πόλη στις 13 Ιουλίου 1995, κανείς δεν περίμενε τον λουτρό αίματος που θα ακολουθούσε.
Ενώ χαριεντιζόταν μπροστά στους εικονολήπτες με τους ολλανδούς αξιωματικούς των κυανοκράνων και μοίραζε σοκολάτες στα παιδιά, μαζί με τις «τακτικές» σερβοβοσνιακές δυνάμεις εισέβαλαν στην πόλη εκατοντάδες μέλη παραστρατιωτικών οργανώσεων, όπως οι διαβόητοι «Σκορπιοί». Μάταια προσπάθησαν οι άνδρες κάτοικοι της Σρεμπρένιτσα να ξεφύγουν πεζή προς την Κροατία.
Δέκα ημέρες κράτησε το μακελειό. Οι στρατιώτες και οι παραστρατιωτικοί του Μλάντιτς εξαπέλυσαν ανθρωποκυνηγητό: όποιους έπιαναν, τους έστηναν σε πρόχειρες γραμμές και τους εκτελούσαν, συνήθως με μια ριπή αυτομάτου στην πλάτη, προτού τους θάψουν σε ρηχούς ομαδικούς τάφους.
Ο φρικτός απολογισμός κυμαίνεται μεταξύ 7.000 και 8.500 ανθρώπων- κυρίως ανδρών από 12 ως και 75 χρόνων. Ο Μλάντιτς ποτέ δεν παραδέχτηκε πως έδωσε την εντολή για τον λουτρό αίματος: αλλά το γεγονός ότι δεν τιμώρησε ούτε έναν από τους στρατιώτες του, αποτελεί για πολλούς την καλύτερη απόδειξη της ενοχής του.
Ακόμη όμως και αν η θηριωδία της Σρεμπρένιτσα δεν είχε γίνει ποτέ, μήπως δεν θα αρκούσε η πολιορκία επί 43 ολόκληρους μήνες του Σαράγεβο, που συνοδεύτηκε από ανηλεή βομβαρδισμό από βαρέα πυροβόλα και ρουκέτες «Κατιούσα», για να του χαρίσει το παρανόμι του «Χασάπη της Βοσνίας»; Πάνω από 10.000 άμαχοι έχασαν τη ζωή τους στην πόλη-στολίδι, που λίγα χρόνια πριν είχε φιλοξενήσει τους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες- άλλοι από την πείνα, άλλοι από τις «τυφλές» οβίδες σε πλατείες και λαϊκές αγορές, και άλλοι από τις σφαίρες κατά μήκος της περιώνυμης «λεωφόρου των ελεύθερων σκοπευτών». Τουλάχιστον δύο εκατομμύρια μουσουλμάνοι και Κροάτες εγκατέλειψαν τα σπίτια τους για να γλιτώσουν.
Η αγριότητα του Μλάντιτς τελικά γύρισε μπούμερανγκ. Στο τέλος του πολέμου οι Σέρβοι, όχι οι Κροάτες ή οι μουσουλμάνοι, ήταν αυτοί που έφυγαν από τα πατρογονικά τους χώματα- μια εικόνα που επαναλήφθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα στο λίκνο του σερβικού έθνους, το Κοσσυφοπέδιο. Με μια διαφορά: στο Κοσσυφοπέδιο η προσπάθεια «εθνοκάθαρσης», την οποία επικαλέστηκαν οι αλβανόφωνοι και οι ξένοι προστάτες τους, δεν έγινε οργανωμένα ποτέ.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ «ΣΑΦΑΡΙ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ»
Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς
ΤΟ «ΜΕΓΑΛΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ» ΤΟΥ ΣΕΡΒΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ
Ο ηγέτης της Σερβίας και συμπρωταγωνιστής των εμφυλίων με Σλοβενία και Κροατία και των «εθνοκαθάρσεων» σε Βοσνία και Κοσσυφοπέδιο συνελήφθη μετά την ανατροπή του και παραδόθηκε στη Χάγη.
Πέθανε στο κελί του από μια (κατά ορισμένους «ύποπτη») καρδιακή προσβολή το 2006 προτού ολοκληρωθεί η δίκη.
Ράντοβαν Κάρατζιτς
Ο ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ «ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»
Ο ηγέτης των Σερβοβοσνίων και φανατικός εθνικιστής κρυβόταν για χρόνια στο Βελιγράδι, παριστάνοντας τον ομοιοπαθητικό θεραπευτή. Η μακριά άσπρη γενειάδα και η αλογοουρά δεν τον έσωσαν από τη σύλληψη, το 2008. Η δίκη του για- μεταξύ άλλων- 11 κατηγορίες γενοκτονίας συνεχίζεται.
Ράτκο Μλάντιτς
Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΑΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ (ΑΜΑΧΩΝ)...
Αν και «μάχιμος» στρατιωτικός, που φέρεται να είχε δώσει «όρκο θανάτου» με τους σωματοφύλακές του, διατάζοντας να τον σκοτώσουν προτού συλληφθεί, ο Μλάντιτς παραδόθηκε τελικά χωρίς να προβάλει αντίσταση. Η υγεία του είναι τόσο κακή ώστε ίσως καθυστερήσει την έκδοσή του στη Χάγη
Ακόμη και οι συγγενείς των θυμάτων του, οι χήρες και τα ορφανά της Κροατίας και της Βοσνίας, θα δυσκολεύονταν να αναγνωρίσουν τον μπαρουτοκαπνισμένο υποστράτηγο του γιουγκοσλαβικού στρατού, που στο όνομα της σερβικής πατρίδας αιματοκύλισε για τέσσερα ολόκληρα χρόνια τους μέχρι πρότινος συμπατριώτες του. Και όμως: αυτός ο γεροντάκος πριν από 16 χρόνια έσπερνε τον τρόμο, όταν, ακολουθούμενος από τους πιστούς του στρατιώτες και τις κάμερες της σερβικής τηλεόρασης, έμπαινε Ιούλιο μήνα νικητής και τροπαιούχος στην άμοιρη Σρεμπρένιτσα...
Η σφαγή της Σρεμπρένιτσα έχει χαρακτηριστεί το χειρότερο έγκλημα πολέμου επί ευρωπαϊκού εδάφους μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σκαρφαλωμένη σε έναν λόφο, κοντά στα παλιά σύνορα Βοσνίας και Κροατίας, στην όμορφη παραποτάμια κοινότητα ζούσαν υπό την προστασία μερικών εκατοντάδων κυανόκρανων του ΟΗΕ περίπου 40.000
μουσουλμάνοι- ανάμεσά τους πολλοί πρόσφυγες από άλλες εμπόλεμες περιοχές.
Οταν ο Μλάντιτς, έπειτα από σύντομο βομβαρδισμό, «πάτησε» την πόλη στις 13 Ιουλίου 1995, κανείς δεν περίμενε τον λουτρό αίματος που θα ακολουθούσε.
Ενώ χαριεντιζόταν μπροστά στους εικονολήπτες με τους ολλανδούς αξιωματικούς των κυανοκράνων και μοίραζε σοκολάτες στα παιδιά, μαζί με τις «τακτικές» σερβοβοσνιακές δυνάμεις εισέβαλαν στην πόλη εκατοντάδες μέλη παραστρατιωτικών οργανώσεων, όπως οι διαβόητοι «Σκορπιοί». Μάταια προσπάθησαν οι άνδρες κάτοικοι της Σρεμπρένιτσα να ξεφύγουν πεζή προς την Κροατία.
Δέκα ημέρες κράτησε το μακελειό. Οι στρατιώτες και οι παραστρατιωτικοί του Μλάντιτς εξαπέλυσαν ανθρωποκυνηγητό: όποιους έπιαναν, τους έστηναν σε πρόχειρες γραμμές και τους εκτελούσαν, συνήθως με μια ριπή αυτομάτου στην πλάτη, προτού τους θάψουν σε ρηχούς ομαδικούς τάφους.
Ο φρικτός απολογισμός κυμαίνεται μεταξύ 7.000 και 8.500 ανθρώπων- κυρίως ανδρών από 12 ως και 75 χρόνων. Ο Μλάντιτς ποτέ δεν παραδέχτηκε πως έδωσε την εντολή για τον λουτρό αίματος: αλλά το γεγονός ότι δεν τιμώρησε ούτε έναν από τους στρατιώτες του, αποτελεί για πολλούς την καλύτερη απόδειξη της ενοχής του.
Ακόμη όμως και αν η θηριωδία της Σρεμπρένιτσα δεν είχε γίνει ποτέ, μήπως δεν θα αρκούσε η πολιορκία επί 43 ολόκληρους μήνες του Σαράγεβο, που συνοδεύτηκε από ανηλεή βομβαρδισμό από βαρέα πυροβόλα και ρουκέτες «Κατιούσα», για να του χαρίσει το παρανόμι του «Χασάπη της Βοσνίας»; Πάνω από 10.000 άμαχοι έχασαν τη ζωή τους στην πόλη-στολίδι, που λίγα χρόνια πριν είχε φιλοξενήσει τους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες- άλλοι από την πείνα, άλλοι από τις «τυφλές» οβίδες σε πλατείες και λαϊκές αγορές, και άλλοι από τις σφαίρες κατά μήκος της περιώνυμης «λεωφόρου των ελεύθερων σκοπευτών». Τουλάχιστον δύο εκατομμύρια μουσουλμάνοι και Κροάτες εγκατέλειψαν τα σπίτια τους για να γλιτώσουν.
Η αγριότητα του Μλάντιτς τελικά γύρισε μπούμερανγκ. Στο τέλος του πολέμου οι Σέρβοι, όχι οι Κροάτες ή οι μουσουλμάνοι, ήταν αυτοί που έφυγαν από τα πατρογονικά τους χώματα- μια εικόνα που επαναλήφθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα στο λίκνο του σερβικού έθνους, το Κοσσυφοπέδιο. Με μια διαφορά: στο Κοσσυφοπέδιο η προσπάθεια «εθνοκάθαρσης», την οποία επικαλέστηκαν οι αλβανόφωνοι και οι ξένοι προστάτες τους, δεν έγινε οργανωμένα ποτέ.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ «ΣΑΦΑΡΙ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ»
Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς
ΤΟ «ΜΕΓΑΛΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ» ΤΟΥ ΣΕΡΒΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ
Ο ηγέτης της Σερβίας και συμπρωταγωνιστής των εμφυλίων με Σλοβενία και Κροατία και των «εθνοκαθάρσεων» σε Βοσνία και Κοσσυφοπέδιο συνελήφθη μετά την ανατροπή του και παραδόθηκε στη Χάγη.
Πέθανε στο κελί του από μια (κατά ορισμένους «ύποπτη») καρδιακή προσβολή το 2006 προτού ολοκληρωθεί η δίκη.
Ο ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ «ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»
Ο ηγέτης των Σερβοβοσνίων και φανατικός εθνικιστής κρυβόταν για χρόνια στο Βελιγράδι, παριστάνοντας τον ομοιοπαθητικό θεραπευτή. Η μακριά άσπρη γενειάδα και η αλογοουρά δεν τον έσωσαν από τη σύλληψη, το 2008. Η δίκη του για- μεταξύ άλλων- 11 κατηγορίες γενοκτονίας συνεχίζεται.
Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΑΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ (ΑΜΑΧΩΝ)...
Αν και «μάχιμος» στρατιωτικός, που φέρεται να είχε δώσει «όρκο θανάτου» με τους σωματοφύλακές του, διατάζοντας να τον σκοτώσουν προτού συλληφθεί, ο Μλάντιτς παραδόθηκε τελικά χωρίς να προβάλει αντίσταση. Η υγεία του είναι τόσο κακή ώστε ίσως καθυστερήσει την έκδοσή του στη Χάγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου