http://www.enet.gr
Εκτός από τους -μέχρι τώρα- επίσημα καταμετρημένους 32 νεκρούς διαδηλωτές, το μεγάλο θύμα του νέου γύρου της αιγυπτιακής λαϊκής εξέγερσης φαίνεται να είναι η ίδια η στρατιωτική χούντα του Ανώτατου Συμβουλίου Ενόπλων Δυνάμεων, που αποδείχθηκε «ακριβές αντίγραφο» του προηγούμενου, επίσης φιλοαμερικανικού, δικτατορικού καθεστώτος και ανίκανη να διαχειριστεί την υπόθεση του εκδημοκρατισμού της χώρας. Οι ηγέτες της χούντας, με επικεφαλής τον στρατάρχη Μοχάμεντ Χουσεΐν Ταντάουι, εξακολουθούν να απολαμβάνουν της δυτικής υποστήριξης, γεγονός που απομυθοποιεί την εξωτερική επεμβατικότητα στην εσωτερική πολιτική της Αιγύπτου και οδηγεί στην παραπέρα ριζοσπαστικοποίηση του εξεγερμένου λαού.
Απόδειξη αυτής της ριζοσπαστικοποίησης υπήρξε και η εκδίωξη με βίαιο τρόπο των στελεχών των Αδελφών Μουσουλμάνων από την πλατεία Ταχρίρ, όταν πήγαν εκεί μυστικά ως «παρατηρητές» των εξελίξεων έχοντας ταχθεί επίσημα κατά των διαδηλώσεων. Το ισλαμικό κόμμα των Αδελφών Μουσουλμάνων, που φιλοξενεί στους κόλπους του το φανατικό στοιχείο του πολιτικού Ισλάμ, προβάλλει ως ο αδιαφιλονίκητος νικητής των εκλογών -όποτε τελικά διεξαχθούν- προοπτική που το υποχρεώνει σε εφήμερες στρατηγικές συμμαχίες με τη στρατιωτική χούντα. Μια σημαντικότερη απόδειξη της ριζοσπαστικοποίησης του λαού, υπήρξε όμως η άμεση απόρριψη από τους διαδηλωτές της πρότασης του Ταντάουι για διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το ρόλο των στρατιωτικών στη δημοκρατική διακυβέρνηση της χώρας. Ωριμος πλέον ο αιγυπτιακός λαός, γύρισε την πλάτη στο δημοψήφισμα, αντιλαμβανόμενος ότι αυτό θα αποτελούσε το μέσο για τη νομιμοποίηση της χούντας, δεδομένου ότι υπάρχει πάντα μια «σιωπηλή πλειοψηφία» πρόθυμη να της την παραχωρήσει, επειδή ταυτίζει τα οικονομικά της συμφέροντα με την έννομη τάξη των τανκς. Με το ίδιο πείσμα, οι διαδηλωτές του νέου γύρου της Ταχρίρ απέρριψαν και την πρόταση του στρατάρχη Ταντάουι για σχηματισμό μεταβατικής κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, σαρκάζοντάς την ως «χουντική μασκαράτα».
Ανάλογα αποφασιστικοί αποδεικνύονται οι διαδηλωτές και στο πεδίο της φυσικής αντιπαράθεσης με τις αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις καταστολής. Η ίδια η αστυνομία -όπως μεταδίδει το ειδησεογραφικό δίκτυο «Al Jazeera»- επιδεικνύει αυτοσυγκράτηση στην αντιπαράθεσή της με τους διαδηλωτές, όχι λόγω ανθρωπιστικής ευαισθησίας αλλά από το φόβο της αρπαγής του οπλισμού των ένστολων. Στην Αλεξάνδρεια συγκεκριμένα, οι αρχές δεν έκρυψαν τους φόβους τους ότι τα αστυνομικά τμήματα απειλούνται με λεηλασίες και απαλλοτρίωση του οπλισμού «έτσι ώστε οι διαδηλωτές να είναι οπλισμένοι απέναντι στη χούντα».
Στο μεταξύ ο «ξένος παράγοντας» παρεμβαίνει διακριτικά -συχνά επαναλαμβάνοντας την κινδυνολογία που εκτόξευε το καθεστώς Μουμπάρακ- ώστε να κατασταλεί το πνεύμα της εξέγερσης. Στην προσπάθεια αυτή, και την επιθυμία τους να εγκαταστήσουν ένα φιλοδυτικό καθεστώς στην Αίγυπτο, τόσο οι ΗΠΑ όσο και ο ευρωπαϊκός τύπος προωθούν το πολιτικό προφίλ του πρώην επικεφαλής της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας του ΟΗΕ και νυν υποψήφιου των προεδρικών εκλογών Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι, και την ιδέα μιας κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας με τη δυνατότητα της χούντας να διορίσει τον μεταβατικό πρόεδρο. Σχέδια που -σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις- καταστρώνονται επειδή υπάρχει βάσιμος φόβος ότι η χούντα θα καταρρεύσει.
Ενας φόβος που οδηγεί και στη σκέψη της αναβολής των βουλευτικών εκλογών της 28ης Νοεμβρίου, που μάλιστα διαφημίζονταν ως οι πρώτες ελεύθερες εκλογές της Αιγύπτου εδώ και πολλές δεκαετίες. Η νέα εξέγερση δεν έδειξε να το πιστεύει. Και ζητά κάτι καλύτερο -πρώτα να επιστρέψει ο στρατός στα στρατόπεδα.
*Οι κραδασμοί από το ξέσπασμα της νέας αιγυπτιακής εξέγερσης κλονίζουν και τη δυτική διπλωματία, που δεν μπορεί πλέον να φιλολογεί ανέξοδα περί «αραβικής άνοιξης» -παράδειγμα η Ουάσιγκτον, που χρηματοδοτεί ετήσια με 1,3 δισεκατομμύρια δολάρια τον αιγυπτιακό στρατό, στηρίζοντας και το Ανώτατο Συμβούλιο Ενόπλων Δυνάμεων για το πρόγραμμα εκδημοκρατισμού που διεκπεραιώνει (!) μετά τον Μουμπάρακ, και τώρα δύσκολα μπορεί να κρύψει τη στήριξή της στο λαομίσητο καθεστώς. Τόσο οι ΗΠΑ όσο και οι ευρωπαίοι σύμμαχοί τους προσπαθούν απεγνωσμένα τις μέρες αυτές να αφοπλίσουν -κυριολεκτικά και μεταφορικά- τους διαδηλωτές και να καταστείλουν το επαναστατικό πνεύμα της νέας, εξελισσόμενης, αραβικής άνοιξης.
Ο επαναστατικός άνεμος σαρώνει και πάλι την αιγυπτιακή επικράτεια, καθώς εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές στις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας, παρά την αιματηρή καταστολή των κινητοποιήσεών τους επιμένουν να απαιτούν την ανατροπή της στρατιωτικής χούντας που αντικατέστησε τον Χόσνι Μουμπάρακ τον περασμένο Φεβρουάριο.
Εκτός από τους -μέχρι τώρα- επίσημα καταμετρημένους 32 νεκρούς διαδηλωτές, το μεγάλο θύμα του νέου γύρου της αιγυπτιακής λαϊκής εξέγερσης φαίνεται να είναι η ίδια η στρατιωτική χούντα του Ανώτατου Συμβουλίου Ενόπλων Δυνάμεων, που αποδείχθηκε «ακριβές αντίγραφο» του προηγούμενου, επίσης φιλοαμερικανικού, δικτατορικού καθεστώτος και ανίκανη να διαχειριστεί την υπόθεση του εκδημοκρατισμού της χώρας. Οι ηγέτες της χούντας, με επικεφαλής τον στρατάρχη Μοχάμεντ Χουσεΐν Ταντάουι, εξακολουθούν να απολαμβάνουν της δυτικής υποστήριξης, γεγονός που απομυθοποιεί την εξωτερική επεμβατικότητα στην εσωτερική πολιτική της Αιγύπτου και οδηγεί στην παραπέρα ριζοσπαστικοποίηση του εξεγερμένου λαού.
Απόδειξη αυτής της ριζοσπαστικοποίησης υπήρξε και η εκδίωξη με βίαιο τρόπο των στελεχών των Αδελφών Μουσουλμάνων από την πλατεία Ταχρίρ, όταν πήγαν εκεί μυστικά ως «παρατηρητές» των εξελίξεων έχοντας ταχθεί επίσημα κατά των διαδηλώσεων. Το ισλαμικό κόμμα των Αδελφών Μουσουλμάνων, που φιλοξενεί στους κόλπους του το φανατικό στοιχείο του πολιτικού Ισλάμ, προβάλλει ως ο αδιαφιλονίκητος νικητής των εκλογών -όποτε τελικά διεξαχθούν- προοπτική που το υποχρεώνει σε εφήμερες στρατηγικές συμμαχίες με τη στρατιωτική χούντα. Μια σημαντικότερη απόδειξη της ριζοσπαστικοποίησης του λαού, υπήρξε όμως η άμεση απόρριψη από τους διαδηλωτές της πρότασης του Ταντάουι για διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το ρόλο των στρατιωτικών στη δημοκρατική διακυβέρνηση της χώρας. Ωριμος πλέον ο αιγυπτιακός λαός, γύρισε την πλάτη στο δημοψήφισμα, αντιλαμβανόμενος ότι αυτό θα αποτελούσε το μέσο για τη νομιμοποίηση της χούντας, δεδομένου ότι υπάρχει πάντα μια «σιωπηλή πλειοψηφία» πρόθυμη να της την παραχωρήσει, επειδή ταυτίζει τα οικονομικά της συμφέροντα με την έννομη τάξη των τανκς. Με το ίδιο πείσμα, οι διαδηλωτές του νέου γύρου της Ταχρίρ απέρριψαν και την πρόταση του στρατάρχη Ταντάουι για σχηματισμό μεταβατικής κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, σαρκάζοντάς την ως «χουντική μασκαράτα».
Ανάλογα αποφασιστικοί αποδεικνύονται οι διαδηλωτές και στο πεδίο της φυσικής αντιπαράθεσης με τις αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις καταστολής. Η ίδια η αστυνομία -όπως μεταδίδει το ειδησεογραφικό δίκτυο «Al Jazeera»- επιδεικνύει αυτοσυγκράτηση στην αντιπαράθεσή της με τους διαδηλωτές, όχι λόγω ανθρωπιστικής ευαισθησίας αλλά από το φόβο της αρπαγής του οπλισμού των ένστολων. Στην Αλεξάνδρεια συγκεκριμένα, οι αρχές δεν έκρυψαν τους φόβους τους ότι τα αστυνομικά τμήματα απειλούνται με λεηλασίες και απαλλοτρίωση του οπλισμού «έτσι ώστε οι διαδηλωτές να είναι οπλισμένοι απέναντι στη χούντα».
Στο μεταξύ ο «ξένος παράγοντας» παρεμβαίνει διακριτικά -συχνά επαναλαμβάνοντας την κινδυνολογία που εκτόξευε το καθεστώς Μουμπάρακ- ώστε να κατασταλεί το πνεύμα της εξέγερσης. Στην προσπάθεια αυτή, και την επιθυμία τους να εγκαταστήσουν ένα φιλοδυτικό καθεστώς στην Αίγυπτο, τόσο οι ΗΠΑ όσο και ο ευρωπαϊκός τύπος προωθούν το πολιτικό προφίλ του πρώην επικεφαλής της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας του ΟΗΕ και νυν υποψήφιου των προεδρικών εκλογών Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι, και την ιδέα μιας κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας με τη δυνατότητα της χούντας να διορίσει τον μεταβατικό πρόεδρο. Σχέδια που -σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις- καταστρώνονται επειδή υπάρχει βάσιμος φόβος ότι η χούντα θα καταρρεύσει.
Ενας φόβος που οδηγεί και στη σκέψη της αναβολής των βουλευτικών εκλογών της 28ης Νοεμβρίου, που μάλιστα διαφημίζονταν ως οι πρώτες ελεύθερες εκλογές της Αιγύπτου εδώ και πολλές δεκαετίες. Η νέα εξέγερση δεν έδειξε να το πιστεύει. Και ζητά κάτι καλύτερο -πρώτα να επιστρέψει ο στρατός στα στρατόπεδα.
*Οι κραδασμοί από το ξέσπασμα της νέας αιγυπτιακής εξέγερσης κλονίζουν και τη δυτική διπλωματία, που δεν μπορεί πλέον να φιλολογεί ανέξοδα περί «αραβικής άνοιξης» -παράδειγμα η Ουάσιγκτον, που χρηματοδοτεί ετήσια με 1,3 δισεκατομμύρια δολάρια τον αιγυπτιακό στρατό, στηρίζοντας και το Ανώτατο Συμβούλιο Ενόπλων Δυνάμεων για το πρόγραμμα εκδημοκρατισμού που διεκπεραιώνει (!) μετά τον Μουμπάρακ, και τώρα δύσκολα μπορεί να κρύψει τη στήριξή της στο λαομίσητο καθεστώς. Τόσο οι ΗΠΑ όσο και οι ευρωπαίοι σύμμαχοί τους προσπαθούν απεγνωσμένα τις μέρες αυτές να αφοπλίσουν -κυριολεκτικά και μεταφορικά- τους διαδηλωτές και να καταστείλουν το επαναστατικό πνεύμα της νέας, εξελισσόμενης, αραβικής άνοιξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου