Η σκιά του Σουέζ πάνω από το Μάλι

Το ρεπορτάζ της «Μοντ» στο φύλλο Κυριακής-Δευτέρας 27-28 Ιανουαρίου δίνει την εικόνα όχι μόνον μιας βοήθειας με το σταγονόμετρο και επί πληρωμή από τις ΗΠΑ στην επέμβαση της Γαλλίας στο Μάλι, αλλά αναφέρεται και σε σοβαρές επιφυλάξεις του Λευκού Οίκου για την έκβαση μιας επέμβασης με νεοαποικιακό στίγμα. Αν τα παραπάνω παγιωθούν, τότε η Γαλλία προχωρεί σε μια στρατιωτική εμπλοκή χωρίς ευρωπαϊκή κάλυψη -λόγω Γερμανίας- αλλά και χωρίς καν τη Συμμαχία Προθύμων που είχε πετύχει να συμπήξει ο Σαρκοζί στη Λιβύη την Άνοιξη του 2011.

Η εικόνα παραπέμπει στην επέμβαση της Γαλλίας-Βρετανίας στο Σουέζ τον Νοέμβριο του 1956, που έμεινε χωρίς συμμαχική κάλυψη και αλληλεγγύη και σηματοδότησε το βίαιο τέλος της επιρροής του Παρισιού και του Λονδίνου στην περιοχή. Τότε οι ΗΠΑ είχαν εκτιμήσει ότι οι δύο ευρωπαϊκές αποικιακές δυνάμεις δεν είχαν την πολιτική αξιοπιστία να ανακόψουν την εδραίωση της σοβιετικής επιρροής στην περιοχή και επιπλέον είχαν καταγράψει την προετοιμασία της επέμβασης ερήμην τους ως προσπάθεια του Παρισιού και του Λονδίνου να εκβιάσουν αμερικανική εμπλοκή χωρίς προηγούμενη διαπραγμάτευση.

Εύλογα τίθεται το ερώτημα αν οι ΗΠΑ διστάζουν να στηρίξουν μια επιχείρηση που θα μπορούσε να μεταβάλει την Υποσαχάρια Αφρική σε δεύτερο Αφγανιστάν ή αν η διστακτική τους στάση οφείλεται στη διαπίστωση ότι δεν συντρέχουν -ακόμη- οι προϋποθέσεις να αναλάβουν το κόστος μιας Ειδικής Σχέσης με το Παρίσι.

Η Γαλλία με την υποταγή της στη Γερμανία επί Σαρκοζί και με την αμηχανία-σιωπή της επί Ολάντ δεν δίνει πραγματικά περιθώρια ελιγμών στην Ε.Ε.- Ευρωζώνη και στις ΗΠΑ.

Η εξέλιξη της επέμβασης στο Μάλι είναι κρίσιμη όχι μόνον για τη σταθερότητα στην Υποσαχάρια και Βόρεια Αφρική, αλλά ως προς το αντίκρισμα της στρατιωτικής ισχύος της χώρας στους ευρωπαϊκούς και διεθνείς συσχετισμούς.

Μέχρι στιγμής αποδεικνύεται ότι η δυσμενής θέση της Γαλλίας στην Ευρωζώνη, κυρίως η ανατροπή ακόμη και των προσχημάτων της ισοτιμίας με τη Γερμανία, υποβαθμίζει την αξία της στον αμερικανικό στρατηγικό σχεδιασμό.

Επί του παρόντος μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η Γαλλία δεν μπορεί με υπερπόντια επέμβαση στο Μάλι και με διπλωματική επαναδραστηριοποίηση στη Συρία να ισορροπήσει την ευρωπαϊκή της έλλειψη. Μόνο αν αναλάβει τον ρόλο της στην Ευρώπη θα μπορέσει να σταθεί σαν Μεγάλη Πολιτική και Στρατιωτική Δύναμη στην Αφρική και στη Μέση Ανατολή.

Η στάση της Γερμανίας από τη Λιβύη μέχρι το Μάλι απέναντι σε υπερπόντιες επεμβάσεις υπό την ηγεσία της Γαλλίας είναι σταθερά αρνητική: Δεν αναγνωρίζει στο Παρίσι πολιτική-στρατιωτική πρωτοκαθεδρία με ευρωπαϊκό μανδύα, αλλά ακόμη χειρότερα φαίνεται να εκτιμά -αν δεν εύχεται- ότι πρόκειται για αναπαραγωγή του αδιεξόδου, το οποίο συνάντησαν οι ΗΠΑ και στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, με προβλεπόμενο αποτέλεσμα το τσαλάκωμα της παρεμβατικής-σταθεροποιητικής αξιοπιστίας της Γαλλίας.

Άλλωστε η Πολιτική Ενωση που θα προωθήσει το Βερολίνο ταυτόχρονα με τη Δημοσιονομική Ενωση δεν εξυπηρετείται από την αναγνώριση εθνικού πολιτικοστρατιωτικού προβαδίσματος της Γαλλίας στην Ε.Ε-Ευρωζώνη.

Αν, δηλαδή, στόχος του γαλλικού στρατιωτικού παρεμβατισμού στο Μάλι είναι εκτός από τη διασφάλιση της προνομιακής επιρροής του Παρισιού στη Γαλλόφωνη Αφρική, η ανάδειξη της Γαλλίας ως πολιτικοστρατιωτικής δύναμης που πράττει και μιλά εκ μέρους της Ευρώπης και ταυτόχρονα είναι προνομιακός εταίρος των ΗΠΑ, τότε είναι σαφές ότι ο στόχος παραμένει ζητούμενος.

Σταθερή άρνηση
Η στάση της Γερμανίας από τη Λιβύη μέχρι το Μάλι απέναντι σε υπερπόντιες επεμβάσεις υπό την ηγεσία της Γαλλίας είναι σταθερά αρνητική: Δεν αναγνωρίζει στο Παρίσι πολιτικοστρατιωτική πρωτοκαθεδρία με ευρωπαϊκό μανδύα, αλλά ακόμη χειρότερα φαίνεται να εκτιμά -αν δεν εύχεται- ότι πρόκειται για αναπαραγωγή του αδιεξόδου, το οποίο συνάντησαν οι ΗΠΑ και στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
Kapopoulos@pegasus.gr