Ρόμπερτ Φισκ: Ο Ασαντ δεν είναι μόνος και δεν θα ανατραπεί σύντομα Τον στηρίζει μία άτυπη «σιιτική διεθνής» λέει ο βρετανός δημοσιογράφος

http://www.tovima.gr

«Δεν έχει έρθει ακόμη η στιγμή που ο Μπασάρ αλ Ασαντ θα αποχωρήσει από την εξουσία στη Συρία» τονίζει ο Ρόμπερτ Φισκ, σε άρθρο του στη βρετανική εφημερίδα «The Independent». Ο κορυφαίος βρετανός ανταποκριτής στη Μέση Ανατολή, με έδρα τη Βηρυτό, εκτιμά ότι ο δικτάτορας της Συρίας περιστοιχίζεται από πολλούς πιστούς συμμάχους και ότι το να βλέπει κανείς το καθεστώς του με την ματιά και από την απόσταση της Ουάσιγκτον διαστρεβλώνει την πραγματικότητα.

«Ο Ασαντ δεν θα φύγει σύντομα. Ισως μείνει στη θέση του για πολύ καιρό ακόμη»,σημειώνει ο Φισκ, υπογραμμίζοντας ότι «δεν έχει έρθει ακόμη η δική του «Βεγγάζη», η στιγμή της ανατροπής του δηλαδή, επειδή η κάθε χώρα της Μέσης Ανατολής διαφέρει. Η Αίγυπτος δεν ήταν Τυνησία. Στο Μπαχρέιν δεν έγινε ό,τι και στην Αίγυπτο. Η Υεμένη δεν ήταν Μπαχρέιν. Η Λιβύη δεν ακολούθησε τη μοίρα της Υεμένης. Και σίγουρα στη Συρία δεν θα γίνει ό,τι έγινε στη Λιβύη».

Σύμφωνα με τον Φισκ, ο σύριος πρόεδρος έχει υπέρ του δύο ισχυρά «χαρτιά» σε αυτό το αιματηρό πόκερ εξουσίας και καταστολής. Πρώτον, ότι διατηρεί υπό τον έλεγχο του τις δύο πόλεις-κλειδιά της χώρας, την Δαμασκό και το Αλέπο. Και, δεύτερον, ότι διαθέτει πανίσχυρους συμμάχους στην περιοχή, μία άτυπη «σιιτική διεθνή» της Μέσης Ανατολής.

«Αν ο Ασαντ κοιτάξει στα ανατολικά, τι βλέπει; Το πιστό Ιράν να τον στηρίζει. Και το Ιράκ, το νέο φιλαράκι του Ιράν στον αραβικό κόσμο, να αρνείται να του επιβάλλει κυρώσεις. Αλλά και στα δυτικά, ο μικρός πιστός Λίβανος επίσης αρνείται να του επιβάλλει κυρώσεις. Ετσι, από τα σύνορα του Αφγανιστάν μέχρι τη Μεσόγειο ο Ασαντ έχει μία ευθεία γραμμή συμμαχιών, που θα αποτρέψουν τουλάχιστον την οικονομική τουκατάρρευση»

Στα συν του προέδρου είναι το γεγονός πως οι στρατιωτικές δυνάμεις της χώρας δεν εχουν δείξει ακόμη καμία διάθεση να αποστατήσουν μαζικά και να συνταχθούν με τις επαναστατικές δυνάμεις.

«Όλοι γνωρίζουμε τις αγριότητες που εχουν διαπράξει, στη Συρία οι μυστικές υπηρεσίες του Ασαντ. Ανάλογα έπραξαν και στο Λίβανο», λεει ο Φισκ, υπενθυμίζοντας τις ωμότητες του καθεστώτος της Δαμασκού. «Ολοι ξέρουμε ότι είναι ένα καθεστώς και όχι μία εκλεγμένη κυβέρνηση. Ολοι ξέρουμε και για τη διαφθορά. Παρακολουθήσαμε και την ταπείνωση που υπέστησαν τα Ηνωμένα Εθνη το σαββατοκύριακο. Ομως παραμένει μυστήριο γιατί η Χίλαρι Κλίντον περίμενε να βαρέσουν προσοχή οι Ρώσσοι όταν η «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων» στη Λιβύη έγινε «αλλαγή καθεστώτος» γράφει, αναφερόμενος στην άρνηση της Ρωσίας και της Κίνας να υιοθετήσει το Συμβούλιο Ασφαλείας ψήφισμα που ζητούσε την απομάκρυνση του Μπασάρ αλ Ασσαντ από την εξουσία.

Και καταλήγει : «Το πρόβλημα είναι ότι η Δύση κατακλύζεται από τόσα ρεπορτάζ και διαλέξεις και ανοησίες των «think tank» για το «τρομακτικό» Ιράν, το «άπιστο» Ιράκ, την «επιθετική» Συρία και τον «φοβισμένο» Λίβανο, που είναι σχεδόν αδύνατο να σβήσεις αυτές τις παραμορφωτικές εντυπώσεις και να αντιληφθείς ότι ο Ασαντ δεν είναι μόνος. Κι αυτό δεν το λέω για να τον επαινέσω, ούτε για να υποστηρίξω την παραμονή του στην εξουσία. Αλλά γιατί είναι η πραγματικότητα».