Γιατί δεν αποδίδει η στρατηγική των ΗΠΑ κατά των μαχητών του ΙΚΑναποτελεσματική κρίνεται, από τα μέχρι τώρα στοιχεία, η στρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών για την καταπολέμηση των μαχητών του ΙΚ. Την ίδια στιγμή ολοένα και πληθαίνουν οι φωνές, επί Αμερικανικού εδάφους, που ζητούν  να εντατικοποιηθεί η στρατιωτική δραστηριότητα της συμμαχίας. Μεταξύ αυτών που τίθενται υπέρ αυτής της προσέγγισης, είναι ο υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι και ο πρόεδρος του μεικτού αρχηγείου των επιτελών στρατού, Μάρτιν Ντέμψι. Ο πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα ωστόσο, είναι απρόθυμος να λάβει αποφάσεις που έρχονται σε αντίθεση με την πολιτική του που επιδιώκει να μείνει μακριά από την στρατιωτική επέμβαση και την εμπλοκή στα προβλήματα της Μέσης Ανατολής. Ωστόσο, δεδομένου του στόχου του Μπάρακ Ομπάμα να ξεριζώσει την ISIS, φαίνεται πως ο πρόεδρος πρέπει να επανεξετάσει την πολιτική του για την Μέση Ανατολή και να επανεξετάσει την εγκυρότητα των περιφερειακών εκτιμήσεων των ΗΠΑ.
Μια βασική παραδοχή ήταν ότι θα πρέπει να καταβληθούν προσπάθειες για να εδραιωθεί μια ειδική σχέση με την Τουρκία. Ωστόσο, ο Τούρκος ηγέτης Ρεντζέπ Ταγίπ Ερντογάν παρουσίασε στον πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα ένα τελεσίγραφο: εάν οι ΗΠΑ θέλουν την Τουρκία να συμμετέχει στον πόλεμο κατά της ISIS ως ένας ολοκληρωμένος σύμμαχος, πρέπει να υιοθετήσει τον στόχο της ανατροπής του καθεστώτος στη Συρία. Αυτό το αίτημα βάζει τον Αμερικανό πρόεδρο σε μια δύσκολη θέση: από τη μια πλευρά, οι ΗΠΑ θεωρούν ότι χωρίς την Τουρκία, η συμμαχία εναντίον της ISIS παραμένει κούφια. Από την άλλη πλευρά, οι ΗΠΑ θέλουν να ενσωματώσουν και το Ιράν στον πόλεμο κατά της IS και να εκμεταλλευτούν αυτή την ευκαιρία για να “ξεπαγώσουν” τις σχέσεις, αλλά προκειμένου να το κάνουν αυτό οι ΗΠΑ πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη το αίτημα του Ιράν και να αποφύγουν να λάβουν μέτρα για την ανατροπή του Μπασάρ Αλ Άσαντ. Η τωρινή δοκιμασία στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας έγκειται στο ζήτημα της βοήθειας στους Κούρδους του Ιράκ και της Συρίας. Οι ΗΠΑ απαίτησαν η Τουρκία να ανοίξει τα σύνορά της και να επιτρέψει να φθάσει στους Κούρδους της Συρίας που απειλούνται στο Κομπάνι, βοήθεια και προμήθειες, καθώς και να ανοίξει μια οδό διαφυγής στην Τουρκία.
Ωστόσο ο Ερντογάν εστιάζοντας στην ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ, επιτρέπει στην ISIS να αποκτά φθηνό πετρέλαιο. Επίσης ανησυχεί για τις επιπτώσεις της δημιουργίας ενός κουρδικού κράτους. Κατά την άποψή του, εάν ο τουρκικός στρατός εμπλακεί ενεργά στην μάχη κατά του IS, η ισχύς των Κούρδων πιθανότατα θα αυξηθεί και οι Κούρδοι της Τουρκίας θα μπορούσαν τελικά να απευθύνουν απαιτήσεις στην κυβέρνηση της Άγκυρας. Ο Ερντογάν, ανήσυχος από αυτή την πιθανότητα, προτιμά να παραμένει στο περιθώριο. Συμφώνησε σε μερικό άνοιγμα των συνόρων, αλλά μόνο μετά από μια αμερικανική επιχείρηση ρίψης προμηθειών με αλεξίπτωτο στους Κούρδους του Κομπάνι.
Μια δεύτερη υπόθεση είναι η προτεραιότητα που δίνεται στην αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους για την εξασφάλιση των συνθηκών που θα αποτρέψουν το Ιράν από το να αποκτήσει στρατιωτικές πυρηνικές ικανότητες. Υπάρχουν αυξημένες ενδείξεις ότι οι ΗΠΑ έχουν διαμορφώσει μια νέα προσέγγιση που περιλαμβάνει το Ιράν σε μια περιφερειακή αρχιτεκτονική ασφάλειας έτσι ώστε να ενισχυθεί η συνεργασία για την αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους. Ως αντάλλαγμα, θα αποδεχθούν οι ΗΠΑ το Ιράν ως ένα κράτος με πυρηνικά όρια; Επιπλέον, η καθιέρωση των ειδικών σχέσεων με το Ιράν, μπορεί να έλθει εις βάρος των μακρών σχέσεων με παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ στην περιοχή, συγκεκριμένα τη Σαουδική Αραβία, τα κράτη του Κόλπου, την Αίγυπτο, την Ιορδανία και το Ισραήλ.
Μια τρίτη υπόθεση ήταν ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να αποσύρουν τις δυνάμεις τους από το Ιράκ και το Αφγανιστάν και να σταθεροποιήσουν τις εκπαιδευμένες από τις ΗΠΑ ντόπιες δυνάμεις, χωρίς να εξασφαλίσουν τον σχηματισμό μιας σταθερής, υπεύθυνης, και λειτουργικής κυβερνητικής υποδομής σε αυτές τις χώρες, βασισμένη στην πεποίθηση ότι αφήνοντας ένα κενό, δεν θα γυρίσει μπούμερανγκ. Οι αρνητικές επιπτώσεις από το κενό που αφήνεται, έχουν εμφανιστεί όχι μόνο στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, αλλά επίσης στη διολίσθηση προς την αστάθεια γειτονικών χωρών και η αυξημένη ισχύς των ριζοσπαστικών στοιχείων που εργάζονται για την ανατροπή των κρατικών πλαισίων. Παρόλα αυτά, οι ΗΠΑ πιστεύουν ακόμη ότι ο πόλεμος κατά του Ισλαμικού Κράτους πρέπει να βασίζεται σε τοπικές χερσαίες δυνάμεις, ακόμη και αν είναι αδύναμες, και τους λείπει το κίνητρο. Σε κάθε περίπτωση, σε αυτό το στάδιο η εμπλοκή αμερικανικών χερσαίων δυνάμεων, δεν αποτελεί επιλογή.http://armynews.gr/?p=27169