ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ ΜΠΡΑΒΟΣ ΤΩΝ ΕΦΟΠΛΙΣΤΩΝ

ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝ ΤΣΟΜΣΚΙ ΚΑΙ ΒΛΙΤΣΕΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ ΚΑΙ ΠΙΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΟΜΑΛΙΑ;

Δεκέμβρης ήταν πάλι (20-12-2012), όταν η «ΑΥΤΟΨΙΑ» του Σρόιτερ στον ALPHA ασχολήθηκε με το θέμα των Ελλήνων Μισθοφόρων οι οποίοι αναλαμβάνουν ρόλο μπράβου στα πλοία των εφοπλιστών, που ακολουθούν τα επικίνδυνα να δεχτούν πειρατική επίθεση δρομολόγια, στις θάλασσες της Ανατολικής Αφρικής,  ιδιαίτερα της Σομαλίας. Η εκπομπή αναφέρθηκε στους κινδύνους, τόνισε τα προσόντα που απαιτούνται, την ανάγκη πιστοποιημένης εκπαίδευσης, αλλά σίγουρα αυτό που δελέασε σημαντικό τμήμα των θεατών της εκπομπής ήταν η πολύ ψηλή αμοιβή. Από εκείνη τη μέρα και καθώς η εφαρμογή της άγριας ταξικής κυβερνητικής και μνημονιακής πολιτικής έσπερνε την κοινωνική καταστροφή, εξαφανίζοντας θέσεις εργασίας και εργασιακά δικαιώματα, ένας διαρκώς αυξανόμενος αριθμός προθύμων, συχνά πιεσμένοι από τα τρομερά ατομικά και οικογενειακά αδιέξοδα, άρχισαν να αναζητούν «άκρες», ώστε και αυτοί να αποκτήσουν μερίδιο από το όνειρο… Το όνειρο κάθε αδίστακτου τυχοδιώκτη, στο μυαλό του οποίου κυριαρχούν συνήθως εθνικιστικές-ρατσιστικές-μιλιταριστικές αντιλήψεις, ενώ στην συνείδηση του βαραίνει το γεγονός ότι τα 300-400 ευρώ που είσαι πλέον τυχερός να πάρεις δουλεύοντας σαν σκυλί «στην πατρίδα», για τον ένοπλο φρουρό προβλήθηκε ως η καθημερινή αμοιβή!

Βλέπεις κοινός είναι ο τρόπος που σκέφτεται ο μισθοφόρος της αστικής τάξης σε κάθε ιστορική περίοδο, είτε είναι ταγματασφαλίτης, είτε όργανο σε Ασφάλεια-ΜΑΤ-ΔΙΑΣ-ΔΕΛΤΑ….. Ανεξάρτητα αν προσφέρει τις υπηρεσίες του στο κράτος και στον συλλογικό καπιταλιστή ή στην Ιδιωτική Security και τον Ιδιωτικό Στρατό. Εξάλλου, ιδιαίτερα για τη φύλαξη των ελληνικών εφοπλιστικών συμφερόντων έχει δραστηριοποιηθεί αρχικά ο Ευρωστόλος για να ακολουθήσει το ΝΑΤΟ –πάντα με την συμμετοχή του Πολεμικού Ναυτικού. Επίσης, θυμόμαστε ότι για την εξασφάλιση των πρώτων μπράβων στα πλοία απαιτήθηκε η παράνομη συνεργασία ιδιωτικής εταιρείας –με πραγματικό ιδιοκτήτη συγκεκριμένο απόστρατο στρατιωτικό του Πολεμικού Ναυτικού- με το Λιμενικό, από το οποίο δανείστηκε τους  άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων! Από τότε φυσικά κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και σήμερα μια βόλτα στον Πειραιά σου επιτρέπει να γνωρίσεις πληθώρα τέτοιου είδους εταιρειών Άμυνας-Ασφάλειας.

Το πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» με τίτλο «Φώτης Ταμβάκης: Ο φοιτητής που κυνηγάει... πειρατές» επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις μας: φιλοτεχνώντας το προφίλ «ενός 26χρονου φοιτητή της ΑΣΟΕΕ, που έχει επιλέξει να ρισκάρει τη ζωή του για να βγάζει χρήματα. Ανήκει σε εκείνη την κατηγορία ανθρώπων που θέλουν να έρχονται αντιμέτωποι με τον θάνατο για να μην τον φοβούνται. Έτσι, τα τελευταία τρία χρόνια ανήκει στους επίλεκτους κομάντο που μέσω εταιρειών αναλαμβάνουν ως φρουρά την προστασία των πλοίων από τους Σομαλούς πειρατές στον Ινδικό Ωκεανό. Το οικονομικό δέλεαρ, η αγάπη του για τα στρατιωτικά επαγγέλματα, αλλά και η παρότρυνση του θείου του, που ήταν στρατιωτικός, τον έκαναν να πάρει την απόφαση να ταξιδέψει στη Σομαλία».

Στην συνέχεια του κειμένου περιγράφονται οι δυσκολίες και οι κίνδυνοι «του επαγγέλματος»: “Ο Φώτης είναι διαρκώς με μια βαλίτσα στο χέρι. «Τα ταξίδια διαρκούν από 6-7 μέρες έως δεκαπέντε. Τελευταία κάνουν και συμβόλαια, ώστε να φεύγεις τρεις μήνες για να γλυτώνουν οι εταιρείες τα αεροπορικά και τα ξενοδοχεία. Σίγουρα δεν είναι δουλειά για τον καθένα. Πρέπει να έχεις υπηρετήσει στις ειδικές δυνάμεις. Στη συνέχεια, κάνεις και εκπαιδεύσεις έξω. Εγώ έχω πιστοποίηση Καλάσνικοφ από τη Βουλγαρία». 

Οι κίνδυνοι ξεκινούν με το που ανέβεις στο αεροπλάνο. Από εκεί και πέρα, έρχεσαι αντιμέτωπος με πολλά, όπως με κλεψιές, ιούς και άλλα. Όπως εξηγεί ο ίδιος: «Ήμουν πέρσι στην Κένυα, όπου είχαν κρούσματα Έμπολα… Εκεί δεν ξέρεις πότε θα επιστρέψεις, όμως όλα έχουν το ρίσκο τους. Για να καταλάβεις, μόλις προσγειωθείς, υπάρχει ένας ατζέντης, που σε πάει στο ξενοδοχείο ή στο λιμάνι και δεν ξέρεις ποιος είναι καν αυτός. Εκεί επιβιβάζεσαι σε ένα βαρκάκι και πας μεσοπέλαγα να βρεις το μεγάλο πλοίο. Πρέπει να πας στον ωκεανό, να πας δίπλα στο πλοίο, για να σου πετάξουν ανεμόσκαλα, και να ανέβεις έχοντας τη βαλίτσα στην πλάτη. Όταν έχει Μποφόρ, είναι πολύ επικίνδυνο. Το πλοίο δεν καταλαβαίνει τίποτα. Σε πιάνει αρχικά απίστευτη ναυτία -μπορεί να είναι μία ώρα κόλαση. Πρέπει να δεις τα κύματα και να συγχρονιστείς με τον ρυθμό τους, ώστε να πηδήξεις στην ανεμόσκαλα. Υπάρχουν περιπτώσεις που έχουν σπάσει και έχουν κοπεί πόδια. Είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. Εκεί ξεκινάει άλλη περιπέτεια, καθώς έρχεσαι αντιμέτωπος με τα ξυράφια με τα οποία είναι ντυμένο. Μόλις μπεις στην επικίνδυνη ζώνη, αρχίζουν τα προβλήματα».[…]Το χειρότερο είδος πειρατών είναι από τη Νιγηρία. Εκείνοι σκοτώνουν εν ψυχρώ. Παίζεις τη ζωή σου κορώνα-γράμματα, καθώς υπάρχουν συχνά εξοστρακισμοί σφαιρών, αφού το πλοίο είναι όλο σίδερο. Μάλιστα, έχει τραυματιστεί σοβαρά και καπετάνιος».

Οι δυσκολίες που ο Φώτης Ταμβάκης αντιμετωπίζει τον έχουν κάνει να εκτιμήσει πολύ περισσότερο τη ζωή από πριν. Έρχεται αντιμέτωπος με πόλεμο, πείνα, δυστυχία, αρρώστια: «Εκτιμάς πολλά μετά από όσα βλέπεις, όπως την ειρήνη, τις ανθρώπινες σχέσεις... Λες, να παίρνω 400 ευρώ και να είμαι ευχαριστημένος. Λέω “ευχαριστώ τον Θεό που με έκανε Έλληνα”. Εκεί είσαι μόνος, είναι σαν μια πλωτή φυλακή. Δεν μπορείς να επικοινωνήσεις με κανέναν δικό σου, καθώς υπάρχουν μόνο δορυφορικά τηλέφωνα, που είναι για ώρες ανάγκης. Παίρνω μόνο τη μητέρα μου ανά 2-3 μέρες και για 10 δεύτερα και της λέω “είμαι καλά, μιλάμε σε 3 μέρες”. Είναι μια ρουτίνα. Έχει τύχει σε ουκρανικό πλοίο να τρεφόμαστε μόνο με σούπες». 

Ο ίδιος δεν θα ξεχάσει ένα ταξίδι τον Αύγουστο. Ήταν το χειρότερό του, καθώς λίγο έλειψε να τρελαθεί: «Ήταν πολύ δύσκολες συνθήκες. Φυσούσαν άνεμοι 9 Μποφόρ επί 10 ημέρες. Ο μέσος άνθρωπος δεν θα άντεχε. Δεν υπήρχαν καμπίνες και έπρεπε να μείνω με έναν από τη Σρι Λάνκα και μαζί με το κούνημα του πλοίου ήταν θάνατος. Βάραγα το κεφάλι μου στον τοίχο, δεν πέρναγε η ώρα με τίποτα. Έχει τύχει να παραμιλώ πολύ συχνά… Υπάρχει πολλή μοναξιά». Ο Φώτης Ταμβάκης θα ταξιδέψει στη Σομαλία μία ακόμη χρονιά και μετά θα σταματήσει. Δεν υπάρχει προοπτική, όπως λέει, ενώ χάνεσαι και από τους δικούς σου ανθρώπους. «Αμείβεσαι καλά, όμως μετά αρχίζεις και το χάνεις”.

Ο ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΩΝ  ΦΤΩΧΩΝ-ΠΟΙΟΣ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ;

Αυτό που βεβαίως δεν αναφέρεται πουθενά στο ρεπορτάζ είναι η άποψη του νεαρού μισθοφόρου για αυτό που κάνει. Ποιον υπηρετεί και γιατί. Εναντίον ποιου σηκώνει το όπλο. Έχει σκεφτεί, έστω και βεβιασμένα –και όπως φαίνεται χρόνος στα ταξίδια δε του λείπει, ποιες συνθήκες-αιτίες έφεραν τον ίδιο και τους πειρατές αντιμέτωπους;

Ο 26χρονςο μισθοφόρος έκανε «το κομπόδεμα του» και σχεδιάζει το φοιτητικό και εργασιακό του μέλλον. Όμως αφήνει πίσω του τα πληρώματα των πλοίων που ριψοκινδυνεύουν στην καθημερινότητα τους υποχρεωτικά και τους λαούς της Αφρικής που λιμοκτονούν. Θύματα όλοι τους των ίδιων συμφερόντων. Των ίδιων πολιτικών.

Ας αναζητήσουμε επομένως κάποιες απαντήσεις σε αυτά τα σύνθετα ερωτήματα, παρακολουθώντας το διάλογο των Νόαμ Τσόμσκι και Αντρέ Βλιτσέκ όπως καταγράφτηκε στο βιβλίο «Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ» των εκδόσεων «ΨΥΧΟΓΙΟΣ». Ένα βιβλίο το οποίο σας προτείνουμε να μελετήσετε. Από το μεταξύ τους διάλογο για το ζήτημα της Αφρικής αποκαλύπτεται ότι ο Τζορτζ Κίναν, επικεφαλής του τομέα σχεδιασμού στο Υπουργείο Σχεδιασμού ήταν αυτός ο οποίος όρισε μεταπολεμικά σε κάθε περιοχή του πλανήτη αυτό που ονομάστηκε «ο ρόλος της». Αρχικά οι ΗΠΑ δεν ενδιαφέρονταν για την Αφρική οπότε θα μπορούσε να παραχωρηθεί στην Ευρώπη «προς εκμετάλλευση» ώστε να στηριχθεί η ανοικοδόμηση της και φυσικά να καταφέρει να ανοικοδομήσει τα κράτη της ώστε να καταστεί ενεργό μέλος του αμερικανοκρατούμενου συστήματος, να αποτελέσουν αγορές για τα αμερικανικά αγαθά, τις επενδύσεις κλπ. Αργότερα βεβαίως οι ΗΠΑ θα ενδιαφερθούν για την Αφρική λόγω του πετρελαίου, του ουρανίου και των άλλων μετάλλων.

Επίσης, καταγγέλλεται ο ρόλος της Γαλλίας που διαδραματίζει ιμπεριαλιστικό ρόλο σε σειρά χωρών από το Τζιμπουτί μέχρι την Σομαλία, από τη Δυτική Σαχάρα έως την Λιβύη. Πρόσφατη η φοβερή εισβολή της στο Μάλι με γαλλικά στρατεύματα και ξένους λεγεωνάριους, στρατολογημένους, πληρωμένους και εκπαιδευμένους από τη Γαλλία.

Ο Αντρέ Βλιτσέκ, που πρόσφατα κινηματογράφησε το τρομερό θέαμα του Καταυλισμού Προσφύγων στο Ντανταάμπ, στη βόρεια Κένυα, όπου οι περισσότεροι των 600000 δυστυχισμένων που ζουν μέσα στην έρημο είναι Σομαλοί, περιγράφει μια πλήρως κατεστραμμένη, αποσταθεροποιημένη και κατακερματισμένη χώρα, τα παράλια της οποίας έχουν μολυνθεί από τα απορρίμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Επίσης, η Δύση τορπίλιζε συστηματικά κάθε ειρηνευτική παρέμβαση της Κένυας καθώς αρνιόταν να αποδεχτεί οποιαδήποτε ισλαμική εθνική κυβέρνηση στην Σομαλία. Για να προσθέσει ο Τσόμσκι ότι η Δύση στήριξε την εισβολή της Αιθιοπίας, ανατρέποντας τα Ισλαμικά Δικαστήρια, που είχαν προσφέρει μια περίοδο ειρήνης. Ενώ οι ΗΠΑ κατέστρεψαν την Αλ-Μπαρακαάτ, μια σημαντική φιλανθρωπική οργάνωση που χρηματοδοτούσε τράπεζες, επιχειρήσεις, τρόφιμα για τον πληθυσμό, με την πρόφαση ότι «υποστήριζε την τρομοκρατία». Μάλιστα, «η Ευρώπη συμμετέχει σε τούτη την κατάσταση πετώντας τοξικά απόβλητα στον ωκεανό ανοικτά των ακτών της Σομαλίας με αποτέλεσμα να εξοντώνει τους ψαρότοπους και στη συνέχεια διαμαρτύρεται επειδή οι άνθρωποι στρέφονται στην πειρατεία»!

Για να βρεθούν μετά 26χρονοι Έλληνες «που αγαπούν τα στρατιωτικά επαγγέλματα» και έχουν αποφασίσει «να ρισκάρουν τη ζωή τους για να βγάζουν χρήματα», οι οποίοι θα γίνουν καλοπληρωμένοι Μπράβοι των εφοπλιστών…

Για να βρεθούν επίσης πρόθυμοι δημοσιογράφοι να τους πάρουν συνέντευξη και να φιλοτεχνήσουν το προφίλ του κάθε τυχοδιώκτη Μισθοφόρου…

Γράφοντας για μια καλά αμειβόμενη δουλειά, με κύρος, ενδιαφέρον, ταξίδια, αλλά και πολλούς κινδύνους... 

Λένε ότι «η δουλειά δεν είναι ντροπή…».

Ο ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΝΤΡΟΠΗ!!!

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ